"Δε μπορεί ο Γιώργος. Ούτε με λεφτά του Θεού!..."

Από τον Μιχάλη Ιγνατίου http://www.aixmi.gr/ Πριν ξεκινήσει η περιπέτειά του στο ξενοδοχείο Σοφιτέλ της Νέας Υόρκης, είχα την ευκαιρία να...

Από τον Μιχάλη Ιγνατίου

http://www.aixmi.gr/

Πριν ξεκινήσει η περιπέτειά του στο ξενοδοχείο Σοφιτέλ της Νέας Υόρκης, είχα την ευκαιρία να υποβάλω στον Ντομινίκ Στρος Καν, ένα απλό και εύκολο, όπως του είχα πει, ερώτημα. Τον είχα ρωτήσει «εάν η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει»…

Γέλασε στην αρχή, όπως και όλοι οι υπόλοιποι παριστάμενοι, αλλά στη συνέχεια απάντησε με τη σοβαρότητα που τον διέκρινε όταν ασχολείτο με θέματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου: «χρειάζεται να πράξει η ελληνική κυβέρνηση όσα είχε υποσχεθεί και, βέβαια, να υλοποιήσει όλες τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει έναντι των δανειστών της».
Λίγο αργότερα, μία σημαντική πηγή του ΔΝΤ με πληροφορούσε πως είχε...
 στο μυαλό του «ένα εκπληκτικό σχέδιο», που θα παρουσίαζε στην Άνγκελα Μέρκελ και σε άλλους Ευρωπαίους ηγέτες για να συγκρατηθεί η κρίση στην Ελλάδα, ώστε να επιλυθεί πιό εύκολα, και να μην επεκταθεί στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Καθ’ οδόν προς την Ευρώπη, ο Στρος Καν έκανε το καθιερωμένο πέρασμα από το ξενοδοχείο Σοφιτέλ και «τα υπόλοιπα», όπως συνηθίζουν να λένε οι αναλυτές, «θα τα γράψει η ιστορία»…
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο τότε γενικός διευθυντής του Ταμείου, δεν παρουσίασε το φιλόδοξό σχέδιό του ούτε στην Καγκελάριο της Γερμανίας, ούτε στους υπόλοιπους ηγέτες της Ευρώπης, με αποτέλεσμα η κρίση να έχει επεκταθεί όχι μόνο σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, αλλά να απειλεί το παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα.
Βέβαια, ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα, εκτός του Στρος Καν που πίστευε στο σχέδιο του, εάν η υλοποίησή του θα έσωζε την ελληνική οικονομία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο «παρά ένα» και δύσκολα θα ανακαλύψει κανείς έστω και ένα εκ των ειδικών, που θα στοιχηματίσει ότι «θα τα καταφέρει».
Οι λόγοι είναι πολλοί και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Ο πρώτος και βασικός είναι ότι την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, φέρει ο πρωθυπουργός της. Και δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία ότι είναι «θύμα» του προηγούμενου υπουργού Οικονομικών, τον οποίο άλλαξε με συνοπτικές διαδικασίες όταν προφανώς αντιλήφθηκε -ένα χρόνο μετά την υπογραφή του Μνημονίου- πως η χώρα βρισκόταν σε χειρότερη μοίρα. Από την στιγμή που επέλεξε την οδό του ΔΝΤ και, μάλιστα, πολύ πριν υποβάλει την αίτηση, έπρεπε να ασχοληθεί ο ίδιος προσωπικά. Δέχομαι ότι τον κατηγορούν πως δεν σκαμπάζει οικονομικά, αλλά θα μπορούσε τουλάχιστον να επιβάλει στους υπουργούς που ανέλαβαν το βάρος της εφαρμογής του Προγράμματος να κάνουν την δουλειά τους. Δεν το έπραξε και ανάγκασε τον Στρος Καν, στις αρχές του Δεκέμβρη του 2010 να διαρρεύσει ο ίδιος την δυσαρέσκειά του και να τον κατηγορήσει  για παντελή έλλειψη συντονισμού της κυβέρνησής του.
Ο κ. Παπανδρέου ελέγχεται και για το γεγονός της προσφυγής στο Ταμείο, αλλά και για το ότι απωλέσθηκαν 16 ολόκληροι μήνες, χωρίς να γίνει στην κυριολεξία τίποτα. Απλά προστέθηκαν άλλα 100 δισεκατομμύρια ευρώ στο ήδη δυσβάστακτο χρέος της Ελλάδας. Θα διακινδυνεύσω να ισχυριστώ ότι ο πρωθυπουργός θα έχει την τύχη του ομολόγου του της Ισλανδίας εάν αποδειχθεί η καταγγελία που έκανε στην «Ελευθεροτυπία» η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος της επιτροπής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ζωή Γεωργαντά, η οποία ισχυρίστηκε ότι «το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat, διότι έπρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας». Εμένα, πάντως, δεν με έπεισε η διάψευση του κ. Παπακωνσταντίνου, και καταθέτω την άποψή μου δημόσια, διότι δεν είναι η πρώτη φορά που άκουσα για τα «μαγειρέματα» των αριθμών, τον Οκτώβριο του 2009. Ο κ. Καραμανλής αφαιρούσε πόντους και ο κ. Παπανδρέου πρόσθετε…
Ο πρωθυπουργός ελέγχεται και για κάτι άλλο εξίσου σημαντικό: Εάν ερευνήσει κάποιος τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πέρασαν παρόμοια προγράμματα σε άλλες χώρες, θα διαπιστώσει πως ο ελληνικός λαός ήταν ο μόνος που έδωσε την ευκαιρία στον ηγέτη του να επιβάλει τα τρομακτικά μέτρα του Μνημονίου αδιαμαρτύρητα.
Οι πρώτοι μήνες κύλησαν χωρίς σοβαρές διαμαρτυρίες και ο λαός άρχισε να κινητοποιείται όταν αντιλήφθηκε πως του πετσοκόβουν μισθούς και προνόμια, χωρίς οι θυσίες του να πιάνουν τόπο. Εάν δεν εφαρμόστηκε το Μνημόνιο το 2010, όταν ο κόσμος δεν διαμαρτυρόταν, είτε κυριαρχημένος από σοκ είτε και από κάποιες ενοχές που του μετέφεραν στις πλάτες του οι πολιτικοί, θα εφαρμοστεί τώρα που οι Ελληνίδες και οι Ελληνες ανέβηκαν στα κάγκελα; Αποκλείεται…
Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον αδιεξόδου, το οποίο -με τα σημερινά δεδομένα- είναι αξεπέραστο. Δεν υπάρχει περίπτωση, ακόμα και εάν εμφανιστεί ο Θεός ο ίδιος μεταφέροντας σακούλες με 400 δισ. ευρώ ως δώρο στην Ελλάδα, να μπορέσει ο σημερινός πρωθυπουργός να διαχειριστεί την φοβερή κρίση που μαστίζει τη χώρα. Δεν πρόκειται για θέμα ανικανότητας, όπως ισχυρίζονται πολλοί στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Εχει κάψει ο ίδιος το χαρτί του και το χειρότερο που του συμβαίνει είναι ότι ουδείς τον εμπιστεύεται να οδηγήσει το καράβι της Ελλάδας σε απάνεμο λιμάνι. Ούτε ο λαός, ούτε οι δανειστές που επέλεξε με δική του αποκλειστικά απόφαση και ευθύνη. Ετσι, για να το πούμε πιό απλά, δεν μπορεί…
@mignatiou