Η «ευτυχία» της πολιτικής άγνοιας...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας Οικονομολόγος–Ψυχολόγος Το πρώτο βήμ α, στην προσπάθεια των υπουργών του ΠΑΣΟΚ για απεμπόληση... των μνημονιακών ε...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Το πρώτο βήμα, στην προσπάθεια των υπουργών του ΠΑΣΟΚ για απεμπόληση... των μνημονιακών ευθυνών, έγινε με τις απανωτές δηλώσεις για την αποτυχία της συγκεκριμένης πολιτικής που έφτανε στα όρια της αυτοαμφισβήτησης περνώντας μάλλον σε ψυχαναλυτικά επίπεδα! Η υποκρισία που υπέκρυπταν ήταν ξεκάθαρη ώστε να γίνουν αποδεκτά χωρίς δυσανασχέτηση από την κοινωνία κι έτσι προχώρησαν στο επόμενο βήμα που ήταν ακόμα πιο ρηξικέλευθο! Άρχισαν να δηλώνουν άγνοια για το περιεχόμενο του μνημονίου και αδυναμία να διαχειριστούν το εύρος του περιεχομένου του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα! Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί η αντίδραση των πολιτών άγγιξε τα...
όρια του χλευασμού, κατακλύζοντας το διαδίκτυο με ατελείωτα σχετικά σχόλια και ανέκδοτα!
Πως αλλιώς να αντιδράσει ένα κοινωνικό σύνολο που υπέστη μια λογικήοριζόντιων περικοπών και φορομπηχτικής πολιτικής και μια αγορά λουκέτων και ανεργίας, όταν κορυφαίοι παράγοντες που υπερασπίστηκαν από την πρώτη στιγμή, με σθένος και σχεδόν θρησκευτική πίστη, την καταλληλότητα και την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής, έρχονται να αναζητήσουν στα πλαίσια τηςκομματικής εξουσιολαγνείας αλλά και της αδυναμίας να απευθυνθούν στους ψηφοφόρους ενόψει εκλογών, επιχειρήματα αυτόματου εξαγνισμού!
Όταν αυτή τη μετάλλαξη έρχεται να υποστεί ακόμα κι ο Σημίτης που αρθρογραφούσε πριν ελάχιστο χρονικό διάστημα στην «Καθημερινή» προσκαλώντας ουσιαστικά σε συστράτευση για τη στήριξη αυτών των επιλογών και κατακεραυνώνοντας όσους τολμούσαν να σηκώσουν φωνή αμφισβήτησης για έγκαιρες τροποποιήσεις, τι είδους αντανακλαστικά οφείλει να δείξει ο κάτοικος αυτής της χώρας;
Φυσικά αυτά για τα οποία δεν μπορούν να απαντήσουν στον Ελληνικό λαό είναι πολύ περισσότερα από τα όσα προσπαθούν να διαχειριστούν με επικοινωνιακές αυταπάτες. Είναι η σιωπή τους, όταν αντιδρούσαν νωχελικά και υπερφίαλα μπροστά σε μια δεδομένα δύσκολη οικονομική κατάσταση, τη στιγμή που ανέλαβαν την εξουσία. Είναι η αδιαφορία τους στην ανάγκη ουσιαστικής αρχικής διαπραγμάτευσηςτου μνημονίου και η εμμονή τους να περιθωριοποιούν τις προτάσεις, όσων τολμούσαν να επισημαίνουν τα σφάλματα της συγκεκριμένης συνταγής.
Το πλέον υποκριτικό της υπόθεσης είναι ότι δεν χρειαζόταν η ενδελεχής μελέτη του μνημονίου για να αναγνωρίσεις τους περιορισμούς του. Ημεθοδολογία του ΔΝΤ είναι δεδομένη εδώ και δεκαετίες κι όσο η Ελληνική πλευρά δεν προσπάθησε να προβάλλει τους λόγους που αυτή δεν ήταν συμβατή στην περίπτωση μιας ανεπτυγμένης χώρας χωρίς νομισματική αυτονομία, οι ετεροχρονισμένοι αφορισμοί δεν χρησιμεύουν σε τίποτα.
Όλοι γνώριζαν ότι το χρονοδιάγραμμα και οι όροι ήταν πιεστικοί. Άλλωστε καμιά χώρα δεν πέτυχε ποτέ μείωση 10% του ελλείμματος σε 3-4 χρόνια! Δεν ήταν μυστικό ότι μια αποπληθωριστική πολιτική χωρίς άμεσα αναπτυξιακά αντίβαρα οδηγεί σε παρατεταμένη ύφεση. Ήταν επίσης κοινός τόπος ότι με αυτή τη συλλογιστική η αξία των κρατικών επιχειρήσεων και της δημόσιας ακίνητης περιουσίας θα κατέρρεε.
Αν κάποιοι θέλουν να μας πουν ότι δεν είχαν επίγνωση των εξελίξεων θα πρέπει να απαντήσουν στο θεμελιώδες ερώτημα αν απλάπροσποιούνταν ότι δεν γνώριζαν προτάσσοντας το κομματικό συμφέρον ή αν η άγνοια τους είναι τόσο ευρεία που τους επέτρεπε να κινούνται σε φαντασιακά πελάγη ευτυχίας μέχρι πρόσφατα.