Η «επόμενη μέρα» του Μεσοπρόθεσμου...

Από το http://www.attikipress.gr/ Πού ρίχνει το βάρος η κυβέρνηση μετά την επιβίωσή της από τη μάχη της Βουλής Ανασυγκρότηση και γρήγο...

Από το http://www.attikipress.gr/

Πού ρίχνει το βάρος η κυβέρνηση μετά την επιβίωσή της από τη μάχη της Βουλής
Ανασυγκρότηση και γρήγορα αποτελέσματα στην Οικονομία
Τα πρώτα πολιτικά κέρδη από τον ανασχηματισμό
Σε ποια περίπτωση θα επανέλθει το σενάριο των εκλογών το φθινόπωρο
Κρίσιμες οι κοινωνικές διεργασίες τους επόμενους μήνες

Το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος ψηφίστηκαν. Και τώρα τί; Ποιές είναι οι εξελίξεις της «επόμενης μέρας» σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο; Το τετραήμερο αυτής της ταραχώδους κοινοβουλευτικής διαδικασίας ολοκληρώθηκε, επιβεβαιώνοντας ότι θα είχε χαρακτηριστικά «κολάσεως του Δάντη», όπως έγραψε από την περασμένη εβδομάδα η «Αττική Περιφέρεια». Οι εντάσεις και οι κραδασμοί που προηγήθηκαν, διαμόρφωσαν και ένα ανάλογο αποτέλεσμα. Και τώρα το ζητούμενο είναι πού θα οδηγηθούν τα πράγματα στη χώρα.

Το βασικό πολιτικό συμπέρασμα κατ’ αρχάς, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ως κυβερνών κόμμα "άντεξε".  Η υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου –που αποτελούσε το κεντρικό διακύβευμα- από 154 εκ των βουλευτών του αποτελεί, μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες και το γενικότερο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, ένα θετικό αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ.
Όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση είχε φθάσει αρκετές φορές στα όρια απώλειας της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας της, αφού αθροίζονταν σε αρκετούς οι βουλευτές που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διαφοροποιούνταν, απειλώντας ακόμη και να καταψηφίσουν το σχέδιο. Κορυφαία περίπτωση ήταν αυτή του βουλευτή Κοζάνης Αλέκου Αθανασιάδη, που...

 πείστηκε να άρει τις επιφυλάξεις του λίγες μόλις ώρες πριν από την ψηφοφορία.

Από τη στιγμή μάλιστα που φάνηκε ότι και κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν σκόπευε να υπερψηφίσει, όλα κινούνταν κυριολεκτικά σε τεντωμένο σχοινί. Τόσο η επιβίωση της κυβέρνησης, όσο και το ίδιο το Μεσοπρόθεσμο. Η καταψήφιση από ένα μόνο βουλευτή, τον κ. Π. Κουρουμπλή, ήταν η μικρότερη δυνατή ζημιά για το κυβερνών κόμμα. Στελέχη του υπολόγιζαν ότι είχε αντοχές να "χάσει" στην κρίσιμη ψηφοφορία της Τετάρτης μέχρι δύο βουλευτές, περιοριζόμενο στις 153 έδρες, κάτω από τις οποίες θα σήμαινε "κόκκινος συναγερμός" ακόμη και για εκλογές. Αυτό τελικά δεν συνέβη. Αντιθέτως, προστέθηκε άλλη μια ψήφος, από την πλευρά της Έλσας Παπαδημητρίου, επιτρέποντας την ψήφιση του επίμαχου νομοθετήματος με 155 "ναι" στο σύνολό τους.
Πύρρειος νίκη
Επομένως, ακόμη κι αν δεν βγήκε ενισχυμένη, η κυβέρνηση γλίτωσε από τη δοκιμασία αυτή με μια "αμυχή" και το σημαντικότερο είναι ότι συνεχίζει να διαθέτει αριθμητική κοινοβουλευτική άνεση. Μέσα σε ένα βαρύ από πολλές πλευρές κλίμα αυτό επιτρέπει στους αισιόδοξους να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και να ελπίζουν ότι θα σταματήσει, κάπου εδώ πλέον, να αδειάζει. Η συνολική εμφάνιση της κυβέρνησης κατά την τριήμερη συζήτηση του Μεσοπρόθεσμου, άλλωστε, ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική, όπως παραδέχονταν ακόμη και στελέχη της αντιπολίτευσης. Σε αυτό αναγνωρίζεταιότι ρόλο έπαιξε η παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος μετά τον ανασχηματισμό σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της αντιπαράθεσης με την αντιπολίτευση, κερδίζοντας καθοριστικά τη μάχη των εντυπώσεων. Όπως επίσης και το κλείσιμο της συζήτησης με την ομιλία του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου βοήθησε το ΠΑΣΟΚ, που είναι "στριμωγμένο" εδώ και καιρό, να ανασάνει βαθιά.
Στοιχήματα και κίνδυνοι
Το στοίχημα για την κυβέρνηση τώρα είναι, αφού πέρασε αυτόν τον κάβο, αν θα αξιοποιήσει την ευκαιρία για να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί με ταχείς ρυθμούς και να φέρει τα αποτελέσματα στην οικονομία και στις διαρθρωτικές αλλαγές, που δεν είχαν σημειωθεί επί τόσον καιρό. Με τη δημοσκοπική της επιρροή να υποχωρεί διαρκώς και την ψυχολογία στο εσωτερικό της να έχει κλονιστεί, το εγχείρημα δεν είναι τόσο απλό, όσο ακούγεται. Μολονότι μεσολαβεί μάλιστα το καλοκαίρι, το επόμενο τρίμηνο θεωρείται κρίσιμο προς αυτή την κατεύθυνση. Αν όπως λέγεται το φθινόπωρο βρει την κυβέρνηση με ισχυρά αποθέματα αντοχής, είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει τότε και μια προσπάθεια πολιτικής αντεπίθεσης. Αυτό θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις επιδόσεις του νέου οικονομικού επιτελείου, που όπως φαίνεται έχει θέσει στόχο σε πρώτη φάση, ύστερα και από τις πρώτες δυσάρεστες εμπειρίες των επαφών στο εξωτερικό, τη "σταθεροποίηση" της κατάστασης.
Στη συνέχεια επιδιώκει να αρχίσει να "κτίζει" με μικρά λιθαράκια μια πιο αισιόδοξη προοπτική, ώστε τα άδικα –και κατά την κυβερνητική ομολογία- μέτρα να αρχίσουν να πιάνουν τόπο. Το κύριο βάρος πέφτει στη σταδιακή ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις, οι οποίες θα αφορούν το σκέλος της μείωσης των δαπανών και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αν το μήνυμα αυτό αρχίσει να εκπέμπεται, ελπίζεται ότι τη θέση της καχυποψίας θα πάρει η (μικρή έστω) εμπιστοσύνη, διευκολύνοντας έτσι τις διευθετήσεις σε επίπεδο αριθμών και χρεών, που τώρα μοιάζουν ανέφικτες. Παράλληλα, μια δεύτερη μεγάλη ελπίδα έχει να κάνει με την επιτάχυνση των ρυθμών απορρόφησης των κονδυλίων από το ΕΣΠΑ και τη μείωση της κρατικής συμμετοχής, στο 15%, για τα συγχρηματοδοτούμενα έργα με βάση και τις σχετικές δεσμεύσεις, που ανακοίνωσε ο κ. Μπαρόζο.
…και στο βάθος εξελίξεις
Στην περίπτωση που όλο αυτό το πολιτικό σενάριο δεν μπορέσει να επαληθευτεί, το φθινόπωρο ίσως να αποδειχθεί περίοδος εξελίξεων. Αν η ευκαιρία που πήρε τώρα με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου δεν αξιοποιηθεί με θετικό τρόπο από την κυβέρνηση, είναι βέβαιο ότι θα φουντώσουν πάλι οι συζητήσεις περί εκλογών, αν και υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι εναλλακτικά μπορεί να αναβιώσουνοι προσπάθειες για ευρύτερη κυβέρνηση συνεργασίας, που πρόσφατα ναυάγησαν. Δεν πρέπει να υποτιμάται, άλλωστε, το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης τον ερχόμενο Σεπτέμβριο με 180 ψήφους. Με δεδομένη την αρνητική στάση της αντιπολίτευσης, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οδηγούνται τα πράγματα σε εκλογές, αν διαπιστωθεί ότι όλες οι άλλες δίοδοι έχουν κλείσει. Το κοινωνικό κλίμα θα επηρεάσει οπωσδήποτε τις εξελίξεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Όπως και το αντίστροφο.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει φυσικά, αν θα απορροφηθούν ή όχι οι κοινωνικοί κραδασμοί ή αν το κίνημα των αγανακτισμένων θα επαυξήσει τη δυναμική του . Επί του παρόντος κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα νέα μέτρα διαμορφώνουν κλίμα "απομόνωσης" της κυβέρνησης. Το ζητούμενο από την πλευρά της είναι αυτό να παραμείνει εντός ελέγχου μέχρι να έρθουν "καλύτερες μέρες" και να μην πάρει εκρηκτική μορφή, κάτι που δυσκόλευε αφάνταστα πλέον οποιονδήποτε άλλο ελιγμό σε πολιτικό επίπεδο.