Η μνήμη δεν αρχειοθετείται...

Από Σύλλογο Απανταχού Μενετιατών Καρπάθου http://www.menetes.org/ 67ος Εορτασμός του Απελευθερωτικού Κινήματος Καρπάθου Το πρωινό της Κυρ...

Από Σύλλογο Απανταχού Μενετιατών Καρπάθου
http://www.menetes.org/

67ος Εορτασμός του Απελευθερωτικού Κινήματος Καρπάθου
Το πρωινό της Κυριακή 30 Οκτωβρίου σε έναν εξαιρετικό χώρο (στο αίθριο της δημοτικής πινακοθήκης Πειραιά) έγινε ο επίσημος εορτασμός για τον ξεσηκωμό και την απελευθέρωση της Καρπάθου.
Πριν 67 χρόνια ,στις 5 Οκτωβρίου 1944, εκείνο το πρωινό στις Μενετές άλλαξε την Ιστορία του νησιού. Οι Μενετιάτες έπειτα από δόκιμο χρόνο και προεπαναστατικές ζυμώσεις κατέληξαν: δεν θέλουμε άλλους κατακτητές, δεν θέλουμε ξένη διοίκηση. Φτάνει η...
Ιταλική κυριαρχία στο νησί. Είμαστε Έλληνες.
Ο εισηγητής από το Δ.Σ. κ. Λάζαρος Κοσμάς τόνισε την σταθερή προσήλωσει στις αξίς που παράλαβαμε και την ανάγκη, ιδιαίτερα αυτή την εποχή για κοινή πορεία σε στόχους και όνειρα που για εμάς τους Μενετιάτες είναι έτσι και αλλιώς κοινά.
Τον λόγο πήρε ο κ. Νίκος Κλειτσίκας (Ιστορικός - συγγραφέας) που με την θέση του μη Καρπάθιου άγγιξε το θέμα μακριά από όποια συγκίνηση. Τόνισε πως στην δύσκολη κατάσταση που περνά η χώρα είναι σπουδαίο προνόμιο να έχει κανείς ιστορία. Αυτή η μνήμη δεν πρέπει να χαθεί. Αν δεν ζυμωθούμε με όλα αυτά που παραλάβαμε, αν δεν βγάλουμε νέα κλαδιά από αυτές τις ρίζες δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη.
Συνέχισε ο κ. Μανώλης Μελάς (Καθηγητής πανεπιστημίου Αρχαιολογίας), προσέγγισε το θέμα με νέα στοιχεία και ακολούθησε όλη την διαδρομή των γεγονότων. Στάθηκε σε στιγμές που δεν ξανά-αγγίχτηκαν και με ιδιαίτερο “χρωματισμό” έδειξε την αλήθεια , φώτισε τα γεγονότα. Στα σημεία που δεν ήθελε ή δεν έπρεπε να πάρει θέση, μια μαντινάδα ένα δίστιχο της εποχής βοήθησε στην εξέλιξη του λόγου του.
Έκλεισε τις ομιλίες ο κ. Γιώργος Οθείτης (Οφθαλμίατρος -ερευνητής της σύγχρονης Καρπαθιακής Ιστορίας). Ο κος Οθείτης έχει το προνόμιο να είναι ο ίδιος ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους πρωτεργάτες αυτού του ξεσηκωμού.
Μας περιέγραψε με συναισθηματισμό μα και με μεστές κουβέντες την διαδικασία ωρίμανσης των ξεσηκωμένων Μενετιατών. Διέλυσε με την τοποθέτηση του το όποιο σύννεφο, την σκιά, που έπεφτε τα τελευταία χρόνια επάνω στην 5η Οκτωβρίου 1944 περί τυχαίου και αυθόρμητου γεγονότος. Λεπτομέρειες, στιγμές από βιωματικές εμπειρίες αλλά και ντοκουμέντα έκανα την ομιλία του εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Στο κλείσιμο της εκδήλωσης τιμήθηκε για την προσφορά του στο χωριό μας, τις Μενετές ο συμπατριώτης μας Γιώργος Σακελάκης.
Ο Γιώργης που ακούραστος δούλεψε στην δημιουργία του λαογραφικού μουσείου μας αλλά και στην καθημερινότητα του στάθηκε θετικά στην εξέλιξη του μικρού μας τόπου.
Με την κίνηση αυτή ο Σύλλογος μας θέλησε να δηλώσει την επιθυμία του να αγγίξει όλους εκείνους, τους “Αφανείς” Μενετιάτες, που πάνω τους στηρίχτηκε ο τόπος μας.
Είναι όλοι εκείνοι οι γονείς μας που δεν άφησαν τη μνήμη. Δεν επέτρεψαν σε διάφορες “σειρήνες” να παρασυρθούμε σε άλλα νερά, ξένα από την δικιά μας γνώριμη μα άγρια θάλασσα.
Σταθήκαμε όλοι στο τέλος για ένα καφέ για ένα γλυκό λόγο. Ένας καρπάθικος μπακλαβάς (προσφορά των γυναικών του συλλόγου), λίγο ψιλοκούλουρο ένα κοίταγμα και να που πέρασε μια Κυριακή ζεστά.
Τιμήσαμε όλους εκείνους που άλλαξαν το διαβατήριο μας, έβγαλαν την κρυμμένη Ελληνική σημαία από τα μπαούλα, την ανέμισαν λεύτερα στον ουρανό.
Μέρες και χρόνοι όπως αυτά που περνάμε δεν αφήνουν αμφισβητήσεις.
Δεν χωρούν μικρότητες, ευτυχώς που άνοιξαν οι συντοποίτες μας τον δρόμο και εμείς από την άλλη μπορούμε και κρατάμε τόσο ζωντανά τα χρώματα της μνήμης.