ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου http://www.andrianopoulos.gr/ Τελικά τους ανακαλύψαμε . Τους νέους εχθρούς της Ελλάδας που κάνουν ό, τι...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

http://www.andrianopoulos.gr/

Τελικά τους ανακαλύψαμε. Τους νέους εχθρούς της Ελλάδας που κάνουν ό, τι τους είναι δυνατόν για να τινάξουν στον αέρα τις προοπτικές του έθνους. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους διεθνείς εκτιμητικούς οίκους. Που έχουν βαλθεί, κατά πως φαίνεται, να κόψουν τα φτερά των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που προωθεί η ελληνική Κυβέρνηση. Κάθε φορά που η χώρα βλέπει με αισιοδοξία το αύριο έρχονται οι διάφοροι Φριτς, Πούρς κλπ και μας ξαναπροσγειώνουν στο έδαφος.
Η Κυβέρνηση ψάχνει παντού για υπονομευτές. Και κατσαδιάζει ενοχλημένη τους διεθνείς αυτούς οίκους. Ξεχνώντας δύο βασικά πράγματα. Το πρώτο είναι πως οι οίκοι αυτοί είναι ιδιωτικές εταιρίες. Δεν παίρνουν εντολές από Κυβερνήσεις κι εξαρτώνται οικονομικά από την ακρίβεια των προβλέψεών τους. Από την εμπιστοσύνη που...
 τους δείχνουν οι πελάτες τους, δηλαδή. Τα έκαναν θάλασσα στην κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ. Και μάτωσαν οικονομικά γι’ αυτό. Και τώρα είναι πολύ αυστηρότεροι, μη πιστεύοντας τίποτα αν δεν δουν με τα μάτια τους την πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη τιμωρία τους δεν είναι οι δηλώσεις και οι απειλές. Αλλά η έμπρακτη απόδειξη πως κάνουν λάθος. Αν η ελληνική οικονομία ανακάμψει με βάση τις επιλογές της Κυβέρνησης, τότε οι ίδιοι οι πελάτες των οίκων αυτών θα τους σουβλίσουν για τα χρήματα που έχασαν εισακούοντας τις δυσμενείς τους προβλέψεις.
Το δεύτερο λάθος των κυβερνώντων είναι πως παραβλέπουν την πραγματικότητα πως οι οίκοι αυτοί ξέρουν να διαβάζουν. Και ελληνικά ακόμη. Αυτά που παραβλέπουν ή και συνειδητά «θάβουν» πολλά ποδηγετούμενα ΜΜΕ και δεν τολμούν να ακουμπήσουν τα ελληνικά κόμματα αυτοί τα βλέπουν και τα λαμβάνουν όψιν τους. Πρόσφατα λ.χ. ο ΟΣΕ υπέγραψε νέα συλλογική σύμβαση με εργαζόμενούς του. Και δεν άνοιξε μύτη. Εν μέσω Μνημονίου μάλιστα! Περίεργο έτσι; Όχι, αν κάνετε τον κόπο να τη διαβάσετε. Ξεκάθαρα ορίζεται πως θα αποκατασταθεί η όποια απώλεια εισοδημάτων υπήρξε μέσα στο 2010!! Θα τους δοθούν δηλ πίσω όσα έχασαν λόγω δεσμεύσεων του Μνημονίου. Εσείς, αν ήσασταν εκτιμητής, σε τι συμπέρασμα θα καταλήγατε;
Ας θυμηθούμε όμως τους όρους που είχε θέσει η Τρόικα τον περασμένο Νοέμβριο για την εκταμίευση της τέταρτης δόσης του δανείου προς την χώρα μας. Και κατά πόσο τηρήθηκαν. Απελευθερώθηκε ουσιαστικά κανένα επάγγελμα; Έγιναν κάποιες από τις «σαρωτικές» ιδιωτικοποιήσεις που είχαν προβλεφθεί; Εξορθολογίσθηκαν οι δαπάνες των κρατικών νοσοκομείων; Εξυγιάνθηκαν στην ουσία τα οικονομικά των ΔΕΚΟ; Καταργήθηκαν άχρηστοι η αναποτελεσματικοί κρατικοί φορείς; Οι δανειστές μας, για δικούς τους προφανώς λόγους και με το εφεύρημα των 50 δις ευρώ που θα εισπράξουμε υποτίθεται από πώληση ή αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, μας έδωσαν τα χρήματα. Οι εκτιμητές όμως βλέπουν την πραγματικότητα. Και την επισημαίνουν.
Αλλά για τους ξένους επενδυτές υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Για να είναι ασφαλείς οι επενδύσεις πρέπει να υπάρχει -και να λειτουργεί-κράτος. Που είναι αυτό στην Ελλάδα και δεν το διέκριναν οι εκτιμητές; Ο Δήμος της Αθήνας δεν μπορεί να λειτουργήσει γιατί τοποθετημένοι από το παράθυρο συμβασιούχοι δεν δέχονται πως τέλειωσε η σύμβασή τους κι έχουν καταλάβει το κεντρικό κτίριο του Δήμου μαζί με την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Τα δικαστήρια αποφαίνονται γα το περιεχόμενο της απασχόλησης των εργαζομένων και καταλήγουν πως καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Άσχετο αν διορίσθηκαν ρουσφετολογικά συμβάλλοντας στα ελλείμματα. Αλλά και προηγούμενοι συμβασιούχοι διορίσθηκαν με την ίδια δικαιολογία. Που είναι τώρα; Προφανώς, σε άλλες θέσεις. Πως τότε κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Μόνο η τσέπη μας μπορεί να απαντήσει σε αυτό …
Υπάρχουν όμως κι άλλα. Το μικρό Στάλινγκραντ στην Κερατέα. Το κίνημα «δεν πληρώνω» σε οδικούς κόμβους με διόδια, και στο μετρό. Η τρομοκρατία στα πανεπιστήμια. Τα μπλόκα στα λιμάνια. Και τόσα άλλα. Και η αστυνομία; Είπατε μήπως τίποτα;
Πως θα αξιολογούσατε λοιπόν σαν εκτιμητής μια τέτοια χώρα; Με τι στομάχι θα συνιστούσατε στους πελάτες σας να εμπιστευθούν τους τίτλους και τις αξίες της; Αν θέλουμε πραγματικά ανάπτυξη, αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία οφείλουμε να απαντήσουμε.