Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ κι ο... Μανωλιός!

Tου Kωνσταντίνου Zούλα Είναι Φεβρουάριος του 1989 στη Νομική της Θράκης και οι περισσότεροι πρωτοετείς είμαστε αγχωμένοι ενόψει της πρώτη...

Tου Kωνσταντίνου Zούλα

Είναι Φεβρουάριος του 1989 στη Νομική της Θράκης και οι περισσότεροι πρωτοετείς είμαστε αγχωμένοι ενόψει της πρώτης γραπτής εξέτασης στο Οικογενειακό Δίκαιο. Φτάνοντας έξω από την αίθουσα, έκπληκτοι είδαμε κάποιους μεγαλύτερους «συναδέλφους» της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ να έχουν κλείσει τις πόρτες. «Πρέπει να αντισταθούμε σε όσους καθηγητές δεν μας επιτρέπουν να μπαίνουμε στο μάθημα αφ’ ότου αρχίζουν την παράδοση», έλεγε ο ένας, «τα φαγητά στη Λέσχη είναι ανεπίτρεπτο να είναι κρύα», προσέθετε ένας άλλος, ενώ...
ένας τρίτος επιχειρηματολογούσε για την καθυστέρηση διανομής των βιβλίων. «Δεν είναι δυνατόν» φώναζε «να μας παραδίδουν τα βιβλία μόνον 2 μήνες πριν από την εξεταστική και γι’ αυτό όλοι αρνούμαστε να δώσουμε εξετάσεις».
Ο τελευταίος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του. Ο Μανώλης, ένα «απολιτίκ» ντερέκι από την Κρήτη, μπήκε μπροστά και ούρλιαξε: «Ιντα λέτε ωρέ; Ξέρετε πόσες ώρες μου πήρε για να έρθω από τα Χανιά στην Κομοτηνή; Μεριάστε να ανοίξει η πόρτα, γιατί θα σας ανοίξω τα μυαλά»! Δεν ξέρω αν οι φωνασκούντες εξέλαβαν τη ρήση του Μανώλη ως απειλή διεύρυνσης ή διάλυσής του εγκεφάλου τους, αλλά οι πόρτες άνοιξαν αμέσως, η εξέταση έγινε κανονικά και οι Πασπίτες με τους Δαπίτες αναζήτησαν άλλες μεθόδους για να υφαρπάξουν τις ψήφους μας.
Θυμήθηκα το χαριτωμένο αυτό περιστατικό, διαβάζοντας τις απίστευτες ανακοινώσεις των φοιτητικών νεολαιών για τον νόμο της κ. Διαμαντοπούλου. Αν δεν τις έχετε ακούσει, επιστρατεύστε την ψυχραιμία σας: «Μαύρη σελίδα στην ιστορία της Βουλής», χαρακτήρισε η ΠΑΣΠ την διακομματική ψήφιση του νόμου και παρομοίασε την κυβέρνηση ως «χυδαία νεοφιλελεύθερη λαίλαπα». Η δε, ΔΑΠ Οικονομικού ήταν ακόμη πιο «τολμηρή». Αφού κατήγγειλε συλλήβδην τα «λαμόγια της Βουλής» που ψήφισαν τον νόμο, κατέληξε ως εξής: «Οχι ρε αλήτες, δεν θα επιτρέψουμε να αλώσετε και το Πανεπιστήμιο»!
Εχοντας από φοιτητής την πεποίθηση ότι όσοι «συνάδελφοι» στρατεύονταν στα κόμματα είχαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους την επαγγελματική τους εξασφάλισή μέσω ενός μπλε ή πράσινου βύσματος, πραγματικά χαμογελώ στην ιδέα ότι έφτασε η ώρα για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. να πληρώσουν και για τα φιντάνια που ανέθρεψαν. Τους διάφορους Παπαμιμίκους, δηλαδή, που σήμερα αποκαλούν «χυδαίους» και «αλήτες» τους πολιτικούς τους μέντορες, επειδή τους στερούν τα σκανδαλώδη προνόμια που τους είχαν χαρίσει.
Καθώς, ωστόσο, οι παρηκμασμένες –εδώ και χρόνια– αυτές νεολαίες εξακολουθούν να διαθέτουν τις μεθόδους για να κλείσουν επ’ αόριστον τα ΑΕΙ, ήρθε η ώρα να φανεί αν η σιωπηρή πλειοψηφία των φοιτητών μπορεί, επιτέλους, να πάρει την τύχη της στα χέρια της. Δεν μπορεί, όλο και κάποιοι ετοιμοπόλεμοι Μανώληδες θα υπάρχουν για μπροστάρηδες στις τάξεις τους...