Νοσοκομείο στο Ρέθυμνο: τελικά, τι συμβαίνει;..

Του Νίκου Νίνου  δημοτικού συμβούλου δήμου Ρεθύμνου Ακόμη δεν έχουν στεγνώσει οι «τόννοι» του μελανιού, για όσα έχουν γραφτεί σχετικά με...

Του Νίκου Νίνου
 δημοτικού συμβούλου δήμου Ρεθύμνου

Ακόμη δεν έχουν στεγνώσει οι «τόννοι» του μελανιού, για όσα έχουν γραφτεί σχετικά με το «νέο νοσοκομείο Ρεθύμνου», ούτε έχει σβήσει ο απόηχος αυτών που έχουν υποσχετικά ειπωθεί, και, εδώ και κάτι μήνες, πάνω από τα διάφορα και σημαντικά λειτουργικά προβλήματα του νοσοκομείου μας, σέρνεται ο «ψίθυρος» της έντονης ανησυχίας για το «κλείσιμο» του «παληού» νοσοκομείου με...
 την συρρίκνωση του σε ένα ,απλό, αστικό κέντρο υγείας!
Και αναρωτιέται ο απλός πολίτης, ακόμη και ο απλός «παράγοντας» αυτού του τόπου, τι πραγματικά συμβαίνει, ποιός είναι ο αληθινός και πραγματικός σχεδιασμός, ποιά είναι η αληθινή «μοίρα» για το νοσοκομείο μας.
Το απλό και «φτωχικό» μυαλό μας, είχε αντιληφθεί ,ότι αναζητούσανε οι αρμόδιοι
( όλοι αυτοί που ανεβοκατέβαιναν στο Ρέθυμνο!) το κατάλληλο οικόπεδο για να δρομολογήσουνε την υλοποίηση της ανέγερσης ενός νέου νοσοκομείου για τον νομό μας ( την περιφερειακή ενότητα μας, για να μιλήσουμε με την σημερινή ορολογία).
Ένα νοσοκομείο ,που στην αισιοδοξία όλων μας, φάνταζε σαν μια σύγχρονη ασφαλιστική δικλείδα για την υγεία μας ( ντόπιων, φοιτητών, και επισκεπτών).
«Είδαμε και πάθαμε» , όλοι μας, να δούμε την ολοκλήρωση και λειτουργική ένταξη της επέκτασης του νοσοκομείου μας, και να αποκτήσουμε την αξιοποίηση αυτής της νέας καλλίτερης υποδομής από το έμψυχο δυναμικό του νοσοκομείου μας.
Και εκεί που «ησυχάζαμε» αποδεχόμενοι όσα μας άφηναν να πιστεύουμε οι πολιτικοί αρμόδιοι, δηλαδή, ότι είχαμε λύσει το σημερινό πρόβλημα, και ότι με αυτήν την λύση θα πορευόμαστε για μερικά χρόνια, μέχρι να υλοποιηθεί το «νέο νοσοκομείο» μας, για το οποίο το μοναδικό πρόβλημα ήταν η βιασύνη να καταλήξουμε στην επιλογή της θέσης του, για να «ξαμολυθούν» και να τρέξουν οι μελέτες και η χρηματοδότηση της υλοποίησης του!
Τώρα , βιώνουμε μια «απόλυτη» ανασφάλεια, λες και βρεθήκαμε ( με «μετάταξη», κατά την σύγχρονη ορολογία), σε άλλο τόπο με άλλα δεδομένα που «ξεχνούν» και «αγνοούν» όλα τα προηγούμενα!
Σήμερα ακούμε καθημερινά,( από τους καθ ύλην αρμόδιους ), μόνον αναφορές προβλημάτων και ( προφανώς!) όλοι «ξεχάσαμε» όλα αυτά τα προηγούμενα, μέσα στην έντονη αγωνία μας πως κινδυνεύουμε να «χάσουμε» και αυτά που είχαμε!
Οι πολιτικοί αρμόδιοι είτε αποφεύγουν την «καυτή πατάτα» είτε προσπαθούν με «μισόλογα» να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα!
Απέναντι σε αυτήν την ανησυχογόνο πραγματικότητα, εμείς οι απλοί πολίτες, απλώς ανησυχούμε και αγωνιούμε! Οσοι , λόγω καλής υγείας, δεν έχουν την ανάγκη του νοσοκομείου δεν «ασχολούνται» γιατί μάλλον αισθάνονται ότι δεν τους αφορά το πρόβλημα. Οι υπόλοιποι ,που χωρίς να το θέλουν υποχρεούνται να είναι «πελάτες» του νοσοκομείου, δεν έχουν «αντοχές» για αγώνες και απαιτήσεις!
Μένει λοιπόν η τοπική αυτοδιοίκηση, και κυρίως ο «μεγάλος» ο μητροπολιτικός δήμος, που για ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων και προβλημάτων αποτελεί την τελευταία και μοναδική ελπίδα των πολιτών.
Γι αυτό θεωρήσαμε και θεωρούμε, ότι ο μητροπολιτικός δήμος του Ρεθύμνου, υποχρεούται να αναλάβει τις «ευθύνες» του!
Και η πρώτη κίνηση του προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι το δημοτικό συμβούλιο που έχουμε ζητήσει [ αριθ πρωτ 337 / 2012 ], ώστε να έρθουν όλοι, να πούμε οσα έχουμε να πούμε ,να γραφτούν όλα αυτά στο επίσημο πρακτικό του δημοτικού συμβουλίου, και από κει και πέρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας προς τις οποίες οφείλουμε να ανταποκριθούμε.
Το Ρέθυμνο είναι «το σπίτι μας» , και για το σπίτι μας οφείλουμε να ενδιαφερθούμε εμείς οι ίδιοι!
Διαβάζοντας εφημερίδα του 1926 για το τότε νοσοκομείο μας, «φοβήθηκα» πολύ! Ελεγε η εφημερίδα αυτή :
«Eζητήθη πετρέλαιον και δεν υπήρχε., εζητήθησαν επίδεσμοι και δεν υπήρχαν. Προσφέρθησαν κατόπιν τούτου μεταχειρισμένοι επί των οποίων εφαίνοντο αίματα εκ παλαιοτέρας εγχειρίσεως!»
Ο αρμόδιος τότε νομάρχης που επεσκέφθη το τότε νοσοκομείο ( εκτιμώ, για να καθησυχάσει τον «θόρυβο»), απλώς, «εύρε τας κλινοστρωμνάς ολίγον ακαθάρτους»!
Ανησυχούμε ,όταν ακούμε να δηλώνεται πως αναζητήθηκαν ελλίποντα φάρμακα από το κοινωνικό ιατρείο ανασφαλίστων ( ! ).
Με την «καταιγίδα» των περικοπών στην οποία «επιμένουν» οι αρμόδιοι υπουργοί , δεν θα εκπλαγούμε αν κάποια στιγμή χρειαστεί να φέρνουμε « από το σπίτι» ( και αν τα «εχουμε»!) τα ελλίποντα από το νοσοκομείο μας ( αν θα υπάρχει «νοσοκομείο μας»).
Χρήσιμα είναι τα έργα που φτειάχνουμε ως δήμος, χρήσιμες είναι και οι οποιεσδήποτε άλλες δράσεις μας.
Όμως χρησιμότερη όλων είναι η παροχή επαρκών δεδομένων για την υγεία όλων μας!
Γι αυτό ας δώσουμε την προτεραιότητα που του ανήκει, στο ,σημαντικό για όλους μας , συνολικό πρόβλημα του νοσοκομείου μας.
Ας αρχίσουμε από το δημοτικό συμβούλιο ,(με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων), ώστε να αναλύσουμε και να αναδείξουμε πλήρως το πρόβλημα, για να αποφασίσουμε την σωστή και αποτελεσματική στρατηγική επίλυσης του.
5-1-2012
ΥΓ: Για μια μικρή σύγκριση, ενδεικτικά θυμίζουμε ότι στο Αγρίνιο και στη Χαλκίδα εντάχθηκαν στο ΕΣΠΑ νέα νοσοκομεία.( βλέπε εφημερίδα «εξπρές» της 29+30/12/11). Και βεβαίως η απόσταση του Αγρινίου από το Ρίο ( όπου είναι το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πάτρας) είναι λιγότερου χρόνου από όσο η απόσταση Ρέθυμνο έως Ηράκλειο και Χανιά. Το ίδιο και η απόσταση Χαλκίδας από Αθήνα.