"Τα κεφάλια μέσα"...

Από την Εβελίνα Καραγιαννοπούλου Ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού εντός ολίγων ημερών αποτελεί παρελθόν και σηματοδοτεί μια νέα περίοδο...

Από την Εβελίνα Καραγιαννοπούλου

Ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού εντός ολίγων ημερών αποτελεί παρελθόν και σηματοδοτεί μια νέα περίοδο αναπροσαρμογής και επαναπροσδιορισμού των όσων αφέθηκαν στη μέση, χάριν θερινής διακοπής. Ο Σεπτέμβριος, μας βρίσκει τόσο ετοιμοπόλεμους όσο ένα ποντίκι στο οπτικό πεδίο μιας γάτας, με άλλα λόγια, διατεθειμένους μεν, να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, ανήμπορους δε, στη θέα του τρωκτικοφάγου αιλουροειδούς. Κι ενώ οι μαθητές αναρωτιούνται πώς πέρασε αυτό το ξέγνοιαστο τρίμηνο και με τι ψυχή θα...
ξανακάτσουν στα πράσινα χαραγμένα θρανία τους, οι φοιτητές επιδίδονται σε διάβασμα τελευταίας στιγμής -ο σώζων εαυτώ σωθήτω- ενώ οι εργαζόμενοι επιστρέφουν με βαριά κι ασήκωτη καρδιά στα καθημερινά τους καθήκοντα. Κάτω από το πεσιμιστικό πέπλο του φθινοπωρινού μήνα, αδυνατούμε να απολαύσουμε τις τελευταίες ζέστες του αστικού τοπίου, το κιτρίνισμα των φύλλων στις μουριές της Βασ. Σοφίας και τη δροσερή αύρα που ξεδιαλύνει μυρωδιές καυσαερίου και πυρωμένης ασφάλτου. Βομβαρδισμένοι από νομοσχέδια, αναθεωρήσεις και λοιπές αναταράξεις στα πολιτικά πράγματα της χώρας, πανικόβλητοι τρέχουμε να ξεφύγουμε από την καρδιά της κρίσης που μας κυνηγά, όπως η προαναφερθείσα γάτα το προαναφερθέν ποντίκι, χάνοντας όμως έτσι πολύτιμο χρόνο από τη σύντομη – αντικειμενικά- ζωή μας. Έχουμε την ατυχία - για άλλους τύχη- να βιώνουμε χρονικά σε αυτό το κομμάτι της ανέκαθεν ταραγμένης παγκόσμιας ιστορίας – άλλωστε ποια περίοδος θα ήταν ιδανική; Ας συντονιστούμε λοιπόν, στους ρυθμούς της εποχής, χωρίς συμβιβασμούς και παρωπίδες. Και απευθύνομαι κυρίως, σε εσάς τους πρεσβύτερους, που έχετε την τάση να αναπολείτε τα περασμένα με εκείνο το βλακώδες νωχελικό βλέμμα περασμένων μεγαλείων. Η επαναστατικότητα και η δυναμικότητα δεν είναι μειονεκτήματα, όπως πολλοί προσπαθούν να μας περάσουν, αλλά βασικά χαρακτηριστικά που οφείλουν να μας διακατέχουν ώστε να αντιμετωπίσουμε την παρούσα κατάσταση. «Η ελπίδα είστε εσείς οι νέοι», ακούω και ξανακούω. Η ελπίδα, είμαστε όλοι μαζί, λέω εγώ, συνασπισμένοι πέρα από οικονομικές, πολιτικές, κομματικές και κοινωνικές διαφορές. Σαφέστατα, η νέα γενιά αποτελεί την κινητήριο δύναμη, το καύσιμο που θα κάνει το όχημα να κινηθεί προς τα μπρος, σε μια πορεία, που κανείς δεν ξέρει που θα βγάλει.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΆΡΘΡΟ" την Κυριακή 28 Αυγούστου 2011