Τα ταμπού, τα φετίχ και οι Κικιρίκου …

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου Αυτή η κυβέρνηση δεν ήρθε απλώς , εξαπατώντας ασφαλώς το εκλογικό σώμα, για να σπάσει αυγά, αλλά για να σφάξει...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Αυτή η κυβέρνηση δεν ήρθε απλώς, εξαπατώντας ασφαλώς το εκλογικό σώμα, για να σπάσει αυγά, αλλά για να σφάξει την ίδια την κότα που τα έκανε. Αυτό μου ψιθύρισε το κοκοράκι από το κοτέτσι Ελλάς, το οποίο εσύ αναγνώστη αποκαλούσες μέχρι σήμερα προσβλητικά παπαγαλάκι. Ήθελα όμως να ξέρω, τώρα που η κότα σφάζεται, τι θα απογίνει το κοκοράκι! Άμυαλο πτηνό, ποτέ δεν κατάλαβες ότι η ύπαρξή σου βασίζεται στην κότα, στον λαό και ότι δίχως αυτήν δεν θα υπάρχει κοτέτσι στο μέλλον να σε στεγάσει.

Ξέρω, τα σύγχρονα κοκοράκια της πατρίδας μας ασφυκτιούν στα κοτέτσια, τα κράτη. Θέλουν κράτη δίχως σύνορα χαραγμένα με δημοκρατικά ταμπού και φετίχ. Τα προτιμούν οριοθετημένα με φράχτες, για να μην εισβάλλει η μουσουλμάνα αλεπού. Τα κοκοράκια θέλουν «νόμο και τάξη» στο κοτέτσι τους, που να υπερασπίζεται ασφαλώς την δική τους τάξη και τον δικό τους αναφερόμενο νόμο. Τον νόμο της «ελευθέριας» αγοράς. Τον νόμο που ποτέ δεν σεβάστηκε την κότα, παρότι μονίμως αναζητεί τρόπο να εκμεταλλευτεί τα αυγά της, τον πλούτο που...

 παράγει αυτή η …σιχαμένη! Ο νόμος της αγοράς δεν είναι ο νόμος του ισχυρού, αλλά ο νόμος αυτού που η κότα καθιστά ισχυρό, μόνον που το κοκοράκι δεν το ξέρει, καθώς νομίζει ότι η ισχύς της εξουσίας κρέμεται από το λειρί του.

Αυτά τα κοκοράκια κυριαρχούν ασφαλώς στον «σοβαρό» ελληνικό Τύπο και δεν θα πρέπει να τα συνδέεις με τα παπαγαλάκια, αν και πολλές φορές κάνουν κικιρίκου, παπαγαλίζοντας τον κυβερνητικό λόγο (σήμερα του ΠΑΣΟΚ, χθες της ΝΔ, αύριο ποιος ξέρει!). Σε αυτούς τους Κικιρίκου, απαντούν κάποιες φορές με το καλύτερο όπλο, το χιούμορ, οι ίδιοι οι αναγνώστες τους, μέσω σχολίων στις ιστοσελίδες εφημερίδων που παρουσιάζουν την λαλιά τους. Σχολιάζοντας το κύριο άρθρο της «Καθημερινής» ( 30/1/2011), υπό τον «εκκαθαριστικό» τίτλο «να τελειώνουμε», το οποίο προτρέπει «να τελειώνουμε με τα καταστροφικά ταμπού και φετίχ της μεταπολίτευσης. [Καθώς] τώρα είναι η στιγμή, γιατί η κοινωνία καταλαβαίνει ότι ο “νόμος και η τάξη” δεν αποτελούν μια “χουντική” εμμονή, αλλά θεμελιώδες συστατικό κάθε σοβαρής κοινωνίας», δύο συμπολίτες μας σημειώνουν:

Συμπολίτης Ι) «Να καταργηθεί το άσυλο, να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις, να καταργηθεί το οκτάωρο, να καταργηθεί η δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη, να καταργηθεί η άδεια, να καταργηθεί το δικαίωμα της απεργίας, να εκδιωχθούν αμέσως από τη χώρα όλοι οι παράνομοι μετανάστες που θέλουν μεροκάματο πάνω από 25 ευρώ (αυτούς που δέχονται λιγότερα ας τους κρατήσουμε να μας κάνουν και καμιά δουλίτσα όταν τους χρειαζόμαστε), να καταργηθούν τα συνδικάτα, και ας τελειώνουμε επιτέλους και με τη δωρεάν παιδεία. Όσοι θέλουν να μορφωθούν ας πληρώσουν».

Συμπολίτης ΙΙ) «Μπραβο σας να τελειωνουμε λοιπον με τα ταμπου, τελειωσαμε με τις συλλογικες συβασεις το συνδικαλισμο τους μισθους τις συνταξεις τη δημοσια παιδεια τελειωσαμε με αυτα τα ταμπου τι μας εμεινε λοιπον το πανεπιστημιακο ασυλο ας ξεμπερδευουμε και με αυτο να ησυχασουμε γιατι η αριστοκρατια των ΜΜΕ ενοχλειται με ολα αυτά. Συγχαρητηρια λοιπον εξω οι μεταναστες μεσα η χρυση αυγη ο πλευρης και ο αδωνις, εξω οι εργαζομενοι φθηνοι και ευελικτοι να δουλευουν οσες ωρες θελει ο εργοδοτης και οποτε θελει χωρις ενσημα και δικαιωματα, ταμπου κι αυτά, ιδιωτικη παιδεια για λιγους και οι υπολοιποι σκλαβοι αμορφωτοι μπραβο κι εις ανωτερα.»

Είδες, η κότα έβγαλε γλώσσα και δεν κοιτάει την φτώχεια της, την ανεργία της ή έστω το μαχαίρι του νοικοκύρη, που ψήφισε για να αξιοποιήσει τα αυγά της προς όφελος του κοτετσιού και όχι εκείνων που ρούφαγαν μέχρι τώρα τα καλύτερα από αυτά, αλλά περιπαίζει και από πάνω τους θύτες της! Όταν μέσα σε αυτήν την κατάσταση βλέπεις το χιούμορ να αντεπιτίθεται, είναι η δυστυχία που περισσεύει. Η δυστυχία και όχι η κακομοιριά. Η συνείδηση του λαού και όχι η αναπαράσταση του λαουτζίκου. Αυτά βλέπω και παίρνω θάρρος. Ευτυχώς, υπάρχουν μπόλικοι καλλιεργημένοι άνθρωποι στην χώρα μας, μεγαλωμένοι με τα ταμπού και τα φετίχ της μεταπολίτευσης, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ποιοι είναι αυτοί που ορίζουν τα ταμπού στην συγκυρία και γιατί θέλουν να τα «σπάσουν». Οι τελευταίοι (οι Κικιρίκου) είναι μάλλον εκείνοι που υπερασπίζονται χούντες με κοινοβουλευτικό προσωπείο, στο όνομα μάλιστα κάποιας αγοραίας ελευθερίας. Αν πράγματι οι Κικιρίκου διέθεταν δημοκρατικό φρόνημα, αντί να εκλιπαρούν τον κ. Παπανδρέου να μην προσφύγει σε εκλογές, θα έπρεπε από την πρώτη κιόλας στιγμή που ο πρωθυπουργός έσκισε το «συμβόλαιο με τον λαό», αντικαθιστώντας το με το «μνημόνιο», να διαπιστώσουν την κατάλυση της δημοκρατικής τάξης. Ξέρω, γελάτε! Είπα και εγώ να συμβάλλω με όσο χιούμορ διαθέτω…

Δεν ενδιαφέρει τον Κικιρίκου η δημοκρατική τάξη, η Νέα Τάξη τον απασχολεί. Αυτή είναι η τάξη που σιχαίνεται τα κοτέτσια και που μισεί τις κότες, παρότι ορέγεται τα αυγά τους. Είναι η καταστροφική τάξη. Η αυτοκτονική τάξη. Αυτοί που δεν κατάλαβαν ότι ο καπιταλισμός δεν εξελίσσεται προς τα πίσω. Είναι η ιστορική φάρσα της προόδου.

Άπληστα κοκοράκια, αν ο φιλελευθερισμός δεν στηρίζεται στην ισότητα, αλλά προαγάγει την ανισότητα, τότε η απειλούμενη με αφανισμό κότα θα σπάσει η ίδια τα αυγά της, μπροστά στον νοικοκύρη της, καθώς δεν θα της είναι πια ούτε ως ουτοπία χρήσιμα και τότε εκείνος θα στρέψει το όργανο αποκεφαλισμού προς το μέρος σας! Θα θεωρήσει ότι φταίτε εσείς που ξεσηκώθηκαν οι κότες.

Δίχως αλληγορική διάθεση πλέον, θα ήθελα να προσθέσω ότι τα εμφανιζόμενα ως ταμπού και φετίχ της μεταπολίτευσης, δεν είναι προϊόν κάποιας δήθεν αριστερής κουλτούρας, αλλά αποκλειστικά της αναπαράστασης αυτής της κουλτούρας από το κυρίαρχο σύστημα, που δόμησε και συντήρησε η πολιτικο-επιχειρηματική τάξη της χώρας μας. Το πρόβλημα στην Ελλάδα, δεν είναι φυσικά οι δημοκρατικοί θεσμοί, αλλά η αδυναμία τους και η στρέβλωσή τους κατά την εφαρμογής τους, εξαιτίας κυρίως της λειτουργίας του πελατειακού κράτους, της διαπλοκής και του δικομματισμού. Οι Κικιρίκου θέλουν να κοπεί το κεφάλι που έχει πονοκέφαλο. Είναι τόσο απλοϊκή η αντίληψή τους που καταλήγει να μεταβάλλεται σε χυδαιότητα. Η ανομία και η αταξία κυριαρχούν εκεί όπου τα καθεστώτα κλονίζονται. Κοίτα γύρω σου να δεις τι γίνεται! Στην Ελλάδα η απορρύθμιση που επέφερε το καθεστώς θα οδηγήσει στην κατάρρευσή του. Και δυστυχώς για τους Κικιρίκου το καθεστώς στην χώρα δεν είναι η όποια αριστερά, αλλά οι ίδιοι και η τάξη την οποία ανταγωνίζονται να εκφράσουν. Και αυτό δεν σας το λέει κάποιο μέλος της οργανωμένης αριστεράς, αλλά ένα στοιχείο του δημοκρατικού πολιτισμού. Στην Ελλάδα δεν λαμβάνει σήμερα χώρα κάποια σύγκρουση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, αλλά διεξάγεται ένας πρωτοφανής αγώνας του καθεστώτος εναντίον της κοινωνίας. Η πολιτική επιστήμη το έχει ερμηνεύσει ως φαινόμενο επιβολής του Α πάνω στον Β, μέσω της μεταβολής της συνείδησης που ορίζει τον Β, ώστε να εξασφαλιστεί η ανοχή του. Οι Κικιρίκου επιχειρούν, λίγο άτσαλα ομολογουμένως, να νομιμοποιήσουν την επιβολή του Α πάνω στον Β, όχι στη βάση μιας κοινωνικής συμφωνίας, αλλά σε εκείνη της «ανάγκης» του Β να απαλλαγεί από τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης, υιοθετώντας παράλληλα την κουλτούρα της αγοράς. Ο Β πρέπει να προσαρμοστεί στην νεοφιλελεύθερη εκδοχή της αγοράς, ώστε να υποταχθεί αυτοβούλως στον Α, πιστεύουν. Η αγορά θα είναι πλέον ο θεσμός που θα ορίζει τον νόμο επιβολής του Α στον Β, διότι αυτό είναι ορθολογικό, διαλαλούν.

Συμφωνώ, η δημοκρατία είναι το πλέον ανορθολογικό πράγμα στον κόσμο αυτό, καθώς «σπάει» την ολοκληρωτική δομή, επιτρέπει την κοινωνική αλλαγή και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Δίνει την δυνατότητα ο Β να αμφισβητήσει το δικαίωμα κυριαρχίας του Α, πάνω του. Χαλάει κατεστημένες δομές, κάστες και τραστ. Μετατρέπει κλειστά συστήματα εξουσιαστικών σχέσεων σε ανοιχτά. Μα, η αγορά δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ορίζει που αρχίζει η ελευθερία του ενός και που σταματά του άλλου, άρα κατασκευάζει δημοκρατική τάξη, λένε τα κοκοράκια. Χούντα κατασκευάζει, αν το δεις έτσι. Η ελευθερία δεν ορίζεται στο πλαίσιο της αγοράς, ούτε έχει όριο τον Άλλον. Ορίζεται ως κοινωνικό και ατομικό αγαθό στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολιτείας ή του κόσμου και όχι σε αυτό της ολοκλήρωσης της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Αυτή είναι η διαφορά του φιλελευθερισμού από τον νεοφιλελευθερισμό και τη Νέα Τάξη του. Ή η αγορά θα προσαρμοστεί στην δημοκρατία ή η δεύτερη στην πρώτη. Αυτό το τελευταίο αγωνίζεται να επιβάλλει σήμερα το καθεστώς με την κυβέρνηση του «τετάρτου δρόμου» και αυτό διαλαλούν οι Κικιρίκου. Αυτή την τάξη επιθυμούν. Την τάξη της αγοράς. Μόνον που αυτό δεν είναι δημοκρατία, είναι στην καλύτερη περίπτωση η «δημοκρατία» των αγοραίων σχέσεων. Μια νεο-πελατειακή δομή, που μασκαρεύεται τον δημοκρατικό λόγο, αγνοώντας προδήλως την κριτική θεωρία που τον συστήνει ως τέτοιον. Έτσι καταλήγουν στον απόλυτο φετιχισμό. Την μεταβολή του κοινωνικού υποκειμένου σε πράγμα. Οι σχέσεις των ανθρώπων, μεταλλάσσονται θεσμικά και ερμηνευτικά σε σχέσεις πραγμάτων, ενώ ορίζονται ως πραγματισμός και ορθολογισμός. Και όπως ίσως θα γνωρίζεις τα πράγματα δεν έχουν αξιοπρέπεια, αλλά αποκλειστικά αξία, που τους προσδίδει η σχέση του Α με κάποιον άλλον επίσης Α. Κικιριιιιιικουου!!!