Democracy or Finance?...

Από τον Σταύρο Δρούγκα http://gerakas.blogspot.com/ Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Robert Skidelsky για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η δ...

Από τον Σταύρο Δρούγκα

http://gerakas.blogspot.com/

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Robert Skidelsky για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η δημοκρατία στις σημερινές ημέρες επίθεσης από τους διεθνείς κερδοσκόπους 
Robert Skidelsky, a member of the British House of Lords, is Professor Emeritus of Political Economy at Warwick University
 
"Shorting" είναι μια τακτική γνωστή μεταξύ των γνωριζόντων τα οικονομικά. Σημαίνει ότι στοιχηματίζουν εναντίον ενός στοιχείου ενεργητικού με δανεικά χρήματα με προσδοκία το κέρδος όταν η αξία του μειώνεται.
Ο κερδοσκόπος μπορεί να "σορτάρει" μια κυβέρνηση από τον δανεισμό του χρέους της στην τρέχουσα τιμή της, με την ελπίδα της πώλησης του αργότερα σε χαμηλότερη τιμή και τσεπώνοντας τη διαφορά. Για παράδειγμα: την 1η Ιανουαρίου 2010, πιστεύω ότι το παιχνίδι θα γίνει σύντομα για την Ελλάδα. Θα δανειστώ, στην ονομαστική τους αξία, € 10,000,000 ομολόγου του 2016 της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία...
στη συνέχεια "παίζεται" στα € 0,91, από την Goldman Sachs για έξι μήνες. Για αυτό, πρέπει να πληρώσω στην Goldman Sachs την απόδοση που λάμβανε από το ομόλογο - περίπου 5% ετησίως σε αυτήν την τιμή, έτσι περίπου 2,5%, ή € 250.000 - κατά τη διάρκεια της εξάμηνης διάρκειας.
Πουλάω αμέσως αυτό το ομόλογο στην αγορά, προς € 0,91, έτσι ώστε να πάρω € 9,100,000 (€ 0.91 x € 10 εκατομμύρια σε ονομαστική αξία). Ευτυχώς, η εκτίμησή μου αυτή θα υλοποιηθεί τον Μάιο, όταν η πλήρης έκταση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας καθίσταται σαφής. Μέχρι τις 30 Ιουνίου, όταν πρέπει να επιστρέψω τα ελληνικά ομόλογα του 2016 στην Goldman Sachs, το ομόλογο διαπραγματεύεται σε μόνο περίπου € 0.72. Γι 'αυτό πάω στην αγορά, αγοράζω €10,000,000 στην ονομαστική τους αξία, επί 0,72, € ή € 7,200,000, και επιστρέφω τα πιστοποιητικά ομολόγων της Goldman Sachs σύμφωνα με τη συμφωνία μας.
Το κέρδος μου για τη σωστή λήψη αυτής της εκτίμησης είναι επομένως € 1,65 εκατ., € 9,1 εκατ. το πήρα από την πώληση των ομολόγων, όταν εγώ τους δάνεισα την 1η Ιανουαρίου, μείον τα € 7,2 εκατ. που έπρεπε να καταβάλω σε επαναγορά τους στις 30 Ιουνίου, μείον τα € 250.000 σε τόκους που έπρεπε να πληρώσω την Goldman Sachs για το εξάμηνο δάνειο. Voila - ένα επιτυχημένο εμπορικό «σορτάρισμα».
Φυσικά, ένας μικρός πωλητής δεν μπορεί να "κάνει" περιουσία (εκτός αν είναι ο Τζορτζ Σόρος, του οποίου το διάσημο στοίχημα έναντι της βρετανικής λίρας το 1992 τον έκανε δισεκατομμυριούχο και ανάγκασε τη Βρετανία να βγει έξω από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών). Αλλά εάν μια ομάδα κερδοσκόπων αποφασίζει (σωστά ή λανθασμένα) ότι το χρέος της κυβέρνησης είναι υπερτιμημένο, μπορούν να σπρώξουν προς τα κάτω τις τιμές του, πράγμα που ανεβάζει την απόδοσή του (το επιτόκιο που η κυβέρνηση πρέπει να καταβάλει).
Αν η επίθεση εξακολουθεί να υφίσταται, οι κερδοσκόποι μπορούν να αναγκάσουν την κυβέρνηση να χρεωκοπήσει, εκτός αν μπορέσει να βρει έναν τρόπο για τη χρηματοδότηση των δανείων της φθηνότερα. Το ταμείο διάσωσης που δημιουργήθηκε πέρυσι από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να επιτρέψει στην Ελλάδα και άλλες αναξιοπαθούντες χώρες, όπως η Ιρλανδία και τώρα η Πορτογαλία, κάνει ακριβώς αυτό, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας για την εξάλειψη των ελλειμμάτων τους σε βραχύ χρονικό διάστημα.
"Η εξάλειψη του ελλείμματος» σημαίνει, πολύ απλά, εξαλείφοντας πολλές θέσεις εργασίας, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, η ύπαρξη των οποίων εξαρτάται από το έλλειμμα. Το οικονομικό και ανθρώπινο κόστος της μείωσης του ελλείμματος σε μια αδύναμη οικονομία είναι τεράστιο, καθώς και οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν, επειδή οι περικοπές δαπανών θα διαβρώσουν τα έσοδα της κυβέρνησης καθώς η συνολική ζήτηση πέφτει.
Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος των εκλεγμένων πολιτικών για την αντιμετώπιση της κερδοσκοπικής επίθεσης; Είναι απλώς να δεχθούν την αγορά και να επιβάλουν τον απαιτούμενες πόνο στους ανθρώπους τους; Αυτό θα ήταν ένα λογικό συμπέρασμα, αν οι χρηματοπιστωτικές αγορές πάντα, ή ακόμα και συνήθως, εκτιμούν τα στοιχεία ενεργητικού σωστά.
Αλλά εκεί δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Η οικονομική κατάρρευση του 2007-2009 ήταν το αποτέλεσμα μια μαζικά κακής εκτίμησης των στοιχείων του ενεργητικού από τις ιδιωτικές τράπεζες και τους φορείς αξιολόγησης. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να πιστεύουμε ότι οι αγορές έχουν τιμολογήσει σωστά τον κίνδυνο από το ελληνικό, ιρλανδικό, ή το πορτογαλικό χρέος;
Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι τιμές είναι «φτιαγμένες» με τη συμπεριφορά αγέλης. Ο John Maynard Keynes επεσήμανε το λόγο πριν από πολλά χρόνια :"Η ακραία αβεβαιότητα της βάσης των γνώσεων σχετικά με τις οποίες οι εκτιμήσεις των αναμενόμενων αποδόσεων πρέπει να γίνουν". Όταν δεν ξέρετε τι να κάνετε, κάνετε ό,τι το επόμενος κάνει .
Αυτό δεν γίνεται για να αρνηθούμε ότι κάποιες κυβερνήσεις ζουν πέρα ​​από τα μέσα τους, και ότι μειώνοντας το χρέος τους είναι πώς λογοδοτούν στις χρηματαγορές. Αλλά, σε τελική ανάλυση, είναι οι ψηφοφόροι, δεν είναι οι αγορές, στις οποίες οι κυβερνήσεις πρέπει να λογοδοτούν. Όταν αυτά τα δύο λογιστικά πρότυπα διαφέρουν, το δημοφιλές πρότυπο πρέπει να επικρατήσει, εάν πρέπει να επιβιώσει η δημοκρατία.
Η ένταση ανάμεσα στη δημοκρατία και την οικονομία αποτελεί την αιτία της αύξησης των δυσαρέσκειας του σήμερα στην Ευρώπη. Λαϊκή οργή σε περικοπές του προϋπολογισμού που επιβάλλονται κατόπιν εντολής των κερδοσκόπων και των τραπεζιτών έχει ανατρέψει τους ηγέτες στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, και αναγκάζει τον ισπανό πρωθυπουργό σε συνταξιοδότηση.
Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι στόχοι: οι μουσουλμάνοι μετανάστες, εθνικές μειονότητες, τα μπόνους των τραπεζιτών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ. Τα Εθνικιστικά κόμματα κερδίζουν έδαφος. Στη Φινλανδία, το αντι-ευρωπαϊκό κόμμα True Finns έχει εκτοξευθεί από το πουθενά στα πρόθυρα της εξουσίας.
Μέχρι στιγμής, τίποτε από αυτά δεν έχει κλονίσει τη δημοκρατία, αλλά όταν αρκετά άτομα εξοργιστούν σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, ένα θα δημιουργεί μια τοξική πολιτική. Ο εθνικισμός είναι η κλασική έκφραση ματαίωσης της δημοκρατίας.
Για τους πολιτικούς, το σημαντικό είναι να μην αποφύγουν να λάβουν δύσκολες αποφάσεις, αλλά να το κάνουν με δική τους βούληση και με το δικό τους ρυθμό. Όταν μια εκλεγμένη κυβέρνηση είναι υπό επίθεση από τις αγορές ομολόγων, είναι ουσιαστικής σημασίας για την πολιτική τάξη να παραμείνει ενωμένη.
Είναι φυσικό για τους πολιτικούς της αντιπολίτευσης να θέλουν να εκμεταλλευθούν τις δυσκολίες μιας κυβέρνησης για να κερδίσουν την εξουσία. Αλλά μια δημοσιονομική κρίση απαιτεί την πολιτική αυτοσυγκράτηση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να απέχουν από το να μικραίνουν πολιτικά την κυβέρνησή τους σε μια εποχή όπου οι αγορές κάνουν αυτό οικονομικά.
Ιδανικά, πρέπει να υπάρχει ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα όπου με υπερκομματική συμφωνία σχετικά με ένα σχέδιο δράσης, το οποίο θα αποτελούσε το όριο του τι είναι πολιτικά εφικτό. Δυστυχώς, ο πολιτικός διχασμός μπροστά στη χρηματοοικονομική πίεση πάντα καταλήγει να είναι πολύ πιο επιζήμιες για τη δημοκρατία και την οικονομία από ό, τι ενστικτώδη πατριωτισμό.

(Η μετάφραση είναι δική μου οπότε τυχόν λάθη στείλτε τα σε σχόλιο)
Πηγή: Project Syndicate