Η μάχη του Προϋπολογισμού μαίνεται!...

Γράφει ο Δευκαλίωνας http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/    Παρακολουθούμε με προσοχή την συζήτηση για τον Προϋπολογισμό. Έχουμε μ...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
  

Παρακολουθούμε με προσοχή την συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.
Έχουμε μέχρι τώρα δύο ολότελα διαφορετικές εικόνες.
Από την μία μεριά η κυβερνητική πλειοψηφία: κουβέντα για τις μεγάλες αποτυχίες της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής. Ούτε μία αναφορά στις μεγαλόστομες αποτυχίες π.χ.
• Στην μείωση των spread: «οι κερδοσκόποι θα χάσουν τα πουκάμισα τους» δήλωναν πριν 6 μήνες, ώστε να πείσουν για την αναγκαιότητα προσφυγής στο περιβόητο μνημόνιο! Περίπου στις 890 μβ βρίσκεται η τιμή του spread αυτές τις ημέρες, ενώ την περίοδο που η χώρα προσέφυγε στο περιβόητο μηχανισμό, η τιμή του spread ήταν περίπου 910 μβ.
• Στην μείωση του πληθωρισμού, το προβλέπει το περιβόητο μνημόνιο που οι ίδιοι ψήφισαν και είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιτυχή υλοποίηση του μέσο-μάκρο πρόθεσμου οικονομικού σχεδιασμού της κυβέρνησης. Ακούμε για νέες συμφωνίες «κυρίων» και εκστρατείες αστυνόμευσης της αγοράς, που θα μειώσουν τις τιμές. Δεν ακούμε όμως τίποτε για μείωση των spread, άρα και των επιτοκίων που θα μειώσουν το κόστος χρήματος και ως εκ τούτου θα μειώσουν πραγματικά το κόστος παραγωγής των προϊόντων.
• Στην μείωση της ανάπτυξης (ΑΕΠ). Το περιβόητο μνημόνιο, που οι ίδιοι ψήφισαν, προβλέπει συγκεκριμένη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης. Ήδη τα...
 στοιχεία των 3 πρώτων τριμήνων του 2010 δείχνουν ότι και αυτός ο στόχος δεν θα επιτευχθεί, με αποτέλεσμα η ύφεση να μεγαλώνει, τα κρατικά έσοδα να μειώνονται και να απαιτούνται και νέα μέτρα (πέραν αυτών του πολυνομοσχεδίου) για να υλοποιηθεί έστω και με σχετική απόκλιση ο Προϋπολογισμός.
• Ακόμα και τα περιβόητα κυβερνητικά επιχειρήματα για τεράστιο δημόσιο χρέος και διάσωση των καταθέσεων, μισθών και συντάξεων, δεν ακούγονται πλέον σε μεγάλη συχνότητα, αφού όλοι γνωρίζουν ότι το Συνολικό Ελληνικό Χρέος ήταν μικρότερο από το αντίστοιχο των δανειστών μας και οι εισροές από το περιβόητο μνημόνιο χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Το τραγικό δε είναι ότι αυτές οι εισροές δεν επαρκούν για να καλύψουν το σύνολο της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους για τα επόμενα 3 χρόνια.
Για να καλύψουν την έλλειψη απαντήσεων σε τόσο κρίσιμα θέματα, οι Γκαιμπελίσκοι του Μαξίμου και του ΔΝΤ προσπαθούν να ξυπνήσουν για να εκμεταλλευθούν τα πιο χυδαία αντανακλαστικά της εναπομείνασας μεσαίας τάξης.
Δηλαδή, με επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε η δεξιά την δεκαετία του ΄60, προσπαθούν να πείσουν τους εναπομείναντες μέσο-αστούς. Τι λένε δηλαδή, «Χαλάγαμε πολλά και πάνω από τις δυνάμεις μας και πρέπει να περιοριστούμε μέχρι εκεί που μπορούμε, διαφορετικά θα καταστραφούμε».
Σωστά, αλλά όταν μειώνεις το μηνιάτικο σε όρια λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας, τότε όσοι αμείβονται με τέτοιες αμοιβές αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας. Τι να περιορίσουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι;
Οι Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ούτε ενδιαφέρονται ούτε απασχολούνται για τους φτωχούς και τους υποψήφιους φτωχούς. Τους ενδιαφέρει να ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά της μεγάλο-μεσαίας και αστικής τάξης. Τι τους λένε στην πραγματικότητα; «Βοηθήστε μας να μαντρώσουμε τους φτωχούς, που είναι άλλωστε και η συντριπτική πλειοψηφία, για να μην καταστραφεί η οικονομία και συνεπώς η δική σας κοινωνική τάξη και οικονομική θέση».
Από την άλλη μεριά της αντιπολίτευσης, έχουμε σαφώς διαφορετική εικόνα.
Οι Βουλευτές της αντιπολίτευσης (με εξαίρεση τα μνημονιακά εξαπτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ και της Μπακογιάννη), σφυροκοπούν με συνέπεια και πολύ καλή επιχειρηματολογία τις κυβερνητικές θέσεις. Επιτυγχάνουν με αυτόν τον τρόπο, και συνειδήσεις να αφυπνίζουν, και να σπέρνουν στο εσωτερικό της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τον φόβο και την ηθική ιδεολογική και πολιτική απόγνωση.
Η μάχη του Προϋπολογισμού μαίνεται και οι πατριωτικές δυνάμεις κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους.
Φθείρουν ηθικά, ιδεολογικά και πολιτικά την φίλο-μνημονιακή πολιτική άποψη και το κυρίαρχο νέο ΠΑΣΟΚ-ικό ιδεολόγημα, που μέσω του καλύμματος του πατριωτισμού και της αναγκαιότητας, επιδιώκει να εμπεδώσει τις πιο χυδαίες τακτικές και πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας.