Η χαμένη τιμή του Πυρσού...

Toυ Αντώνη Κάργα Κάποτε τα σύμβολα είχανε αξία . Είχανε αξία γιατί είχαν σημασία για τους ανθρώπους που πίστευαν σε αυτά. Πολεμιστές με σύμ...

Toυ Αντώνη Κάργα

Κάποτε τα σύμβολα είχανε αξία. Είχανε αξία γιατί είχαν σημασία για τους ανθρώπους που πίστευαν σε αυτά. Πολεμιστές με σύμβολα στις ασπίδες, πολίτες υπό τη σκέπη μίας σημαίας, πιστοί με το σύμβολο του Θεού τους, αθλητές με το εθνόσημο και τεχνίτες με το έμβλημα της συντεχνίας τους.
Γυρίζοντας τον κόσμο, μπορεί κανείς να βρει ανθρώπους με άλλο χρώμα και γλώσσα, πιστούς διαφορετικού Θεού, πολίτες άλλου κράτους, μετόχους άλλης παιδείας, παιδιά μιας άλλης κουλτούρας … δεν θα βρει όμως άνθρωπο που να μην έχει εσωτερικεύσει και να έχει κάνει προσωπικό του βίωμα κάποιο σύμβολο.
Τα σύμβολα έχουν δύναμη για αυτούς που...

πιστεύουν σε αυτά. Δύναμη να μας κάνουν καλύτερους ή χειρότερους. Ανθρωπισμό και βοήθεια μοιράζει ο «Ερυθρός Σταυρός», πόλεμο και βία έφεραν οι «Σταυροφόροι». Σε κάθε περίπτωση πάντως τα σύμβολα που υιοθετεί ο καθένας δίνουν στοιχεία για την κουλτούρα και τις αρχές που ενστερνίζεται.
Ο Πυρσός υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων σημαντικό σύμβολο. Είναι το Πυρ, που έκλεψε ο Προμηθέας από τους Θεούς του Ολύμπου και το χάρισε στους ανθρώπους, με οδυνηρές για τον ίδιο συνέπειες. Αποτελεί το σύμβολο του περάσματος από τις ανοργάνωτες και σκόρπιες ομάδες ανθρώπων, στις κοινωνίες και τον πολιτισμό. Συμβολίζει τη θέληση για πρόοδο, την αέναη φλόγα της εκπαίδευσης που στόχο έχει να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους.
Η επιλογή του Πυρσού ως σύμβολο της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε αναγκαία στη ιστορική συγκυρία που πραγματοποιήθηκε καθώς έπρεπε να προσδιοριστεί η ταυτότητα ενός πολιτικού κόμματος το οποίο κλήθηκε να ενώσει τους διχασμένους Έλληνες και θέσει τις βάσεις για την πολιτική, οικονομική και πνευματική πρόοδο του τόπου. Οι κινήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή κα ιδιαίτερα η προσήλωση του στον στόχο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (και όχι απλά Ένωσης – γιατί και οι λέξεις κρύβουν συμβολισμούς) καθιστούσαν το σύμβολο της ΝΔ κομμάτι μίας ευρύτερης πολιτικής φιλοσοφίας.
Έκτοτε, πολύ νερό έχει τρέξει στο αυλάκι της πολιτικής ζωής. Τα οράματα έχουν ξεθωριάσει και οι μακρόπνοοι στόχοι έχουν ξεφουσκώσει. Η σύνθεση ιδεών μεταβλήθηκε σε «κυβερνητικό πρόγραμμα», το κόμμα αξιών σε κόμμα εξουσίας, οι ιδεολογικές συνθέσεις σε ιδεολογικές εκπτώσεις, η πολιτική διεύρυνση σε πολιτικούς συμβιβασμούς. Οι πολίτες στρέφουν συστηματικά την πλάτη στα πολιτικά κόμματα, θεωρώντας ξεκάθαρα πως δεν μπορούν να φέρουν ευημερία στον τόπο, ενώ την ίδια ώρα τα φαινόμενα κομματικού «οπαδισμού» θεωρούνται φυσιολογικά.
Το κυνήγι της εξουσίας ως αυτοσκοπός στέρει και από τα σύμβολα κάθε ουσία. Τα σύμβολα μπορεί να απώλεσαν την αξία τους αλλά σίγουρα απέκτησαν μία νέα τιμή, αυτήν της αντικειμενικής αξίας. Ο Πυρσός δεν χωράει στην εποχή μας και ήρθε η ώρα να σβήσει. Χωράει όμως στις καρδιές μας και στη συνείδηση μας. Τα σύμβολα αποτελούν τον καθρέφτη υψηλών ιδεών και οι ιδέες δεν αποθνήσκουν.

Έδυσε ο ήλιος και έσβησε ο πυρσός
Εδώ θα κυβερνάνε ο φόβος και ο σκοταδισμός