Οι εθνικοί μας κλέφτες...

Του Κώστα Γιαννακίδη Η πορεία του Πολυτεχνείου παραδοσιακά μεταφέρει ένα οργισμένο μήνυμα κατά του ξένου παράγοντα, εν προκειμένω του αμε...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Η πορεία του Πολυτεχνείου παραδοσιακά μεταφέρει ένα οργισμένο μήνυμα κατά του ξένου παράγοντα, εν προκειμένω του αμερικανικού. Στη φόρτιση της φετινής διαδήλωσης το λαϊκό ανάθεμα συμπεριέλαβε και τη Γερμανία ή, πιο γενικά, αυτούς που στίβουν την πατρίδα σαν διψασμένο σφουγγάρι. Το πρόβλημα είναι ότι κανένας από αυτούς, τόσο ο Λευκός Οίκος, όσο και η καγκελαρία δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη για τα 60 δισεκατομμύρια των ανείσπρακτων φορολογικών οφειλών προς το ελληνικό δημόσιο. Βέβαια κάποιος μπορεί να γράψει στα σχόλια ότι στον ξένο δάχτυλο οφείλεται και η καχεξία αυτού του κράτους. Όμως έτσι θα βρεθούμε όλοι να αναζητούμε την πεταλούδα από τη...
θεωρία του χάους, που προκαλεί την καταιγίδα στην άλλη άκρη του κόσμου.
Τα πράγματα είναι εξοργιστικά απλά, έτσι όπως καταγράφονται από το πόρισμα Ράιχενμπαχ: Ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης αναφέρει πως η Ελλάδα χάνει περίπου 60 δισ. ευρώ από ανείσπρακτους φόρους, δηλαδή από ληξιπρόθεσμες οφειλές και εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις. Μιλάμε για απίστευτα λεφτά, περισσότερο από το 50% του ποσού που απαιτείται για το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων. Και άλλοι αριθμοί, ξύλα στη φωτιά της οργής: το 2010 οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δήλωσαν εισόδημα που αντιστοιχεί στο 70,18% του συνολικού εισοδήματος. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες το 2010 δήλωσαν το 16,79% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το 2009 είχαν δηλώσει το 17,25%. Παράλληλα, το 2010 οι ελεύθεροι επαγγελματίες κατέβαλαν φόρο 15,79% του συνολικού φόρου που καταβλήθηκε έναντι 16,62% που είχαν καταβάλει το 2009. Οι επιχειρήσεις το 2010 δήλωσαν το 13,03% του συνολικού εισοδήματος έναντι 14,52% το 2009, ενώ κατέβαλαν το 28,67% του συνολικού φόρου έναντι 30,79% το προηγούμενο έτος.
Μην τα ξαναδιαβάζετε, θα σας πω εγώ τι δείχνουν: η φοροδιαφυγή παραμένει ο βασικότερος λόγος για την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Ξέρω, θα πείτε για τη διαφθορά, τις μίζες, τους εξοπλισμούς. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να σταθεί απέναντι από τη φοροδιαφυγή. Αν πληρώναμε τους φόρους μας θα είχαμε, που λέει ο λόγος, την άνεση να ψωνίσουμε και υποβρύχια γλυκού νερού. Το κράτος αυτό δεν μάτωσε από τους μεγαλοκαρχαρίες, φαγώθηκε από εκατομμύρια μικρά πιράνχας. Επτά στους δέκα ελεύθερους επαγγελματίες δηλώνουν εισοδήματα στις παρυφές της φτώχειας. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο dealer των αγορών θεωρείται κάθαρμα και ο ελεύθερος επαγγελματίας τίμιος βιοπαλαιστής. Επίσης δεν κατανοώ γιατί θεωρούμε ανήθικο να δανείζεις με σκληρούς όρους, ενώ λησμονούμε ότι η δική μας ανήθικη φορολογική συμπεριφορά μας έριξε στα γόνατα.
Αλλά οφείλουμε να δεχθούμε ότι σε αυτές τις διαστάσεις η έννοια της ηθικής εμφανίζεται σαν ανορθογραφία σε ακριβό συμβόλαιο. Άλλωστε η είσπραξη των φορολογικών εσόδων αντιστοιχεί στο ένστικτο αυτοσυντήρησης ενός κράτους. Στη δική μας περίπτωση ακόμα και αυτό καταργήθηκε. Με τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά να διατρέχουν το κράτος κατά μήκος και κατά πλάτος, είναι να απορείς πως εισπράττονται οι φόροι ακόμα και από αυτούς που αδυνατούν να διαφύγουν του ελέγχου. Εντάξει, τις τελευταίες μέρες η Οικονομική Αστυνομία έχει να επιδείξει επιτυχίες αν και είναι αμφίβολο κατά πόσο το κράτος μπορεί να εισπράξει χρήματα από ημιθανείς επιχειρήσεις-παρεμπιπτόντως είναι να σε προβληματίζει πως αυτή η έφοδος προς το φως δεν φέρνει μαζί της και μαύρα χρήματα από το χώρο της νύχτας. Ωστόσο όλα αυτά περιορίζονται στη σφαίρα του συμβολικού. Η καταστολή του οικονομικού εγκλήματος οφείλει να συμπληρώνει έναν μηχανισμό που λειτουργεί, όχι να τον υποκαθιστά. Το νέο φορολογικό σύστημα θα είναι, τελικά, η σημαντικότερη παρέμβαση των τελευταίων δεκαετιών. Αρκεί να λειτουργήσει δίκαια και αποτελεσματικά. Διότι ή θα πληρώσουμε ένας προς ένας ή θα το πληρώσουμε όλοι μαζί.