Τούμπες χρεοκοπίας και παραβιάσεις συνθηκών!...

Του Νίκου Κοτζιά Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης πήγε την προηγούμενη εβδομάδα στην Πολωνία, στη συνάντηση του Εκοφίν και της Ευρωζώνης. Εκ...

Του Νίκου Κοτζιά

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης πήγε την προηγούμενη εβδομάδα στην Πολωνία, στη συνάντηση του Εκοφίν και της Ευρωζώνης. Εκεί, αν και νομικός, δεν αντιλήφτηκε ότι οι εταίροι μας όταν «τον έδερναν», προετοιμάζοντας τον για τούμπες, ταυτόχρονα, παραβίαζαν διττά τις συνθήκες. Η πρώτη παραβίαση έχει να κάνει με την κατάργηση του ίδιου του θεμέλιου ύπαρξης της Ένωσης, που είναι η συγκρότηση και λειτουργία της από ισότιμα κράτη. Μια Ένωση, στην οποία ότι και αν συμβαίνει δεν μπορεί να υπαγορεύει κάποιο κράτος ή μια μικρή ομάδα κρατών σε άλλες το τι οφείλουν να πράξουν. Η παραβίαση αυτή είναι θεμελιακή, καθότι το δίκαιο τις ισότητας των κρατών – μελών της ΕΕ προηγείται οποιουδήποτε δίκαιου που...
 μπορεί να έχει ένας δανειστής. Η δεύτερη παραβίαση συνδέεται με την ουσιαστική υπονόμευση των οργάνων της ΕΕ που διαθέτουν το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Επιτροπή. Ενώ ο ρόλος τους αναβαθμίζεται στις τελευταίες συνθήκες, στην πράξη έχουν υποβαθμιστεί καθότι τα ζητήματα της κρίσης λύνονται ουσιαστικά μεταξύ λίγων κρατών. Όπως μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, αλλά, επίσης, και ανάμεσα σε πλεονασματικά κράτη, όπως είναι η Ολλανδία, η Γερμανία, η Φιλανδία και η Σουηδία.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν έθεσε το ζήτημα της θεμελιακής ισοτιμίας. Ίσως διότι όταν έτρωγε ξύλο αδυνατούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Εξάλλου πώς να πει τέτοια πράγματα κάποιος ο οποίος την Κυριακή 18.9.2011, με διάγγελμά του μας κάλεσε να καταργήσουμε οικιοθελώς το δικαίωμα κριτικής στην κυβέρνηση και την τρόικα διότι κάτι τέτοιο, πάντα κατά τη γνώμη του, ότι δυσκολεύει την αποπληρωμή του χρέους. Στο ίδιο μοτίβο, τρεις μέρες αργότερα, στις 21.9.11, ο αντιπρόεδρος δήλωσε στη βουλή ότι «είναι τύχη για την χώρα» που έχει παραδώσει την κυριαρχία της στην τρόικα. Είναι φανερό ότι αν κάποιος νιώθει σαν την κολοβή αλεπού και πιστεύει ότι είναι τύχη για την χώρα που υπάρχει η τρόικα και του ρίχνει ξύλο, δεν είναι και σε θέση να θέσει ζητήματα όπως εκείνα που προανέφερα. Εξάλλου ο αντιπρόεδρός δεν έχει πείρα από διαπραγματεύσεις. Φαίνεται δε, να μην γνωρίζει ούτε τις επιστημονικές συζητήσεις για αυτές, αν και στα πανεπιστήμιά μας, που τόσο υποτιμά η κυβέρνηση, το μάθημα διδάσκεται συστηματικά. Το πιο ανησυχητικό, βέβαια, είναι ότι ο αντιπρόεδρος δεν γνωρίζει και επαρκώς οικονομία. Κατάφερε, τελικά, να μετατρέψει το ζήτημα της χρεοκοπίας που θα μπορούσε να θέσει η Ελλάδα για να πιέζει προς το συμφέρον της, σε εκβιαστικό εργαλείο των ισχυρών εταίρων σε βάρος της χώρας.
Πώς θα οργανωθεί η χρεωκοπία;Η κυβέρνηση παρακολουθεί τις διαβουλεύσεις των εταιρών καθώς και σειράς επιστημονικών ινστιτούτων που εργάζονται για λογαριασμό τους, ως να συζητάνε για τη δική τους βραδινή έξοδο, ενώ στην ουσία συζητάνε για τη δική μας κατάληξη. Περιμένει καρτερικά τις οδηγίες τους και περιορίζεται στο σχολιασμό τους. Θα μου πείτε και αυτό τι με ενοχλεί; Οι της τρόικας, γνωρίζουν καλύτερα. Εξάλλου διοικούν εδώ και 15 χρόνια την Βοσνία και λίγα λιγότερα το Κόσσοβο και έχουν κάνει θαύματα (ή μήπως αγαπητοί μου ραγιάδες δεν έκαναν;). Θα μου πείτε τι το τρομερό; Εδώ μας έφερναν από το εξωτερικό τις στατιστικές μας.
Όμως, εμείς σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα κρατικά μορφώματα, ήμαστε κράτος μέλος της ΕΕ με πλήρη δικαιώματά. Και πριν αποφασίσει η κυβέρνηση να παραιτηθεί από αυτά, θα πρέπει να τα ασκήσουμε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αντί να σχολιάζει εκ των υστέρων η κυβέρνηση τα όσα ετοιμάζουν οι ισχυροί της ΕΕ σε συνεργασία με την τρόικα, και να περιοριζόμαστε στην προσπάθεια να περάσουμε την μία ή άλλη παραλλαγή στην μία ή άλλη διατύπωση, είναι απαραίτητο, όσο ποτέ άλλοτε, να ετοιμάζει η Ελλάδα δικές της προτάσεις και σχέδια απόφασης για τα άμεσα θέματά της. Εκτός αν η κυβέρνηση δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, όχι μόνο διότι είναι ανίκανη, αλλά και διότι θα φαινόταν ότι πολλά όσα λέει η τρόικα συμπίπτουν με τις επιθυμίες της ίδιας και του Κόμματος του Μνημονίου που υπηρετεί.
Η πρότασή μου είναι άμεσα αναγκαία να υλοποιηθεί. Προϋποθέτει, όμως, (α) ότι η κυβέρνηση θα είναι σε θέση να οργανώσει πιο τεκμηριωμένα και επιθετικά την πολιτική της. Αν δεν μπορεί η παρούσα, εκείνη που θα την αντικαταστήσει. (β) Ότι θα αξιοποιηθούν οι έμπειροι διαπραγματευτές της χώρας, χωρίς ραγιαδισμούς. (γ) ότι δεν έχουμε άλλη διάθεση να δίνουμε χρόνο στους άλλους για να ετοιμάζουν τα του οίκου τους και εμείς να χάνουμε λεφτά, χρόνο, κοινωνική συνοχή. Αν δεν προωθήσουμε άμεσα μια τέτοια πρόταση, τότε θα παρακολουθούμε την οργάνωση της χρεοκοπίας μας. Αυτή δε, θα γίνει σύμφωνα με τα συμφέροντα και τα γούστα εκείνων που την οργανώνουν.
Ποια είναι αυτά τα συμφέροντα; Είναι πριν από όλα η προσπάθεια να αποκομίσουν οι της τρόικα όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη από την Ελλάδα. Να αποκτήσουν τον μέγιστο έλεγχο επ’ αυτής και να τακτοποιήσουν έγκαιρα τα του οίκου τους. Παραδειγματικά, ενώ την άνοιξη του 2010 οι γερμανικές τράπεζες και οι ασφαλιστικοί της όμιλοι ήταν εκτεθειμένοι κατά 75 δισεκατομμύρια σε ελληνικά ομόλογα, σήμερα η έκθεσή τους περιορίστηκε στα 17.
Τι θέλει η Γερμανία και όσοι την ακολουθούν; ήθελαν και θέλουν να εξασφαλίσουν ότι τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας θα γίνει χωρίς να υπάρξουν επιπτώσεις πάνω τους. Προέκυψε, όμως, ένα πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό; Ότι ενώ περιφρουρήθηκαν οι γερμανικές τράπεζες, δεν έχουν περιφρουρηθεί επαρκώς ακόμα οι γαλλικές. Αλλά και αυτό ας πούμε ότι διορθώνεται. Υπάρχει ένα ακόμα μεγαλύτερο και σχετικά νεώτερο πρόβλημα: τυχόν χρεωκοπία της Ελλάδας να έχει επιπτώσεις ντόμινο πάνω στις άλλες υπερδανεισμένες χώρες, ιδιαίτερα την Ιταλία στην οποία οσονούπω το χρέος θα φτάσει τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ! Ένα ποσό μεγαλύτερο από τα αθροιστικά χρέη των Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας μαζί. Το ζήτημα είναι, ότι ενώ οι τράπεζες των ευρωπαίων ισχυρών έχουν λάβει ήδη τα μέτρα τους έναντι της Ελλάδας, αυτό δεν ισχύει ακόμα για την Ιταλία. Μάλιστα, ως προς την Γαλλία, μάλλον θα της είναι αδύνατο να απαγκιστρωθεί έγκαιρα από Ισπανία και Ιταλία.
Άρα; Ποιο είναι το συμπέρασμα; Η απάντηση είναι απλή, προκειμένου να μην διαδοθεί ο ιός της χρεοκοπίας της Ελλάδας, πρέπει, κατά τους τροϊκανούς, αυτή να μπει σε καραντίνα ώστε να αποφευχθεί ότι θα επηρεαστούν αρνητικά άλλες χώρες του νότου. Κατά συνέπεια ο χρόνος που μας δίνεται είναι χρόνος για να μας τα πάρουν, να αγοραστούν φτηνά οι χρυσές ιδιοκτησίες και δομές του δημοσίου (εξ ου και βρίζεται τόσο) και κατόπιν να υπάρξει ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας.
Τα διλλήματα τουςΝομίζω ότι αυτό που βλέπουμε εδώ και δύο χρόνια είναι καταπληκτικό, μια χώρα και η κυβέρνησή της προχωρά προς χρεοκοπία αυξάνοντας συνεχώς τον κοινωνικό πόνο, το χρέος και τους ρυθμούς ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Στα πλαίσια μιας τέτοιας πολιτική, μοναδική προοπτική είναι να χρεοκοπήσει και μάλιστα όχι την στιγμή που την συμφέρει, αλλά όταν το αποφασίσουν εκείνοι που τακτοποιούν τώρα τις υποθέσεις τους.
Η τρόικα, ιδιαίτερα το ευρωπαϊκό (γερμανικό) κομμάτι της, βρίσκεται παρόλα αυτά, σε ένα δίλλημα. Αφενός θέλει να ελέγξει και καθορίσει την χρεοκοπία μας, αφετέρου χρειάζεται και άλλο χρόνο διότι δεν έχει εμπεδωθεί ακόμα στις συνθήκες της ΕΕ η διαδικασία της χρεοκοπίας. Για αυτό εξάλλου κατέστησε η Μέρκελ προσεκτικό των ηγέτη των φιλελευθέρων, ότι μιλά πριν της ώρας του. Ερώτημα: πότε θα είναι οι συνθήκες έτοιμες για μια τέτοια διαδικασία; Υπολογίζεται το 2013. Άρα μέχρι τότε η Γερμανία και η τρόικα θα φορτώνουν την Ελλάδα μέτρα και ταυτόχρονα θα τακτοποιούν τα του οίκου τους και των υπολοίπων.
Η ζωή βέβαια είναι πιο σύνθετη από τις ασκήσεις επί χάρτου, ακόμα και αν είναι γερμανικές. Μπορεί η κατάσταση να ξεφύγει και να δημιουργηθούν ανεξέλικτες συνθήκες πριν την σχεδιασμένη ημερομηνία ελεγχόμενης χρεοκοπίας, ή, επιτέλους, να ξυπνήσουν οι έλληνες και να αποφασίσουν να μην πάνε σαν τα πρόβατα επί σφαγής. Για να γίνει κάτι τέτοιο, όμως, θα πρέπει να μιλήσει ο ελληνικός λαός. Με τις κινητοποιήσεις και την αντίστασή του, αλλά και με τις εκλογικές διαδικασίες. Διαφορετικά θα παραμένει η χώρα παθητικός δέκτης των επιλογών τρίτων.
ΠΕΡΙ ΑΟΖ: Από τις 16.5.2010 καλούσα την κυβέρνηση να μαζέψει τον τότε υπουργό εξωτερικών της που χαρακτήριζε την ΑΟΖ μια «άνευ ουσίας μόδα». Της έλεγα να «ασχοληθεί επιτέλους με τις ελληνικές θάλασσες» και ιδιαίτερα «με την περιοχή του Καστελόριζου». Να ρωτήσω τώρα ποιος δικαιώθηκε μετά από ενάμιση χρόνο; Θα είναι σαν να κλέβω εκκλησία…