Σταθερότητα απέναντι στον επεκτατισμό...

Του Πάνου Ευαγγελόπουλου , λέκτορα Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου panos@evangelopoulos.gr Η Γερμανία , παρά τις δυσκολίες ...

Του Πάνου Ευαγγελόπουλου,
λέκτορα Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
panos@evangelopoulos.gr

Η Γερμανία, παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε τη δεκαετία που τελειώνει, κατάφερε με αυστηρή πειθαρχία να ξεπεράσει πρώτη από τις ανεπτυγμένες οικονομίες τη δεινή οικονομική κρίση και να παρουσιάσει αξιοσημείωτη και σταθερή μεγέθυνση με εντυπωσιακή πτώση του ποσοστού ανεργίας.
Σε ένα επαχθές διεθνές οικονομικό περιβάλλον, με το ευρώ να ανατιμάται διαρκώς, κάνοντας πολλές...
φορές ράλι έναντι σχεδόν όλων των άλλων νομισμάτων, η Γερμανία εξακολουθεί να είναι πρωταθλητής εξαγωγών, εμπορικών πλεονασμάτων, οικονομικής μεγέθυνσης και μείωσης της ανεργίας. Η επιτυχία της Γερμανίας οφείλεται στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν παραδόθηκε ποτέ στα φουσκωμένα δημοσιονομικά ελλείμματα, στο συσσωρευμένο πυραμιδικό δημόσιο χρέος αλλά και ουδέποτε επέτρεψε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να γίνει η εκτυπωτική μηχανή φθηνού κρατικού χρήματος. Η Γερμανία βασίστηκε, παρά τις δυσκολίες, στη δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα.
Οταν όμως φέρω τη Γερμανία για παράδειγμα, ασφαλώς και δεν θέλω να τη συγκρίνω με την Ελλάδα ή άλλους αδύναμους κρίκους της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά με τις ΗΠΑ. Ο αχαλίνωτος επεκτατισμός, δημοσιονομικός και νομισματικός, του διδύμου Obama & Bernanke, θα επιφέρει δραματικά αρνητικά αποτελέσματα.
Ο χρυσός θα χτυπά το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τα εμπορεύματα με πρώτο το πετρέλαιο, τα μέταλλα, τα αγροτικά, από τον λευκό χρυσό (το βαμβάκι) έως τα σιτηρά, θα ακολουθήσουν ανοδική πορεία και όταν το δολάριο θα υποτιμάται ανοικτά τότε η ΕΚΤ και η Γερμανία θα ξαγρυπνούν.
Με δεδομένη την άρνηση για χαλαρότητα από την πλευρά της Γερμανίας, η μόνη λύση που προκύπτει είναι κάποιας μορφής χρεοκοπία όχι μόνον της Ελλάδας αλλά δύο ακόμη χωρών της Ενωσης, για να ανακοπεί η τρελή κούρσα του ευρώ απέναντι στο δολάριο, χωρίς να τρωθεί κατ’ ελάχιστον η γερμανική υπεροχή.
Οι Γερμανοί θα θυσιάσουν την ευρωπαϊκή περιφέρεια για να εκτιναχθούν τα spreads των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας τόσο ώστε να ανακόψουν την ανατίμηση του ευρώ απέναντι στο δολάριο. Και γι’ αυτό δεν αρκεί μόνον η Ελλάδα για να γνωρίζουμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Μόνον μία γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην ευρωπαϊκή περιφέρεια θα στείλει τους επενδυτές πίσω στο δολάριο.
Οσο ο Bernanke τυπώνει δολάρια, τόσο πιο πολύ οι Γερμανοί θα είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αναμφίβολα η νομισματική αμετροέπεια της Fed ασκεί φανερές πλέον πιέσεις στη Γερμανία αλλά και την Ιαπωνία, ενώ αναγκάζει την Κίνα να αρνηθεί κάθε συζήτηση ανατίμησης του γουάν. Οι νομισματικές ενέσεις του Bernanke για να περισώσει τη ρηχή και εύθραυστη αμερικανική ανάκαμψη και να αποφύγει τον κίνδυνο του διπλού πάτου, καθιστούν την πολιτική του αποσταθεροποιητική για την παγκόσμια οικονομία.
Η Γερμανία θα διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού την αυστηρότητα και την πειθαρχία. Δεν είναι το «Τέταρτο Ράιχ», που γράφουν έντυπα και αναλυτές, αλλά η σφραγίδα της ιστορικής της μνήμης από τα μοιραία λάθη και τις τραγικές αποτυχίες της μεσοπολεμικής γερμανικής δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Οι Γερμανοί σήμερα θεμελιώνουν τη δημοκρατία τους σε σταθερά μακροχρόνια θεμέλια, αποκρούοντας μετά βδελυγμίας τις σαθρές επεκτατικές πολιτικές και τις έωλες εικονοκλαστικές προσεγγίσεις.
Οσο η αμερικανική χαλαρότητα θα προκαλεί τη γερμανική αυστηρότητα, τόσο πιο βαριά θα πέφτει η σκιά αυτής της άνισης σχέσης υπέρ της Γερμανίας στα αδύναμα μέρη της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Τα ανορθόδοξα και αντισυμβατικά μέσα που χρησιμοποιεί ο Bernanke από το πρώτο πακέτο των Bush-Paulson, στο δεύτερο πακέτο μαμούθ Obama-Geithner, μέχρι την τελευταία κίνηση των 600 δισ. δολαρίων, αποτυγχάνουν διαδοχικά. Σαν μαύρη τρύπα αποθανόντα διάττοντα αστέρα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ απορροφά τα πάντα και δεν αφήνει τίποτα να περάσει στον πραγματικό τομέα της οικονομίας.
Ομως ορισμένοι συχνά και εκκωφαντικά παροτρύνουν «Ben τύπωσε και άλλο χρήμα!». Αλλά το νέο χρήμα επενδύεται στα ETF του χρυσού, στα futures του πετρελαίου, στα derivatives των εμπορευμάτων, στις νέες φούσκες που θα δώσουν οι αναδυόμενες οικονομίες. Ο,τι γλίσχρο μένει στις ΗΠΑ επενδύεται στον Dow Jones και στην ελπίδα να γίνουν φθηνότερα τα αμερικανικά προϊόντα με την υποτίμηση του δολαρίου.
Αλλά όπως έδειξε η Γερμανία, η ανταγωνιστικότητα δεν κερδίζεται έτσι. Γι’ αυτό η Αμερική παραπαίει με εύθραυστη ανάκαμψη, ανοδική ανεργία και με τον μέγα κίνδυνο του double dip. Αυτή η κατάσταση οδήγησε στην τελευταία απεγνωσμένη και όσο τίποτα άλλο παρακινδυνευμένη κίνηση του Ben Bernanke.
Ο Rand Paul, ως ένας από τους επιφανείς εκπροσώπους του Tea Party, αντιτάσσεται σε αυτή τη χαοτική κατάσταση και θέλει να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα και κυρίως την κλασική αμερικανική συνταγματική παράδοση του περιορισμένου κράτους και του δυναμικού ιδιωτικού τομέα.
Τα συνθήματά του απλά και κατανοητά. Οχι στην κατάργηση των φοροαπαλλαγών, ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, μικρότερο δημόσιο χρέος και όχι άλλα φρεσκοτυπωμένα δολάρια. Οι μικρότεροι φόροι θα ωθούν την ανάπτυξη και η περιστολή των δημόσιων δαπανών θα επιβάλει τη σταθερότητα.
Μόνον σε έναν τέτοιο κόσμο με μία σταθερή Αμερική απέναντι σε μία σταθερή Γερμανία μπορεί να επιβληθεί μία πραγματική και σημαντική πίεση στην Κίνα να ανατιμήσει το γουάν και να αρχίσει η παγκόσμια οικονομία να άρει μία προς μία τις ανισορροπίες της τόσο στα εμπορικά ισοζύγια όσο και στα δημοσιονομικά. Αυτές είναι οι βάσεις για μία σταθερή και βέβαιη παγκόσμια ανάκαμψη, που θα στηρίζεται στις επιδόσεις της πραγματικής οικονομίας και στην άνοδο της ανταγωνιστικότητας.
Μία τέτοια παγκόσμια ανάκαμψη, της δημοσιονομικής και νομισματικής σταθερότητας, θα είναι ισόρροπη και θα αποτρέπει αποφασιστικά το κερδοσκοπικό κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται τυχοδιωκτικά τον πλούτο των αναδυόμενων χωρών. Οι ανεπτυγμένες χώρες, αν όλες στο σύνολό τους επιδείξουν σταθερότητα, τότε η δυναμικότητα των αναδυόμενων χωρών θα γίνει ο πολυτιμότερος καρπός του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, που θα οδηγήσει τις ανεπτυγμένες οικονομίες στην έξοδο από την κρίση και τις αναδυόμενες στην παγίωση και τη διάχυση του πλούτου, ακόμη και στα πιο περιθωριοποιημένα στρώματα των κοινωνιών τους.
Διαφορετικά, εάν η Αμερική και ο Obama, σε αγαστή συνεργασία με τον μυθικό ήρωα του φρεσκοτυπωμένου χρήματος, Ben Bernanke, εξακολουθήσουν να επιμένουν στις αχαλίνωτες πολιτικές τους, τότε θα προκύψει ένας σφοδρός παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος, που από τη μία πλευρά θα δίνει τεράστιες ευκαιρίες κερδοσκοπικού πλουτισμού και από την άλλη θα οδηγεί χώρες σε χρεοκοπία.
Ο δρόμος της δημοσιονομικής και νομισματικής σταθερότητας είναι ο δρόμος της αρετής, γι’ αυτό είναι δύσκολος και ακανθώδης. Ομως οι κοινωνίες και οι οικονομίες που επιτυγχάνουν δεν είναι αυτές που παραδίδονται στις σειρήνες του εύκολου για να παραμείνουν αιχμάλωτες της δυσπραγίας και της καχεξίας, αλλά αυτές που αναμετρώνται με τις δυσκολίες και καταφέρνουν να επιβιώσουν και εν τέλει να αναπτυχθούν.

Πηγή: kerdos.gr