μπλόγκερ είμαι και τα χώνω... Αν καταλάβαινε όπως ο άνθρωπος, θα μπορούσε να πει αυτό το άλογο... Είμαι ένα πλάσμα της δημιουργί...
Αν καταλάβαινε
όπως ο άνθρωπος,
θα μπορούσε να πει
αυτό το άλογο...
Είμαι ένα πλάσμα της δημιουργίας που δεν ξέρω αυτά που γνωρίζετε για μένα εσεις οι φίλοι των ιπποδρομιών, που με βλέπετε να τρέχω στις κούρσες , όπως στη πρόσφατη των 5 εκατομμυρίων του Ντουμπάι... Μιλάτε για τη σπουδαία γενεαλογία μου, εγώ θυμάμαι μόνο τη μανούλα μου που με αποκόψατε ξαφνικά και δεν τη ξανάδα... Τώρα με φροντίζουν ο σταυλίτης που με ταίζει και με ποτίζει, ο προπονητής μου, ο κτηνίατρος, όσο για τον αναβάτη μου, αφού μου ρίχνει μαστιγιές στη κούρσα, αν κερδίσω χαιδεύει την ιδρωμένη χαίτη μου, όπως και τα αφεντικά μου, μπροστά στους φωτογράφους...
Εσεις οι λογικοί ξέρετε τα πάντα για μένα, εγώ ένα άλογο είμαι και που να ξέρω ότι εκπροσωπώ μιά χώρα και τα χρώματα της ιδιοκτησίας μου κι ότι μπαίνω φωτογραφίες στις εφημερίδες και με...
δείχνει η τηλεόραση... Άλλοι χαίρονται όταν κερδίζω, άλλοι λυπούνται, είμαι ένα μέσον-εργαλείο κέρδους και χασούρας για τους τζογαδόρους... Αλλά νά, μόνο για μιά στιγμή, μπόρεσα και συνειδητοποίησα όλα αυτά της ανθρώπινης σκέψης που έχει σκοτούρες και βάσανα, ενώ η αλογίσια είναι αθώα σαν το αλογάκι της Παναγίτσας που λένε...
Πα, πα, πα, δεν θα προσπαθήσω να ξανασκεφτώ, θα συνεχίσω να κάνω αυτό που με δίδαξαν από πουλάρι, να προπονιέμαι, να τρέχω... Θα ξεκινάω κατά το χούγι μου τελευταίο από το σταρτ, θα μένω πίσω και ξαφνικά θα με πιάνει η έπαρση και ο εγωισμός να νικήσω... Για στάσου όμως... Καθώς πασχίζω ρουθουνίζοντας κι΄αγκομαχόντας να τα ξεπεράσω όλα τα άλογα -για μιά στιγμούλα μόνο- νιώθω σαν άνθρωπος...
Αυτό είναι για να ναι κουσούρι για ένα πλάσμα της φύσης...
Πρέσβης
υ.γ. Ευχαριστώ το μπλογκ σας που ασχολήθηκε με την αφεντιά μου.
όπως ο άνθρωπος,
θα μπορούσε να πει
αυτό το άλογο...
Είμαι ένα πλάσμα της δημιουργίας που δεν ξέρω αυτά που γνωρίζετε για μένα εσεις οι φίλοι των ιπποδρομιών, που με βλέπετε να τρέχω στις κούρσες , όπως στη πρόσφατη των 5 εκατομμυρίων του Ντουμπάι... Μιλάτε για τη σπουδαία γενεαλογία μου, εγώ θυμάμαι μόνο τη μανούλα μου που με αποκόψατε ξαφνικά και δεν τη ξανάδα... Τώρα με φροντίζουν ο σταυλίτης που με ταίζει και με ποτίζει, ο προπονητής μου, ο κτηνίατρος, όσο για τον αναβάτη μου, αφού μου ρίχνει μαστιγιές στη κούρσα, αν κερδίσω χαιδεύει την ιδρωμένη χαίτη μου, όπως και τα αφεντικά μου, μπροστά στους φωτογράφους...
Εσεις οι λογικοί ξέρετε τα πάντα για μένα, εγώ ένα άλογο είμαι και που να ξέρω ότι εκπροσωπώ μιά χώρα και τα χρώματα της ιδιοκτησίας μου κι ότι μπαίνω φωτογραφίες στις εφημερίδες και με...
δείχνει η τηλεόραση... Άλλοι χαίρονται όταν κερδίζω, άλλοι λυπούνται, είμαι ένα μέσον-εργαλείο κέρδους και χασούρας για τους τζογαδόρους... Αλλά νά, μόνο για μιά στιγμή, μπόρεσα και συνειδητοποίησα όλα αυτά της ανθρώπινης σκέψης που έχει σκοτούρες και βάσανα, ενώ η αλογίσια είναι αθώα σαν το αλογάκι της Παναγίτσας που λένε...
Πα, πα, πα, δεν θα προσπαθήσω να ξανασκεφτώ, θα συνεχίσω να κάνω αυτό που με δίδαξαν από πουλάρι, να προπονιέμαι, να τρέχω... Θα ξεκινάω κατά το χούγι μου τελευταίο από το σταρτ, θα μένω πίσω και ξαφνικά θα με πιάνει η έπαρση και ο εγωισμός να νικήσω... Για στάσου όμως... Καθώς πασχίζω ρουθουνίζοντας κι΄αγκομαχόντας να τα ξεπεράσω όλα τα άλογα -για μιά στιγμούλα μόνο- νιώθω σαν άνθρωπος...
Αυτό είναι για να ναι κουσούρι για ένα πλάσμα της φύσης...
Πρέσβης
υ.γ. Ευχαριστώ το μπλογκ σας που ασχολήθηκε με την αφεντιά μου.
mesa apo tis kopries mporei na anthisei enas sporos
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτρέπομαι που είμαι μοχθηρός άνθρωπος και όχι αθώο πλάσμα όπως το άλογο. Μόνο αν εξαφανιστεί το ανθρώπινο γένος η Γη θα ξαναγίνει παράδεισος για τα υπόλοιπα δημιουργήματα της φύσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλογομούρη μολόγατα μολόγατα στα φάγανε τα αλόγατα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυμπελυρισμοί κλωτσάει το γέρικο άλογο πριν ψοφίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναστάση Αναστάση γράψε μιά φράση απουσιάζεις από τη πιό ενδιαφέρουσα φάση. Τι γίνανε οι αερολόγοι ανωνυμοσχολιαστές με τα φούμαρα και τις φούσκες.
ΑπάντησηΔιαγραφή