Συλλογισμοί...

Του Νίκου Παπαδάκη    Συλλογισμοι, περπατώντας σε εναν δρόμο διχως αυριο... Δυστυχως ηρθε η ωρα να παραδεχθουμε οτι ο νεοελληνας καμια ...

Του Νίκου Παπαδάκη  

Συλλογισμοι, περπατώντας σε εναν δρόμο διχως αυριο...
Δυστυχως ηρθε η ωρα να παραδεχθουμε οτι ο νεοελληνας καμια σχεση δεν εχει πια με τους προγονους του.
Νεοελληνες που υποκυπτουν αμαχητι κατω απο τη μποτα του ΔΝΤ της Ευρωπης και της Νεας Ταξης Πραγματων.
Νεοελληνες που υποκλινονται και ζητωκραυγαζουν μπροστα στο πλουσιο στηθος της καθε τηλεπαρουσιαστριας πρωινης ζωνης και τα οπισθια της καθε νεας Ελληνιδας πορνοσταρ, την ιδια στιγμη που οικονομικοι τρομοκρατες, ντυμενοι με ακριβα κουστουμια, αλωνιζουν ως κατακτητες ανενοχλητοι στο κεντρο της Αθηνας.
Νεοελληνες που ανέχονται προεδρους διεθνων οικονομικων οργανισμων να καθονται στα εδρανα του κοινοβουλιου τους, αποκαλώντας τους "αρρωστους" και παρουσιαζοντας τους εαυτους τους ως "Γιατρους".
Ειναι, τουλάχιστον γελοιο, αυτοι που...
 δολοφόνησαν δεκαδες εκατομμυρια ανθρώπους στους παγκοσμιους πολεμους. Αυτοι που δολοφόνησαν εκατονταδες χιλιαδες αμαχους στο Αφγανισταν, στο Ιρακ και την Παλαιστινη. Αυτοι που αφηνουν χιλιαδες παιδια να πεθαινουν στον κοσμο καθε μερα απο ασιτια και γιατρεψιμες αρρωστιες, αυτοι που για να αυξησουν τους ηδη τεραστιους τραπεζικους λογαριασμούς τους σε ενα αρρωστημενο παιχνιδι εξουσιας, αψηφουν τον ανθρωπο, την ευημερια του και το δικαιωμα του στο ονειρο για μια καλυτερη ζωη, να αποκαλουν τους πολιτες ενος κρατους με τεραστιο πολιτισμικο παρελθον, αρρωστους.
"Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί ζούσαν ακόμα σε σπηλιές» διαλλαλουν οι παραπανω νεοελληνες υπερηφανοι για την ιστορια τους.
Μηπως ο σημερινος "πολιτισμος" ταυτίζεται με τη ζωη μεσα στις σπηλιες και οι Ελληνες βρισκονται παλι στο σταυροδρόμι της ιστοριας τους χτιζοντας νεους "Παρθενωνες", δινοντας παλι το φως του πολιτισμου στον υπολοιπο κοσμο;
Είτε θα μας θυμαται η ιστορια οπως τους περηφανους, ηρωικους και μαχητικους προγόνους μας, ή θα μας θυμαται ως αυτους που ειχαν παλι την ευκαιρία να αλλάξουν τον ρου της παγκοσμιας ιστοριας αλλα ηταν πια τοσο φοβισμενοι και δειλοι που απλως δεν εκαναν τιποτα.