Η ασφαλίτικη λογική της ελληνικής κρίσης...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου Ξέρετε γιατί η ελληνική κρίση οδηγεί στην απομόνωση της χώρας, στην απώλεια των δικαιωμάτων που προκύπτουν απ...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Ξέρετε γιατί η ελληνική κρίση οδηγεί στην απομόνωση της χώρας, στην απώλεια των δικαιωμάτων που προκύπτουν από την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας και στην τιμωρία ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων μέχρις της απόλυτης ταπεινώσεως;
Διότι, φίλοι, κυριαρχεί η (απολιτική), ασφαλίτικη λογική τόσο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, όσο και εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Η Ελλάδα εμφανίζει προβληματική συμπεριφορά συμμόρφωσης στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ως προς τα θεσμικά παράγωγά της στην ευρωζώνη. Η Ελλάδα είναι μια Lehman Brothers στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Οι Έλληνες είναι τα κακομαθημένα, τεμπέλικα και διεφθαρμένα παιδιά της Δύσης. Αν η Γερμανία δεν λύσει το ζήτημα της παγκόσμιας απειλής, που...
δήθεν προκαλεί η οικονομική συμπεριφορά της Ελλάδας, τότε δεν κάνει για θεματοφύλακας του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, λέει το χρηματοπιστωτικό λόμπι. Αν η Γερμανία δεν μάθει την Ελλάδα να πειθαρχεί στις αποφάσεις της, τότε η πρώτη θα πληγεί σε τέτοιο βαθμό πολιτικά που θα διαταραχθεί η δική της οικονομική ασφάλεια, σκέφτονται οι περισσότεροι εντός του γερμανικού πολιτικού συστήματος. Αν οι Έλληνες δεν ακολουθήσουμε ευλαβώς την αντιφατική και σε μεγάλο βαθμό ανεδαφική συνταγή του ΔΝΤ θα καταστραφούμε, ουρλιάζουν τρέμοντας οι καλύτεροι από τους βολεμένους πελάτες του καθεστώτος. Η ασφάλεια της χώρας έχει όνομα: ΕΥΡΩ. Δίχως το ευρώ η χώρα θα διαλυθεί. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία άλλη οδός σωτηρίας πέραν αυτής που υπαγορεύει η τρόικα και οι δανειστές μας! Είμαστε έτοιμοι να τα κάνουμε όλα με την ελπίδα ότι θα παίρνουμε τις «δόσεις» μας για να μην χρεοκοπήσουμε, λέει η κυβέρνηση των καταχρεοκοπημένων σοσιαλιστών με τα κολάν και το επαρχιώτικο υφάκι. Και επ' αυτού συγκαταβαίνει το πλήθος των καθεστωτικών. Αυτοί δηλαδή που επανίδρυσαν το πελατειακό κράτος μετά τη χούντα για να ζήσει ασφαλώς η κοινωνία και ακόμα ασφαλέστερα και πλουτοκρατικά οι ίδιοι!
Αν την πολυδιάστατη σημερινή κρίση την αντιμετωπίσεις ως πρόβλημα ασφαλείας, χάθηκες. Η προβληματοποίηση μιας πολιτικής ή οικονομικής κατάστασης στο πλαίσιο του λεγόμενου «securitization» κατατείνει σε ολοκληρωτικές μορφές δράσης. Τοποθετεί την κρίση εντός ενός πλαισίου αυταρχικότητας από το οποίο δεν μπορείς να βγεις, διότι απειλείται πλέον η ύπαρξή σου αυτή καθαυτή(κοινωνική, εθνική, ατομική). Εμείς οι παλαβιάρηδες, αριστερούληδες της Σχολής της Κοπεγχάγης ορίζουμε το «securitization» ως ταξινόμηση συγκεκριμένων ατομικών, κοινωνικών, οικονομικών ή κρατικών συμπεριφορών στο πλαίσιο των μόνιμων ή συγκυριακών απειλών για κάποιο σύστημα αναφοράς. Η ιδεολογική θεμελίωση αυτών των απειλών δικαιολογεί (απαιτεί, σύμφωνα με το καθεστώς) έκτατα μέτρα, τα οποία θεσπίζουν άτυπα ή τυπικά ένα καθεστώς έκτατης ανάγκης. Εδώ βρίσκεσαι σήμερα, φίλε.
Αν η χώρα, η κοινωνία και ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά δεν απεγκλωβιστούν από αυτή την παγίδα, πρώτα θα εξευτελιστούν απολύτως, μετά θα γονατίσουν και στο τέλος πιθανότατα θα εσωτερικεύσουν μια ιδρυματική συμπεριφορά ατόμου υπό σωφρονισμό. Εκεί τελειώνει όχι πλέον η δημοκρατία, αλλά η ίδια η πολιτική ύπαρξη.
Η ασφαλίτικη λογική της ελληνικής κρίσης, ασχέτως της διαφοροποίησης των πηγών της, εξυπηρετεί αποκλειστικά τον αυταρχισμό (χρηματοπιστωτικής ελίτ, βιομηχανικής ελίτ, ελλήνων διαπλεκομένων κλπ). Διαμορφώνει μια τραγική κουλτούρα στον τόπο, ικανή να μετατρέψει τον πολίτη σε «φυτό» και έτσι να εξαλειφθεί κάθε πιθανότητα δημοκρατικής εξέλιξης στην χώρα, κάθε πιθανότητα ευημερίας μέσω μιας εθνικά και κοινωνικά αυτοπειθαρχημένης ανάπτυξης, με κανόνα την διεύρυνση της ισότητας και ενθάρρυνση της ελευθερίας που γεννά την πρόοδο μέσω της καινοτομίας. Αντιλαμβάνομαι ότι τα χαμένα υποπροϊόντα του πελατειακού καθεστώτος της χώρας μας θα χασκογελούν διαβάζοντας τις παραπάνω αράδες. Αυτοί αποτελούν δυστυχώς το γόνιμο έδαφος κάθε αυταρχισμού, αν και εμφανίζονται να δείχνουν επιλεκτική ευαισθησία σε ιστορικές (με την έννοια της μυθοπλασίας) αναπαραστάσεις αυτού. Τούτοι δεν είναι λίγοι, δυστυχώς. «Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, να ξέρεις Δημήτρη, ανθρωποφάγοι θα γίνουμε», μου εκμυστηρεύτηκε τις προάλλες ένας φίλος από την πατρίδα. Το φοβάμαι και εγώ, δεν απέχει από την αλήθεια. Δυστυχώς το κράτος έκτακτης ανάγκης των διαπλεκομένων στήνεται πάνω σε πολιτισμικά ερείπια. Πρώτα «διαφθαρήκαμε» πολιτισμικά, ώστε να ετοιμαστούμε να εσωτερικεύσουμε ως σωτηρία την ασφαλίτικη λογική (αλήτικη λογική), ενώ τώρα θα υποστούμε τις συνέπειες του «securitization», από εκείνους που ορίζουν αυθεντικά τις απειλές στον κόσμο μας. Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα.
Ο συντάκτης αυτού του σημειώματος γνωρίζοντας την αιτία, τη φύση, τις μορφές (μηχανισμούς) και τις δραματικές συνέπειες του σύγχρονου (πολιτισμικά νεοφιλελευθέρου) «securitization» για την κοινωνία και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά, προσπάθησε αντί να σας εισαγάγει στην θεωρία του πράγματος, να ερεθίσει για την καλλιέργεια πολιτικής σκέψης και πολιτικών πρωτοβουλιών που θα αποτελούσαν το αντίδοτο στο δηλητήριο της ασφαλίτικης λογικής. Απέτυχα όμως παταγωδώς! Δυστυχώς, ούτε η αριστερά μπόρεσε να ξεφύγει από την ασφαλίτικη λογική την οποία ορθώς παρατηρεί και καυτηριάζει στους άλλους, αλλά είναι ανίκανη να διακρίνει στον εαυτό της. Η αιτία βρίσκεται μάλλον στο ότι το «securitization» βολεύει! Σε βγάζει από την δυσκολία διαρκούς εκπόνησης νέας στρατηγικής ηγεμονίας με δημοκρατικά μέσα. Η δυσκολία αρχίζει όταν η ζωή αποκτά σφαιρικότητα. Όσο είναι επίπεδη υπάρχουν απλοϊκές λύσεις σαν και αυτές που εισηγείται η τρόικα, όταν όμως κινηθείς σε τέσσερεις διαστάσεις τότε θα αναζητήσεις αντί για τεχνοκράτες, πολιτικούς. Μάλλον όμως στην πατρίδα μας χάσαμε εκτός από την αξιοπρέπειά μας και δυο βασικές διαστάσεις της ζωής. Μαζί πάνε συνήθως αυτά τα πράγματα! Αν δεν τις ξαναβρούμε σύντομα θα …παλουκωθούμε, όπως θα έλεγε και ο σοφός, αναρχικός Κρητικός παππούς μου!