Ανάμνηση αγαθή δικαίου αναγνώστου...

Γράφει ο Αθανάσιος Βαμβίνης Τέτοιες μέρες χαράς κοσμικής και πνευματικής, ενθυμούμαι ανθρώπους που με δίδαξαν, ανθρώπους που μοιράστηκα,...

Γράφει ο Αθανάσιος Βαμβίνης

Τέτοιες μέρες χαράς κοσμικής και πνευματικής, ενθυμούμαι ανθρώπους που με δίδαξαν, ανθρώπους που μοιράστηκα, ανθρώπους που έζησα μαζί τους στιγμές ζωής. Ανθρώπους, που με βοήθησαν να βρω το δρόμο μου, που με προέτρεπαν με το παράδειγμά τους να είμαι ανυπόταχτος, αλλά και συνετός, ελεύθερος, και ταπεινός.
Κάποιοι εξ αυτών πέρασαν το δρομάκι της μετάβασης στην αιωνιότητα. Μέσα σ’ αυτούς, για μένα, εκλεκτούς είναι κι ένας νέος άνθρωπος. Ένας πνευματικός αδερφός και αδερφικός φίλος.
Και είναι πιο έντονη η δική του θύμηση, γιατί αυτός είναι η αιτία και για τις άλλες θύμησες. Κι αυτό διότι έφυγε τις άγιες αυτές μέρες, 5 χρόνια πριν. Ένα γεγονός εγχάρακτο μέσα μου βαθιά, μια ανάμνηση που πάντα θα με συγκινεί. Ένα γεγονός, που μόνο βιώνεται. Μια ατμόσφαιρα που...
λόγια δεν την περιγράφουν. Μια αναχώρηση προς το αιώνιο και μία μετάβαση στην πραγματική πατρίδα του ανθρώπου. Μία εξιλέωση από τις βασάνους της εν τω κόσμω ζωής. Ένα ταξίδι με εκατομμύρια σεσωσμένους συνοδοιπόρους.
¨Ο τρόπος της μετάβασης ξαφνικός, χωρίς ενδείξεις...Μία αναχώρηση εν σιωπή, σεμνή και ταπεινή. Μία παράδοση της ψυχής στο Δημιουργό της. Μία αρπαγή από τον Ποιητή της, για να τη χαίρεται κοντά Του. Μία τελευταία γονυκλισία προς ικεσία στον Πλάστη και μετά η έκθεση της ψυχής στον ουρανό. Ιεροτελεστία μυστική γι’ αυτόν. Για μας αγωνία και ρίγος. Τέλος...
Χωρίς εμπόδια από τους πειραστές, οδηγείται σε χώρους γεμάτους Φως και κρίνεται. Ελέω Θεού αναπαύεται και σώζεται. Κι εμείς να κοιτούμε με απορία τον φίλο.
Αδερφέ, που υπάγεις; Ερώτημα που γνωρίζαμε την απάντηση, αλλά είχαμε ανάγκη να το θέσουμε. Η κοσμική μας αδυναμία... Χάναμε την εικόνα ενός αδερφού.
Τελετή και κατευόδιο για το αιώνιο ταξίδι με τις ευχές σοφών γερόντων, με τις ψαλμωδίες εκλεκτών ιεροψαλτών και τις προσευχές πιστών. Μία εν τω κρυπτώ χαρά για τη σωτηρία... Μία εικόνα αποχαιρετισμού μαχητή... Μία εσωτερική βεβαιότητα, απαλύνει τον πόνο. Ο νέος μένει για πάντα νέος. Αρπαγή για σωτηρία. Σε λίγο χρόνο εκπλήρωσε το σκοπό της εν τω κόσμω παρουσίας του.
Αντίο και Χαίρε αγαπητέ μου φίλε και αδερφέ Β. . Η θύμηση σου αιώνια μένει. Η πνευματική σου παρουσία καθημερινή. Ικέτης γίνε για το φίλο σου, στον Ποιητή μας.
Χριστός Ανέστη!
Είθε μια μέρα να ψάλλουμε και πάλι μαζί, όπως άλλοτε, το «Αναστάσεως ημέρα...»