Επιστολή προς τους Κρήτες...

Από τον Μανώλη Κατζουρό Παραθέτω ένα απόσπασμα από επιστολή προς τους Κρήτες που φέρεται ότι έστειλε το έτος (αρπβ=)1182 από την Κωνστα...

Από τον Μανώλη Κατζουρό

Παραθέτω ένα απόσπασμα από επιστολή προς τους Κρήτες που φέρεται ότι έστειλε το έτος (αρπβ=)1182 από την Κωνσταντινούπολη την πρωτεύουσα του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους «ο χριστιανικώτατος βασιλεύς και ημέτερος υιός Ισαάκιος, και ημείς ο πατήρ αυτού Αλέξιος». Από την «Ιστορία της Κρήτης», Μ. Βερνάρδου, 1846, σελίδα 105 και επίσης «Ιστορία των Σφακίων», Παπαδόπετρος Γρ. 1877 σελίδα 90:
« γράφωμεν υμιν όσοι ευρίσκεσθε και κατοικείται εις την ημετέραν νήσον της Κρήτης […] μη πληρώνοντες τους βασιλικούς φόρους εις τους σταλέντας υμιν παρ’ ημων κριτάς τε και τοποτηρητάς […] και με την γνώμην πάντων των ευγενών της Συγκλήτου, δια τον παντελή αφανισμόν όλων ημών στέλλομεν ρ (=100) κάτεργα, …»
Αυτή η επιστολή -ακόμη και αν δεν είναι γνήσια- δείχνει εναργώς πως έβλεπε και εξακολουθεί να...
 βλέπει πάνω-κάτω το σχεδόν χρεοκοπημένο κράτος της Πρωτεύουσας , την Κρήτη, την Ρόδο, την Κέρκυρα, κλπ. Γράφει ο Παντελής Καψής, στο Βήμα της Κυριακής (27-02-11) ότι διαχωρίζει τα κίνητρα των αποφάσεων σε ωφελιμιστικά και ηθικά: «Στις περισσότερες πράξεις μας το κίνητρό μας δεν είναι στενά ωφελιμιστικό αλλά ηθικό» λέει.
Ασφαλώς έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που σπούδασε οικονομική θεωρία. Στην σύγχρονη οικονομική όλοι ξέρουν [Binmore Ken , 2002, σελ. 19] ότι η θεωρία έχει ενσωματώσει (embodied) τον πρακτικό λογισμό που είναι κατάλληλος για την μελέτη των προβλημάτων της ηθικής, μέσα στην ωφελιμιστικά δομημένη σύγχρονη θεωρία της απόφασης.
Να το πω πιο απλά, δεν κάνουμε τίποτα για ένα (1) μόνο λόγο και αιτία. Για κάθε μας πράξη υπάρχουν όχι μόνο δυο (2), αλλά 3, 4, … , 1014 λόγοι και κίνητρα.
Και συνεχίζει παρακάτω: «Δεν αναγνωρίζουμε για παράδειγμα το δικαίωμα στην Κέρκυρα ή στη Ρόδο να αποσκιρτήσουν μόνο και μόνο επειδή πήραν λιγότερα κονδύλια για δημόσια έργα. Το ότι συμφωνήσαμε να συγκροτήσουμε από κοινού το ελληνικό κράτος σηματοδοτεί πολύ περισσότερα από τη διανομή των πόρων.»
1) Προσέξτε το ύφος: ίδια υπεροψία και έπαρση με εκείνο της κατάπτυστης επιστολής του Ισαακίου. Ένας συνδυασμός νουθεσίας και απειλής.
2) Την αδυναμία (;) του να κατανοήσει ότι το ζήτημα της αποσκίρτησης που θίγει υπερβαίνει κατά πολύ την διανομή των πόρων, και τα στενά οικονομικά κίνητρα. Πρόκειται για το «αυτεξούσιο». Επίσης δεν μπορούμε να αγνοήσουμε άλλα ηθικού τύπου προβλήματα του ελληνικού κράτους.
3) Την δυναμική που θα δημιουργούσε μια αποσκίρτηση για παράδειγμα της Κρήτης αρχικά, για τις υπόλοιπες περιφέρειες. Όταν και οι άλλες περιφέρειες καταλάβουν την γλύκα [ησθείσαι … τω αυτεξουσίω: Πλωτίνος V.1(10) 6-7] θα αποσκιρτούσαν όλες. Μέχρι και η Καλαμάτα θα ζητούσε … «διαζύγιο». Στο τέλος δεν θα έμεναν πιστές παρά η πλατεία Συντάγματος και το Κολωνάκι με τους ευγενείς να αποπληρώσουν το χρέος των 350 δις.
4) Οι Κρήτες «επαναστάτες» απ’ ότι βλέπω έχουν έτοιμη και την σημαία, βλ. ανάρτηση σε αυτό το μπλόγκ της 02-03-11. Λίγη υπομονή παιδιά δεν βλάφτει. Άλλωστε στην σημαία θα πρέπει να αντικατασταθούν ίσως κάποια σύμβολα, όπως για παράδειγμα το αστέρι της … Βηθλεέμ.
ΥΓ. Αυτό που ψέγω στον Παντελή είναι το ύφος και όχι βέβαια τα αναμφισβήτητα διανοητικά του προσόντα.