Ανοικτή επιστολή προς όποιον ακούει...

Από το  tyxaios.blogspot.com Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ, Υπουργέ, Βουλευτά, παρατρεχάμενε, συμβουλάτορα, αυλοκόλακα, αρμόδιε τέλος πάντων!...

Από το tyxaios.blogspot.com

Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ, Υπουργέ, Βουλευτά, παρατρεχάμενε, συμβουλάτορα, αυλοκόλακα, αρμόδιε τέλος πάντων!
Επειδή δεν ξέρω σε ποιον ακριβώς να απευθυνθώ, γιατί δεν ξέρω κι αν μ' ακούει κανείς, είπα να μιλήσω προς όλους.
Γνωρίζω και γνωρίζετε βέβαια - κι εσείς καλύτερα από εμένα - τι πρόκειται να συμβεί στην ελληνική οικονομία και συνακόλουθα στην κοινωνία τα επόμενα χρόνια. Κανένα πρόβλημα δε λύθηκε στην Ευρώπη και η...
παραμονή εκτός αγορών θα συνθλίψει τον παραγωγικό ιστό, αφού και η ρευστότητα θα περιορισθεί και η πιστωτική επέκταση θα γίνει ανέκδοτο και η ύφεση θα είναι τρόπος ζωής. Ξέρετε βέβαια ότι η αδυναμία σας να παράγετε πλέον ανεξέλεγκτο έλλειμα, αφού δεν μπορείτε να δανείζεστε ανεξέλεγκτα, εφαρμόζοντας πολιτικές παροχών και εξαργυρώνοντάς τες με ψήφους θα σας ωθήσει να αναζητήσετε άλλους τρόπους για να συντηρήσετε το πολιτικό σύστημα όπως διαμορφώθηκε μεταπολιτευτικά. Ο κίνδυνος να μετατρέψετε την αρένα των διεκδικήσεων συγκεκριμένων θιγόμενων επαγγελματικών κλάδων σε ανταλλακτήριο εκλογικής επιρροής είναι πλέον ορατός. Να προσπαθήσετε δηλαδή να κερδίσετε ή να μην χάσετε σε πολιτική στήριξη ή επιρροή, απλώς και μόνο περιορίζοντας τον ορίζοντα των επιβαλλόμενων μέτρων, τα οποία βεβαίως ουδείς γνωρίζει αν είχατε πρόθεση να λάβετε εξ' αρχής ή να καταδείξετε τους ξένους δανειστές ως υπαίτιους "νίπτοντας τας χείρας".
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα αναφερθώ σε μια κεντρική τόσο πολιτικά και σημειολογικά όσο και ουσιαστικά οικονομικά περίπτωση, αυτή των αδειών ταξί.
Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι αναγνωρίζω πως πολύ λίγο πολιτικό καύσιμο έχει απομείνει στη μεταρρυθμιστική μηχανή. Ενώ θα έπρεπε ήδη να έχετε δημιουργήσει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, συγχωνέυοντας δημόσιους οργανισμούς και απολύοντας τους υπεράριθμους υπαλλήλου και ταυτόχρονα μια πλειάδα ΔΕΚΟ θα έπρεπε ήδη να έχει οδηγηθεί στην πώληση ή στην εκκαθάριση τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Προτιμήσατε να επιβάλλετε ανελέητη φορολογία επί πάντων αδιακρίτως, προκειμένου να μη διαταράξετε την κομματική και πολιτική σας πελατεία, έχοντας βεβαίως και την άτυπη ή επίσημη στήριξη και της αντιπολίτευσης σε αυτό, μείζονας και ελλάσσονας. Προτιμήσατε εσείς ως πολιτική ηγεσία αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να προστατευθεί η συγκεκριμένη κοινωνική αντίληψη περί του ευρύτερου δημοσίου ως απόλυτου εργοδότη που δεν επιδέχεται παρά μόνο "αναταράξεις" αλλά όχι σοβαρές μεταβολές επ' ωφελεία του συνόλου της οικονομίας. Με άλλα λόγια, κλείσατε το μάτι όταν παίρνατε δώρα κι επιδόματα αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα ανταλλάσσετε με την μονιμότητα σ' ένα αβέβαιο κόσμο. Θέσατε το σοκαριστικό δίλλημα "λιγότερο μισθό και μόνιμος ή απολυμένος;" προς τους υπαλλήλους ΔΕΚΟ και δημοσίου και πήρατε την απάντηση που εκβιάσατε χωρίς όμως να ρωτήσετε εκείνους που πληρώνουν γι' αυτό. Τους φορολογούμενους. Έτσι όμως αποτύχατε στον κεντρικό, ουσιωδέστερο και απόλυτο στόχο κάθε οικονομικής μεταρρύθμισης ιδιαίτερα δε όταν αυτή επιχειρείται σε περίοδο κρίσης: στην αλλαγή της ψυχολογίας, της κοινωνικής αντίληψης περί των οικονομικών δεδομένων, της οικονομικής κουλτούρας δηλαδή.
Αποτύχατε να κατευθύνετε την κοινωνία προς εκείνες τις οικονομικές επιλογές από τις οποίες θα μπορούσε να αντλήσει ενέργεια ώστε να λάβει καινούρια ώθηση. Οι λόγοι γνωστοί.
Σήμερα, υπάρχει άλλη μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να δώσετε το μήνυμα ότι πράγματι έστω και με αργούς ρυθμούς, έστω και σε τομείς που δεν αγγίζουν τον σκληρό κομματικό σας μηχανισμό - διότι φευ! πρέπει να λαμβάνουμε κι αυτό υπόψη - έχετε την πρόθεση να δείξετε το δρόμο. Να διαρρήξετε τους δεσμούς με ένα στατικό, παλαιο-σοβιετικό, αντιπαραγωγικό οικονομικό μοντέλο που το μόνο που παράγει είναι χρέη για τις επόμενες γενιές. Έχετε την ευκαιρία να συγκρουστείτε με ένα κλάδο που πράγματι απόλαυσε τα προνόμια που του επιδαψίλευσε το κράτος, χωρίς να προχωρήσει στις αναγκαίες αυτορυθμίσεις ώστε να καταστεί βιώσιμος, σοβαρός, αποδωτικός προς την κοινωνία. Και πάνω απ' όλα ένας επαγγελματικός κλάδος που συναλάχθηκε με το κράτος εις βάρος των πελατών του. Εις βάρος εκείνου του εταίρου που πραγματικά των στήριζε και τον τροφοδοτούσε. Από την άλλη, έχετε τη δυνατότητα, αγαπητοί με οποιονδήποτε τρόπο μετέχοντες της εξουσίας, να δημιουργήσετε με μηδενικό κόστος θέσεις εργασίας. Αναγνωρίζω ότι θέσεις εργασίας που δεν παιρνούν από τον κομματικό σας μηχανισμό σας αφήνουν παγερά αδιάφορους έως εχθρικούς. Θέσεις εργασίας που δεν μπορείτε να ελέγξετε καλύτερα θα ήταν να μην δημιουργούνται, σύμφωνα με το δικό σας τρόπο σκέψης.
Όμως πρέπει να το σκεφτείτε λίγο διαφορετικά. Να συνδυάσετε το άνοιγμα του επαγγέλματος του ταξί με μια μεγαλύτερη επένδυση προς τη μεταβολή του τρόπου σκέψης ολόκληρης της κοινωνίας. Δυστυχώς, τα ψέμματα τελείωσαν. Ή ως οικονομία θα αλλάξουμε και θα προχωρήσουμε μπροστά, δυναμικά, προσπαθώντας να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος ή μπροστά μας βρίσκονται πολύ δύσκολες μέρες που θα μας αποκαλύπτουν εκείνο που μέχρι χθες θα θεωρούσαμε αδιανόητο ή δεδομένο.
Πλέον τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν μας προσφέρεται. Τίποτα δεν μπορούμε να ανταλλάξουμε με εχέγγυο την αξιοπιστία μας ως χώρα. Η μοναδική πηγή παροχής ζωτικού οικονομικού οξυγόνου θα είναι η παραγωγή εσωτερικού πλούτου, η υποχώρηση των τεχνητών αξιών που δημιουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια χάρις στα φτηνά επιτόκια που μας προσέφερε το ευρώ και η ορθότερερη ανακατανομή των πόρων που διαθέτουμε. Και οι μεταφορές είναι ένας πόρος που κατανεμήθηκε - μεταξύ άλλων - όχι με όρους αγοράς αλλά με όρους κομματικής συναλλαγής. Εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, εις βάρος των καταναλωτών, εις βάρος των επιχειρήσεων. Η αποτυχία να μην ανοίξει τελικά το επάγγελμα του ταξί θα σηματοδοτήσει άλλη μια περίοδο εσωστρέφειας, αδυναμίας προώθησης των αναγκαίων αλλαγών και επικράτησης της συναλλαγής έναντι της διαφάνειας. Δεν θα πρόκειται για μια συνήθη για τα ελληνικά δεδομένα λήξη μιας αντιπαράθεσης μεταξύ Κυβέρνησης και ενός συνδικάτου με νίκη του δεύτερου. Θα πρόκειται για αποτυχία μιας ολόκληρης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, για την οροθέτηση μιας συνολικής αποτυχίας να συγκροτηθεί ένα οικονομικό μέλλον με ελπίδα για τους νέους ανθρώπους.
Οι προϋποθέσεις επίλυσης της "κρίσης των ταξί" - μετά και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου αλλά και τις εξελίξεις που ακολούθησαν στην Ευρώπη σχετικά με το ελληνικό χρέος - έχουν αλλάξει και έχουν καταστεί ακόμη πιο σαφείς: ή πλήρης απελευθέρωση του επαγγέλματος με πρόσβαση σε όλους τους κατέχοντες τα προσόντα ή πλήρης αποτυχία στην άσκηση της απαιτούμενης ελάχιστης πολιτικής διεξόδου. Τόσο απλά, τόσο διλλημματικά.
Κάθε δικαιολογία, κάθε εύρημα, περί του τι γίνεται σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις, ποσοστώσεις με βάση το πληθυσμιακό κριτήριο, κίνδυνος μονοπωλίου κλπ. ακούγονται απλώς φαιδρά σε σχέση με την τρέχουσα ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον καταναλωτή, σε σχέση με τις δυνατότητες ανταγωνισμού που σήμερα ουσιαστικά δεν υφίστανται καν, αλλά και σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση στο χώρο των ταξί σε σχέση με την έλλειψη διαφάνειας στην αξία της άδειας, φορολογικής νομοθεσίας και μιας σειράς άλλων ζητημάτων που απλώς δεν αντιμετωπίζωνται σήμερα. Αν πράγματι οι ιδιοκτήτες αδειών ήθελαν ευρωπαϊκή νομοθεσία τότε να τη μεταφέρουμε ολόκληρη κι όχι αποσπασματική. Όχι να συνθέτουμε τα υπέρ από κάθε χώρα και τα κατά να τα αγνοούμε. Να ανέλθουν τα κόμιστρα αν όντως πρέπει να ανέλθουν - που δεν μπορεί να υποστηριχθεί - αλλά να εξετάσουμε πως και γιατί αφαιρείται η άδεια του ιδιοκτήτη ταξί στην Ευρώπη. Ας μην κοροϊδευόμαστε.
Το θέμα είναι ευθύ και απλό: Η απελευθέρωση του επαγγέλματος θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα διευρύνει τη φορολογική βάση γιατί θα φέρει στο φως εισοδήματα, θα λειτουργήσει υπέρ του καταναλωτή και του επιπέδου τιμών γιατί θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, θα δημιουργήσει επιχειρηματικές ευκαιρίες για νέες υπηρεσίες όπως τα συνδρομητικά ταξί ή τα ταξί ειδικών κατηγοριών (υπερπολυτελείας, πολυθέσια κλπ) και οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία ή ημίμετρο απλώς θα καταγραφεί ως άλλη μια αποτυχημένη σελίδα στο πολύτομο αυτό έργο των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είναι επίσης ευκαιρία να αποδείξει το πολιτικό σύστημα ότι δεν λαμβάνει αποφάσεις για τις οποίες θα κληθεί εκ των υστέρων να απολογηθεί, όπως εκείνες με τα διάφορα νομοθετήματα επί του ασφαλιστικού που κατέπεσαν μετά από κοινωνικές αντιδράσεις και στην συνέχεια επανήλθαν σκληρότερα και επαχθέστερα. Είναι ευκαρία να σταθεί για μια φορά μπροστά στην κοινωνία, να εκθέσει με παρρησία τις απόψεις και τις θέσεις του για τις οποίες κατόπιν θα επαίρεται ότι απέφεραν θετικά στον κοινωνικό ιστό.
Τα πράγματα έχουν γίνει σοβαρά. Ο συνήθης συνδικαλιστικός θεατρινισμός, ο συντεχνιακός επικοινωνισμός, η ελληνική ψευτομαγκιά και αγαρμποσύνη απέναντι στον τουρίστα-καταναλωτή, η κυβερνητική αναβλητικότητα με καταφυγή σε ατέλειωτους προσχηματικούς διαλόγους μέχρι να έρθουν οι δανειστές και να "επιβάλλουν", θα ήταν χαριτωμένο υλικό ευθυμογραφήματος εάν δεν ήμασταν σε κατάσταση "επιλεκτική". Ας αναλάβει ο καθείς τις ευθύνες του.