Από την λινοτυπία και φωτοσύνθεση στην πλήρη επικράτηση του internet...

*Σήμερα οριστικό διαζύγιο με το χαρτί για το καθημερινό “Βήμα” Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com/ ...

*Σήμερα οριστικό διαζύγιο με το χαρτί για το καθημερινό “Βήμα”

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com/

Για τους παλιούς αναγνώστες μιας από τις καλύτερες εφημερίδες στην Ελλάδα (της από κάθε πλευρά καλύτερης, τότε, για όλους όσους μεγάλωσαν μαθαίνοντας την δουλειά στο δημοσιογραφικό συγκρότημα της Χρήστου Λαδά, κάτι παραπάνω από πανεπιστήμιο εκείνη την εποχή), η πραγματικότητα μπορεί να είναι σκληρή αλλά η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι ένα φυσικό επακόλουθο. ΄Ηταν ασύλληπτο, ακόμα και να περάσει από το μυαλό μας, ότι μετά από λίγες δεκαετίες θα σταματούσε η έντυπη έκδοση του “Βήματος” και θα έπαιρνε την θέση της η ηλεκτρονική μορφή της μέσα από το διαδίκτυο για να φτάνει αμέσως στην οθόνη μας και να διαβάζεται χωρίς σύνορα.
Από σήμερα δεν θα είναι στα περίπτερα ή όπου αλλού μπορούσε να πάρει την καθημερινή έκδοση της εφημερίδας στα χέρια του ο αναγνώστης. Θα την βρίσκουμε στο internet του υπολογιστή μας, όπου και να΄ μαστε, όποια ώρα κι αν θέλουμε. Υποθέτω ότι...
με την ίδια ευκολία θα βρίσκουμε και προηγούμενες εκδόσεις που για οποιοδήποτε λόγο δεν θα μπορούμε να δούμε αμέσως. Διαβάζοντας τον “αποχαιρετισμό στο χαρτί” της εφημερίδας, στάθηκα σε μια φράση: “Αλλωστε “Το Βήμα” είναι η πρώτη εφημερίδα στην Ελλάδα που εισήγαγε στις αρχές του 1980 τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στη διαδικασία της έκδοσής του”.
Ήρθε στη μνήμη μου εκείνη η εποχή, γιατί λίγο πριν αποχαιρετήσουμε την δεκαετία του '70 επισκέφθηκαν για λίγες μέρες την Αυστραλία δύο βασικά στελέχη του τότε Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Ο υπεύθυνος του τυπογραφείου και, αν θυμάμαι καλά, ο μετέπειτα ισχυρός άνδρας και νυν εκδότης της εφημερίδας. Σκοπός του ταξιδιού τους στην φιλόξενη για 700.000 'Ελληνες μακρινή ήπειρο ήταν να δουν από κοντά την λειτουργία της φωτοσύνθεσης (όπως λεγόταν τότε) μέσα από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η τεχνολογία αυτή είχε μπει για τα καλά στο “στήσιμο” της έντυπης δημοσιογραφίας, αφήνοντας πίσω την λινοτυπία (ακόμα αναπολώ τη μυρουδιά του καυτού χυτού μετάλλου!).
Οι του τότε ΔΟΛ επισκέφθηκαν και τις εγκαταστάσεις ενός συγκροτήματος που ανήκει ακόμα και σήμερα σ΄ ένα δραστήριο και δαιμόνιο συμπατριώτη μας που είχε ήδη πρωτοπορήσει στη φωτοσύνθεση των εφημερίδων του, ελληνικών και ξένων. Συνέπεσε να είμαι εκείνα τα χρόνια στο Σίδνεϊ, έχοντας επισκεφτεί πολλές φορές τις εγκαταστάσεις του Λάκωνα την καταγωγή (και) εκδότη, εντυπωσιασμένος από τους τεράστιους κομπιούτερ αποθήκευσης της φωτοσύνθεσης σε διαφορετικές γλώσσες. Είμαι βέβαιος πως με τις ίδιες εντυπώσεις επέστρεψαν στην Αθήνα αμφότεροι οι επισκέπτες του “Βήματος” αλλά και των άλλων εντύπων του συγκροτήματος της Χρήστου Λαδά. Προφανώς για να υλοποιήσουν την αυστραλο-ελληνική εμπειρία.