Θεωρία συνωμοσίας...

Του Τάκη Μίχα Ας υποθέσουμε ότι πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης και των πολιτικών είναι να διατηρηθεί εν ζωή το πελατειακό σύστημα με ό...

Του Τάκη Μίχα

Ας υποθέσουμε ότι πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης και των πολιτικών είναι να διατηρηθεί εν ζωή το πελατειακό σύστημα με όσο το δυνατόν λιγότερες αλλαγές. Αυτό σημαίνει στην ουσία όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, όχι στην απόλυση των αργόμισθων, όχι σε διώξεις εναντίον του πιο διεφθαρμένου δημόσιου τομέα της Ευρώπης, όχι στο κλείσιμο διαφόρων κρατικών οργανισμών, όχι στην κατάργηση των σκληρύνσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων. Σημαίνει επίσης την...
συνεχιζόμενη χρηματοδότηση του συστήματος από τις τσέπες των Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Αυτή η υπόθεση εργασίας είναι ασφαλώς εύλογη αν λάβουμε υπ’ όψη μας το γεγονός ότι στους τομείς των διαρθρωτικών αλλαγών η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα απολύτως τα δυο τελευταία έτη ενώ παράλληλα ο πρωθυπουργός εμφανίζεται απόλυτα ικανοποιημένος με αυτό το «τίποτα» δηλώνοντας επανειλημμένως «εμείς κάναμε ότι έπρεπε» (!)
Όμως από την προαναφερθείσα εξίσωση απουσιάζει το τρίτο κομβικό σκέλος: H διασφάλιση της χρηματοδότησης από τους Φράγκους. Πως μπορεί να διασφαλισθεί αυτό ενώ παράλληλα θα διατηρείται το πελατειακό κράτος; Πολύ απλά. Με το να οργανώνεις συνέχεια ταραχές στην Ελλάδα έτσι ώστε να δίνεται ότι ο λαός «αντιστέκεται» στις αλλαγές.
Προφανώς η κυβέρνηση δεν μπορεί να παίξει η ίδια αυτό τον ρόλο. Τον κάνει λοιπόν outsource κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ. Ενθαρρύνει λοιπόν αυτές τις δυο ομάδες να προβάλλουν «αντίσταση» έτσι ώστε να έχει αυξημένη διαπραγματευτική δύναμη ο Έλληνας πρωθυπουργός οπότε μεταβαίνει στις Βρυξέλλες. Όμως θα αντιπαραθέσει κανείς, τι αποδείξεις υπάρχουν για την ύπαρξη αυτού του σχεδίου; Απόδειξη καμιά, ενδείξεις πλείστες:
Πρώτον το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ούτε μια σύλληψη και δίκη ατόμων που πρωτοστάτησαν σε πολύ σοβαρά επεισόδια βίας εναντίον των αρχών ή συμπολιτών τους-με αποκορύφωμα τις περιπτώσεις της Κερατέας και της εν ψυχρώ δολοφονίας των τριών τραπεζοϋπαλλήλων της Μαρφίν.
Δεύτερον το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός συνεχίζει να καλεί σε διαβουλεύσεις το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι αυτές οι ομάδες προσφεύγουν ανοικτά πλέον στην βία. Με αυτό τον τρόπο ενισχύει την την ιδεολογική τους νομιμοποίηση στα μάτια του λαού. Αν η αντίθεση του πρωθυπουργού στην δράση αυτών των δυο ομάδων ήταν πραγματική τότε θα φρόντιζε να τις περιθωριοποιήσει αποκλείοντας τις πρώτα απ όλα από τις διαβουλεύσεις τις οποίες έχει με τα άλλα κόμματα. Κανείς δεν του επιβάλλει ποιόν θα επιλέξει ως συνομιλητή.
Τρίτον η αποδυνάμωση των Σωμάτων Ασφαλείας. Όταν η χώρα αντιμετωπίζει έκρηξη εγκληματικότητας και πολιτικού χουλιγκανισμού δεν μπορείς να προσφέρεις τριπλάσιο και τετραπλάσιο μισθό στον αργόμισθο του ΟΣΕ, της ΔΕΗ ή στον υπάλληλο της Βουλή από ότι προσφέρεις σε κάποιον από τον οποίο ζητάς καθημερινά να παίζει με την ζωή του. Δεν μπορείς να περιμένεις ότι με 740 ευρώ τον μήνα θα προστατεύσει την νομιμότητα είτε από τα φαιοκόκκινα Ες- Ες είτε από τις διάφορες αλβανικές, ρωσικές, ελληνικές κλπ μαφίες. Αν το κάνεις αυτό, τότε προφανώς ο στόχος σου δεν είναι η αποκατάσταση της νομιμότητας αλλά η κατάργησή της.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που γίνεται αυτό το θέατρο. Θυμηθείτε στις αρχές της μεταπολίτευσης όταν ο Ανδρέας ζητούσε να βυθισθεί ένα τουρκικό πλοιάριο που θα έκανε έρευνες στο Αιγαίο και ο Καραμανλής τον κατηγορούσε για ανευθυνότητα. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Ανδρέας λειτουργούσε με την πλήρη γνώση και σε πλήρη συνεννόηση με τον Καραμανλή! Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται σήμερα. Όπως τότε ο Καραμανλής έκανε outsource την «αγανάκτηση» στον Ανδρέα έτσι ώστε να αυξήσει την διαπραγματευτική του δύναμη απέναντι στους κουτόφραγκους του ΝΑΤΟ, έτσι και σήμερα ο ΓΑΠ κάνει outsource πάλι την "αγανάκτηση" στον κ.Τσίπρα και στην κ.Παπαρήγα για να ενισχύσει την θέση του απέναντι στους κουτόφραγκους της ΕΕ.