Από τοv Δ. Τρικεριώτη http://gnathion.blogspot.com/ Σίγουρα το κυριότερο στην πολιτική είναι όχι το τι λες αλλά το τι κάνεις. Ούτε...
Από τοv Δ. Τρικεριώτη
http://gnathion.blogspot.com/
http://gnathion.blogspot.com/
Σίγουρα το κυριότερο στην πολιτική είναι όχι το τι λες αλλά το τι κάνεις. Ούτε οι προθέσεις αλλά το αποτέλεσμα. Αλλά στο αδιέξοδο που ζούμε αποδεικνύεται ότι ακόμη μεγαλύτερη σημασία κι από το ψέμα κι από την παλινωδία έχει το ποιος μιλά. Γιατί ο τελευταίος χρόνος απέδειξε ότι το αδιέξοδο είναι κυρίως πολιτικό και ότι αν ο πρωθυπουργός δεν εκλεγόταν από το σύστημα ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν υποχρεωμένος να πολιτεύεται «συστημικά» και τότε ο λόγος του θα είχε διαφορετικό νόημα και δύναμη, μέσα κι έξω.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αν είχε εκλεγεί πρωθυπουργός από τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση το πολιτικό πρόβλημα θα είχε λυθεί. Αντίθετα θα ήταν οξύτερο διότι τότε το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ – σχεδόν και μοναδικό μεταπολιτευτικό πραγματικό κράτος και «θρησκεία» – με επικεφαλής το σημερινό πρωθυπουργό θα έκανε το παν για να...
ματαιώσει κάθε μεταρρύθμιση που σήμερα προβάλλεται ως αναγκαία για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, με ένα και μοναδικό στόχο: να επανέλθει και τυπικά στην εξουσία...
Την αλήθεια δεν τη διδάσκουν μόνο τα πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν τώρα αλλά κι εκείνα που συνέβαιναν πριν. Κι η αλήθεια είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να διαχειριστούν την κρίση σα μονοκομματικές κυβερνήσεις διότι και τα δύο εξαρτούν την ύπαρξη και τη δύναμη τους σε αυτό το οποίο υποτίθεται ότι θέλουν – επειδή επιβάλλεται – να περιορίσουν, δηλ. σε ό,τι το κρατικο-… . Διότι κάθε περιορισμός του κρατικού στοιχείου στο πολιτικό σύστημα, την επιχειρηματικότητα, τη δικαιοσύνη και την ενημέρωση θα σήμαινε αυτόματα και την κομματική τους συρρίκνωση.ματαιώσει κάθε μεταρρύθμιση που σήμερα προβάλλεται ως αναγκαία για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, με ένα και μοναδικό στόχο: να επανέλθει και τυπικά στην εξουσία...
Επομένως ο αγώνας που διεξάγουν, σήμερα, και τα δύο αυτά κόμματα για την πολιτική τους επιβίωση, αναιρεί τη δυνατότητα διεξόδου για την κοινωνία. Το ερώτημα είναι αν μια άτυπη ή τυπική μετεκλογική συνεργασία τους σε κάποια σημεία μπορούν να μεταρρυθμίσουν την κρατική τους υπόσταση-σύσταση. Αν σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο η κομματική και εξουσιαστική τους λαγνεία μπορούν να ελεγχθούν ώστε να διαφυλάξουν τα εθνικά συμφέροντα, τα συμφέροντα των εργαζομένων και μιας ζωντανής αγοράς και να τα διαπραγματευθούν με τους δανειστές και τους ημεδαπούς κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και υπαλλήλους.
Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα όταν χρησιμοποιείς τα εργαλεία της. Είναι ολοφάνερο ότι αυτές τις μέρες οι ξένοι χρησιμοποιούν τη δημοκρατία μας για να νομοθετεί τα δικά τους συμφέροντα. Αλλά ακόμη κι αν υποφέρουμε από ένα παροδικό έλλειμμα κατάλληλης πολιτικής ηγεσίας αυτό δεν σημαίνει ότι το δικομματικό αδιέξοδο στο πολιτικό σύστημα φέρνει κατ’ ανάγκην και αδιέξοδο στην "μη συστημική" κοινωνία, που η διέξοδος της, σε αυτή τη φάση, είναι και διέξοδος του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.
Βέβαια, διέξοδος για τη "μη συστημική" κοινωνία δεν είναι μόνο η ανοργάνωτη ήρεμη οργή του κόσμου στις πλατείες. Αν όμως αυτή συνδιαστεί με την έμπρακτη αγανάκτηση κάποιων τίμιων και αποφασισμένων πολιτικών, βουλευτών και προσωπικοτήτων τότε θ’ αρχίσει να ανακατεύεται το αναγκαίο και πραγματικά ανατρεπτικό μείγμα πολιτικής που χρειάζεται η χώρα. Διότι ακόμη κι αν ο Γιώργος κι ο Αντώνης είναι τίμιοι, ούτε μόνοι τους, ούτε μαζί μπορούν αυτό που χρειάζεται η χώρα. Που σίγουρα δεν περιορίζεται στα δις μιας δόσης που από μόνα τους δεν πρόκειται ούτε να εξασφαλίσουν τα επόμενα δις ούτε να βοηθήσουν στη λύση του πολιτικού προβλήματος, παρά μόνο να διαιωνίσουν το αδιέξοδο και να μεγαλώσουν το χρέος, την ύφεση και την εξάρτηση.
Σαμαράς: Να αφουγκραστούμε τους Αγανακτισμένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την αλλαγή οικονομικής πολιτικής ζητάει ο Ελληνικός λαός. Αλλαγή πολιτικής και Αξιοπρέπεια.
Αυτό ζητούν οι συμπολίτες μας που μαζεύονται πια στις πλατείες.
Ας τους αφουγκραστούμε!
Ξέρετε ποιους εννοώ: Αυτούς που μαζεύονται κάθε μέρα και δηλώνουν «αγανακτισμένοι». Είναι κάτι παραπάνω από αγανακτισμένοι: είναι απελπισμένοι!
Αλλά το κίνημα τους είναι ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό.
Είναι όλοι ενωμένοι.
Δεν είναι κομματικά μπλοκ.
Κρατάνε ελληνικές σημαίες.
Μόνο ελληνικές σημαίες !
Όπως πάντα ο λαός στις δύσκολες στιγμές του, πυκνώνει τις τάξεις του γύρω από τη σημαία του που εκφράζει ενότητα και αγώνα.
Σε αυτούς οφείλουμε να δώσουμε ελπίδα και προοπτική.
------------------------------------------------
Πολύ σωστά τα λέει ο πρόεδρος.
Έχω και εγώ κατέβει σε όλες τις συγκεντρώσεις αυτές τις μέρες και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι πολίτες είναι τρελαμένοι με τους πολιτικούς. Δηλαδή αν περάσει κάποιος πολιτικός από τη περιοχή, θα τον φάνε. Τα συνθήματα που ακούγονται και που όλοι τα φωνάζουν, άλλοι με στεντόρεια φωνή και άλλοι σιγοψιθυρίζοντας, αντανακλούν τα αισθήματα που τρέφουν οι πολίτες για τους πολιτικούς, όσο και αν κάποιοι θα μπορούσαν να αποστρέψουν το πρόσωπο.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ο κόσμος δεν είναι μόνο αγανακτισμένος με τα οικονομικά, αλλά νοιώθουν και βαθύτατα μειωμένοι στο πατριωτισμό τους. Και ας μη ξεχνάμε ότι, ότι και αν λέμε, όσο και αν δε φαίνεται ή δεν το βλέπουμε, ο Έλληνας είναι πατριώτης. Και αυτά που γίνονται τον θίγουν βάναυσα. Τους είναι (μας είναι) αδιανόητο ότι κάποιοι κωλοδιεθνιστές του κερατά της παγκόσμιας διακυβέρνησης, αποδέχονται η αξιοπρέπεια της πατρίδας μας να βιάζεται κατά τόσο χυδαίο τρόπο και μάλιστα χωρίς καμιά αντίδραση.
Αυτό λοιπόν που είναι το απείρως σημαντικότερο, είναι η πατρίδα μας να αποκτήσει την αξιοπρέπεια της, τη τιμή της και το κύρος της. Θα πρέπει λοιπόν να βρεθεί κάποιος που όταν τον ρωτάνε αν σκεφτόμαστε να πουλήσουμε κάποιο νησί, να τους απαντά ότι δεν καταδέχεται να απαντήσει σε γελοίες ερωτήσεις και όχι «τα νησιά δεν τα πουλάμε γιατί τα αγαπάμε»… Ή όταν μας δείχνουν το δάκτυλο, να τους απαντά να το βάλουν εκεί που ξέρουν.
Όταν λοιπόν «κάποιος» αποφασίσει να αναλάβει την ευθύνη και να αποκαταστήσει τη τιμή της πατρίδας, ο λαός θα τον τιμήσει.
Όποιος λοιπόν, πιάσει το σφυγμό της κοινωνίας…. Να τον μετρήσει καλά όμως…
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΟΛΕΨΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ..ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Τι κοινό σημείο έχουν ο Γιώργος
με τον Ολι ;;;;;;;;
________________________________________
Μα το Saint Paul, Minnesota , ΗΠΑ!!
Γεώργιος Α. Παπανδρέου
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου (16 Ιουνίου 1952) είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 2004 και ο ενδέκατος πρωθυπουργός της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας από τις 6 Οκτωβρίου 2009, μετά τη νίκη του κόμματος στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009.
Γεννήθηκε το 1952 στο Σαιντ Πωλ (St Paul) της Μινεσότα (Minnesota), Η.Π.Α., όπου ο πατέρας του, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, κατείχε πανεπιστημιακή έδρα. Μητέρα του είναι η Μαργαρίτα Τσαντ, από το Έλμχερστ (Elmhurst) του Ιλινόι (Illinois) των ΗΠΑ. Είναι επίσης εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Γενέτειρα της οικογενείας Παπανδρέου είναι το Καλέντζι της Αχαΐας.
Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), ΗΠΑ, την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Έχει ζήσει και εργαστεί σε διάφορες χώρες (Η.Π.Α., Σουηδία, Καναδάς). Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και σουηδικά.
Είναι παντρεμένος με την Άντα Παπαπάνου και έχει δύο παιδιά, τον Ανδρέα (από προηγούμενο γάμο, 1982) και τη Μαργαρίτα-Έλενα (γενν. 1990).
Ολι Ρεν
Description: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e5/Olli_Rehn.jpg/225px-Olli_Rehn.jpg
Olli Rehn Ilmari (γεν. 31 Μαρτίου, 1962) είναι μια φινλανδική πολιτικός, που σήμερα υπηρετεί ως Ευρωπαίος Επίτροπος αρμόδιος για Οικονομικά και Δημοσιονομικά Θέματα. Προηγουμένως, είχε διατελέσει Επίτροπος για τη Διεύρυνση . Εργάσθηκε διάφορες πολιτικές θέσεις στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, καθώς και στη Φινλανδία.
Γεννήθηκε το Mikkeli στην Ανατολική Φινλανδία , ο Ρεν σπούδασε οικονομικά, διεθνείς σχέσεις και δημοσιογραφία στο Κολέγιο Μακάλεστερ,Saint Paul, Minnesota , ΗΠΑ.
Πήρε μεταπτυχιακό πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες από το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι το 1989 και το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1996, με θέμα "κορπορατισμό και την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας στο Μικρό ευρωπαϊκά κράτη».