O πολιτικός λόγος (Μέρος ΙΙ)...

Από το  andounis.blogspot.com Η ‘ συμβολική βία ’ κατά την ανάλυση του Pierre Bourdieu αναδεικνύει τις μορφές κυριαρχίας των φορέων « ικαν...

Από το andounis.blogspot.com
Η ‘συμβολική βία’ κατά την ανάλυση του Pierre Bourdieu αναδεικνύει τις μορφές κυριαρχίας των φορέων «ικανών» και αυταρχικών-ηγετικών λόγων, που παράλληλα αποκλείει κοινωνικά και περιορίζει την πρόσβαση στο πολιτικό/δημοκρατικό πεδίο και τους οργανισμούς για τους φορείς μη-κυριαρχικών λόγων.

Η Hannah Arendt, επιπρόσθετα, δίδει έμφαση στον δημόσιο πολιτικό λόγο συστηματοποιώντας την συνεκτική πρακτική της ομιλίας και της δράσης για τον πραγματικό σχηματισμό μίας «αυθεντικής» ανθρώπινης ταυτότητας, η οποία μπορεί να...
αποκτηθεί και να εννοιολογηθεί μόνο μέσω της απρόσκοπτης συμμετοχής στα κοινά και της πραγματικής πολιτικής ελευθερίας.
Οι πολιτικές ρητορικές πρακτικές, εν γένει, επιτυγχάνουν τον σκοπό της «ενσωμάτωσης» και αποδοχής των κυρίαρχων μηνυμάτων μέσω της σύμπραξης των γλωσσικών μέσων (πρακτικές λόγου) αλλά και των καθαρά επικοινωνιακών πρακτικών και τεχνασμάτων. Οι επικοινωνιακές πρακτικές είναι αυτές που, συνοπτικά, δίδουν στον «πομπό» του μηνύματος την θέση εξουσίας, γνώσης και ισχύος για τον επηρεασμό και την επιτυχή μεταβίβασης του μηνύματος στον «δέκτη». Ο δέκτης, στην περίπτωση της μελέτης της λειτουργίας του κράτους πρόνοιας, είναι ο πολίτης που ταυτόχρονα είναι φορέας κοινωνικών δικαιωμάτων , που εν ουσία τον καθιστά ένα προνοιακό υποκείμενο.
Βεβαίως, οι επικοινωνιακές πρακτικές, αποτελούν και αυτές πρακτικές εκφερόμενων λόγων που, για εωρητικούς και αναλυτικούς σκοπούς, μαζί με τα πολιτικά κείμενα (νόμοι, αποφάσεις, ψηφίσματα) και την αμιγώς ιδεολογικοπολιτική ρητορική συγκροτούν τον ενιαίο πολιτικό λόγο.