Απ’ το ρόπαλο στο...ντέξιον

Του Θανάση Νικολαΐδη    (“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)    ΔΕΝ φεύγουμε απ’ το θέμα , όσο πάνω απ’ την Αθήνα αιωρούνται «ασ...

Του Θανάση Νικολαΐδη 
 (“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”) 

 ΔΕΝ φεύγουμε απ’ το θέμα, όσο πάνω απ’ την Αθήνα αιωρούνται «ασφυξιογόνα» σωματίδια. Κι αν ο κ. Τσίπρας ψάχνει για ενόχους, είμαστε μαζί του. Μπορεί να τον απορρίπτουμε ως πολιτικό «μειράκιον» ξεπεταγμένο πρόωρα, θρασύ και ανιστόρητο που πασκίζει να «φανεί» απέναντι στον Απ. Κακλαμάνη, αλλά για τη συγκεκριμένη θέση του και αναζήτηση ενόχων είμαστε μαζί του. Για αποκαλύψεις προσώπων, σχεδίων και σχεδιασμών. Κι αν είναι δύσκολο να επισημάνεις τον «άνδρα» που...
βαράει κατακέφαλα με το κλομπ, είναι πανεύκολο να τον επισημάνει η «Υπηρεσία». Αρκεί να το θέλει.
ΝΑ του βγάλουν το κράνος και, χωρίς ασπίδα και ρόπαλο, να καμαρώσουμε τη θωριά του. Να μελετήσουμε τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου χωρίς να συσπάται όταν μοιράζει ξυλιές και…γλυκαίνει όταν «περιθάλπει» τραμπούκους. Να του κόψουν τη φόρα και το νταϊλίκι. Δεν το κάνουν, γιατί δεν το θέλει ο «Αρχηγός». Δεν το θέλει, γιατί δεν είναι επιλογή του Κράτους, με το παρακράτος παραμάσχαλα κι ας μην το «είδε» η κα Ντόρα. Κι ούτε η εξουσία (για την εδραίωση και την μακροημέρευσή της) γουστάρει αποκαλύψεις κι ας την κράζουν από χίλιες μεριές.
ΚΑΙ, βέβαια, η πρακτική της απόκρυψης και των συγκαλύψεων εμπεριέχει και το στοιχείο της…αμοιβαιότητας. Και της άλλης πλευράς τα…παλικάρια παραμένουν άγνωστα(;), ανενόχλητα και ασύλληπτα. Στο στρατόπεδο των κουκουλοφόρων, που δεν είναι στρατόπεδο ξεχωριστό, ενισχυμένο από «συνδικαλιστές» με το σιδερικό στο χέρι. «Συνομιλούν» με τα ΜΑΤ και μόνο το σχέδιο (κοινής) δράσης δεν απλώνουν στο τραπέζι.
ΚΟΙΤΑΜΕ απορημένοι κι ούτε το φανταζόμασταν πως το ρόπαλο του Εμμανουηλίδη εξελίχτηκε σε αλυσίδες του Μαραγκού (και...σχάρα του Καλαμπόκα), για να μορφοποιηθεί σε «ντέξιον» της…προόδου. Με βρικολακιασμένους Γκοτζαμάνηδες που δεν κρύβουν πια τον αριθμό του τρικύκλου, αλλά τα διακριτικά τους. Με την πολιτική εξουσία το ίδιο «περιποιητική» σε ένστολους τραμπούκους ανάκατους με πραγματικά παλικάρια της Αστυνομίας.
Ο Υπουργός δεν παραιτείται, δεν «αυτοκτονεί»-η εξουσία είναι γλυκιά. Ωστόσο, όλο και λιγοστεύουν τα ερείσματα του κ. Παπουτσή για ιδεολογική αναμέτρηση με τους ομόφρονες των Γιοσμάδων και εκτελεστές με τρίκυκλα. Δεν «κρέμασε» κανέναν υπεύθυνο μεγαλοβαθμοφόρο, δεν μάντρωσε ένστολους ροπαλοφόρους που έδειραν (με την ψυχή τους και χωρίς λόγο) σε καφετέριες και σε…μανάβικα. Κι αν έκαναν «το ΠΑΣΟΚ με ΠΑΣΟΚ να μη μοιάζει», κακό του κεφαλιού τους. Εμείς περιμένουμε νέους Σαρτζετάκηδες και Δελαπόρτες, για να καλύψουν τη δειλία τους.