Μην χαζεύεις την λύση, κοίτα το πρόβλημα!...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου Η καθεστωτική προπαγάνδα και τα ΜΜΕ στην χώρα μας δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαστρέφουν πολιτικά το πρ...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Η καθεστωτική προπαγάνδα και τα ΜΜΕ στην χώρα μας δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαστρέφουν πολιτικά το πρόβλημα της κρίσης για να σου παρουσιάσουν κάθε φορά μια λύση, που εξυπηρετεί ασφαλώς την συντήρηση του συστήματος που δόμησε η πολιτικο-επιχειρηματική τάξη της χώρας. Η πραγματική μάχη δεν θα έπρεπε να δίνεται στο επίπεδο της λύσης, αλλά πρωτίστως σε εκείνο της κατανόησης του προβλήματος. Η λύση δεν είναι κάτι ουδέτερο και αντικειμενικό, είναι συνάρτηση της προβληματοποίησης μιας κατάστασης: σχέσεων εξουσίας, δηλαδή. Αυτή την αλήθεια αποκρύβει ή/και διασκεδάζει ο δικομματισμός στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως λύση αποκομμένη από την πολιτική υπόθεση που τοποθετεί το πρόβλημα. Ο τρόπος που ρωτάς σε οδηγεί σε συγκεκριμένη μεθοδολογία επίλυσης, ενώ ταυτόχρονα φανερώνει τον πολιτικό σου προσανατολισμό.
Ως προς την κρίση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν την ίδια μεθοδολογία, δίνουν όμως διαφορετική βαρύτητα σε επιμέρους παραμέτρους. Διχογνωμούν ως προς τον διπλωματικό χειρισμό και όχι επί της πολιτικής ουσίας. Το πρόβλημα για τη ΝΔ για παράδειγμα, είναι ο κακός διαπραγματευτικός χειρισμός του Γ. Παπανδρέου και...

 όχι η αντίληψη αυτή καθ’ αυτή του προβλήματος.

Ο κ. Παπανδρέου ισχυρίζεται ότι η ελληνική κρίση είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης εμπιστοσύνης της χρηματαγοράς και έτσι καταλήγει ότι θα πρέπει να κάνει ό,τι θέλει η αγορά για να την ικανοποιήσει, ώστε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη της. Δηλαδή, να φτιάξει ένα κράτος και μια κοινωνία που δεν θα διασφαλίζουν απλώς κέρδη στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, αλλά και την δυνατότητα οι φορείς των κερδών αυτών να ορίζουν το κοινωνικό μοντέλο, το μοντέλο ανάπτυξης και φυσικά το πολιτικό πρόβλημα. Έτσι πολιτική στην Ελλάδα, είναι φυσικό να κάνει το χρηματοπιστωτικό κέντρο και το εβραϊκό λόμπυ, που σε κάθε ευκαιρία προβάλλει την δυνατότητά του να ρυθμίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής προσελήφθησαν δυο ντουζίνες ξένοι σύμβουλοι από τον πρωθυπουργό και στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κινούνται οι 50-τόσοι εκπρόσωποι του ιδίου λόμπυ που αφίχθησαν μετά βαΐων και κλάδων στην Αθήνα για να στηρίξουν τον άνθρωπο τους, όπως χαρακτηρίζουν τον έλληνα πρωθυπουργό με απόλυτη ειλικρίνεια οι Financial Times. Την ίδια ώρα η προπαγάνδα του καθεστώτος οργιάζει πλάθοντας τον μύθο των κοινών συμφερόντων Ισραήλ-Ελλάδας.

Από την άλλη η ΝΔ ενισχύει αυτόν τον καινούργιο μύθο, μέσου του οποίου επαναπροσεγγίζεται το πρόβλημα της κρίσης, δείχνοντας προς μια συγκεκριμένη μεθοδολογία επίλυσης, που δεν είναι άλλη παρά εκείνη του χρηματοπιστωτικού κέντρου. Η διαφορά είναι ότι ετούτοι δεν θέλουν η λύση να εμφανίζεται ότι επιβάλλεται αυθαίρετα από έξω, αλλά ότι είναι προϊόν διαβούλευσης της ελληνικής ηγεσίας με τους ετέρους μας στην ΕΕ. Θα έλεγε κανείς ότι η διαφορά Παπανδρέου-Σαμαρά βρίσκεται στον βαθμό κυνικότητας στην άρθρωση της μεθοδολογίας αντιμετώπισης του προβλήματος και πουθενά αλλού. Ο μεν πρώτος το θέτει στη βάση της παγκόσμιας διακυβέρνησης υπό το γνωστό λόμπυ φυσικά, ο δε δεύτερος σε εκείνη της ΕΕ, πασπαλισμένο με μπόλικο ρατσισμό. Εάν αμφιβάλετε ως προς το τελευταίο διαβάστε την ανακοίνωση του κόμματος για το μεταναστευτικό, υπογεγραμμένη από εκείνη την κυρία που ο κ. Σαμαράς όρισε ως Γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής. Διαβάστε για τη φρίκη μιας ελληνίδας πολιτικού μπροστά στο δράμα μετανάστες να εγκαθίστανται προσωρινώς σε ένα ιστορικό στολίδι της προπολεμικής Αθήνας, το οποίο αποτελεί έργο ενός κορυφαίου Έλληνα αρχιτέκτονα, ο οποίος μάλιστα σπούδασε στο École des Beaux Arts of Paris!! Ανατρίχιασε η κυρία αυτή, πολιτικός της ΝΔ, εκφράζοντας προφανώς και την ανατριχίλα του προέδρου της ΝΔ, πώς κάποιοι μαυριδεροί εργάτες στην χώρα μας, που δεν είναι Έλληνες και που δεν τους προσκάλεσε κανείς να έρθουν, προσβάλλουν με την παρουσία τους τα σύμβολα της αστικής Αθήνας! Αυτοί είναι που ισχυρίζονται ότι είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα! Και είμαι βέβαιος ότι δεν έχουν τσίπα για να ντραπούν, αντιλαμβανόμενοι ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ έκαναν ότι μπορούσαν από το 1990 για να το δημιουργήσουν. Οργίασε ο δικομματισμός στην εκμετάλλευση των μεταναστών από τους μεγάλους και μικρούς νταβάδες και πελάτες τους. Και σήμερα, οι μεν φροντίζουν να εγκλωβιστούν οι άνθρωποι αυτοί στην χώρα, οι δε να ριχτούν ως έρμα στην θάλασσα. Ως σαβούρα αντιμετώπισε ο δικομματισμός τόσα χρόνια τους Έλληνες και ξένους εργαζόμενους, αλλά και τους επιστήμονες και τους υγιείς επιχειρηματίες. Πλέον αγωνίζονται να απαλλαγούν από την σαβούρα όπως-όπως. Αυτό γι’ αυτούς αποτελεί λύση. Αυτό είναι ακριβώς που δείχνει πώς μία χυδαία προβληματοποίηση μιας κατάστασης οδηγεί αναπόφευκτα σε μία ελεεινή λύση.

Η λύση του καθεστώτος είναι η μεγέθυνση της ανισότητας και η φτωχοποίηση των δύο τρίτων της κοινωνίας. Η λύση των δύο τρίτων της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι η εγκατάλειψη της πολιτικής σαβούρας, που με την μορφή του δικομματισμού κυβέρνησε μετά την κατάρρευση της χούντας. Αυτή η πραγματική «σαβούρα» για την ελληνική κοινωνία, χρέωσε τον κάθε Έλληνα με τριάντα χιλιάδες ευρώ και τώρα του ζητάει και νέες θυσίες για να ξεπληρώσει το χρέος που αυτοί δημιούργησαν. Φέρανε την τρόικα για να τους σώσει και εμφανιζόμενοι ως αγαθοί και πατριώτες, ζητούν δήθεν από την κοινωνία των πολιτών προτάσεις για να έχουν αύριο χρήματα να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Και αντί η κοινωνία να εξοργιστεί και μόνο που τολμούν και θέτουν το δίλημμα εγκατάλειψη της λαϊκής κυριαρχίας ή στάση πληρωμών στο εσωτερικό, πράγμα που καμιά άλλη κυβέρνηση στην ΕΕ δεν έχει θέσει, τους ανεχόμαστε ακόμη.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα της κρίσης. Είναι η κατεστημένη μορφή της πολιτικο-επιχειρηματικής τάξης που διαμόρφωσε τις συνθήκες διαφθοράς και διαπλοκής στην ελληνική κοινωνία πάνω στην βάση ενός πελατειακού κράτους. Η κρίση είναι αποκλειστικά και μόνον δικό τους προϊόν, που διαχειρίζονται, όπως είναι πλέον ολοφάνερο, με τις οδηγίες του εβραϊκού λόμπυ. Ο γράφων εκτιμά και σέβεται τον εβραϊκό λαό και συνδέεται με στενή φιλία με πολλούς Εβραίους στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Ας μην γίνει λοιπόν, για άλλη μια φορά, παρεξήγηση εξαιτίας της ρατσιστικής κουλτούρας που συντηρείται από πολλές πλευρές στην χώρα μας. Το εβραϊκό λόμπυ που μανουβράρει πλέον ανοιχτά το καθεστώς στην Ελλάδα, δεν εκφράζει το εβραϊκό έθνος, ούτε οπωσδήποτε τα συμφέροντα του Ισραήλ και της κοινωνίας του. Είναι οι εκφραστές του σύγχρονου μεσαίωνα, υπό την ηγεσία αυτών που αποφάσισαν βίαια να επιβάλλουν το τέλος της ιστορίας στο όνομα του «έξυπνου χρήματος» και της «σύγκρουσης των πολιτισμών». Καμία λύση δεν πρόκειται να δώσει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, που θα παραγνωρίζει τα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων. Η πεισματική άρνηση του κ. Παπανδρέου να επαναδιαπραγματευτεί η χώρα το δημόσιο χρέος της και η σχετική πρακτική που ακολουθεί, αλλά και ο παραπλανητικός λόγος της ΝΔ, που σε καμιά περίπτωση δεν έθεσε το ζήτημα της αναδιάρθρωσης στο πλαίσιο άρνησης της τοκογλυφικής χρέωσης της χώρας, φανερώνουν την ποιότητα και τις εξαρτήσεις του δικομματισμού και της ταύτισής τους στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων που προκάλεσαν την κρίση στην χώρα, πετώντας την έξω από τις χρηματαγορές.

Και οι δύο εργάζονται υπέρ των συμφερόντων που αναμφισβήτητα έθιξαν τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και το όποιο εθνικό συμφέρον της χώρας. Εάν υπάρχει Έλληνας πολίτης ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται ότι η λύση που αναζητούν οι δύο πόλοι του δικομματισμού, έρχεται να ικανοποιήσει την συγκεκριμένη προβληματοποίηση της ανάγκης όπως την αρθρώνουν οι ίδιες οι αγορές, προφανώς είναι ανίκανος να καταλάβει κάτι περισσότερο από αυτό που τον «προμηθεύει» η προπαγάνδα.

Η λύση στο πρόβλημα της κρίσης δεν μπορεί να είναι άλλη από την απαλλαγή από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα. Αλλά, άντε και απαλλαγήκαμε, ποιος θα κυβερνήσει; Και ποιος θα φέρει λεφτά στην χώρα, ο Κανένας; Αυτό το παιδαριώδες ερώτημα βλέπω να απασχολεί τα ΜΜΕ. Ο Κανένας, φίλε αναγνώστη, ορίζεται ως Κανένας από αυτούς που απέκλεισαν την κοινωνία από τα κέντρα των αποφάσεων και από τους φορείς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Άσε που τα λεφτά δεν έρχονται στην χώρα, αλλά παράγονται στην χώρα. Οι Κάποιοι σήμερα θεωρούνται ότι απειλούνται από τον Κανένα που δεν είναι άλλος από τον άνεργο, τον προλεταριοποιούμενο εργαζόμενο, τις γυναίκες, τους άνδρες και τα παιδιά που τοποθετούνται μαζικά στο κοινωνικό περιθώριο. Αυτός ο Κανένας θα γίνει κάποιος εάν οργανωθεί πολιτικά και με την μορφή ενός κινήματος απομακρύνει τους Κάποιους από την εξουσία. Και τι μπορούσε να κάνει την εξουσία ο Κανένας, αφού είναι τίποτα, αναρωτιέται η συμπλεγματική αναπαράσταση του Κάποιου. Υπάρχει σήμερα άλλο σύστημα εκτός από τον καπιταλισμό, ή μήπως θα μπορούσε να προτείνει κανείς κάποιο άλλο, αναρωτιέται δήθεν αθώα. Φταίει ο καπιταλισμός που η χώρα έφτασε σε αυτό το χάλι, ή αυτοί που τον διαχειρίστηκαν όπως τον διαχειρίστηκαν μέχρι σήμερα, είναι όμως το ουσιαστικό ερώτημα.

Πάψτε να μπερδεύεστε. Ποτέ λύση δεν αποτέλεσε το πρόβλημα. Αν θέλουμε λύση, ας την αναζητήσουμε στο μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας που είναι το πολιτικό σύστημα και η συγκεκριμένη διάρθρωσή του. Από εκεί πηγάζουν όλα τα επιμέρους προβλήματα. Αυτό είναι ακριβώς που πρέπει να αντιμετωπίσει σήμερα η κοινωνία και όποιες πολιτικές δυνάμεις θεωρούν ότι μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν από τις ορίζουσες του καθεστώτος. Όσο για την λύση στο πρόβλημα του δανεισμού, νομίζω ότι είναι φαιδρό μόνο που το συζητάμε. Το πρόβλημα αυτό προκλήθηκε από το ίδιο το καθεστώς και το χρηματοπιστωτικό λόμπυ για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και των μεν και των δε. Ένας λογιστικός έλεγχος στο δημόσιο χρέος και μια απόφαση στοχευόμενης απομείωσης του στο 70%, θα ξανάβαζε τη χώρα στο παιχνίδι, αντί να σύρεται πίσω από την όποια συμφωνία μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κέντρου και των Γερμανών. Ο Κανένας δεν έχει να χάσει τίποτε από την υπεράσπιση των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας στις αγορές και στην ΕΕ. Αντίθετα ο Κάποιος έχει να ζημιωθεί. Δεν πρόκειται να χάσει ασφαλώς αυτά που έχει ενθυλακώσει, αλλά θα χάσει την δυνατότητα να κερδοσκοπεί ελεεινά εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων στο μέλλον. Αυτό φοβάται το καθεστώς και έχει αφεθεί στα χέρια του εβραϊκού λόμπυ για να του βρει λύση και να ευδοκιμήσουν όπως μέχρι τώρα από κοινού.