Πώς οι "θεματοφύλακες" του ελεύθερου λόγου φιμώνουν τον αγγελιοφόρο...

Του John Pilger* Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία ψάχνουν μία δικαιολογία για να εισβάλουν σε άλλη μία αραβική χώρα*, πλούσι...

Του John Pilger*

Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία ψάχνουν μία δικαιολογία για να εισβάλουν σε άλλη μία αραβική χώρα*, πλούσια σε πετρέλαιο, η υποκρισία είναι οικεία. Ο συνταγματάρχης Καντάφι είναι «παράφρονας» και «αιμοσταγής» ενώ οι αυτουργοί μίας εισβολής που σκότωσε ένα εκατομμύριο Ιρακινούς, που έχουν απαγάγει και βασανίσει στο όνομά μας, έχουν εντελώς σώας τας φρένας, δεν είναι ποτέ αιμοσταγείς και είναι, για άλλη μία φορά, οι επιδιαιτητές της «σταθερότητας».
Όμως κάτι έχει αλλάξει. Η πραγματικότητα δεν είναι πλέον...
αυτή που λένε οι ισχυροί ότι είναι. Από όλες τις θεαματικές επαναστάσεις ανά τον κόσμο, η πιο εντυπωσιακή είναι η ανταρσία της γνώσης που πυροδοτήθηκε από το Wikileaks. Αυτή η ιδέα δεν είναι καινούργια. Το 1792, ο επαναστάτης Tom Paine προειδοποίησε τους αναγνώστες του στην Αγγλία ότι η κυβέρνησή τους, πίστευε πως «πρέπει να ξεγελάμε τους ανθρώπους και να τους κρατάμε σε μία κατάσταση άγνοιας και προλήψεων χρησιμοποιώντας τον έναν ή τον άλλο “μπαμπούλα”». Το «Δικαιώματα του Ανθρώπου» του Paine θεωρήθηκε τόσο μεγάλη απειλή για την ελίτ εξουσία, που συντάχθηκε ένα μυστικό ορκωτό δικαστήριο προκειμένου να τον δικάσει για «μία επικίνδυνη και προδοτική συνωμοσία». Πράττοντας σοφά, κατέφυγε στη Γαλλία.
Η δοκιμασία και το κουράγιο του Tom Paine αναφέρεται από το Ίδρυμα Ειρήνης του Sydney κατά την απονομή του χρυσού μεταλλίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Αυστραλίας στον Julian Assange. Όπως και ο Paine, ο Assange είναι ένας ανένταχτος, που δεν υπηρετεί κανένα σύστημα και απειλείται από ένα μυστικό δικαστήριο, ένα μοχθηρό εφεύρημα που έχει εγκαταλειφθεί από καιρό στην Αγγλία αλλά όχι και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν εκδοθεί στις ΗΠΑ, το πιθανότερο είναι να εξαφανιστεί μέσα στον καφκικό κόσμο που δημιούργησε τον εφιάλτη του Γκουαντάναμο και που τώρα κατηγορεί τον Bradley Manning, ο οποίος είναι ο υποτιθέμενος πληροφοριοδότης του Wikileaks, για έγκλημα που επισύρει τη θανατική ποινή.
Εάν απορριφθεί η αίτηση του Assange στη Βρετανία να μην εκδοθεί στη Σουηδία, πιθανότατα θα του αρνηθούν για ακόμα μια φορά το δικαίωμα για εγγύηση και τη δυνατότητα για επικοινωνία μέχρι την μυστική του δίκη. Οι κατηγορίες εναντίον του είχαν απορριφθεί από έναν ανώτατο δημόσιο κατήγορο στην Στοκχόλμη και το ζήτημα αναζωπυρώθηκε όταν ένας πολιτικός της δεξιάς, ο Claes Borgstorm, παρενέβη και έκανε δημόσιες δηλώσεις για την «ενοχή» του Assange. Ο Borgstorm, που είναι δικηγόρος, εκπροσωπεί τώρα τις δύο γυναίκες που εμπλέκονται στην υπόθεση. Συνέταιρός του είναι ο Thomas Bodstrom, ο οποίος, όταν διατελούσε υπουργός δικαιοσύνης το 2001, ενεπλάκη στην παράδοση δύο αθώων Αιγυπτίων προσφύγων σε μία διμοιρία απαγωγών, της CIA, στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης. Η Σουηδία αργότερα τους αποζημίωσε για τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν.
Αυτά τα δεδομένα καταγράφηκαν σε μία ενημέρωση του Αυστραλιανού κοινοβουλίου στην Καμπέρα στις 2 Μαρτίου. Περιγράφοντας το επικό φιάσκο απονομής δικαιοσύνης που απειλεί τον Assange, στην εξέταση ακούστηκε η άποψη ειδικών κατά την οποία, με βάση τα διεθνή κριτήρια δικαιοσύνης, η συμπεριφορά συγκεκριμένων αξιωματούχων στη Σουηδία θα μπορούσε να θεωρηθεί «εξαιρετικά ανάρμοστη και αξιόμεμπτη [και] αποκλείει μία δίκαιη δίκη». Ένας Αυστραλός πρώην υψηλόβαθμος διπλωμάτης, ο Tony Kevin, περιέγραψε τους στενούς δεσμούς μεταξύ του Σουηδού πρωθυπουργού Frederic Reinfeldt, και της ρεπουμπλικανικής δεξιάς στις ΗΠΑ. «Ο Reinfeldt και ο [George W] Bush είναι φίλοι», είπε. Ο Reinfeldt έχει επιτεθεί δημόσια στον Assange και προσέλαβε τον Karl Rove, πρώην τσιράκι του Bush, για να τον συμβουλεύει. Οι συνέπειες της ενδεχόμενης έκδοσης του Assange στις ΗΠΑ, από τη Σουηδία, είναι ολέθριες.
Τα αποτελέσματα της ανακριτικής διαδικασίας αγνοήθηκαν στην Βρετανία, όπου προς το παρόν προτιμάται η «μαύρη» φαρσοκωμωδία. Στις 3 Μαρτίου, η Guardian ανακοίνωσε ότι η εταιρεία Dream Works του Stephen Spielberg επρόκειτο να κάνει «ένα θρίλερ-έρευνα στο στυλ του Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου» μέσα από το βιβλίο «Wikileaks: ο Πόλεμος του Julian Assange κατά της Μυστικότητας» . Ρώτησα τον David Leigh, που έγραψε το βιβλίο με τον Luke Harding, πόσα πλήρωσε ο Spielberg τη Guardian για τα κινηματογραφικά δικαιώματα και πόσα περιμένει ο ίδιος να πάρει. «Δεν έχω ιδέα», ήταν η αινιγματική απάντηση του «εκδότη έρευνας» της Guardian. Η Guardian δεν πλήρωσε τίποτε στο Wikileaks για το θησαυρό των διαρροών που παρέλαβε. Ο Assange και το Wikileaks -όχι ο Leigh ή ο Harding- είναι υπεύθυνοι για αυτό που ο εκδότης της Guardian, Alan Rusbridger, αποκαλεί «μία από τις μεγαλύτερες δημοσιογραφικές επιτυχίες των τελευταίων 30 χρόνων».
Η Guardian έχει καταστήσει σαφές ότι δεν χρειάζεται πλέον τον Assange. Είναι απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος, δεν ταίριαξε στον «κόσμο της Guardian», και αποδείχτηκε ένας σκληρός διαπραγματευτής, ανένταχτος σε κλίκες. Και γενναίος. Στο βιβλίο της Guardian για τον ίδιο, η εξαιρετική γενναιότητα του Assange αποσιωπάται. Γίνεται μία μικροπρεπής φυσιογνωμία σε σύγχυση, ένας «ασυνήθιστος Αυστραλός» με μία μητέρα «με φουντωτά μαλλιά», που διασύρεται ως «αναίσθητος» και ως «κατεστραμμένη προσωπικότητα» που «αγγίζει τα όρια του αυτισμού». Πώς θα χειριστεί ο Spielberg την απλοϊκή κατακρεούργηση του χαρακτήρα στην ταινία του;
Στην εκπομπή Πανόραμα του BBC, ο Leigh διέδωσε φήμες για τον Assange ότι δεν ενδιαφέρεται για τις ζωές αυτών που αναφέρονται στις διαρροές. Όσον αφορά στον ισχυρισμό ότι ο Assange είχε παραπονεθεί για μία «εβραϊκή συνομωσία», τον οποίο ακολούθησε ένας χείμαρρος από ιντερνετικές ανοησίες ότι είναι ένας κακός πράκτορας της Μοσάντ, ο Assange τον απέρριψε ως «απόλυτα εσφαλμένο, τόσο στο πνεύμα του όσο και στη διατύπωσή του».
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς, πόσο μάλλον να φανταστεί, την αίσθηση της απομόνωσης και πολιορκίας του Julian Assange, ο οποίος με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πληρώνει το γεγονός ότι διέρρηξε απ’ άκρη σ’ άκρη το προσωπείο της αρπακτικής εξουσίας. Η πραγματική γάγγραινα δεν είναι η ακροδεξιά αλλά ο κατ’ επίφαση φιλελευθερισμός αυτών που διαφυλάσσουν τα όρια του ελεύθερου λόγου. Οι New York Times κατάφεραν να διαπρέψουν στην αλλοίωση και τη λογοκρισία του υλικού των Wikileaks. «Πηγαίνουμε όλες τι πηγές στη διεύθυνση,» είπε ο Bill Keller, ο εκδότης, «Μας έχουν πείσει ότι καλό θα ήταν να επεξεργαζόμασε συγκεκριμένες πληροφορίες πριν την έκδοσή τους». Σε ένα άρθρο του Keller, ο Assange δέχεται προσωπική εξύβριση. Στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Columbia στις 3 Φεβρουαρίου, ο Keller είπε, κατά βάση, ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε στο κοινό την δημοσιοποίηση άλλων πηγών. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μία «κακοφωνία». Ο φρουρός της πύλης μίλησε.
Ο ηρωικός Bradley Manning κρατείται γυμνός κάτω από φώτα και κάμερες 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο Greg Barns, διευθυντής της Ένωσης Αυστραλών Δικηγόρων, λέει ότι οι φόβοι πως ο Julian Assange «θα καταλήξει να βασανίζεται σε κάποια αμερικάνικη φυλακή υψίστης ασφαλείας» είναι δικαιολογημένοι. Ποιοι θα αναλάβουν την ευθύνη για ένα τέτοιο έγκλημα;

*Το άρθρο του John Pilger δημοσιεύτηκε στις 10 Μαρτίου 2011, λίγες ημέρες μετά την έναρξη των βομβαρδισμών στη Λιβύη.