Πρωτομαγιά του 1909 γεννιέται ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος...

Η πατρίδα στην σύγχρονη Ελληνική ποίηση, πέρα από ιδεολογίες...‏ Από τον Δρ, Νίκο Κρεμμύδα Αυτά τα δένδρα δεν βολεύονται με λιγότερο ο...

Η πατρίδα στην σύγχρονη Ελληνική ποίηση,
πέρα από ιδεολογίες...‏

Από τον Δρ, Νίκο Κρεμμύδα

Αυτά τα δένδρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανο
Αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται κατου από τα ξένα βήματα
αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο
αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο
[Ρωμιοσύνη]
Τίς μέρες αυτές τίς τόσο δύσκολες για την πατρίδα μας, οι ποιητές παίρνουν  μια συμβολική θέση.  Πέρα από ιδεολογίες και υποτιθένες ή μη ¨στρατολογίες ¨, η ευαισθησία που τούς διακρίνει σαν ποιητές, αναδεικνύει τον εσωτερικό πατριωτισμό τους με λέξεις σύμβολα, και γίνεται η ποιησή τους  οδηγός και πνοή, φάρος κι ελπίδα  για το μέλλον της Ελλάδας.  Πηγή έμπνευσης, δημιουργίας, ίσως και σπίθα επανάστασης για ένα καλύτερο μέλλον... 
Πάνω απ΄όλα αναδεικνύονται Ελληνες...
Τα λόγια για τον Ρίτσο, - όπως και τούς άλλους ποιητές - σύμβολα περιτεύουν.  Απλά,  γεννήθηκε στην Μονεμβασία την πρωτομαγιά του 1909 , και ...
περνώντας μια ζωή βασανισμένη, ανέχια, αρρώστιες και οικονομική καταστροφή στην οικογενιά του, πεθαίνει  σε ηλικία 89 ετών στην Αθήνα. Πάνω από100 ποιητικές συλλογές και συνθέσεις,9 πεζογραφήματα (μυθιστορήματα τα ονόμαζε),4 θεατρικά, όπως και μελέτες για ομοτέχνουςσυγκροτούν το κύριο σώμα του έργου του. Πολυάριθμες μεταφράσεις,χρονογραφήματα κι άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα του....    
Βαθειά ερωτικός γράφει με τον  λυγμό στην άκρη της πένας του:
«Δυο μήνες που δε σμίξαμε / ένας αιώνας/ κ΄εννιά δευτερόλεπτα (Γυμνό Σώμα – Τα Ερωτικά),  δεν φοβάται τον θάνατο μπροστά στην ελευθερία «…θυμήθηκες να κοιτάξεις απ’ το παράθυρο;/ χαμογέλασες στο χτύπημα της πόρτας;/ Αν είναι ο θάνατος πάντοτε- δεύτερος είναι./ Η ελευθερία πάντοτε είναι πρώτη»  (Τα στοιχειώδη – Διάδρομος και Σκάλα)
Τελειώνω με ένα απόσπασμα από το «Καπνισμένο Τσουκάλι», που λέει:
«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
…έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει». 
Πόσο δύσκολο, και πόση ωριμότητα χρειάζεται, - σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό - Εθνικό επίπεδο αυτό το ¨ Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο ¨
¨Μέρα Μαγιου μου μισεψες ¨  Με τον Μπιθικώτση συνθέτη και εκτελεστή, σε στίχους Γιάννη Ρίστου.... 
http://www.youtube.com/watch?v=WN5S37LFa2c