Γερμανία: Οι επισκέψεις γερμανών πολιτικών σε οίκους ανοχής...

Από το http://heraklion1.blogspot.com/ Όλα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης γράφουν αυτές τις μέρες για τις οικείες επαφές του Ιταλού π...

Από το http://heraklion1.blogspot.com/

Όλα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης γράφουν αυτές τις μέρες για τις οικείες επαφές του Ιταλού προέδρου Σίλβιο Μπερλουσκόνι με πόρνες. Αποσιωπώντας, ότι τα πράγματα στη Γερμανία είναι πολύ χειρότερα. Αλλά αυτό είναι προφανώς ένα θέμα ταμπού. Δείτε εδώ, ποιοί γερμανοί πολιτικοί, πότε και πόσο συχνά επισκέπτονται -συχνά ανήλικες - πόρνες, πώς απολαμβάνουν τις σεξουαλικές περιποιήσεις τους σε ιδιωτικά αεροπλάνα σε βάρος των φορολογουμένων, και ποιά...

γερμανικά κρατίδια διατηρούν μια διακριτικά εργαζόμενη υπηρεσία Courier, ένα »Escortservice«, η οποία μεσολαβει για την προμήθεια γυναικών για χαλάρωση των πολιτικών, και βέβαια σε βάρος των φορολογουμένων.
Σχεδόν κάθε μέρα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης αποκαλύπτουν αυτάρεσκα ολο και νέα ονόματα των ιερόδουλων, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Στην Ιταλία τέτοιες υποθέσεις γίνονται αδιάκριτα θέματα δημοσίων συζητήσεων. Εντελώς διαφορετική είναι η κατάσταση στη Γερμανία. Διότι στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας οι εισαγγελείς εξαρτώνται απο τίς οδηγίες των πολιτικών.
Σε απλή γλώσσα, αυτό σημαίνει: Όταν οι έρευνες εναντίον πολιτικών είναι για πολιτικούς λόγους ανεπιθύμητες, τότε οι εισαγγελείς, ύστερα απο επεμβάσεις των πολιτικών, προτιμούν να κάθονται φρόνιμα και να μην ανοίγουν το στόμα τους. Το κοινό δεν θα πρέπει να μάθει τίποτε για τέτοιες υποθέσεις.
Οι γερμανοί δημοσιογράφοι είναι συχνά υπηρέτες της εξουσίας - και κρατούν το στόμα τους κλειστό, αν και έχουν την υποχρέωση να τις γνωστοποιήσουν στο κοινό. Θυμάστε την "υπόθεση Friedman" με τις ανήλικες πόρνες απο την Ανατολική Ευρώπης, που εξαναγκαζονταν ύστερα απο την χρήση κοκαίνης και βιας να "περιποιούνται" τον πολιτικό αυτό των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), που στην κρατική τηλεόραση παρουσίαζε την εκπομπή "Vorsicht Friedman!" ("Προσοχή Friedman!"), όπου παρίστάνε τον αυστηρό δικαστή των ανήθικων αντισημιτικών, διετέλεσε δε απο το 2000 μέχρι το 2003 και Αντιπρόεδρος του πανίσχυρου Zentralrat der Juden in Deutschland (Κεντρικό Συμβούλιο των Εβραίων στη Γερμανία); Την εποχή εκείνη υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας ήταν ο Otto Schily των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), ο οποίος με το που έγινε γνωστη η "υπόθεση Friedman" πήρε απο τις εισαγγελικές αρχές όλα τα αποδεικτικά στοιχεία των ερευνών στα χέρια του. Διότι σ' αυτά εμφανίζονταν, εκτός απο τον Michel Friedman, σαν πελάτες ανήλικων που εξαναγκάζονταν σε πορνεία και περισσότερα από 160 άλλα γνωστά ονόματα "προσωπικοτήτων" από την πολιτική, την οικονομία, τον αθλητισμό και τα μέσα ενημέρωσης (μεταξύ άλλων και ένας προπονητής ποδοσφαίρου, τρεις ποδοσφαιριστές της Bundesliga, δύο τραγουδιστές ποπ, 17 πολιτικοί, οκτώ επιχειρηματίες και 34 δημοσιογράφοι). Μερικοί απο αυτούς που σήμερα επικρίνουν τα σκάνδαλα με τα Call-Girl του Μπερλουσκόνι, ήταν το 2003 μέσα στη λίστα που ο Otto Schily είχε κάνει κατάσχεση, και η οποία εξακολουθεί να φυλάσσεται σαν κρατικό μυστικό. Η μανία των γερμανών πολιτικών και των γραμματέων τους για πόρνες φέρνει σε δύσκολη θέση ακόμη και εκείνους που τους τις προμηθεύουν. Ο "κόκκινος πρίγκηπας" Steffen J. στο Βερολίνο, γνωστός με το όνομα "Ο Πρίγκιπας της Stutti" (της Stuttgarter Platz, τότε κακόφημης πλατείας του Βερολίνου), ξεκίνησε "την καριέρα" του την εποχή του Willy Brandt (SPD). Ο Steffen J. έπρεπε να προμηθεύει στον Brandt και στους κομματικούς του φίλους πόρνες, μετα τους εκβιασμούς που έγιναν στον γερουσιαστή Heinrich Albertz (επάγγελμα θεολόγος και πάστορας της ευαγγελικής εκκλησίας) και τον Erich Mende ύστερα απο τις επισκέψεις τους στον αριστοκρατικό οίκο ανοχής του Βερολίνου "Pension Clausewitz".
Η πολιτική χρειαζόταν πλέον έναν αξιόπιστο βοηθό, ο οποίος θα μπορούσε να κάνει διακριτικά τις συνδέσεις της με τον γυναικείο κόσμο. Ο Steffen J. ήταν νέος και γνώριζε πολλές ελαφρές κυρίες και από τότε έκανε μαζί τους καριέρα στο Βερολίνο και στη Βόννη. Όλοι οι ισχυροί από το Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο της Καγκελαρίας, την Ομοσπονδιακή Βουλή και το Ομοσπονδιακό Γραφείο Δίωξης του Εγκλήματος ερχόντουσαν για δεκαετίες στον Steffen J. με κάθε είδους ασυνήθιστα αιτήματα. Τα οποία πλήρωνε πάντα ο Γερμανός φορολογούμενος. Ποιοι ήταν και είναι οι πελάτες;
Ποιός γνωστός πολιτικός νοικιάζει Call Girls, φερ' ειπείν μια "γυναίκα-παιδί χωρίς ταμπού και με μέγεθος φορεμάτων 32", μια "αισθησιακή έγχρωμη" η μια "Σουηδέζα με μέγεθος σουτιέν 80 DD" και βελτιώνει έτσι τις βουλευτικές του αποζημιώσεις που πληρώνουν οι φορολογούμενοι και ανέρχονται μηνιαίως στα 7009 € συν ένα αφορολόγητο ποσό εξόδων απο 3647 €; Γιατί ορισμένα μέλη της Ομοσπονδιακής Βουλής περιφέρονται με το αυτοκίνητό τους στην "αγορά παιδιών" (Kinderstrich) της Kurfürstenstraße του Βερολίνο; Και τι κάνουν στα γκέι μπαρ της Fuggerstrasse και της Eisenacher Strasse;
Γιατί πληρώνονται γυναίκες απο τα κόκκινα φανάρια 2.500 ευρώ την ώρα για να "περιποιούνται" διακριτικά πολιτικούς, σε αεροπλάνα κατα την πτήση; Και γιατί όλα τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έκαναν πριν από μερικές εβδομάδες τα στραβά μάτια, όταν έγινε γνωστό, ότι γερμανοί εκπρόσωποι στην ΕΕ λειτουργούσαν στο κέντρο των Βρυξελλών έναν οίκο ανοχής; Σαν γερμανός δημοσιογράφος είναι καλο να κακολογείς τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γιατί αυτό δεν βλάπτει την καριέρα σου. Εδώ όμως, μπροστά στην πόρτα μας, οι ίδιοι κλείνουν καλύτερα τα μάτια τους. Για να μην βλέπουν τίποτε.
berlin-athen.eu