Oι προκλητικοί (δι)ορισμοί κι η απάντηση του Περιφερειάρχη...

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης   ( Πρωτοδημοσιεύτηκε, στις 24/9/11,   στην εφημερίδα " ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ " ) Φαίνεται πως δ...

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης 
(Πρωτοδημοσιεύτηκε, στις 24/9/11,  
στην εφημερίδα "ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ")

Φαίνεται πως δεν επιθυμούν (για την ακρίβεια, αδιαφορούν) να περιορίσουν την αρνητική δημοσιότητα οι πρόσφατα εκλεγμένοι εκπρόσωποι των Θεσσαλών και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όλο και κάτι θα πράττουν για ν᾽ ακούν δικαιολογημένα έπειτα τα σχωριανά τους (τόσο από τα ηλεκτρονικά και έντυπα -τοπικά κυρίως- Μέσα, όσο όσο κι από τις λαομαζώξεις στα καφενεία).
Αυτή τη φορά, το Περιφερειακό Συμβούλιο (δι)όρισε τα μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας Κοινωνικής Παρέμβασης και Πολιτισμού (ΕΚΠΟΛ) -της οποίας η χρησιμότητα και το έργο αμφισβητούνται- κεκλεισμένων των θυρών και τα συγκρότησαν σε σώμα, την Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011. Ήρθαν, έτσι εις σάρκαν μίαν οι επίλεκτοι που όρισαν οι επικεφαλής των περιφερειακών παρατάξεων.

Το κωμικοτραγικό σημείο αυτών των επιλογών είναι ότι τα περισσότερα μέλη...
δεν έλαβαν την ψήφο εμπιστοσύνης των συμπολιτών τους στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές, όπου δεν κατάφεραν τελικώς να εκλεγούν, αλλά ο κ. Αγοραστός με τον κ. Παπατόλια (μετά και την πολυσημειωμένη σύμπνοια που παρατηρείται τις τελευταίες μέρες μεταξύ των) επιφύλασσαν για τους ανεπιτυχόντες μια καλύτερη μέρα. Κι έτσι, δίχως κριτήρια και δίχως, τουλάχιστον, την όποια προτεραιότητα στη σειρά κατάταξής τους (με βάσει, δηλαδή, τους σταυρούς προτίμησης που έλαβαν στις εκλογές), (δι)ορίστηκαν οι επίλεκτοι τυχεροί. Ήδη, όμως, όσοι άλλοι δεν κατάφεραν να εκλεγούν σύμβουλοι, αλλά έλαβαν καλύτερη θέση στην σειρά προτίμησης των ψηφισάντων από τους (διο)ρισμένους και προσπεράστηκαν στην επιλογή αυτή, αρχίζουν να διαμαρτύρονται εντόνως καθώς μιλούν για κατάφωρη αδικία και αδικαιολόγητη συμπεριφορά (κυρίως του κ. Αγοραστού, από την παράταξη του οποίου ορίστηκαν οι περισσότεροι μετέχοντες στην ΕΚΠΟΛ). Όλοι τους προσπερνούν όμως (καθώς προτάσσουν προφανώς το ατομικό συμφέρον), ότι η πραγματική και εξοργιστική αδικία γίνεται στην ουσία εις βάρος των Μαγνητών, μιας και κανένας Καλλικράτης δεν ορίζει να επιλέγονται σε αμειβόμενες θέσεις ανεπιτυχόντες περιφερειακοί σύμβουλοι. Που καιρός, όμως, για τέτοιες.... λεπτομέρειες, όταν η χώρα ολάκερη ως Πομπηία καταρρέει...
Επικοινώνησα για το θέμα αυτό τηλεφωνικά με τον κ. Αγοραστό (με τον οποίο σημειωτέον μας ενώνει μια μακρά γνωριμία, αλλά και μακρινή συγγενική σχέση) και μου απάντησε ότι "η πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου έπραξε απλά αυτό που ορίζει ο Καλλικράτης και ομοφώνως συμφώνησε". Όσο κι αν έψαξα, όμως, σ’ αυτόν (στον Καλλικράτη, που το όνομά του προβλέπω να συνδυάζεται με ένα νομοθετικό άλλοθι για νέα έργα κι ημέρες αδιαφάνειας) δεν βρήκα πουθενά σχετική διάταξη που να ορίζει ότι όσοι δεν εκλέχτηκαν περιφερειακοί σύμβουλοι θα ορίζονται σε πολιτιστικούς οργανισμούς και λοιπές πολυέξοδες και "σκοτεινές" δημόσιες εταιρίες. Διαπιστώνω επιπροσθέτως, μετά λύπης, τον τρόπο που έχουν βρει κάποιοι για να παίρνουν το κατιτίς τους από τα λεφτά των φορολογουμένων (=του Δημοσίου): θέτουν υποψηφιότητα για την όποια εκλογή τους κι έπειτα ποντάρουν ότι αυτός που βοήθησαν με τα ψηφαλάκια τους, θα τους αποκαταστήσει για τον κόπο τους, με κάποια αμειβόμενη από το Δημόσιο θεσούλα.
Επέμεινα, στο τηλεφώνημά μου στον Περιφερειάρχη, να μου θέσει τα κριτήρια τουλάχιστον αυτών των επιλογών και εμφανώς εκνευρισμένος μου δήλωσε -με μια περίσσια ευσπλαχνία- ότι "είναι άνθρωποι κι αυτοί" και ότι "δεν θα λογοδοτήσει σε μένα, παρά μόνον στο λαό".
Κατανοώ την αντίδραση του συμπαθούς Κώστα (αν και δεν την περίμενα από έναν άνθρωπο που γνωρίζω χρόνια πολλά), καθώς δεν ανέμενε είναι η αλήθεια να τον ενοχλήσω για κάτι τέτοιο. Θεωρούσε προφανώς ότι έχει κερδίσει, λόγω της αυτής συγγένειας, την εν τυφλώ υποστήριξή μου στο όποιο έργο του. Τον διαβεβαιώνω, λοιπόν, από αυτό εδώ το πάντα φιλόξενο βήμα -που φέρει το όνομα του "λαού"- πως θα με βρει απέναντί του (με σύμμαχο τη γραφή μου) όποτε νιώθω ότι αδικείται, είτε η περιοχή όπου μεγάλωσα (και που του έδωσε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 55%), είτε η Μαγνησία ή ευρύτερα η Θεσσαλία.
Τέλος, φιλικά, συγγενικά και ταπεινά, συμβουλεύω τον Περιφερειάρχη μας να κάνει πιο αισθητή την παρουσία του στον αλμυριώτικο λαό που τον τίμησε δεόντως με την ψήφο του και να τον επισκέπτεται συχνότερα, δίχως να επιτρέπει άλλους να μιλούν εξ ονόματός του. Ο λαός, ήδη, έχει αρχίσει να ενοχλείται...