Ως ωραίοι Έλληνες…

Γράφει η Μικαέλλα Λοϊζου Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας , ο οποίος αντιμετωπίζει σφοδρότατες επικρίσεις στ...

Γράφει η Μικαέλλα Λοϊζου

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος αντιμετωπίζει σφοδρότατες επικρίσεις στο εσωτερικό μέτωπο σε όλα τα επίπεδα, έχει τις τελευταίες ημέρες βρεθεί εκ νέου στο στόχαστρο των πολιτικών δυνάμεων, για σειρά δηλώσεων και χειρισμών του. Ακόμη και ο αρχηγός του συμπολιτευόμενου ΔΗΚΟ και Πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση του απ’ αυτήν του Δημήτρη Χριστόφια, με την παραίνεση να μην προβαίνει σε «άτοπες, αχρείαστες και λανθασμένες τοποθετήσεις». Η πιο πρόσφατη «άτοπη» ήταν αυτή που εκστόμισε ενώπιον του φοιτητικού κοινού του συνεδρίου της...
ΠΟΦΕΝ: «Αυτοί που δεν θέλουν την ομοσπονδία να σηκωθούν ως ωραίοι Έλληνες και να το πουν: Δεν θέλουμε την ομοσπονδία. Και να δούμε ποιος θα κερδίσει στο τέλος της ημέρας. Θα κερδίσουμε τη διχοτόμηση, θα χάσουμε τη μισή μας πατρίδα», δήλωσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στα κόμματα αλλά και αγανάκτηση σε μεγάλη μερίδα πολιτών.

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) είναι το συνταγματικό μοντέλο πάνω στο οποίο βασίστηκε το περιβόητο σχέδιο Ανάν, το οποίο απορρίφθηκε από το 76% των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα του 2004. Το εν λόγω μοντέλο αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, καθώς δεν εμφανίζεται πουθενά στον πλανήτη και παραπέμπει, εν μέρει, στο σύστημα του Βελγίου αλλά και στο Απαρτχάιντ. Όπως αποκαλύπτεται από σειρά πρώην διαβαθμισμένων εγγράφων, πρόκειται για ένα μοντέλο που αναπτύχθηκε από τουρκικής και βρετανικής πλευράς και ουδέποτε τέθηκε ενώπιον του λαού προς έγκριση η διαπραγμάτευσή του. Εδώ και τρεις δεκαετίες, οι εκάστοτε διαπραγματευτές της Κυπριακής Δημοκρατίας συζητούν διάφορες εκδοχές του, χωρίς, ωστόσο, να έχουν ποτέ καταλήξει σε μια κοινώς αποδεκτή μορφή του, η οποία να διασφαλίζει τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητα του κράτους που θα προκύψει.

Ουσιαστικά προνοεί το διαχωρισμό της Κύπρου σε δύο ζώνες (συνιστώσες πολιτείες), οι οποίες θα πρέπει να έχουν σχεδόν εθνικώς αμιγείς πληθυσμούς και εθνική πλειοψηφία στις περιουσίες, ώστε να είναι εγγυημένη η «πολιτική ισότητα». Η πολιτική ισότητα δεν μεταφράζεται ως άνθρωπος ίσος προς ίσον σε αυτή την περίπτωση, αλλά ως κοινότητα ίση προς κοινότητα, παρά το γεγονός πως η ελληνική κοινότητα του νησιού είναι αριθμητικά τετραπλάσια από την τουρκική. Για την εφαρμογή τέτοιων προνοιών, μονόδρομο φαίνεται να αποτελούν οι μόνιμες αποκλίσεις από τις τέσσερις βασικές ελευθερίες της Ε.Ε., καθώς και κάποιες εκπτώσεις στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτό του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και το δικαίωμα στην περιουσία. 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το κυβερνών κόμμα ΑΚΕΛ, υποστηρίζουν ότι η ΔΔΟ, αν και αποτελεί «ιστορικό συμβιβασμό», είναι η μοναδική ρεαλιστική προσέγγιση στη λύση του Κυπριακού. Μετά το 2004, όμως, οι φωνές των διαφωνούντων έχουν δυναμώσει σημαντικά και πλέον και αρκετά κόμματα εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις, έστω συγκαλυμμένα. Ο Δημήτρης Χριστόφιας συχνά δηλώνει ότι η ΔΔΟ αποτελεί «ανάχωμα στην διχοτόμηση» και, αξιοποιώντας ένα τετριμμένο επικοινωνιακό πυροτέχνημα, μετατρέπει  τους πολέμιους του συγκεκριμένου μοντέλου σε υπερασπιστές της διχοτόμησης.

Το «ως ωραίοι Έλληνες», όμως, δεν έχει ενοχλήσει μόνο τους πολέμιους της ΔΔΟ αλλά την μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού, καθώς η φράση αυτή έχει ενταχθεί στο πλαίσιο αποδόμησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων της Κύπρου, την οποία πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι το ΑΚΕΛ επιδιώκει, ως μέθοδο «εύκολης χώνεψης» της υπό διαπραγμάτευσης λύσης. Σε αυτήν εντάσσονται κάποιες αλλαγές που προωθήθηκαν στην παιδεία, οι συχνές αντιπαραθέσεις ΑΚΕΛ-Αρχιεπισκόπου και οι περίεργες αναφορές του Πρόεδρου, όπως η ευχή του το Μπαϊράμι και η Λαμπρή να είναι αδέλφια δίδυμα και, εσχάτως, η παντελώς ανιστόρητη (και πολλάκις ανακατασκευασθείσα) δήλωση του ότι «οι ούτω καλούμενες μητέρες πατρίδες, εισέβαλαν στην Κύπρο», που παραλίγο να δημιουργήσει διπλωματικό επεισόδιο με την Ελλάδα. Ανάμεσα στα πολλά καυστικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες ημέρες στον κυπριακό Τύπο, είναι και το ακόλουθο, το οποίο υπογράφει η δημοσιογράφος της «Σημερινής» Μικαέλλα Λοΐζου και δημοσίευσε η εφημερίδα στις 30/12/2010.

Είμαι πολύ ωραία Ελληνίδα!

Είμαι ωραία Ελληνίδα, Πρόεδρε, και μάλιστα πάρα πολύ ωραία Ελληνίδα. Κι αυτό γιατί δεν τάσσομαι απλώς εναντίον της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά γιατί τάσσομαι πάρα πολύ κατά της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Πώς να το κάνουμε, Πρόεδρε; Δεν μπορώ να το πολεμήσω. Φταίνε, βλέπεις, οι ωραίες ελληνικές ιδέες με τις οποίες γαλουχήθηκα. Μ' αυτές μεγάλωσα κι αυτές εγκρίνω και προκρίνω. Το ωραίο ελληνικό έθνος γέννησε την ωραιότερη ιδέα της ιστορίας, τη Δημοκρατία, και σ' αυτήν πιστεύω, Πρόεδρε. Σ' αυτήν, στην ολότητά της. Χωρίς οδυνηρούς συμβιβασμούς, χωρίς προσβλητικές, για τον πολιτισμένο κόσμο, εκπτώσεις. Πιστεύω στο ωραίο αντίθετο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, Πρόεδρε, την ωραία Δημοκρατία.
Πιστεύω, ακόμη, στους ωραίους αγώνες και στα ωραία, υψηλά ιδανικά. Γι' αυτό και δεν συμβιβάζομαι με τη μασκαρεμένη διχοτόμηση, με τα λαβωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, με τη συμφωνία σε αιώνιες καταδίκες. Γιατί είμαι ωραία, πολύ ωραία Ελληνίδα, Πρόεδρε, εγγόνι της ΕΟΚΑ, που πιστεύει στην ωραία λευτεριά. Γιατί είμαι ωραία, πολύ ωραία Ελληνίδα, Πρόεδρε, και η ωραία φιλοσοφία των προγόνων μου με έμαθε να αμφισβητώ, να μην πιστεύω ό,τι κάποιοι σαν εσένα προσπαθείτε να μου πλασάρετε σε τιμή ευκαιρίας. Ο ωραίος ελληνικός νους, Πρόεδρε, με έμαθε να σκέφτομαι, όχι να αφήνω άλλους να συσκέπτονται για μένα.
Συγχώρεσε με, Πρόεδρε, που δεν μπορώ να πουλήσω την ομορφιά της ελληνικής ψυχής, για χάρη μιας υπόκλισης στην κοινωνικοπολιτική βαρβαρότητα. Συγχώρεσε με, Πρόεδρε, που δεν μπορώ να συμβιβαστώ με πολύ λιγότερα από όσα μου προσφέρει η ωραία Ευρώπη, που ακόμα και τον Δία σαγήνευσε με την ομορφιά της, και να καταδικαστώ στη θνησιμότητα του ρευστού. Συγχώρεσε με, που δεν μπορώ να έχω πιο λίγα ανθρώπινα δικαιώματα, για να μπορέσεις εσύ να γίνεις «Πρόεδρος της λύσης» και να έχουν τα ωραία παιδιά που θα κάνω άλυτες απορίες μια ζωή.
Είμαι ωραία, πολύ ωραία Ελληνίδα, Πρόεδρε, για να συμβιώσω με την ασχήμια που προτείνεις. Πολύ ωραία Ελληνίδα για να δηλώσω, ελαφρά τη καρδία, ρίψασπις. Πολύ ωραία Ελληνίδα για να κτυπήσω ενέσεις ηττοπάθειας και να ξεπέσω.
Ελπίζω να δείξεις κατανόηση στις ωραίες ιδέες με τις οποίες μεγάλωσα, ελπίζω να δείξεις τον απαιτούμενο σεβασμό. Γιατί να το ξέρεις, σαν τους ωραίους Έλληνες κλείσεις σε κλουβιά, θεριεύουνε και την ώρα του μεγάλου ξεσπάσματος κατασπαράζουν στο διάβα τους την ασκήμια. Έτσι έκαναν και το 2004. Έτσι θα κάνουν όποτε χρειαστεί. Θα πολεμήσουν σαν ωραίοι Έλληνες.

Πηγή: http://www.sigmalive.com/blogs/loizoum