Τι…εξίσωση;

Του Θανάση Νικολαΐδη ΛΑΤΡΕΨΕ το δημόσιο , πριν διοριστεί κι ύστερα το περιφρόνησε. Φάνταζε στα μάτια του κάστρο άπαρτο κι ύστερα…παράγκα γ...

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΛΑΤΡΕΨΕ το δημόσιο, πριν διοριστεί κι ύστερα το περιφρόνησε. Φάνταζε στα μάτια του κάστρο άπαρτο κι ύστερα…παράγκα για τις κομπίνες του. Μιλάμε για το ποσοστό ελλήνων που διαμορφώνουν την κοινή αντίληψη για το δημόσιο και συμβάλλουν στην κατάντια του. Δώσ’ του, λοιπόν, σχολείο (δημόσιο) φρεσκοβαμμένο και καλλιμάρμαρο, για να το καμαρώνεις ερείπιο. Με τον εκπαιδευτικό που ορκίστηκε για τήρηση των νόμων πριν...
γίνει ελεεινός μαθητέμπορας και τον μαθητής της «πενταήμερης» που θ’ αφήσει τ’ αχνάρια του στους τοίχους.
ΤΙ άλλο να δώσεις στον «λειτουργό» του δημοσίου, για να το κάνει αγνώριστο; Δος του ένα νοσοκομείο. Θα εισβάλλει ως διαχειριστής της περιουσίας του…μπαμπά του. Αργά είτε αμέσως θα μπει στο κύκλωμα (συνήθως) ο γιατρός, ο ασθενής θα συμπεριφερθεί σαν να’ τανε δικό του κι όλες οι «δυνάμεις» θα συνεργήσουν για τα επί μέρους, πριν έρθει η ολική κατάντια και η (δια)φθορά.
ΚΙ είναι ο ίδιος που το γούσταρε διακαώς και το επιθυμούσε, έτρεξε και «εργάστηκε» για να προσληφθεί στο δημόσιο, να ορκιστεί και, απ’ την άλλη μέρα, ν΄ αρχίσει την απεργία. Με άλλους «αγωνιστές» που σήκωσαν το λάβαρο α(συγ)κράτητοι για ηρωισμούς εκ του ασφαλούς και χωρίς τίμημα.
ΚΑΙ τους πολυπληθείς των ΔΕΚΟ πού τους πάς; Τους συνδικαλιστές με τον «πολιορκητικό κριό» και τα πανό που απέφεραν «κέρδη» για τους ίδιους και επιδόματα για τους πολλούς; Το’ βλεπαν και το βλέπαμε να’ ρχεται η μπόρα και το τέλος, αλλά κοιτάζαμε…ψηλά. Για εξισώσεις «προς τα πάνω» και με τους «προλετάριους» να βάζουν άθελά τους (;) πλάτη για υψηλόβαθμους με ηγεμονικούς μισθούς και παχυλές συντάξεις.
ΗΤΑΝ, λοιπόν, στου δημοσίου μια συνήθη θέση κι ήταν ο μισθός του 3.200. Του κόψαν’ το χιλιάρικο, σε περίοδο κρίσης κι έπεσε δάκρυ πριν σηκωθεί το λάβαρο για δικαίωση. Δεν είδε ο φίλος μας τα συσσίτια, δεν πρόσεξε τους…κάδους, δεν τον απασχόλησε αν «τα βγάζει τα λεφτά του» κι ούτε λογάριασε τα άδεια ταμεία.
ΚΑΙ ο…ιδεολόγος της παρέας; «Αγώνα για εξίσωση προς τα πάνω» λέει και καθαρίζει. Το’ πε και επαναπαύθηκε, το’ ριξε και τέλος η κουβέντα. Κι εμείς που θέλουμε εξίσωση προς τα κάτω με εξορθολογισμό των μισθών και ψαλιδίσματα; «Να κόψουν το λαιμό τους» είπε κι απομακρύνθηκε καμαρωτός σαν το παγώνι.