ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ...

Του Χρυσόστομου Μπούκα Κέρκυρα 27-7-2011 Κάθε μεταρρύθμιση γεννάει φόβους και ανασφάλεια. Από την άλλη το καινούργιο δημιουργεί ελπί...

Του Χρυσόστομου Μπούκα

Κέρκυρα 27-7-2011

Κάθε μεταρρύθμιση γεννάει φόβους και ανασφάλεια. Από την άλλη το καινούργιο δημιουργεί ελπίδες. Στο χώρο της υγείας μεταπολιτευτικά, μία και μοναδική ήταν η θεμελιώδης μεταρρύθμιση που άλλαξε τα δεδομένα προς το καλύτερο:

Η ψήφιση του Νόμου για την ίδρυση και η λειτουργία του ΕΣΥ (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ανδρέα Παπανδρέου, Υπουργός Υγείας Αυγερινός Παρασκευάς) και ...

εφαρμογή μέρους αυτού (Υπουργός Υγείας Γιώργος Γεννηματάς).

Χτίστηκαν και λειτούργησαν σταδιακά 280 Κέντρα Υγείας στην Ελληνική ύπαιθρο, πολλά Νομαρχιακά Νοσοκομεία και τέσσερα Πανεπιστημιακά. Προσλήφθηκε προσωπικό και τέθηκε εξ’ αρχής σε εφαρμογή η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών. Υπήρξε πλήρης ιεράρχηση του οικοδομήματος (Υπουργείο- Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας-Περιφερειακά Συμβούλια Υγείας- Υγειονομικές Περιφέρειες- Πανεπιστημιακά-Νομαρχιακά Νοσοκομεία-Κέντρα Υγείας-Αγροτικά Ιατρεία). Ολοκληρωμένος σχεδιασμός με αρχή, μέση και τέλος με μοναδικό στόχο την βελτίωση των υγειονομικών δομών και την βέλτιστη απόδοση υπηρεσιών, τόσο σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, όσο και σε δευτεροβάθμιο-τριτοβάθμιο.
Η ισχυρή πολιτική προσωπικότητα του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά και ως εκ τούτου η θέση του στην κομματική και πολιτική ιεραρχία εκείνων των χρόνων (δεκαετία του ’80), έδωσε τεράστια ώθηση στην υλοποίηση και αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Ξεφύγαμε από τριτοκοσμικές αντιλήψεις και καταστάσεις.
Και τότε, ας μην το ξεχνάμε αυτό, υπήρξαν ισχυρές αντιστάσεις και σφοδροί πολέμιοι τόσο η Ν.Δ. όσο και το Κ.Κ.Ε. Αλλά η αλλαγή υποστηρίχθηκε ισχυρά, ιδιαίτερα την πρώτη περίπου δεκαετία, και έγινε “κτήμα” και πλούτος του Ελληνικού Λαού. Το προστάτεψε ο ίδιος απέναντι στις επιθέσεις που δέχθηκε τα επόμενα χρόνια για την απαξίωση ή την κατάργησή του, ιδιαίτερα από Υπουργούς και πολιτικές των κυβερνήσεων της Ν.Δ.
Μετά εικοσαετία περίπου, στην υλοποίηση του αρχικού σχεδιασμού ιδρύονται και λειτουργούν τα ΠΕΣΥ (Περιφερειακά Συμβούλια Υγείας) που σκοπό έχουν την αποκέντρωση και την αυτοδιοίκηση του συστήματος. Υπουργός, ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Το μεγάλο στοίχημα της συνεχιζόμενης μεταρρύθμισης χάθηκε μέσα στην γραφειοκρατία και την μη υποστήριξή του πολιτικά και οικονομικά. Έτσι ο θεσμός δεν πέτυχε. Απαξιώθηκε και δεν αγκαλιάστηκε από τον Λαό.
Συνολικά το ΕΣΥ άρχισε να υποχρηματοδοτείται, να υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό και υγειονομικό υλικό, οι πολίτες δίκαια σε πολλές περιπτώσεις άρχισαν να διαμαρτύρονται. Είναι αλήθεια ότι η ιατρική επιστήμη εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς και απαιτεί καινούργιες φαρμακευτικές αγωγές και σύγχρονες μεθόδους διάγνωσης υψηλής τεχνολογίας. Αυτή η έρευνα και τεχνολογία βρίσκεται στα χέρια λίγων πολυεθνικών εταιρειών με αποτέλεσμα την μονοπωλιακή αγορά και ως εκ τούτου το βαρύ οικονομικό κόστος της παροχής υπηρεσιών υγείας.
Είναι αλήθεια ότι οι υγειονομικοί δείκτες από την εφαρμογή του ΕΣΥ βελτιώθηκαν εντυπωσιακά στην πατρίδα μας (περιγεννητική θνησιμότητα, προσδόκιμο επιβίωσης κ.ά.). Αναφέρω μόνο ενδεικτικά ότι το προσδόκιμο επιβίωσης προ της λειτουργίας του ΕΣΥ ήταν 71 χρόνια για τους άνδρες και 74 για τις γυναίκες και αναρριχήθηκε στα 82 και 84 αντίστοιχα. Χάρισε δηλαδή στον Έλληνα πολίτη μία ολόκληρη δεκαετία ζωής στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα των 25 περίπου ετών λειτουργίας του. Δεν αναφέρομαι σε πληθώρα άλλων επιτευγμάτων (υγειονομικές συνθήκες στους χώρους δουλειάς, μητρότητα, εμβολιασμοί, αναπηρικές συντάξεις, ψυχική υγεία και αποσυλοποίηση, AIDS, καρκίνος, ΕΚΑΒ, αερο-διακομιδές, αιμοδοσία, Κέντρο αναφοράς μεταδοτικών ασθενειών, διατροφικές συνήθειες, ενημέρωση πολιτών, λειτουργία δημόσιας διοίκησης υγείας, κ.ά.) που αποτέλεσαν παρελκόμενα της σταδιακής υγειονομικής μεταρρύθμισης.
Για να έχει λοιπόν αποτελεσματικότητα ένα σύστημα πρέπει να θέσει στόχους, να υπάρχουν στάδια διαδοχικής υλοποίησης, να είναι εξελισσόμενο και να στηρίζεται πολιτικά και οικονομικά, να ελέγχεται στο σύνολό του κεντρικά και να γίνεται η διαχείρισή του περιφερειακά. Αυτό εξάλλου είναι μέριμνα και ταυτόχρονα υποχρέωση των κυβερνήσεων. Ο Λαός πρέπει να είναι ο αυστηρός ελεγκτής και ταυτόχρονα ένθερμος υποστηρικτής αυτών των κατακτήσεων. Δυστυχώς στους χρόνους μας, ούτε το πρώτο συμβαίνει, -και μεγαλύτερη δυστυχία μας-, ούτε το δεύτερο με προσχηματική δικαιολογία την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας.
Ο σημερινός Υπουργός Υγείας, όπως και οι προκάτοχοί του, επιχειρεί “μεταρρύθμιση” του συστήματος υγείας επιδιώκοντας να αφήσει το “αποτύπωμά του” στον θεμελιώδη τομέα της υγείας της χώρας μας. Θεμιτό και ευκταίο.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν όλοι μας: θυμάται κανείς και για ποιο λόγο, τόσους Υπουργούς που θήτευσαν σε αυτό το χώρο “ένθεν κακείθεν” (κ.κ. Κεφαλογιάννης, Σούρλας, Έβερτ, Γείτονας, Παπαδήμος, Αβραμόπουλος, Ξενογιαννακοπούλου, κ.ά.), Όλοι προσπάθησαν “μεταρρυθμίσεις” που εξαντλούνταν στην καλύτερη των περιπτώσεων σε διευθετήσεις των αιτημάτων των γιατρών. Μάλιστα για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο με Νόμο παραβίασαν(!) θεμελιώδεις αρχές αξιοκρατίας και προβίβασαν όλους τους επιμελητές Α! γιατρούς σε Διευθυντές και έτσι.. ησύχασαν (Αβραμόπουλος)!
Σήμερα επιχειρείται μια νέα “μεταρρύθμιση”. Ο στόχος, σύμφωνα με τον Υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο είναι “η βελτίωση της λειτουργίας του συστήματος και -αν κατάλαβα καλά- η περιστολή των δαπανών”. Ε, αυτό εξ ορισμού δεν ονομάζεται μεταρρύθμιση! Είναι απόλυτο χρέος και καθήκον κάθε Υπουργού. Πάντως μεταρρύθμιση δεν είναι! Αποτελεί “τετραγωνισμό του κύκλου” να αναγγέλλει κλείσιμο 11.000 νοσηλευτικών κλινών και να διατείνεται ότι θα επέλθει βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Γνωρίζω τις πληρότητες σε Κλινικές και Νοσοκομεία. Όμως ο κ. Υπουργός υποβαθμίζει προφανώς τις υγειονομικές ανάγκες της πατρίδας μας. Διότι από τις 4,7 κλίνες ανά 1000 κατοίκους υποβαθμιζόμαστε στις 3,6 όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχεται στις 5,5 κλίνες ανά 1000 κατοίκους για να μην αναφερθούν Ευρωπαϊκά κράτη με 6-7,8 κλίνες ανά 1000 κατοίκους. Χωρίς βέβαια να υπολογίζεται η ανισο-κατανομή που υφίσταται στον Ελληνικό χώρο (η Κέρκυρα οι κλίνες, δημόσιες και ιδιωτικές είναι μόλις 2,8 ανά 1000 κατοίκους).
Ακόμη και αν οι δηλώσεις του Υπουργού είναι αιτούμενο, τότε ο τρόπος εφαρμογής είναι αμφισβητούμενος.
Ένα τέτοιο σχέδιο και η εφαρμογή του έπρεπε να συζητηθούν ευρέως και να λάβουν την ανάλογη δημοσιότητα. Να εξηγήσει ο καθένας τους λόγους του εγχειρήματος και πειστικά, μακριά από λαϊκισμούς και τσιτάτα, να κατατεθούν προτάσεις. Άκουσε κανείς να γίνεται συγκροτημένος διάλογος με στοιχεία, επιχειρήματα και προτάσεις από τα Διοικητική Συμβούλια κατ’ αρχήν των Νοσοκομείων, τα αιρετά όργανα της Αυτοδιοίκησης (Δημοτικά, Περιφερειακά Συμβούλια), τα κόμματα και τους βουλευτές; Αυτή καλείται δημοκρατία. Δεν είναι νοητή η επιβολή της αρχής του ενός ανδρός και των συνεργατών του. Ακόμα και όταν το θέμα συζητηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο για να πάρει την έγκρισή του προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είμαι βέβαιος ότι οι συνάδελφοι του Υπουργού Υγείας, πολύ μικρή σχέση θα έχουν με το νομοθέτημα και θα εγκρίνουν την εισήγησή του. Γιατί δεν θα έχουν προβληματιστεί από έναν ανοιχτό, δημοκρατικό διάλογο εμπλουτισμένο με προτάσεις που θα κατατεθούν. Από συναδελφική αλληλεγγύη ή αναγκαία εμπιστοσύνη θα δώσουν την έγκρισή τους.
Φυσικά υπάρχουν κοινοβουλευτικά όργανα, όπως η νομοπαρασκευαστική επιτροπή, όπου εγγράφονται βουλευτές όλων των κομμάτων, αλλά όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι προσωπικά και το αναφέρω με επιφύλαξη, στο όργανο αυτό οι βουλευτές σκιαμαχούν για να έχουν το προνόμιο της ύστερης κριτικής και του αντιπολιτευτικού λόγου.
Επομένως να αναμένουμε ό,τι ο Υπουργός και οι συνεργάτες του απεφάσισαν για τον Ελληνικό Λαό θα γίνει οσονούπω Νόμος του Κράτους!
Διακινδυνεύω μία πρόβλεψη: ο επόμενος Υπουργός Υγείας του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. θα καταργήσει αυτό τον Νόμο και ακολουθώντας την ίδια πεπατημένη θα.. νομοθετήσει νέα σωτηρία του συστήματος υγείας!
Κανένας θεμελιώδης Νόμος δεν πρόκειται να έχει τύχη, εφόσον δεν προέρχεται από ευρύ δημόσιο διάλογο ώστε να ακουστούν όλες οι απόψεις και ο Λαός να πληροφορηθεί για τα μελλούμενά του ώστε να εκφράσει την στήριξή του.
Αρχίζουν λοιπόν τα βασανιστικά ερωτήματα:
Εξυπηρετείται ο στόχος της βελτίωσης της λειτουργίας με την συγχώνευση διοικήσεων των Νοσοκομείων;
Ήδη είναι εξόχως δυσχερής η άρτια διοίκηση ενός Νοσοκομείου 500-600 κλινών με τόσο προσωπικό και άλλες τόσες λειτουργίες. Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι θα διοικηθεί και θα αποδώσει καλύτερα ένα κράμα Νοσοκομειακών κλινών του μεγέθους των 1100-1300 κλινών. Υπάρχει εχέφρων πολίτης αυτού του τόπου που να το υποστηρίξει; Να βάλουμε όμως το θέμα και στην οικονομική του διάσταση: είναι δυνατή η περιστολή δαπανών για τις προμήθειες τόσων αυξημένων κλινών, όταν αυτό δεν μπορεί να γίνει από τις διοικήσεις λιγότερων κλινών; Ο υφιστάμενος οργανισμός προμηθειών του Υπουργείου ποιο ρόλο θα επιτελεί; Αν δεν είναι δυνατός ο κεντρικός έλεγχος, πώς είναι δυνατόν να ελέγξει 77 θηριώδεις διοικήσεις;
Είναι δυνατόν να προκύψει θετικό οικονομικό αντίκρισμα από την κατάργηση διοικήσεων Νοσοκομείων (από 137 σε 77); Ασφαλώς ελάχιστο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μόνοι αμειβόμενοι στα Διοικητικά Συμβούλια είναι οι Διοικητές των Νοσοκομείων οι οποίοι έχουν παραιτηθεί του μισθού της παλαιότερης εργασίας των.
Η πιθανή μετακίνηση προσωπικού από Νοσοκομείο που πιθανόν πλεονάζει (δύσκολο φαντάζει) σε άλλο Νοσοκομείο που έχει μεγάλες ελλείψεις θα μπορούσε -ίσως- να επιτευχθεί με απλή, δίκαια και προσεγμένη νομοθετική ρύθμιση. Ποιος είναι εν τέλει ο σκοπός αυτής της επιχειρούμενης και αμφιλεγόμενης “μεταρρύθμισης”;
Προσωπικά, -μακάρι να διαψευστώ- φρονώ θα έχει τα εξής αποτελέσματα:
Χαοτική διοίκηση Νοσοκομείων.
Επιδείνωση των οικονομικών.
Υποβάθμιση προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας.
Γιγάντωση αισχρής παραοικονομίας (φακελάκι).
Αδυναμία σοβαρού ελέγχου προμηθειών.
Και το κυριότερο σε πολιτικό επίπεδο: αντί της πολιτικής αποκέντρωσης στο χώρο της υγείας, εφαρμογή συγκεντρωτικού, θηριώδους και ανεξέλεγκτου συστήματος.
Θυμηθείτε το: θα προκύψουν σκάνδαλα που θα απαξιώσουν συνολικά το σύστημα και θα πλήξουν γενικότερα την πολιτική.
Το ΕΣΥ με τα θετικά του, τις αδυναμίες, τα λάθη και τις παραλήψεις ακόμη ζει στην καρδιά της μέγιστης πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. Αν προκύψουν -που θα προκύψουν- αρνητικά φαινόμενα , τότε ο Λαός θα στραφεί σε υπέρμετρα συντηρητικές απόψεις και θέσεις.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
Τα υπάρχοντα Διοικητικά Συμβούλια των Νοσοκομείων να επεξεργαστούν συγκεκριμένες θέσεις για βελτίωση της λειτουργίας και των οικονομικών κάθε Νοσοκομείου και αυτές να δημοσιοποιηθούν.
Βουλευτές, Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια να καταθέσουν τις απόψεις σε συγκεκριμένο και πάντως όχι ατέρμονο χρονικό ορίζοντα, ώστε ο Λαός να γίνει κοινωνός των προβλημάτων και των προτεινόμενων λύσεων. Οι προτάσεις αυτές να κοινοποιηθούν στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου.
Όσον αφορά στην Κέρκυρα:
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ: σε μία περίπου δεκαετία ο χώρος της ψυχικής υγείας αναμορφώθηκε στο σύνολό του μετά -ευτυχώς- από Ευρωπαϊκή οδηγία και προγράμματα που εν πολλής χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συντελέστηκε σταδιακά η αποσυλοποίηση και αναπτύχθηκαν εξωνοσοκομειακά δίκτυα ψυχικής υγείας. Δεν διακρίνω οφέλη από την συγχώνευση των δύο Νοσοκομείων. Τουναντίον μία πολυετής και εργώδης προσπάθεια όλων των εργαζομένων και των διοικήσεων του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου μας, που έφεραν καλά αποτελέσματα κινδυνεύουν να τιναχθούν στον αέρα και να επιστρέψουμε τάχιστα στο σημείο εκκίνησης. Ίσως, και αυτό το αναφέρω με επιφύλαξη, το Τμήμα οξέων περιστατικών, η βραχεία νοσηλεία και τα εξωτερικά ιατρεία θα μπορούσαν να ενταχθούν στην δύναμη του Γενικού Νοσοκομείου. Όλες οι άλλες δομές πρέπει και επιβάλλεται να μείνουν αλώβητες και να συνεχίσουν να αναπτύσσονται, εκτός διοίκησης Νοσοκομείου με αυτόνομο προγραμματισμό, όπως μέχρι σήμερα γίνεται με θετικά αποτελέσματα. Δεν είναι δυνατόν, με πρόσχημα το νέο κτίριο που θα στεγάσει τις ανάγκες της ψυχικής υγείας και εξελίσσεται κατασκευαστικά στον χώρο του Νέου Νοσοκομείου, να συγχωνευτούν λειτουργίες και στόχοι εντελώς διαφορετικοί. Οπισθοδρόμηση είναι.
Εξάλλου πρέπει να είμαστε αρκούντως προσεκτικοί όσον αφορά στα περιουσιακά στοιχεία και κληροδοτήματα που απέκτησε διαχρονικά το συγκεκριμένο Νοσοκομείο. Οι διαθέτες, προφανώς έβαλαν τους όρους τους που θεωρώ ότι είναι προσανατολισμένοι στην προσπάθεια βελτίωσης αυτόνομα της ψυχικής υγείας. Επομένως, πιθανόν να υπάρξει μέγιστη δικαστική εμπλοκή και κίνδυνος απώλειας μεγάλων ή μικρότερων περιουσιακών στοιχείων της Κερκυραϊκής κοινωνίας.
Η θέση μου λοιπόν είναι ξεκάθαρη: αυτόνομη διοίκηση και λειτουργία του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου με λειτουργική διασύνδεση μονάδων (Τμήμα οξέων περιστατικών, Βραχεία νοσηλεία και Εξωτερικά Ιατρεία) με το Γενικό Νοσοκομείο.
ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ: το διοικητικό συμβούλιο οφείλει να γνωρίζει καλύτερα κάθε Υπουργού τις υγειονομικές ανάγκες του Νομού και τους αναπτυξιακούς(;) στόχους του. Άλλες επί παραδείγματι οι ανάγκες του Νοσοκομείου Λαμίας που βρίσκεται κοντά στην Εθνική Οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης με μεγάλο αριθμό τροχαίων ατυχημάτων, άλλες οι ανάγκες και η επιδημιολογία του πληθυσμού της Κέρκυρας. Για αυτό το λόγο, η διοίκηση και ο διοικητής πρέπει να φανούν αντάξιοι του ρόλου τους και να καταθέσουν προς δημόσιο διάλογο τις προτάσεις τους. Είδα με τεράστια έκπληξη για το ίδιο το Νοσοκομείο, αλλού συγχώνευση Κλινικών που θα αποβεί σε βάρος της νοσηλείας των ασθενών, αλλού διατήρηση ολιγομελών αυτόνομων Κλινικών! Αν δεν υπάρχει σκοπιμότητα διατήρησης “κεκτημένων” τότε ασφαλώς επιδεικνύεται μέγιστη επιπολαιότητα και ανικανότητα που ασφαλώς τάχιστα θα έχει αρνητικά αποτελέσματα στους χρήστες υγείας. Ένα ερώτημα βασανίζει την λογική μου: είναι δυνατόν ο Υπουργός, ο οιοσδήποτε Υπουργός και οι σύμβουλοί του να γνωρίζει από τα κεντρικά γραφεία των Αθηνών πώς θα λειτουργήσει καλύτερα ένα Νοσοκομείο και δη της Περιφέρειας και εμείς να αποδεικνυόμαστε ανίκανοι και άβουλοι να λειτουργήσουμε το Νοσοκομείο προς όφελος των χρηστών του; Η πρόταση αυτή του Υπουργού πόθεν προκύπτει; Προσωπικά δεν γνωρίζω να υπήρξε διάλογος και προτάσεις έστω και στον “κλειστό” κύκλο του Νοσοκομείου μεταξύ εργαζομένων, εκπροσώπων φορέων, αιρετών και διοίκησης. Αν μη τι άλλο το θεωρώ και το χαρακτηρίζω πολιτική και επιχειρησιακή “εγκληματική” αμέλεια και παράληψη που μπορεί να διορθωθεί με την ανάπτυξη ενός συγκροτημένου διαλόγου. Ας αφήσουμε το τραγικό ζήτημα των ανακριβών στοιχείων που παραθέτει το Υπουργείο! Ποιός τους προμήθευσε αυτά τα στοιχεία που εκθέτουν την αξιοπιστία της πολιτικής ηγεσίας και των υπηρεσιών του Υπουργείου; Μα είναι δυνατόν τόση επιπολαιότητα σε ζητήματα που θα ορίσουν το μέλλον της υγείας των πολιτών ενός ολόκληρου Νομού; Ποιος έχει την ευθύνη;
Σαν λειτουργός υγείας μπορώ να αναφέρω πληθώρα επιχειρημάτων για να αποδείξω τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει μία τέτοια επιβολή επιλεκτικής και ανόητης συγχώνευσης Κλινικών. Αντιθέτως, δεν διακρίνω απολύτως κανένα, απολύτως κανένα, όφελος. Εξάλλου, προσκαλώ οιονδήποτε να μου εξηγήσει τα πιθανά οφέλη που αναμένουν οι προτείνοντες από αυτό το μέτρο.
Αντιλαμβάνομαι, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου να βάλει περιορισμούς στα οικονομικά και στις πιθανές σπατάλες και να αξιώσει ένα “σφιχτό” προϋπολογισμό στην διαχείριση του Νοσοκομείου, αλλά μέσα σε αυτά τα πλαίσια να επιβάλλει πώς θα λειτουργήσει το Νοσοκομείο το θεωρώ πολιτική και επιχειρησιακή ανοησία από την μία, πλήρης και επικίνδυνη για τα συμφέροντα των πολιτών ανικανότητα από την άλλη.
Συγκροτημένος επομένως δημόσιος διάλογος με τεκμηριωμένη εισήγηση από την διοίκηση και προτάσεις στοιχειοθετημένες από φορείς.
Αν δεν είμαστε τουλάχιστον ικανοί να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των πολιτών, ας μην γίνουμε επιζήμιοι.
Ο χρόνος της ιστορίας και των ευθυνών ήδη άρχισε να τρέχει.
Τέλος, για να ξεφύγουμε από την “οθωμανική” πολιτική και για να εκλείψει το ρουσφέτι που εδράζεται στην αντίληψη “έχεις μπάρμπα στην κορώνη” καταθέτω την πρότασή μου για ανοιχτό διάλογο μιας νέας εξέλιξης του ΕΣΥ.
Πιστεύω ότι κάθε πολίτης αυτής της χώρας όπου και αν βρίσκεται ή παραμένει έχει ίσα δικαιώματα με του υπόλοιπους, γι αυτό το σύστημα πρέπει να είναι αντικειμενικό, να ελέγχεται κεντρικά και να γίνονται οι διορθωτικές κινήσεις στο χρόνο ώστε να εξελίσσεται βελτιούμενο:
ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΑΡΧΕΣ:
Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό που δεν υπακούει στους νόμους του κέρδους.
Κάθε πολίτης ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική του θέση και τον τόπο διαμονής του, έχει το ίδιο δικαίωμα για ίση και υψηλού επιπέδου περίθαλψη και κοινωνική φροντίδα.
Η προστασία της υγείας είναι αποκλειστική ευθύνη του Κράτους.
Η αποκλειστική αυτή ευθύνη του κράτους υλοποιείται μέσα από ένα ενιαίο αποκεντρωμένο και δημοκρατικό σύστημα υγείας.
Διασφαλίζει τα δικαιώματα κάθε πολίτη στην ανάγκη και χρήση υπηρεσιών υγείας.
Ετήσιος απολογισμός των υπηρεσιών υγείας στην βάση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
Αξιοποίηση των επιτευγμάτων και της εξέλιξης της επιστήμης στον τομέα της υγείας προς όφελος του συνόλου του Λαού.
ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ:
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας
ΚΕΣΥ (Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας)
ΠΕΣΥ (Περιφερειακό Συμβούλιο Υγείας στην έδρα κάθε Περιφέρειας)
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο (Τριτοβάθμια παροχή υπηρεσιών)
Περιφερειακό Νοσοκομείο (στην έδρα κάθε διοικητικής Περιφέρειας)
Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο (στην έδρα κάθε Νομού)
ΕΚΑΒ σε κάθε Νομό
ΜΕΘ σε κάθε Νοσοκομείο
ΜΕΘ Εμφραγμάτων σε κάθε Νοσοκομείο
Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών σε κάθε Νοσοκομείο
Αστικού τύπου Κέντρα Υγείας (στην έδρα κάθε Νομού)
Κέντρα Υγείας
Περιφερειακά Ιατρεία
Αγροτικά Ιατρεία
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ:
Κάθε Νοσοκομείο έχει Διοικητικό Συμβούλιο με κοινωνική εκπροσώπηση και εκπροσώπηση του Υπουργείου
Οι ανάγκες νοσοκομειακών κλινών προς κατοίκους Νομού προκύπτουν ενιαία κατά 75% σε όλη την Ελληνική Επικράτεια και κατά 25% από τοπικές ιδιαιτερότητες
Οι ανάγκες ιατρικού προσωπικού ανά νοσοκομειακή κλίνη προκύπτουν ενιαία κατά 75% σε όλη την Ελληνική Επικράτεια και κατά 25% από τοπικές Ιδιαιτερότητες
Οι ανάγκες όλου του υπόλοιπου προσωπικού ανά νοσηλευτική κλίνη προκύπτουν ενιαία σε όλη την Ελληνική Επικράτεια.
Οι ανάγκες κλινών ΜΕΘ σε κάθε Νοσοκομείο προκύπτουν ενιαία σε 3% των κλινών κάθε Νοσοκομείου
Οι ανάγκες κλινών ΜΕΘ Εμφραγμάτων προκύπτουν ενιαία σε όλη την Ελληνική Επικράτεια (2% των κλινών κάθε Νοσοκομείου)
Οι ανάγκες κλινών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών προκύπτουν ενιαία σε όλη την Ελληνική Επικράτεια (10% των κλινών κάθε Νοσοκομείου)
Οι ανάγκες εξοπλισμού και προσωπικού του ΕΚΑΒ προκύπτουν ενιαία σε όλη την Ελληνική Επικράτεια
Τα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία υπόκεινται στην παραπάνω ρύθμιση υπολογίζοντας επιπλέον 15% προσωπικό σε όλους τους κλάδους.
Πρόβλεψη οικονομικής αυτοτέλειας σύμφωνα με τις κλίνες για τα Πανεπιστημιακά, Περιφερειακά και Δευτεροβάθμια Νοσοκομεία
Ετήσιος έλεγχος οικονομίας-απόδοσης για κάθε Νοσοκομείο από ΠΕΣΥ
Κάρτα ασθενούς
ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΚΡΙΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ:
Σε κάθε Περιφέρεια λειτουργεί πρωτοβάθμιο Συμβούλιο Κρίσης Ιατρικού προσωπικού
Σε κάθε Περιφέρεια ανατίθεται από το Κεντρικό ΑΣΕΠ η διεκπεραίωση κάθε άλλου διαγωνισμού πρόσληψης προσωπικού που αφορά στην Περιφέρεια
Οποιαδήποτε προσφυγή υποψηφίου γίνεται στο δευτεροβάθμιο Συμβούλιο Κρίσης ή το ΑΣΕΠ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
· ΠΕΣΥ: έδρα στην Κέρκυρα
· Κέρκυρα: Περιφερειακό Νοσοκομείο
· Λευκάδα: Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο
· Κεφαλληνία: Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο
· Ζάκυνθος: Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο
· Κέρκυρα-Λευκάδα: διασύνδεση με τριτοβάθμιο Νοσοκομείο Ιωαννίνων
· Κεφαλληνία-Ζάκυνθος: διασύνδεση με τριτοβάθμιο Νοσοκομείο Πατρών
· Χαρακτηρισμός του Νομού Κέρκυρας ως παραμεθορίου περιοχής
· Αστικού τύπου Κέντρο Υγείας στην έδρα κάθε Νομού
· Κέντρα Υγείας σε κάθε Νομό (1/20.000 κατοίκους)
· “Απομονωμένα” νησιά Ι.Ν. Περιφερειακό Ιατρείο ή Κέντρο Υγείας (ανάλογα με τον πληθυσμό)
· Αγροτικά Ιατρεία σε κάθε Νομό (1/6.000 κατοίκους)
· Διοικητικό Συμβούλιο με ευθύνη για ενιαία παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλο το Νομό
· Τηλεϊατρική στα “απομονωμένα” νησιά
· Διαδικτυακή σύνδεση των Νοσοκομείων