Το πολυνομοσχέδιο για την Υγεία...

Από την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑ.ΣΟ.Κ Ο Υπουργός Υγείας και η κυβέρνηση, απροκάλυπτα, απροσχημάτιστα και αδιάκριτα μετατρέπουν τον π...

Από την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΠΑ.ΣΟ.Κ

Ο Υπουργός Υγείας και η κυβέρνηση, απροκάλυπτα, απροσχημάτιστα και αδιάκριτα μετατρέπουν τον πολίτη σε πελάτη για να υποστηριχθεί χωρίς όρους η ιδιωτική υγεία. Με ένα νομοσχέδιο σκούπα χωρίς τομές αλλά με έντονο διαχειριστικό χαρακτήρα η υγεία από δημόσιο αγαθό εμπορευματοποιείται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ιδιωτικών συμφερόντων που απαιτούν να θυσιάσει ο ελληνικός Λαός τη ζωή του για να αποκομίσουν παραπάνω κέρδος. Η επιδιωκόμενη ενοποίηση των κλάδων υγείας και των ταμείων εξυπηρετεί μια λογιστική λογική για...

 δήθεν εξορθολογισμό των δαπανών της υγείας αλλά κατ' ουσία αποδιαρθρώνει τις δομές του υπάρχοντος συστήματος υγείας μέσα από την ισοπέδωση των παρεχόμενων υπηρεσιών απαιτώντας από τους Έλληνες πολίτες να στοιχούνται σε ατελείωτες σειρές αναμονής ή και να εγγράφονται σε ατελείωτες λίστες αναμονής που καμία χρησιμότητα δεν έχουν. Με άλλα λόγια απαιτεί από εκείνους που δεν έχουν χρήματα -και στις μέρες μας η κυβέρνηση αύξησε πολύ τον αριθμό τους- να συνωστίζονται στα πρωινά ιατρεία του ΕΣΥ και σε κείνους που πληρώνουν και να απευθύνονται στα απογευματινά ιατρεία. Ο Υπουργός απαιτεί οι Έλληνες να διακρίνονται σε νέες “κοινωνικές τάξεις” σύμφωνα με το πόσο μπορεί να αγοράσουν την υγειονομική τους περίθαλψη.

Είναι βέβαιο ότι απαιτείται έλεγχος της φαρμακευτικής δαπάνης για να μην υπάρχουν δυσθεώρητα και ανεξέλεγκτα χρέη που περισσότερο εξυπηρετούν το πολιτικό χρήμα παρά υπηρετούν την φαρμακευτική περίθαλψη του χειμαζόμενου ελληνικού Λαού. Ήδη η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έδειξε το δρόμο αλλά απαιτούνται και άλλες σύνθετες ενέργειες που θα μειώσουν σε όλα τα ταμεία τις συγκεκριμένες δαπάνες χωρίς να υποβαθμίσουν όμως την περίθαλψη του ελληνικού Λαού. Ο Λαός απαιτεί αυτοί που θησαύρισαν επί χρόνια σε βάρος της υγείας του και του δημοσίου συμφέροντος να τιμωρηθούν. Είναι καιρός πλέον η δημόσια υγεία να αποτελέσει τη βάση του νέου κοινωνικού κράτους που απαιτεί η εποχή μας και όχι στο όνομα της κρίσης να αποδιαρθρωθεί τελείως το σύστημα υγείας.
Πρέπει να καταλάβει ο υπουργός και κάθε “επιτροπή σοφών” πως η συγχώνευση και η κατάργηση των νοσοκομείων δεν μπορεί να γίνει με μοναδικό γνώμονα τον περιορισμό εξόδων για να ικανοποιηθεί η τρόικα. Οι υγειονομικές μονάδες έχουν αποστολή, λειτουργία και κριτήρια ύπαρξης όπως η πληρότητα, μέση διάρκεια νοσηλείας, εργαστηριακές αναλύσεις, χειρουργεία, κ.λ.π για τις ανάγκες του πληθυσμού και όχι την εξυπηρέτηση των οικονομικών δεικτών για να αισθάνεται δικαιωμένο το ΔΝΤ. Οι Έλληνες φορολογούνται και υφίσταται κάθε θυσία για να μπορέσουν να επιβιώσουν και όχι για να εξυπηρετήσουν τα χρέη που δημιούργησαν οι πολιτικοί. Η ηθική απαιτεί να σωθεί η αξιοπρέπεια του πολίτη και οι στοιχειώδεις αρχές του ανθρωπισμού. Πρέπει να πάψει ο Υπουργός να κατεργάζεται διαδικασίες που εξυπηρετούν την ιδιωτικοποίηση της υγείας. Το δικαίωμα στη ζωή αποτελεί καθήκον για κάθε φρόνιμη πολιτική ηγεσία που σέβεται τον εαυτό της και το λαό της. Μόνο οι νεοφιλελεύθεροι και οι νεοσυντηρητικοί σοσιαλίζοντες απαιτούν να μετατραπεί ο Λαός σε σώμα εκμετάλλευσης για να εξυπηρετηθούν κάποια ιδιαίτερα συμφέροντα.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑ.ΣΟ.Κ καλεί τον Υπουργό Υγείας να ξανασκεφτεί το πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε και να προβεί σ' εκείνες τις τροποποιήσεις που θα εξυπηρετούν το Λαό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ δημιούργησε σύστημα υγείας για να υπηρετεί το Λαό και όχι για να τον εκμεταλλεύεται. Και αυτό ο κ. Λοβέρδος οφείλει να το θυμάται. Η επιλησμοσύνη εξυπηρετεί αυτούς που συνειδητά εκμεταλλεύονται το ΕΣΥ -και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί- για να το αποδιαρθρώσουν και όχι αυτούς που σέβονται την ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ και τις αρχές του.
Υ.Γ. Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε πολύ φιλόξενο για πολλούς, τους οποίους όχι μόνο φιλοξένησε στους κόλπους του αλλά τους εμπιστεύτηκε και υπουργικά αξιώματα. Άσχετα με το ότι το «θυμήθηκαν» αργά και εκ του ασφαλούς. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση τους να σέβονται και το κίνημα που τους ανέδειξε και την ιστορία του και κυρίως να διαθέτουν την πολιτική ταπεινότητα για να μην προσβάλλουν την ιστορία του, την κυβερνητική του προσφορά και τα στελέχη του.
Η μόνη δικαιολογία για όσους ανακαλύπτουν ότι η αρχή της χρεοκοπίας της χώρας βρίσκεται στη δεκαετία του ’80, είναι ότι τότε δεν ασχολούταν με την πολιτική αλλά με την επαγγελματική τους ανέλιξη.
Τι δικαιολογία να αναζητήσει όμως κανείς για όσους ανακαλύπτουν σήμερα, προεκλογική δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ; Ίσως η καθημερινή προσπάθεια για την καλλιέργεια του προσωπικού τους προφίλ να είναι σημαντικότερη προτεραιότητα από την προσφορά στον τόπο και την Κυβέρνηση. Τα μέλη όμως και τα στελέχη του κόμματος έχουν και μνήμη έχουν και κρίση!