Χίλιες και μια Νύχτες...

Του Theodor Petrov         "I n a word, I was too cowardly to do what I knew to be right, as I had been too cowardly to avoid doing...

Του Theodor Petrov        

"In a word, I was too cowardly to do what I knew to be right,
as I had been too cowardly to avoid doing what I knew to be wrong."
Charles Dickens, Great Expectations

Συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια τα διεθνή ΜΜΕ να αποδίδουν σε διάφορα εξαιρετικά πολιτικά γεγονότα διάφορους χαρακτηρισμούς, οι οποίοι, κατά την άποψή τους, εκφράζουν κάποιο μέρος από την...

ουσία αυτών των γεγονότων. Έτσι ακούσαμε κατά καιρούς για «βελούδινες» και «πορτοκαλή» επαναστάσεις, για επαναστάσεις των «τριαντάφυλλων» και άλλων άνθεων κλπ. Προσφάτως δε γίναμε μάρτυρες της λεγομένης «αραβικής ανοίξεως», δηλαδή των αυθόρμητων εξεγέρσεων και ανατροπής των καθεστώτων σε τρεις αραβικές χώρες: Τυνησία, Αίγυπτο και Λιβύη. Βεβαίως ο βαθμός της «ειλικρίνειας» των εξεγερμένων μαζών δεν μπορεί να μετρηθεί, εντούτοις αν κρίνουμε από το τι ακολούθησε όταν ξεθύμανε η «επαναστατική ευφορία», οι δημοκρατικές ελπίδες της «παρηκμασμένης Δύσεως» (sic) μάλλον αποδείχθηκαν φρούδες μιας και οι αγκυλώσεις του παρελθόντος, όπως π.χ. στην Αίγυπτο, φάνηκαν ισχυρότερες από τις όποιες καλές προθέσεις των πρωταγωνιστών των γεγονότων.
Αν και η συνειδητή ενασχόληση με την πολιτική αποτελούσε μια «νεανική τρέλα» (sic) του γράφοντος, εντούτοις αποτολμά να σημειώσει ότι σε χώρες, οι οποίες σε όλη τη σχετικά σύντομη ανεξάρτητη ιστορία τους ουδέποτε σκέφτηκαν να ακολουθήσουν τη λεγομένη «δημοκρατική οδό», είναι μάλλον αφελές να περιμένουμε ότι σήμερα θα επιλέξουν αίφνης αυτό το πολίτευμα, έστω και αν είναι προσαρμοσμένο στις... εξωτικές ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών.
Ως παράδειγμα αυτής της απολύτως υποκειμενικής προσεγγίσεως εκ μέρους του συντάκτη του παρόντος σημειώματος των, πράγματι, συγκλονιστικών γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στον Αραβικό κόσμο, μπορεί να χρησιμεύσει η κατάσταση στη Συρία. Σχεδόν καθημερινά τα διεθνή ΜΜΕ, κυρίως της «παρηκμασμένης Δύσεως», μεταδίδουν ειδήσεις για τους τρόπους, με τους οποίους το καθεστώς προσπαθεί να καταστείλει τις διαδηλώσεις εκείνων που διαφωνούν με τον «αιώνιο» χαρακτήρα της εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Πρόσφατα δε ο Αραβικός Σύνδεσμος απέκλεισε τη χώρα αυτή από τις γραμμές του, θέλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο να τονίσει ότι ακόμα και στα πλαίσια των ιδιόμορφων καθεστώτων των χωρών-μελών του ο τρόπος, με τον οποίο ο Σύρος πρόεδρος αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές είναι, μάλλον, υπερβολικός. Με τη σειρά του ο πρόεδρος της Συρίας κατηγόρησε τον Αραβικό Σύνδεσμο ότι άγεται και φέρεται από τη... Δύση!
Συνήθως κατά τον προσδιορισμό του χρόνου οποιασδήποτε επισήμου επισκέψεως λαμβάνονται υπόψη διάφοροι παράγοντες όπως, π.χ., η πολιτική συγκυρία, τα πολιτικά οφέλη κλπ., σπανιότατα δε και η άποψη της διεθνής κοινής γνώμης. Εντούτοις αυτοί οι παράγοντες αφορούν κυρίως στις κρατικές επισκέψεις και σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να καθορίζουν τις λεγόμενες «ειρηνικές επισκέψεις» εκκλησιαστικών ηγετών, ιδιαιτέρως δε των Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες απορρίπτουν μετά περισσής βδελυγμίας, μεταξύ άλλων ιδιαιτεροτήτων, το διττό ρόλο του Πάπα, δηλαδή του εκκλησιαστικού και πολιτικού ηγέτη.
Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση, κατά την οποία ο εκκλησιαστικός ηγέτης αναλαμβάνει και τον εκ προοιμίου άχαρο ρόλο του εκπροσώπου της κοσμικής εξουσίας;
Στις 13 Νοεμβρίου ο Πατριάρχης Μόσχας αποφάσισε να πραγματοποιήσει «ειρηνική επίσκεψη» στο Πατριαρχείο Αντιοχείας. Ως γνωστόν η έδρα του Πατριαρχείου Αντιοχείας ευρίσκεται στη Συρία, πρόεδρος της οποίας είναι ο Άσαντ, υιός ενός άλλου Άσαντ που και αυτός με τη σειρά του διακυβέρνησε τη χώρα με το χαρακτήρα του «αιωνίου ηγέτη».
Για όσους δεν το γνωρίζουν, την εποχή του «σοσιαλιστικού παραδείσου» η Συρία, όπως και η Λιβύη, αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους της ΕΣΣΔ στη Μ. Ανατολή. Οι καιροί μπορεί να άλλαξαν όμως η πρώην σοβιετική βάση στην Ταρτούς όχι μόνο παρέμεινε αλλά και εκσυγχρονίζεται. Δικαίως λοιπόν ο Ρώσος υπουργός εξωτερικών προειδοποιεί με αυστηρούς τόνους τη Δύση ότι τυχόν επέμβασή της στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες και ότι ουσιαστικά προετοιμάζεται η αλλαγή του καθεστώτος Άσαντ με την βοήθεια εξτρεμιστικών ομάδων, οι οποίες χρησιμοποιούν τους διαδηλωτές ως ασπίδα για τους σκοτεινούς σκοπούς τους (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά http://rus.delfi.lv/news/daily/abroad/lavrov-zaschischaet-iran-i-siriyu-ot-napadok-zapada.d?id=41714915).  
Σε παλαιότερο δημοσίευμα της παρούσης ιστοσελίδας, την εποχή που ο αλήστου μνήμης και επίσης «αιώνιος» ηγέτης της Λιβύης βομβάρδιζε τους πολίτες του, ο γράφων είχε αναφερθεί στις απόψεις του Προέδρου του Συνοδικού Τμήματος για τις Σχέσεις Εκκλησίας και Κοινωνίας π. Βσέβολοντ Τσάπλιν (http://amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=5159), σύμφωνα με τις οποίες ο Καντάφι, τότε, «έδειξε σε όλον τον κόσμο πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους προβοκάτορες που θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση, να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να την οδηγήσουν στον εμφύλιο σπαραγμό. Άρχισε να τους εξοντώνει. Με πυραύλους και με ότι μέσα διέθετε. Και αυτός είναι ο πιο σωστός δρόμος». Φαίνεται λοιπόν ότι και ο Σύρος ηγέτης ακολουθεί αυτό το «σωστό δρόμο», ο οποίος ξέρουμε πού οδήγησε τελικά τον Καντάφι!
Στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας ο φιλομαθής αναγνώστης του ΑΜΗΝ εκτός από το σχετικό ρεπορτάζ (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά, http://www.mospat.ru/ru/2011/11/14/news52135/, αλλά και στα ελληνικά http://www.mospat.ru/gr/2011/11/14/news52135/) θα έχει την ευκαιρία να δει και μια σειρά «ειδυλλιακών» φωτογραφιών από τη συνάντηση του Πατριάρχου Μόσχας με τον Άσαντ. Διαβάζοντας δε το κείμενο δεν είναι δυνατόν να μην προσέξουμε τα εξής (για το copyright βλ. τη σχετική ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας:
«Έχω επανειλημμένως επισκεφθεί και παλαιότερα και γνωρίζω καλά τη χώρα σας και το Συριακό λαό. Η Συρία είναι μια χώρα με εξαιρετικά ισχυρό και βαθύ πολιτισμό. Στη διαμόρφωση αυτής της παράδοσης συμμετείχαν τόσο ο Ορθόδοξος χριστιανισμός, όσο και το Ισλάμ, και εκτιμούμε ιδιαίτερα το επίπεδο του διαλόγου, της συνεργασίας, το παράδειγμα του ειρηνικού βίου στη χώρα», δήλωσε στη διάρκεια της συναντήσεως ο Πατριάρχης Μόσχας.
Πράγματι δεν μπορούμε παρά να εκθειάσουμε το επίπεδο του διαλόγου, της συνεργασίας και το παράδειγμα του ειρηνικού βίου στη χώρα!
Με τη σειρά του ο Πρόεδρος της Συρίας επεσήμανε: «Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ο κ. Μπασάρ Άσαντ εξέθεσε την άποψή του για τις εξελίξεις στη Συρία και εν γένει τον αραβικό κόσμο. Ενημέρωσε για τις προσεγγίσεις της κρατικής ηγεσίας των μεταρρυθμίσεως στον κοινωνικό βίο της Συρίας, των τροποποιήσεων του Συντάγματος, της έναρξης του εθνικού διαλόγου με συμμετοχή διαφόρων πολιτικών δυνάμεων. Αφού τόνισε την ανάγκη των μεταρρυθμίσεως ο Πρόεδρος εξέθεσε μια βαθιά ανησυχία για την ενεργό δράση των τρομοκρατικών ομάδων στη χώρα του. Κατά τη γνώμη του Πατριάρχη Κυρίλλου, σήμερα είναι πολύ σημαντική είναι η διάδοση των αντικειμενικών πληροφοριών για τις εξελίξεις στη Συρία. Ο κ. Κύριλλος επεσήμανε τη μονομερή προσέγγιση στην κάλυψη των γεγονότων η οποία επικρατεί σε πολλά διεθνή ΜΜΕ».
Ιδού, για άλλη μια φορά, οι πραγματικοί ένοχοι: τα διεθνή ΜΜΕ με την άκρως υποκειμενική κάλυψη των γεγονότων, την οποία εκτός από τον Σύρο πρόεδρο επεσήμανε και ο Πατριάρχης Μόσχας. «Τον ξέρουμε τον ένοχο κι είναι γνωστή η αιτία», όπως θα έλεγε και ο ποιητής (Στην ιστορία – Φώτης Αγγουλές).
Περισσότερο όμως ενδιαφέρον έχουν τα σχόλια του Πατριαρχείου σχετικά με τη δικαιολογημένη απορία πολλών σχολιαστών για τη χρονική συγκυρία αυτής της επισκέψεως:
«Ο Πατριάρχης Κύριλλος ήταν διατεθημένος να επισκεφθεί τη Συρία και το Λίβανο πριν ακόμα από ένα χρόνο, και όμως αυτό αποδείχθη αδύνατο λόγω περιστάσεων. Τώρα ορισμένοι αναλυτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από το ταξίδι επικαλούμενοι τις ταραχές στη Συρία και τη διεθνή απομόνωση του καθεστώτος του Άσαντ. Αλλά ο Πατριάρχης δε λυγίζει ποτέ μπροστά στις δυσκολίες και επιπλέον ήταν σημαντικό τώρα να δηλωσει αλληλεγγύη και υποστήριξη στον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνάτιο, τον οποίο γνωρίζει σαράντα και πλεον χρόνια. Αυτός ήταν και ο σκοπός της επισκέψεως» (Σ.τ.σ.: για το απαραίτητο copyright βλ., στα ελληνικά http://www.mospat.ru/gr/2011/11/17/news52492/).
Ο γενναίος Πατριάρχης λοιπόν δεν λύγισε ενώπιον των δυσκολιών και πραγματοποίησε την σχεδιαζόμενη επίσκεψη τώρα που η κατάσταση, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας, είναι ευνοϊκότερη από ότι ήταν πριν από ένα χρόνο (!) και παρά το γεγονός ότι σε Δύση και, το σημαντικότερο, σε Ανατολή η απομόνωση του Σύρου προέδρου είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Και το ότι οι επίσημες θέσεις της Ρωσίας, για το ποία μπορεί να είναι η διέξοδος από το «συριακό αδιέξοδο», είναι διαμετρικά αντίθετες ακόμα και από αυτόν τον ίδιο τον Αραβικό Σύνδεσμο, βρήκαν την έμπρακτη έκφρασή τους στην επίσκεψη του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ρωσίας πρέπει να εκλαμβάνεται ως απλή σύμπτωση.
Όπως και ως απλή σύμπτωση πρέπει να εκλαμβάνεται και το γεγονός ότι η επίσκεψη στην Εκκλησία Αντιοχείας πραγματοποιήθηκε μετά τη Σύνοδο των Προκαθημένων των Πατριαρχείων της Ανατολής με θέμα ακριβώς την κατάσταση στην περιοχή.
«Τρέχουμε και δε φτάνουμε...» λέει ο λαός, ιδιαιτέρως μετά τη λανθασμένη, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, στάση της Ρωσίας στο ζήτημα της Λιβύης. Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται και στην περίπτωση της Συρίας. Γιατί όμως πρέπει να χρεωθεί η Εκκλησία ένα μέρος αυτής της ήδη προδιαγραφόμενης αποτυχίας της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής;
Το δις εξαμαρτείν...