ΠΑΟΚ είσαι...

Toυ Κώστα Γιαννακίδη Όταν ο Κλάους έβαλε το δεύτερο γκολ, άνοιξα μία μπύρα και είπα ότι τώρα το δράμα θα γίνει μεγαλύτερο -έχω τουλάχιστο...

Toυ Κώστα Γιαννακίδη

Όταν ο Κλάους έβαλε το δεύτερο γκολ, άνοιξα μία μπύρα και είπα ότι τώρα το δράμα θα γίνει μεγαλύτερο -έχω τουλάχιστον πέντε μάρτυρες να το βεβαιώσουν. Λίγο αργότερα ήρθε η απάτη του πέναλτι, η αποβολή του Σταφυλίδη και το γκολ της Τότεναμ. Η λογική λέει πως εκείνη τη στιγμή τρέχεις στην άλλη άκρη του δωματίου, μαζεύεις την ουρά σου και τη βάζεις κάτω από τα σκέλια. Όχι αν είσαι ΠΑΟΚ. Διότι η εμπειρία και η ιστορία σου έχουν διδάξει πως...

τα δράματα αυτής της ομάδας φτιάχνονται με δάκρυα και σαδισμό.
Παίζοντας με δέκα παίκτες απέναντι στην Τότεναμ είναι απολύτως φυσιολογικό να δεχτείς τρία, τέσσερα, πέντε γκολ και η ευρωπαϊκή σου εικόνα να ταιριάξει σαν αυτοκόλλητο επάνω στην ελληνική. Σας το ξαναλέω, όχι αν είσαι ΠΑΟΚ. Όταν μείωσε η Τότεναμ, το σενάριο που έφτιαξα στο μυαλό μου, ήθελε το 2-2 στο '89, το 3-2 στις καθυστερήσεις και την τελευταία πράξη του δράματος να παίζεται στην Τούμπα απέναντι στη Ρουμπίν Καζάν. Και επειδή πάντα θα με στοιχειώνει ο αποκλεισμός από τη Μπάγιερν Μονάχου, επιλέγω την πιο δραματική εκδοχή, με την πρόκριση να χάνεται όπως ένα πέναλτι του Σαλπιγγίδη στο '90. Τελικά έγινε αλλιώς. Με την ομάδα να οχυρώνεται πίσω, την Τότεναμ να πιέζει και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να το παρακολουθούν όρθιοι, μετρώντας λεπτά, δευτερόλεπτα, ανάσες και μπαλιές. Θα ήθελα να σας περιγράψω συναισθήματα και αντιδράσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δεν μπορώ, πιστέψτε με. Αν όμως ήταν να διαλέξω μία λέξη για να τα συμπεριλάβει όλα, θα έπαιρνα το «τέντωμα». Όχι μόνο των νεύρων, αλλά και των μυών, της φωνής που βγήκε λυτρωτική στη λήξη, όταν η παρέα έγινε ένα κουβάρι. Και στο τέλος πίκρα, πόνος. Γιατί δεν ήμουν εκεί;
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε χθες με επτά Έλληνες. Φυσικά και ήταν όλοι υπέροχοι, αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα: ως Έλληνες μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει αυτό το έμβλημα πάνω από την καρδιά τους. Και όσο και αν ορισμένοι αλήτες επιμένουν προσβάλλουν τον Σαλπιγγίδη, αυτή η ομάδα αναπτύσσει έναν καινούργιο δεσμό με τον κόσμο της. Διότι καλώς ή κακώς, ο ΠΑΟΚ για τη Θεσσαλονίκη αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα απ' ό,τι οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα για την πόλη της. Είναι μία υπερβολή που συχνά κουράζει, αλλά συνάμα γίνεται και ενδιαφέρουσα. Μπορεί ο ΠΑΟΚ να μη διαμορφώνει, ακόμα, τρόπο ζωής, ωστόσο έχει ήδη δημιουργήσει κοινωνική άποψη. Είναι χιλιάδες αυτοί που μπορούν να σας το εξηγήσουν, απλώς αδυνατούν τώρα. Έχει κλείσει ο λαιμός τους.