Πώς μπορεί να προχωρήσει η αναδιάρθρωση της τηλεοπτικής αγοράς...

Από το marketingweek.gr Η πρόσφατη δήλωση του Chief Operating Officer του Antenna Alex Holland , σύμφωνα με την οποία αν συνεχιστεί η π...

Από το marketingweek.gr

Η πρόσφατη δήλωση του Chief Operating Officer του Antenna Alex Holland, σύμφωνα με την οποία αν συνεχιστεί η πτώση της διαφημιστικής δαπάνης «η ελληνική αγορά δεν αντέχει επτά πανελλαδικά κανάλια», θέτει σε πρώτο πλάνο το θέμα της αναδιάρθρωσης της αγοράς στον χώρο της Τηλεόρασης.
Το κύριο ερώτημα το οποίο τίθεται δεν είναι αν θα γίνει αναδιάρθρωση, αλλά πως αυτή θα υλοποιηθεί και τι δυνατότητες υπάρχουν να περιοριστεί κατά το δυνατόν το κόστος της προσαρμογής αυτής, για τους κάθε είδους εμπλεκόμενους και την ελληνική οικονομία στο σύνολό της. Είναι προφανές ότι όλα αυτά...
συζητούνται υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίζεται η ομαλή (έστω και με δυσκολίες), πορεία της ελληνικής οικονομίας προς τη δημοσιονομική προσαρμογή. Κάτι το οποίο δεν έχει ακόμα διασφαλισθεί και θα εξαρτηθεί και από τις εσωτερικές εξελίξεις αλλά και από τις εξελίξεις στην Ευρώπη, σε σχέση με την τελική μορφή του μηχανισμού διάσωσης.
Πώς μπορεί λοιπόν να περιοριστεί ο αριθμός των πανελλαδικής εμβέλειας σταθμών; Οι δρόμοι που υπάρχουν είναι δύο: συγχωνεύσεις και τερματισμός λειτουργίας. Στην περίπτωση των κρατικών σταθμών είναι προφανές ότι θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει η διαδικασία της συγχώνευσης. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να λειτουργούν δύο κρατικοί σταθμοί οι οποίοι έχουν τον ίδιο λίγο πολύ προσανατολισμό, σε μια εποχή που το κράτος είναι σε κατάσταση ημι-χρεοκοπίας.
Η συγχώνευση της ΝΕΤ και της ΕΤ1, ακόμα και αν δεν συνεπάγονταν περιορισμό του προσωπικού, θα είχε ως αποτέλεσμα μια δραστική περικοπή δαπανών στο κόστος προγράμματος, αναμετάδοσης κ.λπ. και θα απελευθέρωναν και κάποια διαφημιστική δαπάνη, που θα διευκόλυνε την πορεία των υπολοίπων μη ιδιωτικών σταθμών.
Σε ό,τι αφορά τα ιδιωτικά κανάλια τα πράγματα είναι περισσότερο σύνθετα και η πορεία της αναδιάρθρωσης συνδέεται με τα ειδικά χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων σταθμών. Σταθμοί με πολύ μεγάλα χρέη, που έχουν στην ουσία περάσει στη διαχείριση των τραπεζών, δεν μπορούν με οικονομική λογική να συνενωθούν με άλλους. Οι τράπεζες που έχουν τελικά και την ευθύνη, αφού αυτές θα μετρήσουν πόσα χρήματα τελικά θα χάσουν, θα πρέπει να αξιολογήσουν αν τις συμφέρει να τους διατηρήσουν στη ζωή, με όποιες περικοπές και να αποφύγουν τα φαινόμενα του ντόμινο σε άλλες αγορές, που θα δημιουργήσει ο τερματισμός λειτουργίας, ή αν δεν τις συμφέρει να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση.
Οι σταθμοί που εξακολουθούν να μπορούν -υπό προϋποθέσεις- να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά, έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν με τη λογική της συγχώνευσης. Και εκεί αυτό που μετράει είναι οι δυνατότητες οικονομιών κλίμακος που μπορούν να επιτύχουν στα κάθε είδους κόστη. Τόσο στο πρόγραμμα, όσο και στα διοικητικά κόστη και τα κόστη αναμετάδοσης.
Στο σημείο αυτό έχει νόημα να υπάρξει όμως και παρέμβαση του κράτους. Γιατί από πλευράς αδειοδότησης, αλλά και από πλευράς ιδιοκτησιακού καθεστώτος και φορολογικών κινήτρων, οι τηλεοπτικοί σταθμοί αποτελούν μια τελείως ειδική περίπτωση. Για να μπορούν να προχωρήσουν πρακτικά συγχωνεύσεις, πρέπει οι σταθμοί μαζί με την πολιτεία να ερευνήσουν άμεσα τα πρακτικά εμπόδια που τίθενται και η πολιτεία να προβεί επίσης άμεσα στις αλλαγές που είναι νομοθετικά και διοικητικά αναγκαίες για να αρθούν. Ο χρόνος που είναι διαθέσιμος είναι ελάχιστος και αν δεν υπάρξουν έγκαιρα σχετικές πρωτοβουλίες, αντί για συγχωνεύσεις θα έχουμε ανεξέλεγκτες εξελίξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε απώλειες θέσεων εργασίας και επιχειρηματικών κεφαλαίων, πολύ μεγαλύτερες από αυτές που επιτάσσει η πραγματικότητα.