Η τιμωρία των 26...

...στο καζίνο της Πάτρας Του Δημήτρη Κωλέτη Προχθες πρώτη ημέρα της Άνοιξης , η επιχείρηση στην οποία δούλευα για εννέα ολόκληρα χρόν...

...στο καζίνο της Πάτρας

Του Δημήτρη Κωλέτη

Προχθες πρώτη ημέρα της Άνοιξης, η επιχείρηση στην οποία δούλευα για εννέα ολόκληρα χρόνια, μου έκανε ένα ανοιξιάτικο δώρο. Με κάλεσαν και μου ανακοίνωσαν ότι λύουν την συνεργασία μας. Με απέλυσαν. Αυτό έγινε σύμφωνα με αυτούς, επειδή δεν κατάλαβα την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η εταιρεία και δεν συναίνεσα σε μια πολύ γενική πρόταση. Μια πρόταση που περιείχε μεταξύ άλλων και την μείωση των μισθών σε ποσοστό 20%, μπορεί και μεγαλύτερο, μπορεί και μικρότερο. Δηλαδή, μπορεί και να ξημερώσει μπορεί και να μην ξημερώσει. Στην ίδια θέση βρέθηκαν ακόμα 25 συνάδελφοι. Μέσα σε δύο ημέρες, Άνθρωποι με...
οικογένειες, με πολλές υποχρεώσεις, με όνειρα για την ζωή, βρέθηκαν στον δρόμο με μία απλή, ξερή αποζημίωση.
Πως μπορεί άραγε να νιώθει ένας απολυμένος, την στιγμή που βλέπει την ζωή του να γκρεμίζεται, τα όνειρά του να καίγονται στο βωμό του κέρδους. Πολλές φορές στην ζωή μας έχουμε πει την φράση «μακριά από εμάς και όπου θέλει να ναι», όταν μιλάμε για κάτι που είναι πολύ κακό . Τι γίνεται όμως όταν η ανεργία δεν είναι μακριά από εμάς, αλλά βρίσκεται μέσα στο ίδιο μας το σπίτι; Τι γίνεται όταν οι υπερασπιστές της φιλοσοφίας «το κέρδος είναι πάνω από οποιαδήποτε αξία πάνω στην γη» σκοτώνουν την αξιοπρέπεια σου, προσβάλουν την ύπαρξη σου, βεβηλώνουν την ίδια σου την ψυχή;
Εκείνη την στιγμή πρέπει να αναρωτηθείς μόνο ένα πράγμα.. Θέλω να είμαι σκλάβος και υποτακτικός εγώ και όλες οι γενιές που θα έρθουν μετά από μένα; Ή θέλω να ζήσω ελεύθερος άνθρωπος και να σέβονται την τιμή μου, την αξιοπρέπεια μου, τα όνειρα μου, τον κόσμο μου, την ίδια μου την ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μάθει να σέβονται μόνο δύο έννοιες. Δίνουν όλο τους το είναι μόνο για αυτές. Χρήμα και Εξουσία. Με το χρήμα, αποκτούν την εξουσία να καθορίζουν την ζωή, τα όνειρα , την αγάπη, τον έρωτα, την ίδια την ύπαρξη όλων των ¨σκλάβων¨ που βρίσκονται κάτω από αυτούς. Κανείς ¨σκλάβος¨ δεν είναι ίσος με αυτούς, πόσο μάλλον πιο πάνω από αυτούς.
Είναι νομίζω καιρός οι ¨σκλάβοι¨, να αποδείξουν ότι δεν είναι ζώα, (δεν θέλω με αυτήν την φράση να υποτιμήσω την αξία των ζώων που λατρεύω, απλά γράφω αυτήν την φράση σύμφωνα με την θεωρία που έχουν ορισμένοι άνθρωποι για όλους εμάς). Είναι καιρός ¨οι θεοί¨ του χρήματος, να σεβαστούν τα όνειρά μας, την τιμή και την υπόληψη μας, το δικαίωμα μας να ζήσουμε ελεύθεροι εμείς και τα παιδιά μας .
Χθες, αισθάνθηκα το κακό να χτυπάει την πόρτα μου και μάλιστα να θρονιάζεται μέσα στο σπιτικό μου, μέσα στην ίδια μου την ζωή. Δεν μπορώ πλέον να λέω μακριά από εμάς και όπου θέλει να ναι. Ντρέπομαι που το είχα σκεφθεί, ζητώ συγνώμη από όλους όσους ένιωσαν τα συναισθήματα που νιώθω εγώ τώρα. Παρακαλώ ας με συγχωρήσουν, που δεν αντέδρασα, που δεν ήμουν κοντά τους. Αν μπορούν ας με συγχωρήσουν. Δυστυχώς, ξυπνάς λίγο πριν σε αγγίξει ο αέρας που έρχεται μέσα από το βάραθρο. Λίγο πριν την πτώση στο κενό. Από εδώ και στο εξής υπόσχομαι, να σκέφτομαι περισσότερο και τους άλλους και όχι μόνο τον εαυτό μου. Κακά τα ψέματα. Δεν είμαστε κοντά στον πόνο των άλλων, δεν μας αγγίζει το κακό που γίνεται στους άλλους πάνω από μερικές ώρες, μέρες, μήνες. Τους άλλους τους αγγίζει μια ζωή και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουμε.
Καλώ λοιπόν όλους όσους θέλουν, να ξυπνήσουν πριν φτάσουν στο χείλος του γκρεμού και οι ίδιοι, να αντιδράσουν και να συμπαρασταθούν απόψε 02/03/2011 και ώρα 18:30, στην απεργία των εργαζομένων στο καζίνο Ρίο. Ελάτε να μας δείξετε ότι δεν είμαστε μόνοι, ελάτε να μας δείξετε ότι πιστεύετε το δικαίωμα όλων μας να ζούμε ελεύθεροι, ότι δεν πρέπει να πάψουμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη ζωή, όπου οι αξίες όπως « η ανθρωπιά, η ελευθερία της άποψης, το δικαίωμα στην ζωή και στα όνειρα, η αγάπη προς τον άνθρωπο, ο σεβασμός της ανθρώπινης οντότητας και πολλές, πολλές άλλες », έχουν μεγαλύτερη δύναμη από αυτές που πιστεύουν οι ¨θεοί ¨του χρήματος « χρήμα και εξουσία ».
Θυμώνουν έναν λαό μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο. Συνεχίζουν νομίζοντας ότι μπορούν να κάνουν και άλλα. Πιστεύουν ότι τα δεσμά τα οποία του έχουν περάσει είναι αρκετά. Πιστεύουν ότι το ατσάλινο κλουβί μέσα στο οποίο τον έχουν φυλακίσει είναι αρκετό. Το γεγονός ότι του κρύβουν τον ήλιο, για να μην μπορεί να δει την αλήθεια είναι αρκετό. Ποτέ δεν μάθατε, ποτέ δεν θα καταλάβατε. Οι Έλληνες ως λαός ήταν πάντα ελεύθερο πνεύμα. Πρέπει επιτέλους κάποιος να σας πει έξω από τα δόντια, ότι το ελεύθερο πνεύμα θα ζει, όσα δεσμά και αν του βάλετε, όσα ατσάλινα κλουβιά και αν χτίσετε. Θα ζει όσο και αν κρύψετε τον ήλιο.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο για κανέναν από εμάς. Μετά από αυτό το σημείο ή πηδάμε όλοι μαζί στον γκρεμό που μας έχουν οδηγήσει ή αποφασίζουμε να ενωθούμε για να βρούμε την λύση, που θα μας κάνει πιο δυνατούς, που θα μας κάνει να ζούμε πραγματικά, κάθε δευτερόλεπτο. Μεταφέρετε ότι νομίζεται ότι έχει νόημα να ακουστεί σε όλους, από όποιο μέσο είναι δυνατόν. Είναι καιρός να ξυπνήσουν κάποιοι πριν φτάσουν στο σημείο μηδέν.
Ευχαριστώ και συγνώμη.