ΠΟΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ;;...

Σκέψεις για τη γυναίκα, με αφορμή τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, εκτός από την ημέρα της Γυναίκας Γράφει η Νατάσα Ράγιου Αν. Γραμματέ...

Σκέψεις για τη γυναίκα, με αφορμή τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, εκτός από την ημέρα της Γυναίκας

Γράφει η Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Νέας Δημοκρατίας
π. βουλευτής Αχαΐας
Δημοσιογράφος
Γυναίκα

Και τώρα που πέρασε η «σημαδεμένη», τιμημένη και παγκόσμια αποδεκτή, ημέρα της γυναίκας, με τις ευχές, τις εκδηλώσεις, τα αφιερώματα και τα...
λουλούδια, ας μιλήσουμε για τις γυναίκες.
Για τη γυναίκα καλύτερα. Τον άνθρωπο γένους θηλυκού, το μισό του κόσμου.
Για την ακρίβεια, λίγο παραπάνω απ' το μισό..
Αλλά για ποια γυναίκα να μιλήσουμε;
Τη γυναίκα σύμβολο που κατόρθωσε, με επίμονους, αγώνες να κερδίσει την ισότητα των φύλων;
Τη γυναίκα νοικοκυρά, που μόλις ανοίξει τα μάτια της αγωνιά για το πώς θα τα βγάλει πέρα στο σπίτι και στις υποχρεώσεις;
Τη γυναίκα εργαζόμενη, που όταν είναι τυχερή και δουλεύει, πασχίζει πολύ περισσότερο, αμείβεται σκανδαλωδώς λιγότερο, κάνει του κόσμου τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς και δέχεται τις χίλιες δυο προσβολές;
Τη γυναίκα άνεργη, που εκλιπαρεί για μια θέση στον …ήλιο του εργασιακού σκότους; Και που το ποσοστό της φτάνει στο 17%;
Τη γυναίκα ενός κατώτερου Θεού που, το 2011, σε μουσουλμανικές χώρες , λιθοβολείται μέχρι θανάτου επειδή έπεσε θύμα βιασμού;
Τη γυναίκα της Αφρικής που υφίσταται κλειτοριδεκτομή στα 12 της χρόνια για να μην αισθάνεται ερωτική απόλαυση;
Τη γυναίκα της μονογονεϊκής οικογένειας, που έχει να μεγαλώσει μόνη της το παιδί ή τα παιδιά της χωρίς βοήθεια ,χωρίς δουλειά και μ ένα κοινωνικό στίγμα- δαμόκλειο σπάθη πάνω απ το κεφάλι της;
Τη γυναίκα θύμα ενδοοικογενειακής βίας, γνωστή με τον τηλεοπτικό όρο «κακοποιημένη γυναίκα», που τρώει ξύλο ή προσβάλλεται βάναυσα λεκτικά από τον σύζυγο, αδελφό, γιο ή πατέρα της;
Τη γυναίκα που όταν βρίσκει το κουράγιο και πάει στις Αρχές να καταγγείλει ξυλοδαρμό παίρνει την απάντηση: «γύρνα σπίτι στον άντρα σου και μη δημιουργείς φασαρίες»;
Τη γυναίκα μάνα παιδιού με αναπηρία, που τρέμει στη σκέψη τι θα απογίνει το βλαστάρι της αν εκείνη χαθεί;
Τη γυναίκα καριέρας που πρέπει να απολογείται και να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας;
Την άπορη-άστεγη γυναίκα που γυρνάει σα φάντασμα στους δρόμους μιας κοινωνίας ξένης κι αφιλόξενης;
Την εξαρτημένη από ουσίες ναρκωτικά, αλκοόλ γυναίκα που βρίσκει παντού πόρτες κλειστές;
Τη γυναίκα καταδικασμένη να μη βρει ποτέ δουλειά, γιατί όταν είναι 23 είναι άπειρη κι όταν είναι 45 είναι μεγάλη;
Τη γυναίκα που υπογράφει ιδιωτικό συμφωνητικό με τον μελλοντικό εργοδότη της ότι δεν θα μείνει έγκυος όσο δουλεύει γι αυτόν;
Την illustration γυναίκα των ΜΜΕ που μόλις σβήνουν τα φώτα, βγάζει τη μάσκα και τη στολή της Λάρα Κρωφτ;
Τη γυναίκα ορχήστρα που πρέπει να είναι ταυτόχρονα μάνα, πατέρας, κόρη, σύζυγος φίλη, εργαζόμενη, αδελφή -ψυχή για όλους;
Τη γυναίκα πολύτεκνη που αντί για τα δεκαπέντε επιδόματα που έχει η αντίστοιχη της στη Γαλλία, ψάχνει τρόπους να αναστήσει τα παιδιά της, λες και πρέπει να πληρώσει με αίμα την επιλογή της να φέρει στον κόσμο νέους ανθρώπους;
Αυτά είναι τα πρόσωπα της γυναίκα στη χαραυγή του 21ου αιώνα.
Και τώρα επιλέξτε μόνοι σας τον επίλογο αυτού του άρθρου.
Σκεφτείτε κατά βούληση αν θα είναι «Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία» ή «ο Θεός να μας βοηθήσει»...