Οι μετανάστες δεν είναι αντίπαλος...

Από το http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/    Γράφει ο Θέμης Τζήμας Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ    Νομική Αθήνας: Η στρατ...

Από το http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/  

Γράφει ο Θέμης Τζήμας
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ
  
Νομική Αθήνας: Η στρατηγική της έντασης,
«οι μέσα» και «οι έξω»

Και ξαφνικά, εν μέσω φημών για επαναδιαπραγμάτευση χρέους με όρους μόνιμης λιτότητας για το λαό και στέρησης και των τελευταίων δικαιωμάτων του ενεφανίσθη ο μέγιστος κίνδυνος για τη νομιμότητα, το κράτος δικαίου και τη δημοκρατική σταθερότητα: 250 ταλαίπωροι μετανάστες καταληψίες και μια φοιτητική παράταξη, όχι ιδιαίτερα μεγάλης δυναμικής μάλιστα.

Ο πρωθυπουργός τοποθετήθηκε στη συνεδρίαση της ΚΟ του. Ο πρόεδρος της ΝΔ ζήτησε άμεση άρση του ασύλου. Το «ΛΑΟΣ» ξεσπάθωσε και η κα Ντόρα Μπακογιάννη αφού κατήγγειλε την αμαρτωλή SIEMENS -ως άφθαρτη νεοσσός της πολιτικής- ξιφούλκησε κατά της...
ανομίας και των καταληψιών. Και στη βάση όλων αυτών, η ταχύτατη δικαιοσύνη ζήτησε τη διενέργεια προκαταρτικής εξέτασης, στοχοποιώντας τις πρυτανικές αρχές.

Μιας λοιπόν που η δημοκρατία και η νομιμότητα αντιμετωπίζουν τέτοιο κίνδυνο, ώστε η πολιτική -και όχι μόνο- ελίτ κινητοποιήθηκε τόσο άμεσα, επιτρέψτε μου να καταθέσω ορισμένες σκέψεις:

1) Είναι προφανές ότι η εν λόγω κινητοποίηση θέτει επί τάπητος ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το μεταναστευτικό, για το οποίο δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει τίποτε το ουσιαστικό, πέραν του άτολμου νόμου περί ιθαγενείας, ο οποίος άλλωστε μένει στην πράξη ανεφάρμοστος. Δέσμιο της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ και των συντηρητικών αντανακλαστικών, το κράτος μας, από τη μια κακομεταχειρίζεται πλήθος μεταναστών και από την άλλη τους ανοίγει το δρόμο για γειτονιές που παρακμάζουν- εις βάρος τόσο των παλαιών τους κατοίκων, όσο και των μεταναστών και προς όφελος, μεσοπρόθεσμα, ιδιωτικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο του real estate.

2) Αναδεικνύεται επίσης το ζήτημα ότι οι περισσότεροι εκ των μεταναστών- πολύ συχνά αν και όχι πάντα- θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα αλλά μη έχοντες νόμιμα έγγραφα αδυνατούν και έτσι καθίστανται φυλακισμένοι και θύματα εκμετάλλευσης. Επιπλέον ότι η παραπάνω κατάσταση βολεύει ένα τεράστιο τμήμα του εγχώριου κεφαλαίου για μια σειρά λόγων, οικονομικών και κοινωνικών, κατά τον ίδιο τρόπο που στις ΗΠΑ για παράδειγμα βόλευε ο λευκός εργάτης να πολεμά το μαύρο -και πλέον ισπανόφωνο- εργάτη.

3) Παρότι λοιπόν σε επίπεδο ουσίας τίθενται σοβαρά ζητήματα, οι τακτικοί χειρισμοί που ακολουθήθηκαν -πράγμα εξαιρετικής σημασίας- προδίδουν έναν αριστερίστικο βολονταρισμό από πλευράς των διοργανωτών, ο οποίος πλήττει τελικά τον ίδιο το σκοπό των μεταναστών. Δεν μπορεί να υπάρξει κατάληψη ακαδημαϊκού χώρου από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, χωρίς απόφαση και νομιμοποίηση από συλλογικό όργανο- γενική συνέλευση φοιτητών ή απόφαση γενικής συνέλευσης τμήματος ή συγκλήτου. Ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται όχι για έκτακτο συμβάν αλλά για οργανωμένη κίνηση. Εκτός αυτού θα έπρεπε για μια σειρά πολιτικών και πρακτικών λόγων να εξετασθεί εάν αυτός είναι ο κατάλληλος χώρος, που τουλάχιστον από πρακτικής άποψης μετά βεβαιότητας δεν είναι. Έτσι, η οικειοθελής μεταφορά της κινητοποίησης σε άλλο δημόσιο χώρο, με εγγυήσεις ασφάλειας για τους μετανάστες είναι μία λύση που πρέπει να εξεταστεί και που εν τέλει μπορεί να αποβεί πολύ πιο επωφελής για τους μετανάστες, στο βαθμό τουλάχιστον που η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν αποφασίζει να στηρίξει την κινητοποίηση.

4) Σε αυτά τα λάθη τακτικής αλλά και σε ξενοφοβικά σύνδρομα -«μπήκαν οι ξένοι στα πανεπιστήμιά μας»- πάτησαν μια σειρά δυνάμεων για να μετακινήσουν τη συζήτηση από το μεταναστευτικό -ή/ και να το θέσουν με όρους φοβικούς- στο θέμα του ασύλου και του δημοσίου πανεπιστημίου. Δηλαδή στους διαρκείς στόχους είτε όσων θέλουν να κερδοσκοπήσουν με δήθεν εκπαιδευτικά ιδρύματα εις βάρος των νέων, είτε όσων εχθρεύονται το ρόλο του δημοσίου πανεπιστημίου ως εργαστηρίου γνώσης, κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης, επειδή τάσσονται υπέρ ενός αποστειρωμένου γ’ βάθμιου χώρου παραγωγής εξειδικευμένων κοινωνικών φυτών.

5) Έτσι λοιπόν φτάσαμε να συζητούμε με όρους νομιμότητας ή μη, για το θέμα του ασύλου και του δημοσίου πανεπιστημίου, δηλαδή για κατεξοχήν πολιτικά και δευτερευόντως νομικά ζητήματα. Πρώτα από όλα το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει τους πάντες- ειδάλλως όποτε για παράδειγμα γίνεται μια κινητοποίηση θα πρέπει η αστυνομία να εισέρχεται και να συλλαμβάνει όσους δεν ανήκουν στις τάξεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, αφήνοντας μέσα μόνο φοιτητές, μέλη ΔΕΠ κλπ. Αυτό είναι προφανώς παράλογο. Το άσυλο ιδεών υπάρχει για όλη την κοινωνία όπως και το δημόσιο πανεπιστήμιο συνολικά...

6) Το ζήτημα της κατάληψης της Νομικής είναι πρωτίστως πολιτικό. Από τη μια υπάρχει ένα ουσιαστικό, άλυτο ζήτημα -το μεταναστευτικό- που λαμβάνει σταδιακά εκρηκτικές διαστάσεις και μια κινητοποίηση που ως προς τον τρόπο οργάνωσής της είναι αριστεριστική και ενδεχομένως επιφέρουσα συνέπειες που αδικούν την ουσία της. Από την άλλη υπάρχει διάθεση αποπροσανατολισμού από τα πιο επείγοντα προβλήματα της χώρας και του λαού, προωθούμενη από ένα συρφετό παρασιτικού κεφαλαίου, συντηρητικών και ακροδεξιών στοιχείων που επιθυμούν να επιτεθούν με τρόπο βίαιο και οριστικό στο δημόσιο πανεπιστήμιο, στο άσυλο και στους μετανάστες.

Συμπερασματικά, χρέος μας είναι να μην πέσουμε στην παγίδα τους. Και για να γίνει αυτό πρέπει το ζήτημα να το πάρουν πάνω τους η ακαδημαϊκή κοινότητα και οι εργαζόμενοι: οι σύλλογοι φοιτητών, με την άμεση σύγκληση γενικών συνελεύσεων, όχι μόνο στη Νομική της Αθήνας αλλά και αλλού αποφασίζοντας δημοκρατικά τη στάση τους απέναντι στην εν λόγω κινητοποίηση. Αποφασίζοντας δυναμικές κινητοποιήσεις απέναντι στην πολιτική της τρόικα και στην εφαρμογή της στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, συμπεριλαμβάνοντας και το μεταναστευτικό. Τιθέμενοι στην πρωτοπορία του λαϊκού κινήματος.

Με τη σειρά τους, οι αρχές των ιδρυμάτων της χώρας αποκρούοντας τις πιέσεις και τις συγκεκαλυμμένες απειλές, συμπαραστεκόμενες στους τυχόν φοιτητικούς αγώνες.

Οι εργαζόμενοι, μέσω των οργάνων τους, με το να αποδείξουν ότι οι μετανάστες δεν είναι αντίπαλός τους.

Στο παραπάνω πλαίσιο είναι προφανές ότι πρέπει να υπάρξει λύση από το εσωτερικό της ακαδημαϊκής κοινότητας, με τρόπο ειρηνικό και ωφέλιμο για το δημόσιο πανεπιστήμιο, τους μετανάστες και την κοινωνική συνοχή. Αναδεικνύοντας τις αιτίες της κρίσης, που δεν είναι η μετανάστευση αλλά η ακολουθουμένη εδώ και πολύ καιρό οικονομική και κοινωνική πολιτική. Με ένα μπλοκ δυνάμεων που θα αγκαλιάζει φοιτητές, νεολαία, μετανάστες και τους εργαζομένους. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να παίξει το επικίνδυνο παιχνίδι του «νόμου και της τάξης» απέναντι σε ένα βαθιά πολιτικό πρόβλημα. Η κοινωνία μας δεν πρέπει να διχαστεί, ούτε να λοξοδρομήσει προς κατευθύνσεις που μόνο δεινά θα επιφέρουν.

Όσοι επιδιώκουν την κατάργηση του ασύλου και τη δυσφήμηση του δημοσίου πανεπιστημίου με αφορμή την εν λόγω κινητοποίηση πρέπει να αποκρουστούν οργανωμένα και δυναμικά από το φοιτητικό κίνημα, την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους εργαζομένους. Ο διαχωρισμός της κοινωνίας μας στους «παρανόμους μέσα» και στους «φιλήσυχους, νοικουραίους έξω» πρέπει να αποφευχθεί. Αλλά εάν εν τέλει το μπλοκ δυνάμεων της αντίδρασης τον πετύχει θα πρέπει να διαπιστώσει με έκπληξη και κόντρα στα σχέδιά της, να προστίθενται «στους μέσα» Έλληνες νέοι, φοιτητές και εργαζόμενοι.