Γράφει ο Πάνος Παναγιώτου Επικεφαλής χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Τις τελευταίες ημέρες αίσθηση έχει προκαλέσει ένα 'μυστικό ...
Επικεφαλής χρηματιστηριακός
τεχνικός αναλυτής
Τις τελευταίες ημέρες αίσθηση έχει προκαλέσει ένα 'μυστικό σχέδιο' που 'αποκαλύφθηκε' από γαλλική εφημερίδα και το οποίο υπόσχεται ένα 'ρεαλιστικό, δημιουργικό και καινοτόμο' τρόπο λύσης στο πρόβλημα εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους και της ελληνικής χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, μεταξύ άλλων και κυρίως μέσω της χρηματοοικονομικής πώλησης ελληνικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 125 δις ευρώ και...
της αγοράς με αυτό το κεφάλαιο ελληνικών κρατικών ομολόγων.
Κατ' αρχήν, τα βασικά σημεία και μία αναλυτική περίληψη του σχεδίου δημοσιεύτηκαν σε πολυσέλιδο έγγραφο από την ίδια την εταιρία που το συνέταξε - την Roland Berger - και δεν αποκρύφτηκαν από κανέναν και έτσι τα περί μυστικότητας δε φαίνεται να ευσταθούν εκτός και αν το σχέδιο έχει υπογείως εγκριθεί, κάτι για το οποίο η εφημερίδα δεν κάνει καμία αναφορά.
Πέρα από αυτό, ωστόσο, το σχέδιο έχει ενδιαφέρον για αρκετούς λόγους που αξίζει να αναδειχθούν και να εξεταστούν.
Πριν περάσουμε, όμως, σε αυτό, ας δούμε ποιο είναι , πράγματι, το σχέδιο 'Εύρηκα' και τί υποστηρίζουν οι εμπνευστές του ότι μπορεί να πετύχει αν υλοποιηθεί.
Σχέδιο 'Εύρηκα'
Στο ίδιο το έγγραφο της Roland Berger αναφέρεται πως η λογική πίσω από την κατάρτιση του σχεδίου στηρίχτηκε στο γεγονός ότι η Ελλάδα θεωρείται πως βρίσκεται σε μία 'παγίδα χρέους' με τις αγορές να εκτιμούν την πιθανότητα πτώχευσης της κοντά στο 100%, κάτι με το οποίο η Roland Berger φαίνεται να συμφωνεί.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό η προσπάθεια βιαστικής πώλησης ελληνικών περιουσιακών στοιχείων με στόχο τη μείωση του χρέους δεν αποτελεί ρεαλιστική επιλογή, σημειώνει η εταιρία, καθώς σε μία τέτοια περίπτωση οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων θα πιέζονταν ακόμη χαμηλότερα απ' ότι έχουν ήδη πιεστεί (και τα κέρδη από την πώληση θα ήταν λιγότερα από τα αναμενόμενα).
Ούτε και η σταδιακή ιδιωτικοποίηση αποτελεί ρεαλιστική επιλογή, σύμφωνα με την εταιρία, καθώς τα όποια μετριασμένα κέρδη από μία τέτοια διαδικασία θα χάνονταν στην αποπληρωμή του διαρκώς διογκούμενου ελληνικού χρέους.
Χρειάζεται, λοιπόν, υποστηρίζει η Roland Berger, μία λύση που να αποφέρει άμεσα αποτελέσματα και να προκαλέσει γρήγορα μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους, βοηθώντας από τη μία την Ελλάδα να ξεφύγει από την παγίδα όπου έχει πιαστεί αλλά και με τις σωστές συμπληρωματικές κινήσεις να επιστρέψει δυναμικά στην ανάπτυξη και προστατεύοντας από την άλλη στο μέγιστο δυνατό βαθμό την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τις χώρες της Ευρωζώνης που συμμετέχουν στα πακέτα διάσωσης και τις τράπεζες, ελληνικές και ξένες. Επιπλέον, μία λύση με συστημική επιρροή, η οποία αν εφαρμοστεί θα οδηγήσει, όπως προβλέπει η εταιρία, στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων, την κατάρρευση των τιμών των CDS, την απομάκρυνση των πιέσεων στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία και την αύξηση των τιμών των ομολόγων των παραπάνω κρατών, που θα επιφέρει και ένα συντριπτικό πλήγμα στους κερδοσκόπους εξασφαλίζοντας οριστικά και τη διάσωση του ευρώ.
Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η λύση; Σύμφωνα με τη Roland Berger η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού οχήματος με σκοπό την εξαγορά και τη διαχείριση ελληνικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων, έτσι ώστε να μειωθεί το ελληνικό χρέος αλλά και το κόστος εξυπηρέτησης του.
Αυτό, υποστηρίζει η εταιρία, μπορεί να γίνει ως εξής:
Πρώτον, με τη συγκέντρωση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων εκτιμώμενης αξίας ύψους 125 δις ευρώ σε μία ή περισσότερες εταιρίες συμμετοχών οι οποίες θα ανήκουν στην ΕΕ.
Δεύτερον, με την ομαδοποίηση των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, σε κατηγορίες, για παράδειγμα τράπεζες, βιομηχανίες, ακίνητα κλπ.
Τρίτον, με την εξαγορά έναντι 125 δις ευρώ των εταιριών συμμετοχών όπου θα έχουν μεταφερθεί τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία από ένα Ευρωπαϊκό Μηχανισμό - πιθανώς μέσα στα πλαίσια του προγράμματος του EFSF - και τη χρήση αυτών των χρημάτων για την επαναγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων που κατέχουν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, χώρες της Ευρωζώνης και ευρωπαϊκές τράπεζες.
Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με την Roland Berger, θα είναι η μείωση του ελληνικού χρέους κατά 125 δις ευρώ, φτάνοντας έτσι στο 88% του ΑΕΠ από 145% σήμερα. Επιπλέον, θα μειωθεί στο μηδέν η έκθεση της ΕΚΤ και των χωρών της ΕΕ σε ελληνικά ομόλογα.
Τέταρτον, με τη διαχείριση από την ΕΕ ενός προγράμματος ιδιωτικοποίησης και καλύτερης δυνατής εκμετάλλευσης των συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας.
Πέμπτον, με την έγκριση ενός επενδυτικού προγράμματος ύψους 20 δις ευρώ για την βελτιστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που θα έχουν πουληθεί και έτσι τη μεγιστοποίηση της αξίας τους . Τα κεφάλαια θα προέλθουν εν μέρει από την την Ευρώπη.
Ο στόχος θα είναι να αυξηθεί η αξία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων κατά 40 – 60 δις ευρώ και να γίνει μία έμμεση τονωτική ένεση στην ελληνική οικονομία ίση με το 8% του ΑΕΠ, κάτι που θα έχει ως συνέπεια την δημιουργία ανάπτυξης της τάξης του 5% του ΑΕΠ έναντι σημερινής ύφεσης ίσης με 5% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση ενώ με τον τρόπο αυτόν θα γίνει και αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 4%.
Επίσης, σύμφωνα με την εταιρία στόχος θα είναι η μείωση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων κατά 50%, ως άμεσο αποτέλεσμα της μείωσης του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτι το οποίο θα συνεπάγεται και την αναβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας στο Α ή Α+. Αυτό προβλέπεται πως θα αυξήσει και την τιμή των ελληνικών ομολόγων με στόχο οι ελληνικές τράπεζες να κερδίσουν περίπου 30 δις από τις νέες ανατιμημένες τιμές των κρατικών ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους.
Έκτον, με την έγκριση ενός προγράμματος επιπλέον μείωσης του χρέους κατά 1% του ΑΕΠ το χρόνο, με τελικό στόχο τη μείωση του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ κάτω από το 60% μέχρι το 2025 και πιθανώς και κάτω από το 40%. Χρονικός στόχος ολοκλήρωσης του προγράμματος το 2025.
Αν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος και αφού αφαιρεθεί το αρχικό κόστος των 125 δις ευρώ και τα υπόλοιπα κόστη το πρόγραμμα αποφέρει κέρδη, τότε, σύμφωνα με το σχέδιο, αυτά θα μεταφερθούν στην Ελλάδα προκειμένου να μειώσει ακόμη περισσότερο το χρέος της.
Αν, ωστόσο, το πρόγραμμα αποφέρει απώλειες και δε συγκεντρωθεί το σύνολο των 125 δις ευρώ, τότε τα όποια περιουσιακά στοιχεία έχουν απομείνει θα πρέπει η Ελλάδα να τα αγοράσει και σε αυτήν την περίπτωση δεδομένου ότι το χρέος δε θα έχει μειωθεί κάτω από το 60% του ΑΕΠ, το πρόγραμμα με βάση το οποίο η Ελλάδα θα προχωρεί στην μείωση του χρέους της θα επεκταθεί μέχρι το 2040.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του σχεδίου
Αυτό είναι το σχέδιο 'Εύρηκα' όπως το παρουσιάζει η Roland Berger και όπως κάθε άλλο σχέδιο έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του.
Ξεκινώντας από τα πλεονεκτήματα, τοποθετεί την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και το πρόβλημα του ελληνικού χρέους σε ρεαλιστική βάση, θεωρώντας ότι η αντιμετώπιση του ακόμη και στην περίπτωση επίτευξης εντυπωσιακής προόδου αποτελεί έναν πολυετή στόχο τουλάχιστον 15 και πιθανώς 30 ετών.
Επιπλέον, ξεκινά από τη σωστή παραδοχή ότι η Ελλάδα έχει πέσει σε μία 'παγίδα χρέους' απ' όπου με τις σημερινές συνθήκες η πτώχευση (ελεγχόμενη, ήπια, ανεξέλεγκτη κλπ) αποτελεί σχεδόν τη μοιραία κατάληξη. Ακόμη, θεωρεί απαραίτητη μία συνδυαστική προσέγγιση του προβλήματος έτσι ώστε από τη μια να μειωθεί το χρέος και από την άλλη να τονωθεί η οικονομία η οποία παραπαίει.
Επίσης, το σχέδιο λαμβάνει υπόψη του τόσο την ανάγκη προστασίας και ενίσχυσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, όσο και της θωράκισης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος αλλά και της βελτίωσης της θέσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τελικά της προστασίας του ευρώ. Τέλος το σχέδιο όχι μόνο επιδιώκει την αποφυγή μίας ελληνικής πτώχευσης κάτι το οποίο, μεταξύ άλλων, θα έχει και ευνοϊκές συστημικές συνέπειες αλλά και την πραγματική μείωση του ελληνικού χρέους σε επίπεδα απολύτως βιώσιμα.
Περνώντας στα μειονεκτήματα του σχεδίου, διαπιστώνουμε μία έλλειψη δημιουργικότητας στην ουσία του, αφού στην πράξη δεν κάνει κάτι άλλο από το να επαναπροτείνει την πρακτική που ανέφερε και ο κύριος Βενιζέλος το Μάρτιο του 2011, όταν υποστήριξε πως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ελληνικής περιουσίας ύψους 50 δις μπορεί να προωθηθεί “με χρηματοοικονομικές μεθόδους, μέσα από τις μετοχές ή τα ομόλογα μιας εταιρίας που θα αναλάβει να διαχειριστεί ένα επιλεγμένο και καθαρό τμήμα της δημόσιας περιουσίας”. Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 15 Μαρτίου με τίτλο 'ο κώδικας Βενιζέλου και το αποκωδικοποιημένο μήνυμα του”, είχα αναφερθεί τότε σε αυτό το θέμα υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση εξετάζει την ίδρυση μίας ανώνυμης εταιρίας διαχείρισης του καλύτερου τμήματος της δημόσιας ελληνικής περιουσίας το οποίο αφού αποτιμηθεί θα περάσει στο ενεργητικό της εταιρίας ως μετοχικό της κεφάλαιο και “άπαξ και η περιουσία πάρει χρηματιστηριακή μορφή είναι πολύ εύκολο να τη ‘διαχειριστεί’ η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ένα από τα διαθέσιμα χρηματοοικονομικά προϊόντα.”
“Η μείωση του χρέους τότε αλλά και η ‘αξιοποίηση’ της δημόσιας περιουσίας θα μπορούν να γίνουν μέσα σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ όσο υπολογίζεται σήμερα, καθώς οι ταχύτητες στη χρηματιστηριακή οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές στην πραγματική οικονομία.”
Η βασική εξίσωση, επομένως, του σχεδίου της Roland Berger, είναι ίδια με αυτήν που αναφέρεται παραπάνω, καθώς στη μία πλευρά της εξίσωσης τοποθετείται ό,τι καλύτερο υπάρχει από ελληνική δημόσια περιουσία και στην άλλη πλευρά μπαίνουν τοξικά, πλέον, ελληνικά κρατικά ομόλογα ενώ στη συνέχεια με μία χρηματοοικονομική πράξη ανταλλάσσεται η ελληνική περιουσία με τα ομόλογα.
Υπό αυτό το πρίσμα το προτασσόμενο ως καινοτόμο και ιδανικό σχέδιο για τη λύση του ελληνικού προβλήματος χρέους δε διαφέρει ιδιαίτερα ούτε από το 'Μαύρο Σενάριο για την εξεύρεση 300 δις ευρώ' , το οποίο είχα δημοσιεύσει σε άρθρο στις 08 Οκτωβρίου του 2010 και όπου μεταξύ άλλων αναφερόταν ότι η Ελλάδα είναι πιθανόν να “αναγκαστεί να πουλήσει δημόσια γη προκειμένου να ξεπληρώσει τους δανειστές της... και το χειρότερο όλων θα είναι αν μία τέτοια κίνηση βρει έρεισμα στο λαό, ο οποίος όντας σε κατάσταση εξαθλίωσης αποδεχτεί κάτι που μέχρι τότε θα θεωρούσε αδιανόητο.”
Το δεύτερο μειονέκτημα του σχεδίου είναι ότι σε αυτό γίνεται το ίδιο λάθος με αυτό που κάνουν από την αρχή της κρίσης τόσο η Τρόικα, η Ελλάδα αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, δηλαδή να θεωρούν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι αμιγώς ελληνικό και όχι συστημικό κάτι το οποίο δεν ισχύει όπως αποδεικνύει μία πληθώρα στοιχείων. Για παράδειγμα, ενώ η Πορτογαλία έχει χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ περίπου κοντά στο 90%, δηλαδή στα επίπεδα που σύμφωνα με το σχέδιο η Ελλάδα θα φτάσει αφού πουλήσει περιουσία ύψους 125 δις ευρώ, παρόλα αυτά δέχτηκε την επίθεση των αγορών, αποκλείστηκε από αυτές και αναγκάστηκε να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης για να αποφύγει την πτώχευση.
Ακόμη, η Ισπανία έφτασε στα όρια του αποκλεισμού της από της αγορές κεφαλαίων και χρειάστηκε η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με αγορές ισπανικών κρατικών ομολόγων ύψους δεκάδων δις ευρώ προκειμένου να αποφευχθεί η προσφυγή της στο μηχανισμό στήριξης και αυτό παρά το γεγονός πως το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι κοντά στο 60%, όσο δηλαδή η Ελλάδα να το μειώσει με βάση το σχέδιο το 2025 ή το 2040.
Επιπλέον, για άλλη μία φορά δε λαμβάνεται υπόψη το εξωτερικό περιβάλλον της Ελλάδας ως προς την οικονομική του διάσταση. Για παράδειγμα δεν υπολογίζεται η επιρροή που θα είχε στην Ελλάδα και στο ΑΕΠ της μία νέα διεθνής οικονομική επιβράδυνση ή μία διπλή ύφεση αλλά ούτε και το τί θα συμβεί αν ξεσπάσει για λόγους μη συνδεόμενους άμεσα με την Ελλάδα μία ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση ή αν υπάρξει πτώχευση ή ανάγκη διάσωσης ενός άλλου κράτους της ευρωζώνης κλπ. Έτσι, όλοι οι υπολογισμοί του σχεδίου, όπως αυτοί για τη σταθερή μείωση του ελληνικού χρέους τουλάχιστον μέχρι το 2025, για τους εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης κλπ στηρίζονται σε μία γραμμική προσέγγιση του προβλήματος χωρίς να ληφθούν υπόψη εξαιρετικά σημαντικές παράμετροι.
Ένα άλλο μειονέκτημα του σχεδίου είναι ότι αποτυγχάνει να ικανοποιήσει το βασικό αίτημα της Γερμανίας να συμμετέχουν και οι δανειστές στη διάσωση της Ελλάδας, ενώ δε λαμβάνει υπόψη του τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου σύμφωνα με την οποία οι δανειστές έχουν αποδεχτεί μία ήπια αναδιάρθρωση σε τμήμα της θέσης τους σε ελληνικά ομόλογα η οποία ανέρχεται στο 21%. Έτσι, αναρωτιέται κανείς γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει σε ένα τέτοιο σχέδιο με στόχο την αποφυγή οποιασδήποτε αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους όταν έχει ήδη πετύχει προς όφελος της το αντίθετο και μάλιστα όταν ελπίζει σε μία ακόμη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση η οποία σύμφωνα με πολλούς αναλυτές μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει το 50%.
Εν κατακλείδι, ενώ το σχέδιο της Roland Berger φαίνεται να σώζει πράγματι τους δανειστές, όλο το βάρος πέφτει στην ίδια την Ελλάδα, η οποία πέρα από τα εξαιρετικά σκληρά μέτρα που έχει ήδη λάβει και τη δραματική ταλαιπωρία που έχει ήδη υποστεί, θα πρέπει όχι μόνο να παραμείνει σε ένα πολυετές πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας αλλά και να πουλήσει σε τιμές που θα αποτιμηθούν από τους δανειστές της ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κρατικής της περιουσίας.
Έτσι, θα μπορούσε κανείς να αντιπροτείνει στο σχέδιο της Roland Berger την πρόταση μίας πληθώρας διακεκριμένων οικονομολόγων, αναλυτών αλλά και Ευρωπαίων αξιωματούχων, δηλαδή τη συντεταγμένη αναδιάρθρωση του 50% του ελληνικού χρέους ώστε αυτό να μειωθεί κοντά στο 75% του ΑΕΠ άμεσα, με την παράλληλη στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μέσω του EFSF και στη συνέχεια την εφαρμογή ενός προγράμματος τόνωσης της Ελληνικής οικονομίας, με την ταυτόχρονη προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών για τον εκσυγχρονισμό της. Βέβαια σε αυτήν την περίπτωση το βάρος της ελληνικής διάσωσης θα το επωμιστούν και οι δανειστές της χώρας, κάτι το οποίο μάλλον δε θέλει με κανέναν τρόπο η Roland Berger.
Πέρα από όλα τα παραπάνω δε μπορεί κανείς να μην σκεφτεί και το προβληματικό ενδεχόμενο η αποτίμηση της ελληνικής περιουσίας και η εκμετάλλευση της να μην πραγματοποιηθούν με τον πιο συμφέροντα για την Ελλάδα τρόπο, δεδομένων των σημερινών συνθηκών που κάνουν σχεδόν αδύνατο τον έλεγχο όταν προέρχεται από την ελληνική πλευρά.
Κλείνοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της Roland Berger Strategy Consultants, δηλαδή ο Roland Berger, είναι παράλληλα και πρόεδρος της Blackstone Germany, του ομίλου της πρώην μητρικής της Blackrock, της εταιρίας που διενεργεί σήμερα τον έλεγχο στις ελληνικές τράπεζες. Ως πρόεδρος της Blackstone Germany δεν είναι παράλογο να υποθέσουμε πως ενδιαφέρεται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των βασικών μετόχων της συγκεκριμένης εταιρίας, όπου στην πρώτη δεκάδα αυτών βρίσκουμε μεταξύ άλλων τις: Credit Suisse, Morgan Stanley Investment Management, ING Investments, Oppenheimer Funds, Inc και Fidelity Management & Research Co.
Έτσι, δε μπορεί κανείς να αποκλείσει πως όταν ο Roland Berger κατάρτιζε το δικό του σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας είναι πιθανό να μην είχε αποκλειστικά και μόνο το καλό της στη σκέψη του.
Δυστυχώς, όμως, δε μπορούμε να αποκλείσουμε και το ότι η χώρα μπορεί ούτως ή άλλως να πιεστεί να προχωρήσει σε ένα swap ανταλλαγής ελληνικής περιουσίας με τοξικά ομόλογα, το οποίο θα μπορούσε να καταλήξει να είναι ακόμη μεγαλύτερου ύψους από αυτό που προτείνεται στο συγκεκριμένο σχέδιο της Roland Berger, πετυχαίνοντας μάλιστα και χειρότερα αποτελέσματα.
Υπό αυτό το πρίσμα ένας συνδυασμός μίας γενναίας αναδιάρθρωσης με την παράλληλη χρηματοοικονομική πώληση της ελληνικής περιουσίας ύψους 50 δις, κάτι για το οποίο η Ελλάδα, δυστυχώς, έχει δεσμευτεί, ίσως να αποτελέσει ένα πρώτο μεγάλο βήμα προς την ουσιαστική αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.
Τις τελευταίες ημέρες αίσθηση έχει προκαλέσει ένα 'μυστικό σχέδιο' που 'αποκαλύφθηκε' από γαλλική εφημερίδα και το οποίο υπόσχεται ένα 'ρεαλιστικό, δημιουργικό και καινοτόμο' τρόπο λύσης στο πρόβλημα εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους και της ελληνικής χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, μεταξύ άλλων και κυρίως μέσω της χρηματοοικονομικής πώλησης ελληνικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 125 δις ευρώ και...
της αγοράς με αυτό το κεφάλαιο ελληνικών κρατικών ομολόγων.
Κατ' αρχήν, τα βασικά σημεία και μία αναλυτική περίληψη του σχεδίου δημοσιεύτηκαν σε πολυσέλιδο έγγραφο από την ίδια την εταιρία που το συνέταξε - την Roland Berger - και δεν αποκρύφτηκαν από κανέναν και έτσι τα περί μυστικότητας δε φαίνεται να ευσταθούν εκτός και αν το σχέδιο έχει υπογείως εγκριθεί, κάτι για το οποίο η εφημερίδα δεν κάνει καμία αναφορά.
Πέρα από αυτό, ωστόσο, το σχέδιο έχει ενδιαφέρον για αρκετούς λόγους που αξίζει να αναδειχθούν και να εξεταστούν.
Πριν περάσουμε, όμως, σε αυτό, ας δούμε ποιο είναι , πράγματι, το σχέδιο 'Εύρηκα' και τί υποστηρίζουν οι εμπνευστές του ότι μπορεί να πετύχει αν υλοποιηθεί.
Σχέδιο 'Εύρηκα'
Στο ίδιο το έγγραφο της Roland Berger αναφέρεται πως η λογική πίσω από την κατάρτιση του σχεδίου στηρίχτηκε στο γεγονός ότι η Ελλάδα θεωρείται πως βρίσκεται σε μία 'παγίδα χρέους' με τις αγορές να εκτιμούν την πιθανότητα πτώχευσης της κοντά στο 100%, κάτι με το οποίο η Roland Berger φαίνεται να συμφωνεί.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό η προσπάθεια βιαστικής πώλησης ελληνικών περιουσιακών στοιχείων με στόχο τη μείωση του χρέους δεν αποτελεί ρεαλιστική επιλογή, σημειώνει η εταιρία, καθώς σε μία τέτοια περίπτωση οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων θα πιέζονταν ακόμη χαμηλότερα απ' ότι έχουν ήδη πιεστεί (και τα κέρδη από την πώληση θα ήταν λιγότερα από τα αναμενόμενα).
Ούτε και η σταδιακή ιδιωτικοποίηση αποτελεί ρεαλιστική επιλογή, σύμφωνα με την εταιρία, καθώς τα όποια μετριασμένα κέρδη από μία τέτοια διαδικασία θα χάνονταν στην αποπληρωμή του διαρκώς διογκούμενου ελληνικού χρέους.
Χρειάζεται, λοιπόν, υποστηρίζει η Roland Berger, μία λύση που να αποφέρει άμεσα αποτελέσματα και να προκαλέσει γρήγορα μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους, βοηθώντας από τη μία την Ελλάδα να ξεφύγει από την παγίδα όπου έχει πιαστεί αλλά και με τις σωστές συμπληρωματικές κινήσεις να επιστρέψει δυναμικά στην ανάπτυξη και προστατεύοντας από την άλλη στο μέγιστο δυνατό βαθμό την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τις χώρες της Ευρωζώνης που συμμετέχουν στα πακέτα διάσωσης και τις τράπεζες, ελληνικές και ξένες. Επιπλέον, μία λύση με συστημική επιρροή, η οποία αν εφαρμοστεί θα οδηγήσει, όπως προβλέπει η εταιρία, στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων, την κατάρρευση των τιμών των CDS, την απομάκρυνση των πιέσεων στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία και την αύξηση των τιμών των ομολόγων των παραπάνω κρατών, που θα επιφέρει και ένα συντριπτικό πλήγμα στους κερδοσκόπους εξασφαλίζοντας οριστικά και τη διάσωση του ευρώ.
Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η λύση; Σύμφωνα με τη Roland Berger η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού οχήματος με σκοπό την εξαγορά και τη διαχείριση ελληνικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων, έτσι ώστε να μειωθεί το ελληνικό χρέος αλλά και το κόστος εξυπηρέτησης του.
Αυτό, υποστηρίζει η εταιρία, μπορεί να γίνει ως εξής:
Πρώτον, με τη συγκέντρωση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων εκτιμώμενης αξίας ύψους 125 δις ευρώ σε μία ή περισσότερες εταιρίες συμμετοχών οι οποίες θα ανήκουν στην ΕΕ.
Δεύτερον, με την ομαδοποίηση των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, σε κατηγορίες, για παράδειγμα τράπεζες, βιομηχανίες, ακίνητα κλπ.
Τρίτον, με την εξαγορά έναντι 125 δις ευρώ των εταιριών συμμετοχών όπου θα έχουν μεταφερθεί τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία από ένα Ευρωπαϊκό Μηχανισμό - πιθανώς μέσα στα πλαίσια του προγράμματος του EFSF - και τη χρήση αυτών των χρημάτων για την επαναγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων που κατέχουν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, χώρες της Ευρωζώνης και ευρωπαϊκές τράπεζες.
Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με την Roland Berger, θα είναι η μείωση του ελληνικού χρέους κατά 125 δις ευρώ, φτάνοντας έτσι στο 88% του ΑΕΠ από 145% σήμερα. Επιπλέον, θα μειωθεί στο μηδέν η έκθεση της ΕΚΤ και των χωρών της ΕΕ σε ελληνικά ομόλογα.
Τέταρτον, με τη διαχείριση από την ΕΕ ενός προγράμματος ιδιωτικοποίησης και καλύτερης δυνατής εκμετάλλευσης των συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας.
Πέμπτον, με την έγκριση ενός επενδυτικού προγράμματος ύψους 20 δις ευρώ για την βελτιστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που θα έχουν πουληθεί και έτσι τη μεγιστοποίηση της αξίας τους . Τα κεφάλαια θα προέλθουν εν μέρει από την την Ευρώπη.
Ο στόχος θα είναι να αυξηθεί η αξία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων κατά 40 – 60 δις ευρώ και να γίνει μία έμμεση τονωτική ένεση στην ελληνική οικονομία ίση με το 8% του ΑΕΠ, κάτι που θα έχει ως συνέπεια την δημιουργία ανάπτυξης της τάξης του 5% του ΑΕΠ έναντι σημερινής ύφεσης ίσης με 5% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση ενώ με τον τρόπο αυτόν θα γίνει και αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 4%.
Επίσης, σύμφωνα με την εταιρία στόχος θα είναι η μείωση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων κατά 50%, ως άμεσο αποτέλεσμα της μείωσης του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτι το οποίο θα συνεπάγεται και την αναβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας στο Α ή Α+. Αυτό προβλέπεται πως θα αυξήσει και την τιμή των ελληνικών ομολόγων με στόχο οι ελληνικές τράπεζες να κερδίσουν περίπου 30 δις από τις νέες ανατιμημένες τιμές των κρατικών ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους.
Έκτον, με την έγκριση ενός προγράμματος επιπλέον μείωσης του χρέους κατά 1% του ΑΕΠ το χρόνο, με τελικό στόχο τη μείωση του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ κάτω από το 60% μέχρι το 2025 και πιθανώς και κάτω από το 40%. Χρονικός στόχος ολοκλήρωσης του προγράμματος το 2025.
Αν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος και αφού αφαιρεθεί το αρχικό κόστος των 125 δις ευρώ και τα υπόλοιπα κόστη το πρόγραμμα αποφέρει κέρδη, τότε, σύμφωνα με το σχέδιο, αυτά θα μεταφερθούν στην Ελλάδα προκειμένου να μειώσει ακόμη περισσότερο το χρέος της.
Αν, ωστόσο, το πρόγραμμα αποφέρει απώλειες και δε συγκεντρωθεί το σύνολο των 125 δις ευρώ, τότε τα όποια περιουσιακά στοιχεία έχουν απομείνει θα πρέπει η Ελλάδα να τα αγοράσει και σε αυτήν την περίπτωση δεδομένου ότι το χρέος δε θα έχει μειωθεί κάτω από το 60% του ΑΕΠ, το πρόγραμμα με βάση το οποίο η Ελλάδα θα προχωρεί στην μείωση του χρέους της θα επεκταθεί μέχρι το 2040.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του σχεδίου
Αυτό είναι το σχέδιο 'Εύρηκα' όπως το παρουσιάζει η Roland Berger και όπως κάθε άλλο σχέδιο έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του.
Ξεκινώντας από τα πλεονεκτήματα, τοποθετεί την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και το πρόβλημα του ελληνικού χρέους σε ρεαλιστική βάση, θεωρώντας ότι η αντιμετώπιση του ακόμη και στην περίπτωση επίτευξης εντυπωσιακής προόδου αποτελεί έναν πολυετή στόχο τουλάχιστον 15 και πιθανώς 30 ετών.
Επιπλέον, ξεκινά από τη σωστή παραδοχή ότι η Ελλάδα έχει πέσει σε μία 'παγίδα χρέους' απ' όπου με τις σημερινές συνθήκες η πτώχευση (ελεγχόμενη, ήπια, ανεξέλεγκτη κλπ) αποτελεί σχεδόν τη μοιραία κατάληξη. Ακόμη, θεωρεί απαραίτητη μία συνδυαστική προσέγγιση του προβλήματος έτσι ώστε από τη μια να μειωθεί το χρέος και από την άλλη να τονωθεί η οικονομία η οποία παραπαίει.
Επίσης, το σχέδιο λαμβάνει υπόψη του τόσο την ανάγκη προστασίας και ενίσχυσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, όσο και της θωράκισης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος αλλά και της βελτίωσης της θέσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τελικά της προστασίας του ευρώ. Τέλος το σχέδιο όχι μόνο επιδιώκει την αποφυγή μίας ελληνικής πτώχευσης κάτι το οποίο, μεταξύ άλλων, θα έχει και ευνοϊκές συστημικές συνέπειες αλλά και την πραγματική μείωση του ελληνικού χρέους σε επίπεδα απολύτως βιώσιμα.
Περνώντας στα μειονεκτήματα του σχεδίου, διαπιστώνουμε μία έλλειψη δημιουργικότητας στην ουσία του, αφού στην πράξη δεν κάνει κάτι άλλο από το να επαναπροτείνει την πρακτική που ανέφερε και ο κύριος Βενιζέλος το Μάρτιο του 2011, όταν υποστήριξε πως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ελληνικής περιουσίας ύψους 50 δις μπορεί να προωθηθεί “με χρηματοοικονομικές μεθόδους, μέσα από τις μετοχές ή τα ομόλογα μιας εταιρίας που θα αναλάβει να διαχειριστεί ένα επιλεγμένο και καθαρό τμήμα της δημόσιας περιουσίας”. Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 15 Μαρτίου με τίτλο 'ο κώδικας Βενιζέλου και το αποκωδικοποιημένο μήνυμα του”, είχα αναφερθεί τότε σε αυτό το θέμα υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση εξετάζει την ίδρυση μίας ανώνυμης εταιρίας διαχείρισης του καλύτερου τμήματος της δημόσιας ελληνικής περιουσίας το οποίο αφού αποτιμηθεί θα περάσει στο ενεργητικό της εταιρίας ως μετοχικό της κεφάλαιο και “άπαξ και η περιουσία πάρει χρηματιστηριακή μορφή είναι πολύ εύκολο να τη ‘διαχειριστεί’ η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ένα από τα διαθέσιμα χρηματοοικονομικά προϊόντα.”
“Η μείωση του χρέους τότε αλλά και η ‘αξιοποίηση’ της δημόσιας περιουσίας θα μπορούν να γίνουν μέσα σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ όσο υπολογίζεται σήμερα, καθώς οι ταχύτητες στη χρηματιστηριακή οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές στην πραγματική οικονομία.”
Η βασική εξίσωση, επομένως, του σχεδίου της Roland Berger, είναι ίδια με αυτήν που αναφέρεται παραπάνω, καθώς στη μία πλευρά της εξίσωσης τοποθετείται ό,τι καλύτερο υπάρχει από ελληνική δημόσια περιουσία και στην άλλη πλευρά μπαίνουν τοξικά, πλέον, ελληνικά κρατικά ομόλογα ενώ στη συνέχεια με μία χρηματοοικονομική πράξη ανταλλάσσεται η ελληνική περιουσία με τα ομόλογα.
Υπό αυτό το πρίσμα το προτασσόμενο ως καινοτόμο και ιδανικό σχέδιο για τη λύση του ελληνικού προβλήματος χρέους δε διαφέρει ιδιαίτερα ούτε από το 'Μαύρο Σενάριο για την εξεύρεση 300 δις ευρώ' , το οποίο είχα δημοσιεύσει σε άρθρο στις 08 Οκτωβρίου του 2010 και όπου μεταξύ άλλων αναφερόταν ότι η Ελλάδα είναι πιθανόν να “αναγκαστεί να πουλήσει δημόσια γη προκειμένου να ξεπληρώσει τους δανειστές της... και το χειρότερο όλων θα είναι αν μία τέτοια κίνηση βρει έρεισμα στο λαό, ο οποίος όντας σε κατάσταση εξαθλίωσης αποδεχτεί κάτι που μέχρι τότε θα θεωρούσε αδιανόητο.”
Το δεύτερο μειονέκτημα του σχεδίου είναι ότι σε αυτό γίνεται το ίδιο λάθος με αυτό που κάνουν από την αρχή της κρίσης τόσο η Τρόικα, η Ελλάδα αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, δηλαδή να θεωρούν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι αμιγώς ελληνικό και όχι συστημικό κάτι το οποίο δεν ισχύει όπως αποδεικνύει μία πληθώρα στοιχείων. Για παράδειγμα, ενώ η Πορτογαλία έχει χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ περίπου κοντά στο 90%, δηλαδή στα επίπεδα που σύμφωνα με το σχέδιο η Ελλάδα θα φτάσει αφού πουλήσει περιουσία ύψους 125 δις ευρώ, παρόλα αυτά δέχτηκε την επίθεση των αγορών, αποκλείστηκε από αυτές και αναγκάστηκε να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης για να αποφύγει την πτώχευση.
Ακόμη, η Ισπανία έφτασε στα όρια του αποκλεισμού της από της αγορές κεφαλαίων και χρειάστηκε η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με αγορές ισπανικών κρατικών ομολόγων ύψους δεκάδων δις ευρώ προκειμένου να αποφευχθεί η προσφυγή της στο μηχανισμό στήριξης και αυτό παρά το γεγονός πως το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι κοντά στο 60%, όσο δηλαδή η Ελλάδα να το μειώσει με βάση το σχέδιο το 2025 ή το 2040.
Επιπλέον, για άλλη μία φορά δε λαμβάνεται υπόψη το εξωτερικό περιβάλλον της Ελλάδας ως προς την οικονομική του διάσταση. Για παράδειγμα δεν υπολογίζεται η επιρροή που θα είχε στην Ελλάδα και στο ΑΕΠ της μία νέα διεθνής οικονομική επιβράδυνση ή μία διπλή ύφεση αλλά ούτε και το τί θα συμβεί αν ξεσπάσει για λόγους μη συνδεόμενους άμεσα με την Ελλάδα μία ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση ή αν υπάρξει πτώχευση ή ανάγκη διάσωσης ενός άλλου κράτους της ευρωζώνης κλπ. Έτσι, όλοι οι υπολογισμοί του σχεδίου, όπως αυτοί για τη σταθερή μείωση του ελληνικού χρέους τουλάχιστον μέχρι το 2025, για τους εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης κλπ στηρίζονται σε μία γραμμική προσέγγιση του προβλήματος χωρίς να ληφθούν υπόψη εξαιρετικά σημαντικές παράμετροι.
Ένα άλλο μειονέκτημα του σχεδίου είναι ότι αποτυγχάνει να ικανοποιήσει το βασικό αίτημα της Γερμανίας να συμμετέχουν και οι δανειστές στη διάσωση της Ελλάδας, ενώ δε λαμβάνει υπόψη του τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου σύμφωνα με την οποία οι δανειστές έχουν αποδεχτεί μία ήπια αναδιάρθρωση σε τμήμα της θέσης τους σε ελληνικά ομόλογα η οποία ανέρχεται στο 21%. Έτσι, αναρωτιέται κανείς γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει σε ένα τέτοιο σχέδιο με στόχο την αποφυγή οποιασδήποτε αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους όταν έχει ήδη πετύχει προς όφελος της το αντίθετο και μάλιστα όταν ελπίζει σε μία ακόμη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση η οποία σύμφωνα με πολλούς αναλυτές μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει το 50%.
Εν κατακλείδι, ενώ το σχέδιο της Roland Berger φαίνεται να σώζει πράγματι τους δανειστές, όλο το βάρος πέφτει στην ίδια την Ελλάδα, η οποία πέρα από τα εξαιρετικά σκληρά μέτρα που έχει ήδη λάβει και τη δραματική ταλαιπωρία που έχει ήδη υποστεί, θα πρέπει όχι μόνο να παραμείνει σε ένα πολυετές πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας αλλά και να πουλήσει σε τιμές που θα αποτιμηθούν από τους δανειστές της ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κρατικής της περιουσίας.
Έτσι, θα μπορούσε κανείς να αντιπροτείνει στο σχέδιο της Roland Berger την πρόταση μίας πληθώρας διακεκριμένων οικονομολόγων, αναλυτών αλλά και Ευρωπαίων αξιωματούχων, δηλαδή τη συντεταγμένη αναδιάρθρωση του 50% του ελληνικού χρέους ώστε αυτό να μειωθεί κοντά στο 75% του ΑΕΠ άμεσα, με την παράλληλη στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μέσω του EFSF και στη συνέχεια την εφαρμογή ενός προγράμματος τόνωσης της Ελληνικής οικονομίας, με την ταυτόχρονη προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών για τον εκσυγχρονισμό της. Βέβαια σε αυτήν την περίπτωση το βάρος της ελληνικής διάσωσης θα το επωμιστούν και οι δανειστές της χώρας, κάτι το οποίο μάλλον δε θέλει με κανέναν τρόπο η Roland Berger.
Πέρα από όλα τα παραπάνω δε μπορεί κανείς να μην σκεφτεί και το προβληματικό ενδεχόμενο η αποτίμηση της ελληνικής περιουσίας και η εκμετάλλευση της να μην πραγματοποιηθούν με τον πιο συμφέροντα για την Ελλάδα τρόπο, δεδομένων των σημερινών συνθηκών που κάνουν σχεδόν αδύνατο τον έλεγχο όταν προέρχεται από την ελληνική πλευρά.
Κλείνοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της Roland Berger Strategy Consultants, δηλαδή ο Roland Berger, είναι παράλληλα και πρόεδρος της Blackstone Germany, του ομίλου της πρώην μητρικής της Blackrock, της εταιρίας που διενεργεί σήμερα τον έλεγχο στις ελληνικές τράπεζες. Ως πρόεδρος της Blackstone Germany δεν είναι παράλογο να υποθέσουμε πως ενδιαφέρεται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των βασικών μετόχων της συγκεκριμένης εταιρίας, όπου στην πρώτη δεκάδα αυτών βρίσκουμε μεταξύ άλλων τις: Credit Suisse, Morgan Stanley Investment Management, ING Investments, Oppenheimer Funds, Inc και Fidelity Management & Research Co.
Έτσι, δε μπορεί κανείς να αποκλείσει πως όταν ο Roland Berger κατάρτιζε το δικό του σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας είναι πιθανό να μην είχε αποκλειστικά και μόνο το καλό της στη σκέψη του.
Δυστυχώς, όμως, δε μπορούμε να αποκλείσουμε και το ότι η χώρα μπορεί ούτως ή άλλως να πιεστεί να προχωρήσει σε ένα swap ανταλλαγής ελληνικής περιουσίας με τοξικά ομόλογα, το οποίο θα μπορούσε να καταλήξει να είναι ακόμη μεγαλύτερου ύψους από αυτό που προτείνεται στο συγκεκριμένο σχέδιο της Roland Berger, πετυχαίνοντας μάλιστα και χειρότερα αποτελέσματα.
Υπό αυτό το πρίσμα ένας συνδυασμός μίας γενναίας αναδιάρθρωσης με την παράλληλη χρηματοοικονομική πώληση της ελληνικής περιουσίας ύψους 50 δις, κάτι για το οποίο η Ελλάδα, δυστυχώς, έχει δεσμευτεί, ίσως να αποτελέσει ένα πρώτο μεγάλο βήμα προς την ουσιαστική αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.
PASOK..Από την “Αγορά του Αιώνα” στο …”Εύρηκα του Αιώνα”.
ΑπάντησηΔιαγραφή_________________________________
Το σχέδιο “Εύρηκα” επιβεβαιώνει ότι στόχος του Μνημονίου δεν η σωτηρία της Ελλάδας, αλλά η περιουσία της.
Το σχέδιο για εκποίηση της ελληνικής περιουσίας έναντι 125 δισ. ευρώ αποτελεί μεγαλύτερη ανακάλυψη κι από εκείνη του Αρχιμήδη.
Ίσως κάποιος φωστήρας στην Ευρώπη, ονόματι πιθανότατα κι αυτός Αρχι(μή)δης, σκέφτηκε ότι στην Ελλάδα ισχύει ένα άλλο ρητό του Αρχιμήδη: «μάθανε ότι π….μαστε, πλακώσανε και η γύφτοι».
Διότι η εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας σε ξένη εταιρεία από την οποία το ελληνικό κράτος θα πάρει 125 δισ. και στη συνέχεια θα μας ενοικιάζει τη χρήση, είναι αδιανόητη. Μας δουλεύουν κιόλας: Αν το τίμημα είναι μεγαλύτερο των 125 δισ., η Ελλάδα θα πάρει πίσω το υπόλοιπο. Αν είναι μικρότερο, θα καλύψει τη ζημιά!!! και δαρμένοι και …
Το σχέδιο προβλέπει την εκχώρηση όλης της κρατικής περιουσίας σε όμιλο του Λυξεμβούργου (κ. Γιούνγκερ) έναντι 125 δισ.ευρώ ως αντιπαροχή, για να μειωθεί το χρέος στο 88% του ΑΕΠ.
Η εταιρεία που θα αναλάβει όλη την περιουσία της χώρας, λιμάνια, αεροδρόμια, ακίνητα, εταιρείες, θα μετοχοποιηθεί και ο μεγάλος μέτοχος θα είναι η Κομισιόν η οποία αφενός θα έχει εγγυήσεις για τα λεφτά που θα δώσει στην Ελλάδα και αφετέρου θα προσπαθήσει να πουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία σε καλές τιμές μέχρι το 2025. Αν μέχρι τότε η Ελλάδα μπορέσει να ξανααγοράσει έχει καλώς. Αν όχι θα τα αγοράσουν Αμερικανοί, Ρώσοι,. Κινέζοι, Γερμανοί κ.λπ. κι εμείς απλά θα είμαστε χρήστες έναντι αδράς αμοιβής. Αν υπάρχουν υπεραξίες από την πώληση θα δοθούν στην Ελλάδα, αν πουληθούν σε τιμές χαμηλότερες από τα 125 δισ. η Ελλάδα θα πληρώσει τη διαφορά.
Σύμφωνα με την πρόβλεψη η Ελλάδα θα μειώσει το χρέος της στο 88% του ΑΕΠ, θα βγει στις αγορές, τα ομόλογα θα έχουν αξιολόγηση Α και Α+ και ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι στο 5%. Μιλάμε για οικονομικό παράδεισο δηλαδή, απλά… η Ελλάδα θα έχει ξεπουληθεί.
Αυτό είναι το σχέδιο που προωθούν οι ξένοι «επενδυτές», όπως π.χ. αυτοί που καταχειροκρότησαν τον Γ. Παπανδρέου στο Βερολίνο. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί το έκαναν. Που θα έβρισκαν τόσο καλό μεσίτη; Γι αυτό ίσως οι ανταγωνιστές των Γερμανών οι Γάλλοι “κάρφωσαν” πρώτοι το σχέδιο μέσω της εφημερίδας “La Tribune”. Γι αυτό και προχθές το βράδυ στο Βερολίνο, στο γεύμα των βιομηχάνων με τον Παπανδρέoυ παρακάθισε και ο διευθύνων σύμβουλος του νεοσυσταθέντος Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων κ. Μητρόπουλος.
Προφανώς για τους περισσότερους Έλληνες ένα τέτοιο σενάριο είναι εφιαλτικό καθώς στην ουσία η χώρα θα βρίσκεται υπό πλήρη οικονομική κατοχή. Ευτυχώς θα μπορούμε να πάμε στον Παρθενώνα, καθώς αυτός θα εξαιρεθεί μάλλον, για λόγους εντυπώσεων
Σίγουρα, όμως, υπάρχουν και κάποιοι Έλληνες που τρίβουν τα χέρια τους με ένα τέτοιο σχέδιο. Θα γίνουν οι υπεργολάβοι των ξένων *******σσών που θα έλθουν στην Ελλάδα. Ετοιμάζουν ήδη συνέργειες στην ενέργεια, στα φρουτάκια, στις τηλεπικοινωνίες, στα λιμάνια κ.λπ. Μάλιστα, οι ξένοι επενδυτές θα βρουν μια χώρα διαλυμένη, με χιλιάδες απολυμένους, άρα και αδύναμους πολίτες, και με χαμηλό εργατικό κόστος. Θα μοιάζουμε με την Νιγηρία που έχουν αγοράσει και εκμεταλλεύονται τις πετρελαιοπηγές οι ξένες πολυεθνικές και οι ντόπιοι δουλεύουν στη σκλαβιά.
* Η διαπλοκή ετοιμάζεται και πάλι να κάνει πάρτι, έτσι κι αλλιώς. Με το ξεπούλημα θα βγάλει τρελά λεφτά, με τη χρεοκοπία θα έχει βγάλει τα λεφτά στο εξωτερικό, οπότε και πάλι θα είναι κερδισμένη. Παλαιά και νέα επιχειρηματικά τζάκια τρίβουν τα χέρια τους με το γαλλογερμανικό σχέδιο. Διαβάστε και το δημοσίευμα της εφημερίδας “Δημοκρατία” που παραθέτουμε. Είναι πολυ διαφωτιστικό…
Είναι λοιπόν να μην αυτοκτονήσει ο Αρχιμήδης, μαζί του κι όλοι εμείς;
Γιατί αν είναι να σωθούμε με την εταιρεία αυτή , να ξαναμπούμε στις αγορές και να μειωθεί το χρέος ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ; Δεν μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε μόνοι μας την κρατική περιουσία για να σωθούμε;
Νομίζω ότι όλα πλέον έχουν αποκαλυφθεί.
Η εθνική προδοσία συντελείται μπρος στα μάτια μας.
Ζωτικό ρόλο στην «μπίζνα του αιώνα», στη διαχείριση του ελληνικού χρέους και την ιδιωτικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και υποδομών της χώρας, επιδιώκει ο -εκλεκτός της οικογένειας Παπανδρέου- επιχειρηματίας κ. Νίκος Μουρκογιάννης, περίπου 26 χρόνια μετά την πρωταγωνιστική και επικερδή ανάμειξή του στην «αγορά του αιώνα» του 1985 με 40 μαχητικά αεροσκάφη F-16.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Μουρκογιάννης, ο οποίος κατέχει τη θέση του προέδρου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και συνεργάζεται από την 1η Σεπτεμβρίου με τη γερμανική εταιρία Roland Berger, ήταν το 1985 διευθυντής του προγράμματος πώλησης των F-16 (Block 30), που κατασκεύαζε τότε η εταιρία General Dynamics. Τα 40 μαχητικά αγοράστηκαν τον Μάρτιο του 1985 επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου και σε σημερινές τιμές θα κόστιζαν περίπου 2 δισ. ευρώ.
Ο τότε αφανής πρωταγωνιστής της «αγοράς του αιώνα» τονίζει σε συνεντεύξεις του ότι πέτυχε έναν πολιτικό και εθνικό άθλο, επειδή επί προεδρίας Ρίγκαν πολλά μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης αντιδρούσαν στην πώληση των υπερσύγχρονων μαχητικών στο «άτακτο μέλος» του ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα το «χρώμα του χρήματος» είχε άρει όλες τις πιθανές αντιδράσεις στον Λευκό Οίκο, στο Πεντάγωνο και το Κογκρέσο!
Μάλιστα ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δημοσίως καυχηθεί ότι προέβη στην «επαναστατική» απόφαση αγοράς μόνον 40 F-16, αντί των 80 που επιθυμούσαν οι Αμερικανοί, επειδή δεν είχε εμπιστοσύνη σε μία μοναδική χώρα προμηθειών, τις ΗΠΑ, που θα μπορούσαν να επιβάλουν εμπάργκο σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης.
Γι’ αυτό και το ΚΥΣΕΑ είχε αποφασίσει τη διχοτόμηση της συνολικής «αγοράς του αιώνα» με την προμήθεια και 40 Mirage από τη Γαλλία του Φ. Μιτεράν, δαπανώντας (σε σημερινές τιμές) άλλα 2 δισ. ευρώ.
Σήμερα, το 2011 και επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη «μπίζνα του αιώνα», υπολογίζοντας την αξία της ελληνικής κρατικής περιουσίας, εκτιμάται ότι φτάνει τα 125 δισ. ευρώ!
Αυτή τουλάχιστον είναι η εκτίμηση της εταιρίας Roland Berger – Strategy Consultants, για την οποία εργάζεται ο κ. Μουρκογιάννης από την 1η Σεπτεμβρίου εδρεύοντας στην Αθήνα και στο Βερολίνο.
Συμπτωματικά, περίπου ταυτόχρονα με τη δραστηριοποίηση του κ. Μουρκογιάννη, επισκέφθηκε τη Γερμανία ο αδελφός του πρωθυπουργού (και διαχειριστής του ιδρύματος «Ανδρέας Παπανδρέου»)
Νίκος Παπανδρέου μαζί
με τον εκτελεστικό πρόεδρο του «Invest In Greece» (και πρώην μεγαλοστέλεχος της Siemens)
Αρη Συγγρό, όπως πρόσφατα είχε αποκαλύψει η «δ».
Ακολούύθησαν την περασμένη Δευτέρα η σύνταξη μιας πρότασης της Roland Berger για την Ελλάδα και προχθές οι συναντήσεις του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με τους Γερμανούς βιομηχάνους και την καγκελάριο Α. Μέρκελ.
Η πρόταση της Roland Berger (που ιδρύθηκε το 1967 στο Μόναχο και σήμερα έχει γραφεία σε 31 χώρες) για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας έτυχε, προφανώς, της προσωπικής επιμέλειας του κ. Μουρκογιάννη.
Η Roland Berger δεν διατηρεί γραφεία στην Ελλάδα (σ.σ.: μια εταιρία με παρόμοια επωνυμία φέρεται να μην την εκπροσωπεί πλέον), οπότε το «δυνατό χαρτί» της στη χώρα δεν είναι άλλο από τον κ. Μουρκογιάννη.
Αναλυτικά το «σχέδιο Μουρκογιάννη» εκτιμά τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου σε 125 δισ. ευρώ και προβλέπει να συγκεντρωθούν σε μία εταιρία συμμετοχών, η οποία… θα πωληθεί στην Ε.Ε.! Στη συνέχεια μια εταιρία της Ε.Ε., με έδρα το Στρασβούργο, θα αναλάβει (ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης) να πουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στον έλεγχό της έως το 2025. Εάν η διαδικασία αποφέρει κέρδη, θα αποδοθούν στην Ελλάδα (αφού φυσικά… αφαιρεθούν πρώτα οι προμήθειες).
Αν η εκποίηση καταλήξει σε ζημιές, αυτές θα βαρύνουν μόνον την Ελλάδα!
Σύμφωνα με τη γερμανική εταιρία, η χώρα μας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα μελλοντικά έσοδα από την πώληση της εταιρίας συμμετοχών για να επαναγοράσει τα ελληνικά ομόλογα από την ΕΚΤ και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης EFSF, ενώ -θεωρητικά- μια ταυτόχρονη επένδυση στην εταιρία συμμετοχών θα απέφερε πρόσθετα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις. 40-60 δισ. ευρώ.
Τωρα εξηγουνται ολα..
ΑπάντησηΔιαγραφή______________________________
Να λοιπον για πιο λογο πιεζε η Τροικα για μειωση μισθων στον ιδιωτικο τομεα, που δεν υπηρχε λογος.
Να πως εξηγουνται και οι επιχειρηματικες συμβασεις.
Για να ερθουν οι γερμαναραδες
στην Ελλαδα να αγορασουν τζαμπα οτι θελουνε και να εχουν και φτηνα εργατικα χερια με μισθους πεινας.
Και ο Γιωργακης χαρηκε γιατι τον αποθεωσαν οι γερμανοι βιομηχανοι...... !
Ο ξεφτίλας ..που τον έβριζαν απέξω οι Έλληνες της Γερμανίας και μέσα τον χειροκροτούσαν τα γερμανικά καπιταλιστικά κοράκια.
Είναι Έλληνας αυτός ;;
Μετά λοιπόν από 2 χρόνια φτάνουμε στο ψητό.
Πρώτα απαξιώνουμε την Ελλάδα και μετά την πουλάμε φτηνά στους ξένους.
Μόνο τον μάγκα Τσιπράκο άκουσα να μιλάει για Εσχάτη Προδοσία.
Εκεί φτάσαμε.
Ο Σύριζα να εκφέρει πατριωτικό λόγο.
Το Πασοκ να έχει γένει ακροδεξιό κόμμα.
KAI μαλιστα..ναζιστικό SS...& $$$$$
Με αυτό το σχέδιο επιτυγχάνεται ο σκοπός των ξένων που είναι η αρπαγή της Ελληνικής περιουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αγώνας τώρα δικαιώνεται!
τι λετε ρε, που βρισκεσται, ειστε δυ υψηλομισθοι. Καταστρεψατε τα παντα μαζι τους πολιτικους και τωρα τι θελεται. Παλι καλα που θα μας ξελασποσουν οι ξενοι. Ελπιζω τα καθηκια που μας φτασαν εδω που φτασαμε να φτωχινουν, δε λεω να δικαστουν, γιατι ο λαος θα σινεχισει να ψηφιζει πασοκ και σαμαρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτόχος είναι η εξαθλίωση του Ελληνικού λαού, και μετα η επιβολή όποιου σχεδίου θέλουνε..ο έλεγχος των πάντων...ακόμη και του αέρα που αναπνέουμε...ακόμη και ο έλεγχος των συνειδήσεων...
ΑπάντησηΔιαγραφή