ΑΥΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΡΕΙΣ...

Γράφει η Πόπη Συνοδινού αποκλειστικά για το PRESS-GR Mια θρησκευτικη αδιαλλαξια ηρθε σαν μαυρο πουλι σε μια πλατεια, ημερα Σαββατου...

Γράφει η Πόπη Συνοδινού

αποκλειστικά για το PRESS-GR

Mια θρησκευτικη αδιαλλαξια ηρθε σαν μαυρο πουλι σε μια πλατεια,
ημερα Σαββατου ηταν, απογευμα.
Και η φυλετικη ηχω μιας διασπορας ανοιξε την πορτα του κτηνους.
Ηρθε απο τα πιο σκοτεινα εγκατα και σκορπισε αταραχα τον θορυβο.
Κι ολα εφταιγαν,
η γλωσσα,
το...
χρωμα,
οι συνηθειες,
το πουγκι.
Κρεμασμενος ηταν ακομη ο Ιουδας στο δεντρο,
εκει στην μεση της πλατειας,
παιδια κοιτουσαν κρεμασμενα στα μπαλκονια τους φοβισμενα απο το αιμα,
αγαλματα ρημαγμενα.
Κι εγινε ο χορος του Αρμαγεδων, αυτος ηταν παντα, ενα θηριο που φοραγε τον φοβο,
αυτος ηταν, που φοραγε αλεξισφαιρο γιλεκο.
Βγηκαν καδρονια, τοξα, οπλα και πετρες,
και ανθρωπος κανεις δεν ειχε την αρχαια ασπιδα της ψυχης,
μονο ακονισμενη την λεπιδα μιας κραυγης.
Πληθος που ουρλιαζε, πληθος παραλυτο, πληθος βαρβαρο
και βαθια ακινητο απο σκεψη.
Κι οταν μετα απο ωρες ερημωσε η πλατεια ,το αιμα κρεμασμενο πανω στα δεντρα με το αγριο στομα του.
Κι οταν εγινε Κυριακη ολοτελα τυχαια βρεθηκαν ο Χριστος, ο Βουδας κι ο Αλλαχ ειδαν τα ματια τα εξωφθαλμα του τρομου.
Και κει στην ακρη της πλατειας μονο κατι γεροι ηταν που παιζαν ζαρια.
Και μονο ενας φαφουτης γερος τους κοιταξε,
πεταξε τα ζαρια στο μερος τους και τους ρωτησε αν επαιζαν..
Κι εμειναν στηλη αλατος κατω απ τον Ιουδα,
και τι παραξενο! καποιοι ειχαν αρπαξει τα γροσια απο το πουγκι του την χτεσινη νυχτα...
κι ηταν μεγαλη η ησυχια, μονο οι γεροι ειχαν μεινει αταραχοι σαν τους μοιραιους εκεινου του ποιητη...