Ένα διαχρονικό μήνυμα του Bertrand Russel...

Από τον Δ. Τρικεριώτη http://gnathion.blogspot.com/ Ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (1872-1970), ο διάσημος Βρετανός μαθηματικός και ...

Από τον Δ. Τρικεριώτη
http://gnathion.blogspot.com/

Ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (1872-1970), ο διάσημος Βρετανός μαθηματικός και φιλόσοφος που το 1950 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, είναι επίσης γνωστός για την ειρηνιστική ακτιβιστική του δράση τόσο κατά του πολέμου στο Βιετνάμ όσο, κυρίως, για τον αγώνα του για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων.
Το 1955, περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, συνέταξε με τον Αινστάιν μια διακήρυξη, που απευθυνόταν στους αρχηγούς των κρατών ζητώντας τη σύγκληση διεθνούς επιστημονικής διάσκεψης ώστε να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος επίλυσης των διεθνών διαφορών, μπροστά στον κίνδυνο του πυρηνικού πολέμου. Τη διακήρυξη υπέγραφαν εξέχοντες φυσικοί και πυρηνικοί φυσικοί επιστήμονες της εποχής όπως ο Μπορν, ο Πάουλιγκ κ.ά.
Ο Ράσελ δεν έζησε για να βιώσει τη σημερινή καταστροφικότητα του "ακήρυκτου...

πολέμου" των ατυχημάτων πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, τύπου Τσερνόμπιλ και Φουκουσίμα. Ωστόσο οι ολέθριοι κίνδυνοι για το μέλλον της ανθρωπότητας, από την πυρηνική ενέργεια, είχαν ήδη τεθεί και τονιστεί από τότε.
Με τη διορατικότητα και την ευαισθησία ενός μεγάλου του πνεύματος έκλεινε το άρθρο του «΄Εχει μέλλον ο άνθρωπος;»(1): «Βλέπω με τη φαντασία μου έναν κόσμο δόξας και χαράς, έναν κόσμο όπου το πνεύμα, διανοιγόμενο, αναπτύσσεται και όπου οι ελπίδες δεν σβήνουν και κάθε τι το ευγενικό δεν καταδικάζεται σαν προδοσία. Όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν, αν εμείς το θελήσουμε. Και η δική μας η γενιά είναι αυτή που θα αποφασίσει αν θα τραβήξει προς το όραμα τούτο ή προς την άφρονη αυτοκαταστροφή…»
(1) Μπέρτραντ Ράσελ. Τι Πιστεύω. Εκδόσεις Γ.Α.Αρσενίδη