Του Βασίλη Κεχαγιά Πέρασε ένας μήνας « περιφερειακής κινηματογραφικής δραστηριότητας », αφού Δράμα, Νάουσα και Χαλκίδα επέμεναν για μια α...
Πέρασε ένας μήνας «περιφερειακής κινηματογραφικής δραστηριότητας», αφού Δράμα, Νάουσα και Χαλκίδα επέμεναν για μια ακόμη χρονιά να τελούν τα φεστιβάλ τους, παρά τις συγγνωστές δυσκολίες, την οικονομική κρίση, αλλά και την ολοένα μεγαλύτερη πολιτιστική απομόνωση της ελληνικής επαρχίας. Βέβαια, η Δράμα, με το επίσημο και ουσιαστικα κρατικό Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους πρακτικά ήταν δεδομένο ότι δε θα αντιμετωπίσει δυσκολίες, αλλά φέτος ξεπέρασε αρκετά οργανωτικά προβλήματα του παρελθόντος, αποδεικνύοντας ότι πολλά από αυτά δεν...
αποτελούν αντικείμενο των χρημάτων μα των ιδεών.
Από πλευράς ταινιών σαφώς ήταν μια από τις πλέον μέτριες χρονιές, γεγονός που ενδεχομένως εξηγείται από την ολοένα και μεγαλύτερη απαξίωση του κράτους προς την μικρού μήκους ταινία. Δεν πρόκεται για την κλασική γκρίνια των ανθρώπων του πολιτισμού οι οποίοι ζητούν συνεχώς χρήματα δίχως να ξέρουν τι να τα κάνουν, αλλά για μια διαπίστωση βασισμένη στο νομοσχέδιο που ψηφίστικε τον προηγούμενο Δεκέμβριο από την Βουλή, αρνούμενο να αφιερώσει έστω και μία αράδα σ’ αυτόν τον τομέα της κινηματογραφικής δημιουργίας. Το ότι ξεχώρισαν κάπως «ο Ο ηγέτης» του Γαβριήλ Τζάφκα, βραβευμένος από την Κριτική Επιτροπή και τα «Κινητά στοιχεία» του Ανδρέα Σιαδήμα, βραβευμένα από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, δε σημαίνει και πολλά πράγματα. Ο πρώτος με μια έξυπνη πολιτική αλληγορία και ο δεύτερος να θυμάται μια ιστορική στιγμή της γλωσσικής εξέλιξης, με το πέρασμα από το πολυτονικό στο μονοτονικό απλώς ξεχώρισαν κυρίως λόγω ιδεών – κι αυτοί – και όχι σκηνοθετικών πρωτοτυπιών.
Στη Νάουσα υπάρχουνε παιδιά...
Λίγο πιο μακριά από τη Δράμα, στην επίσης παραμελημένη Νάουσα, ένα νεαρό παιδί – ο Νίκος Κουτσογιάννης – με την παρέα του αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να πράξουν αυτό που χρόνια τώρα μια υπνωτισμένη τοπική κοινωνία περίμενε και μια χορηγός των υπνωτικών χαπιών τοπική εξουσία απέφευγε να πράξει: τοποθέτησαν τη Νάουσα, έστω για ένα πενθήμερο στο κέντρο του κινηματογραφικού χάρτη. Μαζί τους ξύπνησε η τοπική κοινωνία, γέμισε την αίθουσα των προβολών με ντόπιους κατοίκους, είδε ψηφιακές ταινίες μικρού μήκους, άκουσε ανθρώπους να μιλάνε για σινεμά, αναμείχθηκε με τους προσκεκλημένους, δέχθηκε το σπόρο της κινηματογραφοφιλίας.
Στη Νάουσα και στην όγδοη διοργάνωση του κινηματογραφικού της Φεστιβάλ, πραγματοποιημένη χάρη στο ΕΣΠΑ, λίγη σημασία έχει το ποιές ταινίες ξεχώρισαν. Μια συλλογή εικόνων από παντού της γης, αποδεικνύει ότι πολιτιστική περιφερειακή ανάπτυξη πραγματοποιείται ακόμη κι όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό. Συγκεκριμένα, ούτε ο τοπικός Δήμαρχος Τάσος Καραμπατζός εδέησε να βοηθήσει την οργάνωση, όπως κατήγγειλε στην Τελετή Έναρξης ο Νίκος Κουτσογιάννης και όπως φάνηκε να συμφωνεί το πολυπληθές κοινό με το χειροκρότημά του. Βέβαια, κάποια στιγμή το κοινό αυτό θα πρέπει να ενηλικιωθεί μαζί με το Φεστιβάλ, για να αποκτήσει η γιορτή ουσιαστικά διεθνή και αναβαθμισμένο χαρακτήρα...
Τα νερά συνεχίζουν να κινούνται στη Χαλκίδα
Ανάλογα ηρωικές είναι και οι προσπάθειες του ντοκιμαντερίστα Σταύρου Ιωάννου να διατηρήσει, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, ζωντανό για πέμπτη χρονιά το Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Χαλκίδας. Εδώ τα πράγματα ήταν καλύτερα από πλευράς ταινιών, χάρη στην πολύ καλή και πολύ λειτουργική επιλογή τους από το διευθυντή, αλλά τα οργανωτικά προβλήματα δεν παύουν να δημιουργούν ένα πεδίο γεμάτο λακούβες. Τα σχολεία επισκέπτονται καθημερινά τις προβολές και τις εκδηλώσεις, οι ντόπιοι δείχνουν «να απαιτούν» τη διοργάνωση και λείπουν κάποιες οργανωτικές ψηφίδες για να κάνει το Φεστιβάλ το πέρασμά του σε πιο φιλόδοξα πεδία.
Εδω, λοιπόν, όπου οι ταινίες ήταν πρωταγωνίστριες, ο Χρήστος Καρακέπελης με την «Πρώτη ύλη» του, μια δουλειά στα όρια του αριστουργήματος, απέδειξε ότι δεν είναι τα παλιοσίδερα που συλλέγουν ηρωικά οι ανώνυμοι τσιγγάνοι της περιθωριακής μάντρας, τα οποία λιώνουν και στηρίζουν τις μεγάλες κατασκευές. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, αυτή είναι η πρώτη ύλη που λιώνει για να υψώσουν την έπαρσή τους οικοδομήματα από την κακόγουστη Αθήνα ως την βομβαρδισμένη Γάζα. Παρ’ όλα αυτά το βραβείο πήγε στην επίσης πολυ καλή ταινία του Χρήστου Ιωσηφίδη «Παγωμένος χρόνος», μια ακόμη αναφορά στο ανθρώπινο σώμα, που αυτή τη φορά λιώνει στα πεδία των μαχών και συγκεκριμένα στις συγκρούσεις της Κύπρου. Δίπλα σ’ αυτές η πάντα πυρωμένη κάμερα της Λουκίας Ρικάκη, με τη σειρά της, λιώνει τον παγωμένο χρόνο του νοσοκομείου «Σωτηρία», εκεί όπου έφθιναν ανθρώπινα κορμιά από τη φυματίωση, για ν’ αφήσουν τώρα τη μνήμη τους σε έργα τέχνης και σε ένα άτυπο μουσείο στο χώρο του πρώην νοσοκομείου. «Σχέδιο σωτηρία», ο τίτλος του φιλμ. Ένα σχέδιο από το οποίο όλοι έχουμε ανάγκη σε αυτή τη χώρα: οι άνθρωποι, η τέχνη, τα φεστιβάλ...
Κύριε Υπουργέ Υγείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δυνατόν αυτές τις μέρες που τα Ταμεία Υγείας έχουν χάσει ένα τεράστιο μέρος από τα αποθεματικά τους και με την σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής Κυβέρνησης , να εξακολουθείτε να δέχεστε και εσείς αλλά και ΟΛΟΣ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΟΛΗ Η ΒΟΥΛΗ, και προπαντός εκείνοι όλοι που αγανακτούν για την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης που συμμετέχετε, το γεγονός ότι το κέρδος των φαρμακοποιών να βρίσκετε στο 26/100 κατά αυτούς ή στο 36/100 όπως έχετε δηλώσει εσείς;
Κύριε Υπουργέ.
Αν αυτό το κέρδος δεν είναι μια αιμορραγία από το σώμα των πολλών με αποδέκτη το σώμα μιας οικονομικής ολιγαρχίας, τότε τι είναι;
Και επί τέλους για να σταματήσει το παιχνίδι με τις καθυστερημένες ή όχι πληρωμές και επειδή είναι πλέον Εθνική υπόθεση το να εξοικονομούνται χρήματα ( ΑΕΡΑΣ ) σας προτείνω εφ’ όσον δεν είναι δυνατόν να εξευρεθούν τα απαιτούμενα χρήματα το εξής.
Να μετρηθεί τι οφείλουν στους φαρμακοποιούς τα Ταμεία, και το Κράτος, και να παρακρατηθεί από κάθε μισθό και σύνταξη αναλογικά, ΟΧΙ οριζόντια, ένα ποσό που στο σύνολο να είναι ίσο με τα οφειλόμενα προς αυτούς, ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΕΚΑ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ, 10/100.
Κύριε Υπουργέ όταν μια ιδιωτική βιομηχανία δουλεύει με κέρδος 2/3/4/5/6/100, πρόσφατα έμαθα ότι μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων, και με δική της παραγωγική βάση από τις καλύτερες στην χώρα μας εδώ και χρόνια δουλεύει με ποσοστό κέρδους κάτω από μισό τοις εκατό, πως είναι δυνατόν σε ιδιωτικά καταστήματα ( ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ) με εξασφαλισμένη πελατεία, και με την σύμφωνη γνώμη του Παραπαίοντος Οικονομικά Ελληνικού Κράτους και το οποίο Κράτος καταβάλει μέγα μέρος για την ενίσχυση των Ασφαλιστικών Ταμείων τα οποία Ταμεία είναι εξ ανάγκης οι πελάτες αυτών των καταστημάτων να έχουν ποσοστά κέρδους κατά τους ιδιοκτήτες τους 26/100 κατά εσάς 36/100;
Και βέβαια στα κέρδη των Φαρμακείων να μην έχουμε υπολογίσει την δαπάνη για όλα εκείνα τα φάρμακα που ο κάθε ένας από εμάς παίζοντας το γιατρός αγοράζει από αυτούς, ή ακόμη από καλλυντικά, και από τόσα άλλα παραϊατρικά και μη.
Κύριε Υπουργέ αυτό το καθεστώς πρέπει να αλλάξει το συντομότερο, αλλιώς να το πάρουμε απόφαση ότι οι, Μηχανικοί, Δικηγόροι, Γιατροί, και λοιποί διαχρονικά Ευγενείς της Ελληνικής Βουλής αμυνόμενοι συναδέλφων και εαυτών, και αφού με τα καλά τους και τα κακά τους μας έριξαν στο λάκκο με τα σκατά, θα μας δώσουν και μια πατητή για να μην ξαναβγούμε από εκεί!