Ευρωζώνη και Ελλάδα: Περιμένοντας την 6η δόση...

Του Ορέστη Κολοκούρη Συντονιστής της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων Κάθε μέρα επιβεβαιώνεται το έξυπνο σύνθημα που φωνά...

Του Ορέστη Κολοκούρη
Συντονιστής της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων

Κάθε μέρα επιβεβαιώνεται το έξυπνο σύνθημα που φωνάξαμε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης κατά τις τελευταίες κινητοποιήσεις για τη ΔΕΘ: «Τα πουλάτε όλα για την έκτη δόση, τζάνκια της πολιτικής ποιος θα σας γλιτώσει!». Πέρυσι είχαμε μιλήσει για θυσίες χωρίς σχέδιο. Από τότε κάθε κύμα κυβερνητικών μέτρων δείχνει ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει. Η κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί κατά γράμμα το αποτυχημένο παγκόσμιο μοντέλο «ανάπτυξης». Ένα μοντέλο που στην ευρωπαϊκή του εκδοχή έχει ως πυξίδα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με την μείωση των ελλειμμάτων στην ΕΕ και στα κράτη μέλη, αποκλειστικά με συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους. Στα πλαίσια αυτά της...
αύξησης της ανταγωνιστικότητας η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα, που ετοιμάζει, ξηλώνει ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και εκποιεί τον δημόσιο πλούτο.
Η κοινωνική αγανάκτηση, η αποδοκιμασία των κυβερνητικών μέτρων, η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος είναι αισθήματα που μοιραζόμαστε η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων. Παρ’ όλ’ αυτά οι κινητοποιήσεις αντίδρασης στα νέα κοινωνικά μέτρα θυμίζουν επικίνδυνα την προ-αγανακτισμένων εποχή. Κινητοποιήσεις των «συνήθων ύποπτων» μαζί με κάποιες επαγγελματικές κατηγορίες που έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο αλλά χωρίς μαζικότητα, χωρίς το αίσθημα ότι κάτι ξυπνάει. Είναι φανερό ότι ο φόβος και η μοιρολατρία έχει επιστρέψει στα Ελληνικά νοικοκυριά. Η αγανάκτηση δεν αρκεί πλέον και η δευτέρα παρουσία της επανάστασης αργεί που να πάρει… μια πραγματική εναλλακτική λύση και ένα ρεαλιστικό όραμα είναι αναγκαία.
Πριν δυο χρόνια, καθώς το πρώτο κύμα της κρίσης είχε ξεσπάσει στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, η ευρωπαϊκή οικογένεια της πολιτικής οικολογίας πρότεινε μια πραγματική εναλλακτική στο ήδη απειλούμενο νεοφιλελεύθερο μοντέλο «ανάπτυξης». Παραθέτουμε τα βασικότερα χαρακτηριστικά της: Πράσινη Στροφή στη πραγματική και βιώσιμη οικονομία- Ενδυνάμωση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας- πέρασμα από την οικονομική Ευρώπη των αγορών στην Αλληλέγγυα Ευρώπη των πολιτών.
Σήμερα στην Ευρώπη που μας απογοητεύει, στην Ευρώπη που προτιμά τα οικονομικά συμφέροντα από τους πολίτες της, στην Ευρώπη που οδηγείται στην αυτοκτονία, πως θα δημιουργηθούν οι πολιτικοί και ακόμα περισσότερο η κοινωνικοί συσχετισμοί για την πραγμάτωση του; Θα ήμασταν αφελείς να πιστεύαμε ότι βρισκόμαστε κοντά σε αυτό το στόχο. Το αίσθημα απογοήτευσης και προδοσίας που νοιώθουμε οι έλληνες πολίτες μας οδηγεί σε προτάσεις απομονωτισμού. Μια τέτοια στάση είναι λοιπόν λογική αλλά παραπλανητική, αφού η αδράνεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ολόκληρου του ευρωπαϊκού μηχανισμού είναι τουλάχιστον αντίστοιχη με τη μοιρολατρία και δουλικότητα της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ οι πιθανότητες μιας μοναχικής κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης και αλληλέγγυας στροφής τύπου Αλβανίας μηδαμινές.
Στις ζοφερές συνθήκες που ζούμε το αίτημα για μια κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική Ευρώπη είναι μακριά αλλά παραμένει το μόνο ταυτόχρονα ρεαλιστικό, φιλόδοξο, κοινωνικά δίκαιο και περιβαλλοντικά βιώσιμο σχέδιο για έξοδο από την κρίση.