Ο δημοδιδάσκαλος Αντ. Σαμαράς...

Του Γιάννη Σιδέρη Ο Αντ. Σαμαράς ζει σε ένα άλλο σύμπαν. Μια γαλάζια αύρα τον περικλείει και αφήνεται σε αυτή, νοσταλγικά. Το όνειρό του ...

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο Αντ. Σαμαράς ζει σε ένα άλλο σύμπαν. Μια γαλάζια αύρα τον περικλείει και αφήνεται σε αυτή, νοσταλγικά. Το όνειρό του έχει να κάνει με την ελευθερία μας, είπε στην Θεσσαλονίκη. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε «θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε την μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού» ! Και ακούγοντας οραματικά το χλιμίντρισμα της ιστορίας (νενίκηκά σε Μπίσμαρκ), ζήτησε την αντίσταση όλων των ελλήνων στην μοιρολατρία, την ηττοπάθεια, την ταπείνωση και τον εξευτελισμό.
Ο Αντ. Σαμαράς στη Θεσσαλονίκη εκφώνησε ένα λόγο που πάγωνε το χρόνο, αναβίωνε δεκάρικους δημοδιδασκάλων σε σχολικές παραστάσεις για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, σε επαρχιακές αίθουσες, με παιδάκια ντυμένα τσολιάδες, σε τοίχους γεμάτους αφίσες που απεικόνιζαν τα ζωγραφισμένα τα κεφάλια των ηρώων του 21. Σε αίθουσες που είχαν τοίχους με στεφάνια δάφνης για τη μέρα, ενώ χάρτινες γαλανόλευκες ζάρωναν στα...
χέρια αδημονούντων γονιών, που περίμεναν με αγωνία και καμάρι τα βλαστάρια τους, να τα δουν να υποδύονται τους αγωνιστές του 21, έχοντας ψεύτικα μουστάκια και πλαστικά πιστόλια, με τα οποία κατατρόπωναν τους κιοτήδες τούρκους. Αυτούς που από μπαμπεσιά της μοίρας και παραξενιά της ιστορίας και παρά του θέλημα του ελληνόφιλου θεού, σκλάβωσαν αυτόν τον ασκλάβωτο λαό.
Ο κ. Σαμαράς όμως, ως μπάτσος ιδεών το παρατράβηξε στον νοσταλγικό ελληνοχριστιανισμό του: Υπεισήλθε σε βαθειά και απαράβατα υπαρξιακά εδάφη, στον σκληρό πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης και αγωνίας. Απεφάνθη ότι στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι. Άρα, συμπεραίνουμε, αυτοί αποκλείονται στην προσφορά τους να αναλωθούν υπέρ βωμών και εστιών! ( σημείωση: καλά, αυτός ο ελληνοκεντρικός δεν διάβασε Καζαντζάκη; Έμεινε, επιλεκτικά, στον Παλαμά, τον Παπαδιαμάντη, τον Παπαντωνίου και γενικώς τη γενιά του 30, που ναι μεν απεικόνισε την ελληνικότητα, την στιγμή που έβγαινε από ρημαγμένες πατρίδες και εθνικές καταστροφές, αλλά και κατηγορήθηκε για φραγκολεβαντινισμό…).
Ο κ. Σαμαράς έχει κάποια δίκια: Έχει δίκιο να αναζητά προσδιορισμό της ελληνικότητας, όπως «οι βρετανοί την Βρετανικότητα και οι ισπανοί της Ισπανικότητα» (αν και τα δυο παραδείγματα είναι λάθος, καθώς πηγάζουν από την ανάγκη των κυρίαρχων ελίτ, να αναγκάσουν διαφορετικές εθνότητες να παραμείνουν ενσωματωμένες σε ενιαίες κρατικές οντότητες - κάτι που θεωρούμε ότι δεν το πιστεύει για την Ελλάδα…).
Δεν έχει άδικο τα βιβλία «που διδάσκονται σε μαθητευόμενους διεθνιστές άλλων καιρών και άλλων καθεστώτων», να αναθεωρηθούν υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών. Ένα όργανο αρκετά συντηρητικό μεν, αλλά τουλάχιστον εγνωσμένης επιστημοσύνης, αντί να υπόκεινται στις πολυπολιτισμικές εμμονές μετανεωτερικών ιστορικών, ενταγμένων ιδεολογικά στην ισοπεδωτική παγκοσμιότητα - έτσι για να γίνει ο πλανήτης μια εύπλαστη μάζα άβουλων καταναλωτών.
Έχει δίκιο να αναθεωρήσει το νόμο για την ιθαγένεια, που ήταν ο πρώτος νόμος της παρούσας κυβέρνησης. Την ώρα που ο Παπανδρέου μυστικά συνομιλούσε με τον Στρος Καν για την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, η μεγάλη του αγωνία ήταν να νομιμοποιήσει τους λαθρομετανάστες –χωρίς να κατανοεί ότι ήταν καταστροφικό και γιαυτούς, αφού τους έδινε σήμα εισόδου, για να μετατραπούν στην συνέχεια σε δυστυχείς υπάρξεις με φρικιαστικό παρόν και ανύπαρκτο μέλλον.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Αντ. Σαμαράς είναι πατριώτης, αλλά δεν είναι πατριώτης που χρειάζεται ο 21ος αιώνας (το κατέδειξε και με την στάση του στο θέμα του νόμου για τα ναρκωτικά). Βρίσκεται μακριά από τους σύγχρονους προβληματισμούς, έλκει την ιστορική του κουλτούρα από τους «καιρούς των βάλτων» και, με τον λόγο του στην Θεσσαλονίκη, έδειξε ότι έχει καθηλωθεί στην νοσταλγική, παρωχημένη και πομπώδη ελληνικότητα του 60. Ετσι, σαν επαρχιακός δημοδιδάσκαλος του τότε…
Το πρόβλημα είναι, όπως μας είπε δημόσια, ότι θα κυβερνήσει «με την βοήθεια του θεού» (!!!), παραπέμποντάς μας σε εποχές χαμένες στα βάθη της ιστορίας, («Εν Τούτω Νίκα»!), η στο κιτσαριό των ...εθνοσωτήριων ελληνοχριστιανικών ιδανικών. Ετσι λοιπόν θα πορευτούμε νικηφόρα στο 2021;