Η ΠΑΣΠ για την Λιβύη...

Από την ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων Τα κινήματα των αραβικών λαών για δημοκρατία και ελευθερία φουντώνουν το ένα μετά το άλλο. Ένα ένα τα βασιλι...

Από την ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων

Τα κινήματα των αραβικών λαών για δημοκρατία και ελευθερία φουντώνουν το ένα μετά το άλλο. Ένα ένα τα βασιλικά, μοναρχικά και αυταρχικά καθεστώτα που καταδυνάστευαν για δεκαετίες τους πολίτες στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής καταρρέουν και πλησιάζουν στο τέλος τους, μπροστά στη φλόγα της εξέγερσης, που από την Τυνησία και την Αίγυπτο, μεταδόθηκε στην Υεμένη, το Μπαχρέϊν, τη Συρία, τη Λιβύη και όλο τον Αραβικό κόσμο. Το αίτημα για δημοκρατία, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημιουργία κράτους δικαίου, συγκλονίζει τις Αραβικές χώρες και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για...
δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και ανατροπή.
Ωστόσο η μετάβαση στη δημοκρατία, συναντά την αντίσταση και των αυταρχισμό των καθεστώτων, έχει βαρύ τίμημα, απαιτεί θυσίες και περνά δια πυρός και σιδήρου. Ειδικά στην περίπτωση της Λιβύης, η επιμονή του επί τέσσερις δεκαετίες Λίβυου ηγέτη Καντάφι να μην εγκαταλείψει την εξουσία, αλλά να την επιβάλλει με την ισχύ των όπλων, οδήγησε τη χώρα σε εμφύλιο σπαραγμό και εμπόλεμη διαμάχη, με πολλά θύματα και χιλιάδες πρόσφυγες.
Η στρατιωτική εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων που ακολούθησε και μαίνεται τις τελευταίες μέρες, συνεχίζει και επεκτείνει τη βία και τον κύκλο αίματος που άνοιξε ο Καντάφι. Οι μεγάλες δυνάμεις και ειδικά οι χώρες που έχουν σημαντικά συμφέροντα στην περιοχή, Γαλλία, Βρετανία και ακολούθως οι ΗΠΑ, με πρόφαση τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανατροπή του Καντάφι, μεθόδευσαν ένα οριακό ψήφισμα στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ και άδραξαν την ευκαιρία για να παρέμβουν στρατιωτικά και να εδραιώσουν το στρατηγικό τους ρόλο. Οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις των δυτικών δυνάμεων περιπλέκουν το πρόβλημα και οδηγούν σε απρόβλεπτες εξελίξεις όσον αφορά το χρόνο, αλλά και το είδος της τελικής λύσης. Θέτουν δε σε κίνδυνο τις ζωές ακόμη περισσότερων αμάχων, τους οποίους υποτίθεται ότι επιδιώκουν να προστατεύσουν.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις, σπανίως ενεργούν με ανθρωπιστικά κίνητρα, αλλά πρωταρχικά με βάση τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα. Διδάσκει επίσης ότι τέτοιου είδους παρεμβάσεις σπανίως οδηγούνται στα «επιθυμητά» αποτελέσματα, αλλά αντίθετα καταλήγουν σε μακροχρόνιες συρράξεις, αστάθεια και χάος, με πιο χαρακτηριστικά και ανάλογα παραδείγματα τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Αυτό φανερώνει άλλωστε και η επιλεκτική ευαισθησία των ισχυρών, η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα των παρεμβάσεών τους, σε αντίθεση με τον κυνισμό και την ανοχή που επιδεικνύουν σε άλλες περιπτώσεις όπως η Κύπρος, η Παλαιστίνη, η Ρουάντα παλαιότερα κα.
Μπροστά σε αυτά τα δραματικά γεγονότα δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στο λαό και τον άμαχο πληθυσμό της Λιβύης, που βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, βαλλόμενος ταυτόχρονα από τα πυρά των καθεστωτικών δυνάμεων επιβολής του Καντάφι, αλλά και τους πυραύλους και τους βομβαρδισμούς των δυτικών δυνάμεων.
Θεωρούμε ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να συμμετάσχει με κανένα τρόπο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά να επιδιώξει και να πιέσει στο βαθμό που της αναλογεί για άμεση και αμοιβαία κατάπαυση του πυρός και έναρξη διαπραγματεύσεων για εξεύρεση πολιτικής λύσης. Μοναδικός στόχος θα πρέπει να είναι η ειρήνευση, η αυτοδιάθεση του λαού της Λιβύης και δημοκρατική μετάβαση της χώρας.