Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα http://www.artatnet.gr/EpiSkhnhsJ/2009-05-31-09-20-01/2009-06-04-11-00-18/572-2011-06-20-19-47-19 Τι συμ...
Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα
http://www.artatnet.gr/EpiSkhnhsJ/2009-05-31-09-20-01/2009-06-04-11-00-18/572-2011-06-20-19-47-19
http://www.artatnet.gr/EpiSkhnhsJ/2009-05-31-09-20-01/2009-06-04-11-00-18/572-2011-06-20-19-47-19
Τι συμβαίνει όταν πληγώνεται η δικαιοσύνη; Μοιάζει με την κυρία της φωτογραφίας και βγαίνει στους δρόμους να συμπαρασταθεί σε όσους το αντιλαμβάνονται. Ντυμένη στα άσπρα και πληγωμένη προσπαθεί, ακολουθώντας τη μουσική του Ζαν-Ζακ Λεμέτρ, να ξεφύγει από όλους όσους την καταδιώκουν. Η κούκλα της δικαιοσύνης δημιουργήθηκε από την γαλλίδα σκηνοθέτη Αριάν Μνούσκιν και το θίασο του «Θεάτρου του Ήλιου» και ξεχύθηκε στους δρόμους της Αθήνας την παραμονή της τελευταίας τους παράστασης στην Ελλάδα. Ξεκίνησε από την Πλατεία Κλαυθμώνος διακόπτοντας την κυκλοφορία με ανθρώπινη αλυσίδα, πέρασε στην οδό Σταδίου και...
κατέληξε να κάνει αισθητή την αγανάκτησή της στην πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους «Αγανακτισμένους». Το δρώμενο ξεκίνησε με τα πανό να προπορεύονται, τα μέλη του θιάσου να χτυπούν ρυθμικά διαφόρων ειδών μουσικά όργανα και τη «Δικαιοσύνη» να λικνίζεται υποβοηθούμενη.
κατέληξε να κάνει αισθητή την αγανάκτησή της στην πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους «Αγανακτισμένους». Το δρώμενο ξεκίνησε με τα πανό να προπορεύονται, τα μέλη του θιάσου να χτυπούν ρυθμικά διαφόρων ειδών μουσικά όργανα και τη «Δικαιοσύνη» να λικνίζεται υποβοηθούμενη.
Η αστυνομία κατέφθασε και αναρωτιόταν τι συμβαίνει, οι περαστικοί, χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς τι διαδραματίζεται μπροστά τους, χειροκροτούσαν και ζητούσαν τη μετάφραση των πανό. Λίγο αργότερα ο θίασος έδινε την παράστασή του στην κεντρική πλατεία της Αθήνας απέναντι από τη Βουλή.
«Όταν η Τάξη είναι αδικία, η Αταξία είναι ήδη η Απαρχή της Δικαιοσύνης» είχε γράψει ο γάλλος συγγραφέας Ρομαίν Ρολάντι, αναφερόμενος στη Γαλλική Επανάσταση. Όταν η τάξη είναι αδικία, η δικαιοσύνη βγαίνει στους δρόμους κρατώντας το ζυγό της, έτοιμη να αποδώσει τη Νέμεση και να ανακτήσει την χαμένη ποιότητα ζωής.
Η πρωταρχική πρόθεση της 72χρονης σκηνοθέτη ήταν, μέσω της αυτοσχέδιας αυτής παράστασης, να δείξει την έλλειψη αδιαφορίας του Θεάτρου προς τα κοινωνικά τεκταινόμενα. «Το έκανα από αγάπη για την Ελλάδα, για τη Δημοκρατία, για τη Δικαιοσύνη», δήλωσε η Μνούσκιν, η οποία, επηρεασμένη από το κίνημα του Λαϊκού Θεάτρου και τον Ζαν Βιλάρ, βλέπει το θέατρο ως κοινωνική λειτουργία που εξασφαλίζει την ειρήνη. Ο θίασος αυτός δράττει πάντα την ευκαιρία να τιμά τους αγώνες όσων διαδηλώνουν ενάντια στην παραβίαση των δικαιωμάτων τους και έχει βρεθεί στο παρελθόν και ανάμεσα σε Γάλλους διαδηλωτές.
«Οι πλατείες είναι που αλλάζουν τον κόσμο και επαναφέρουν τη δικαιοσύνη» δήλωσε η ιδρύτρια του «Θεάτρου του Ήλιου» Αριάν Μνούσκιν που βρισκόταν καθ’ όλη τη διάρκεια ανάμεσα στον κόσμο και στο θίασο, συντονίζοντας την προσπάθεια. Η καταξιωμένη σκηνοθέτης έδωσε πριν κάποιες μέρες την τελευταία παράσταση στη χώρα μας, στα πλαίσια του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» ήταν ένας φόρος τιμής σε όσους πίστεψαν, έναν αιώνα πριν, σε ιδανικά που ναυάγησαν. Το «Théâtre du Soleil» που βρέθηκε στο Σύνταγμα ανάμεσα μας ήθελε να εκφράσει την υποστήριξη του και να μας δώσει την ελπίδα ότι τα δικά μας ιδανικά δεν θα εξανεμισθούν. Η τέχνη είναι πάντα το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια των λαών και οι επαναστάσεις τροφοδοτούνται από την τέχνη και αντίστροφα.
Η πρωταρχική πρόθεση της 72χρονης σκηνοθέτη ήταν, μέσω της αυτοσχέδιας αυτής παράστασης, να δείξει την έλλειψη αδιαφορίας του Θεάτρου προς τα κοινωνικά τεκταινόμενα. «Το έκανα από αγάπη για την Ελλάδα, για τη Δημοκρατία, για τη Δικαιοσύνη», δήλωσε η Μνούσκιν, η οποία, επηρεασμένη από το κίνημα του Λαϊκού Θεάτρου και τον Ζαν Βιλάρ, βλέπει το θέατρο ως κοινωνική λειτουργία που εξασφαλίζει την ειρήνη. Ο θίασος αυτός δράττει πάντα την ευκαιρία να τιμά τους αγώνες όσων διαδηλώνουν ενάντια στην παραβίαση των δικαιωμάτων τους και έχει βρεθεί στο παρελθόν και ανάμεσα σε Γάλλους διαδηλωτές.
«Οι πλατείες είναι που αλλάζουν τον κόσμο και επαναφέρουν τη δικαιοσύνη» δήλωσε η ιδρύτρια του «Θεάτρου του Ήλιου» Αριάν Μνούσκιν που βρισκόταν καθ’ όλη τη διάρκεια ανάμεσα στον κόσμο και στο θίασο, συντονίζοντας την προσπάθεια. Η καταξιωμένη σκηνοθέτης έδωσε πριν κάποιες μέρες την τελευταία παράσταση στη χώρα μας, στα πλαίσια του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» ήταν ένας φόρος τιμής σε όσους πίστεψαν, έναν αιώνα πριν, σε ιδανικά που ναυάγησαν. Το «Théâtre du Soleil» που βρέθηκε στο Σύνταγμα ανάμεσα μας ήθελε να εκφράσει την υποστήριξη του και να μας δώσει την ελπίδα ότι τα δικά μας ιδανικά δεν θα εξανεμισθούν. Η τέχνη είναι πάντα το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια των λαών και οι επαναστάσεις τροφοδοτούνται από την τέχνη και αντίστροφα.
Κ. Παπανδρεου αυτη την φορα περιμενουμε να βαλετε τα πραγματα στην θεση τους . Οι ριζικες αλλαγες πρεπει να γινουν οπως δηποτε, για να μπορεσει η Ιστορια να δικαιολογησει αυτα που τραβαει ο φτωχος κοσμος της χωρας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΚΡΕ ΓΑΛΑΖΙΕ-ΠΡΑΣΙΝΕ ΦΡΟΥΡΕ ΠΟΣΕΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΟΥ?ΤΗΝ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΝ ΚΥΝΙΣΜΟ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ.. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΓΑΛΑΖΟΥΣ ΠΑΤΡΩΝΕΣ ΣΟΥ.. ΤΕΛΙΚΑ..ΠΟΣΟ ΗΛΗΘΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΗ ΣΟΥ! ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙΣ , ΝΑ ΣΚΥΒΕΙΣ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ..ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΑΛΛΑΛΑΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΤΗΧΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ ΣΟΥ..ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΓΑΛΑΖΕ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΣΚΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκαταστήστε το "αίσθημα του δικαίου" στον πολίτη. "Ξηλώστε" τους υπεύθυνους της ντροπής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεράσαν ήδη δύο μέρες από τα έκτροπα που έγιναν στην Αθήνα. Με πιο ήρεμη σκέψη, αλλά και πιο ήπια νεύρα, γράφω αυτές εδώ τις γραμμές σε απάντηση στην προηγούμενη δημοσίευσή μας αλλά και σαν απάντηση στις δηλώσεις της Ντόρας.
Κύριοι και κυρίες...
Το αίμα από τα σπασμένα κεφάλια ακόμη δεν.....
έχει στεγνώσει.
Ούτε οι πόνοι έχουν φύγει.
Δεν γράφω κατά της Ελληνικής Αστυνομίας, που αναγνωρίζω το έργο της, αλλά ούτε και επιθυμώ να "βγει" αυτή η εικόνα. Όμως ο εκνευρισμός μου είναι αφάνταστος! Και αν είμαστε στην επαρχία και μακριά από την Αθήνα ίσως έτσι τα πράγματα να τα βλέπουμε πιο αντικειμενικά. Όλα αυτά που έγιναν είναι ντροπή!.......
Κανείς μας (και εγώ) δεν αμφισβητεί το έργο της Ελληνικής Αστυνομίας. Μιας Αστυνομίας όμως...
έτσι όπως πρέπει να είναι.
Μιας Αστυνομίας που να διασφαλίζει την ήρεμη και ακίνδυνη ζωή για κάθε πολίτη.
Μιας Αστυνομίας που δεν θα λειτουργεί σαν ιδιωτική επιχείρηση, αλλά ούτε και σαν εισπρακτικός μηχανισμός.
Τελικά το να φοράς κράνος στο κεφάλι σου και έτσι να υπάρχει η ανωνυμία σου αλλά και η μη ταυτοποίησή σου τελικά σε κάνει "άλλον άνθρωπο".
Σε κάνει να μη ξεχωρίζεις από τους κοινούς κουκουλοφόρους...
από αυτούς που δεν αναγνωρίζουν τον κόπο του άλλου,
από αυτούς που καίνε την Ελληνική σημαία,
από αυτούς που δεν τους νοίαζει αν "αφήσουν στο τόπο" αυτόν που του πετάνε τη πέτρα, από αυτούς που είναι οι εχθροί κάθε χώρας και κάθε Δημοκρατίας!
Ποιούς χτυπάγατε βρε γομάρια;
Τους πατεράδες σας και τις μανάδες σας;
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.
Τους αδελφούς σας και τις αδελφές σας;
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.
Eίναι μεγάλο "αντριλίκι" να χτυπάς έναν άοπλο;
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.
Eίναι μεγάλη μαγκιά να του σπάς το κεφάλι χωρίς να σε πειράξει;
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.
Δεν με νοίαζει αν "εξαφανίστηκαν" τα διακριτικά από τις στολές των αστυνομικών.
Δεν ζητώ την τιμωρία των οργάνων, (γιατί περί αυτού πρόκειται άσχετα αν ορισμένοι "ξέφυγαν" προσωπικά) οι οποίοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά των ανωτέρων τους.
Αυτών που δώσαν τις διαταγές.
Αυτών που δώσαν τα ληγμένα χημικά.
Αυτών που τους είπαν βαράτε και θα είστε στο "απυρόβλητο".
Αυτών που αντί δείξουν την αγάπη πους για τη χώρα, οδηγούνται από πολιτικοκομματικές πεποιθήσεις και κοιτάνε ο καθένας τους από μια "καρέκλα".
Αυτών που καθοδηγούνται για προσωπικές τους "απολαβές".
Αυτών που ποτέ δεν είχαν Πατρίδα την Πατρίδα μου .
Δεν με νοιάζει αν είναι αστυνομικοί ή πολιτικοί.
Ποιός θεωρείται "Αρχηγός" αυτής της χώρας;
Ο Πρωθυπουργός;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Όποιος και αν είναι απευθύνομαι σε αυτόν.
"Ξηλώστε" τους υπεύθυνους της ντροπής!
Μόνον έτσι θα αποκατασταθεί το αίσθημα του δικαίου στον πολίτη. (εκτός και αν θέλετε να ακολουθήσετε το "αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν)
Ή θα "πέσουν κεφάλια" ή κάθε μέρα θα "παίζουν" τα βίντεο της βίας!
Δεν είναι απειλή (εξάλου είμαι "πολύ μικρός και ασήμαντος για κάτι τέτοιο").
Είναι ΥΠΟΣΧΕΣΗ.