Οι θέσεις των πανεπιστημιακών της ΝΔ...

Από την   Ε.Κ.Ο.-Α.Ε.Ι. της ΝΔ Ως μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας χαιρετίζουμε τη δραστηριότητα που αναπτύσσει η Κυβέρνηση για αλλ...

Από την  Ε.Κ.Ο.-Α.Ε.Ι.
της ΝΔ

Ως μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας χαιρετίζουμε τη δραστηριότητα που αναπτύσσει η Κυβέρνηση για αλλαγές στα θέματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Θυμίζοντας όμως σε όσους έχουν βραχεία μνήμη ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απείχε από τον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία όταν βρισκόταν στην Αντιπολίτευση, θα τοποθετηθούμε πάνω στις ασαφείς και αποσπασματικές θέσεις του κειμένου διαβούλευσης, καταθέτοντας παράλληλα τις δικές μας προτάσεις για τις αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν.
Αρνούμενοι να καταλογίσουμε δόλο και δεχόμενοι τις αγαθές προθέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορούμε να χαρακτηρίσουμε συνολικά τις θέσεις που ανακοινώθηκαν στους Δελφούς και το περιεχόμενο της διαβούλευσης περισσότερο ως...
 χρησμούς παρά ως προτάσεις για μια σύγχρονη και πρωτοπόρα Ανώτατη Εκπαίδευση. Οι διαπιστώσεις για τα κακώς κείμενα, αναγνωρίζοντας τα λάθη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός αναπτυξιακού μοντέλου στην Ανώτατη Εκπαίδευση ύστερα από είκοσι χρόνια στην εξουσία, μας βρίσκουν σε γενικές γραμμές σύμφωνους. Η ενίσχυση της αυτοδιοίκησης και η ανταπόκριση του Πανεπιστημίου στις νέες προκλήσεις αποτελούν βασική προτεραιότητα της Νέας Δημοκρατίας, όπως αποδείχτηκε άλλωστε και με τις νομοθετικές παρεμβάσεις κατά την διακυβέρνηση της. Παρά ταύτα, οι προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι στην πλειοψηφία τους πρόχειρες και ανεφάρμοστες. Με την αντιγραφή αμερικανόφερτων δομών σε Πανεπιστήμιο που εδώ και 175 χρόνια λειτουργεί κατά τα Ευρωπαϊκά πρότυπα και με επιτροπές “σοφών”, που δεν έχουν καμία γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη Χώρα μας θα ζήσουμε πάλι ημέρες 1996, όπου το φιλόδοξο Εθνικό Απολυτήριο του τότε Υπ. Παιδείας Γ. Παπανδρέου έγινε Νόμος του Κράτους χωρίς ποτέ να εφαρμοστεί.
Με αίσθημα ευθύνης, εκφράζοντας την Ε.Κ.Ο. Α.Ε.Ι. της Ν.Δ. θα καταθέσουμε τις απόψεις μας για έναν ουσιαστικό Νόμο Πλαίσιο, μια “ομπρέλα” μέσα στην οποία το Πανεπιστήμιο μας θα φωτίζει και θα πρωτοπορεί.
• Πλήρης και ουσιαστική αυτοδιοίκηση των Α.Ε.Ι.: Αυτό που απαιτείται πρωτίστως είναι η πλήρης αυτοδιοίκηση με αυστηρή λογοδοσία και ευθύνη. Αυτοδιοίκηση όχι μόνο διοικητική, επιστημονική, ερευνητική αλλά και οικονομική. Η Πολιτεία θα παρέχει τα κονδύλια που χρειάζεται κάθε Πανεπιστημίου για την έρευνα αλλά και τη λειτουργία του με βάση συγκεκριμένα κριτήρια (αριθμός φοιτητών-διδασκόντων, έκταση και επιτυχία ερευνητικού έργου). Το Υπουργείο με τη στήριξη ειδικών επιστημόνων και φορέων θα ελέγχει τη διαχείριση και την κατανομή της δημόσιας χρηματοδότησης στα Ιδρύματα, την κοστολόγηση υπηρεσιών, την απορρόφηση και αποδοτικότητα των πόρων. Η διοίκηση του κάθε Πανεπιστημίου θα ελέγχεται ουσιαστικά και θα λογοδοτεί στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο προέρχεται από την δημοκρατικά εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό Κυβέρνηση και de novo απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Ακαδημαϊκής Κοινότητας, των Κοινωνικών και των Οικονομικών φορέων.
• Όχι στη διοίκηση από διορισμένα Δ.Σ. και manager: Τα Πανεπιστήμια πρέπει να διοικούνται από τα μέλη Δ.Ε.Π. τους. Η Σύγκλητος, με προεξάρχοντα τον Πρύτανη και τους Αντιπρυτάνεις, αποτελείται από εκλεγμένα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, Προέδρους και Αντιπροέδρους Σχολών που ανήκουν στις Ανώτατες Ακαδημαϊκές Βαθμίδες. Εκπροσωπούνται επίσης οι φοιτητές, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί, καθώς και οι διοικητικοί υπάλληλοι. Πρυτάνεις που θα διορίζονται από την κλειστή κάστα του διορισμένου από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία Δ.Σ. χωρίς να εκφράζουν την πλειοψηφία των μελών της Πανεπιστημιακής Κοινότητας καθίστανται πολιτικά υποχείρια χωρίς λόγο και πυγμή, χωρίς ουσιαστική άποψη για τα τεκταινόμενα του οίκου τους. Έτσι αντιλαμβάνεται το Υπουργείο την πολιτική χειραφέτηση και κοινωνική συνοχή; Προβλέπεται μάλιστα ο Πρύτανης Ελληνικού Πανεπιστημίου να είναι Καθηγητής από το εξωτερικό. Το «Πας μη Έλλην, βάρβαρος» απέχει έτη φωτός από τον τρόπο σκέψης μας και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Παρ’όλα αυτά αναλογιστείτε αν κάποιος με τελείως διαφορετική πολιτιστική ταυτότητα, κουλτούρα, βιώματα και παραστάσεις, ακόμα και θρησκευτική συνείδηση μπορεί να διοικεί Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που επωμίζονται τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορίας και Πολιτισμού. Μήπως το Υπουργείο θεωρεί ότι τα μέλη Δ.Ε.Π. του Ελληνικού Πανεπιστημίου είναι μειωμένων ακαδημαϊκών προσόντων και δεν είναι ικανά να εκλέγουν Πρύτανη για το Πανεπιστήμιο τους; Φυσικά συμφωνούμε στα υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα που είναι απαραίτητο ο Πρύτανης να διαθέτει. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι χωρίς να διαθέτουν διεθνώς αναγνωρισμένο επιστημονικό έργο να εκλέγονται Πρυτάνεις απλά και μόνο επειδή είναι Καθηγητές. Επί πλέον τα Πανεπιστήμια δεν είναι επιχειρήσεις, έχουν άλλο σκοπό, άλλο ρόλο στην κοινωνία μας. Στα Βρετανικά Πανεπιστήμια οι προσλήψεις manager έχουν αυξηθεί κατά 33% σε σχέση με τις προσλήψεις του ακαδημαϊκού προσωπικού. Αυτό είναι εκτροπή προς εμπορευματοποίηση της γνώσης και καταστρατήγηση του βαθύτατα ανθρωπιστικού της χαρακτήρα. Αν τώρα, η διοίκηση ενός Ιδρύματος θεωρεί αναγκαίο να χρησιμοποιεί τεχνοκράτες για τη διαχείριση των οικονομικών της δεδομένων, μπορεί να το πράξει αυτοβούλως, με συμβουλευτικό πάντα χαρακτήρα.
• Όχι στην απόλυση Λεκτόρων και την άρση της μονιμότητας: Στις πλέον επικίνδυνες προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ο περιορισμός των βαθμίδων των Διδακτικού Προσωπικού σε τρεις, με μονιμότητα στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και όχι του Επίκουρου Καθηγητή, όπως ισχύει μέχρι σήμερα. Οι Λέκτορες, που ασκούν το μεγαλύτερο μέρος του διδακτικού και ερευνητικού έργου, παύουν να ανήκουν σε εξελίξιμη βαθμίδα χωρίς μάλιστα να διευκρινίζεται τί θα γίνει με όσους ήδη υπηρετούν σε αυτή τη βαθμίδα. Μήπως το Υπουργείο σκοπεύει να τους απολύσει στα πλαίσια των επιταγών του Μνημονίου; Με αυτόν τον τρόπο τα Πανεπιστήμιά μας θα προσελκύσουν νέους και ικανούς επιστήμονες για να προχωρήσουν και να προοδεύσουν; Με τι εχέγγυα ένας νέος θα αφιερώσει χρόνια σπουδών ώστε να γίνει Λέκτορας και να αποτελέσει τη βάση του ακαδημαϊκού οικοδομήματος της χώρας μας; Οποιαδήποτε αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις των μελών Δ.Ε.Π., όπως η μη εξέλιξη των Λεκτόρων και η άρση της μονιμότητας συνιστά κόκκινη γραμμή που δεν θα δεχτούμε να παραβιαστεί.
• Αξιολόγηση Α.Ε.Ι.: Η αξιολόγηση των Α.Ε.Ι. είναι ζωτικής σημασίας αλλά περνά ΜΟΝΟ μέσα από την πλήρη αυτοδιοίκηση. Το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να αξιολογείται για τον υπέρογκο αριθμό φοιτητών που ποτέ δε ζήτησε, για τις υλικοτεχνικές υποδομές που ποτέ δεν τους διατέθηκαν, για ερευνητικά προγράμματα που ποτέ δεν χρηματοδοτήθηκαν. Με δεδομένη την πλήρη αυτοδιοίκηση το κάθε Πανεπιστήμιο θα αξιολογείται, τόσο από τα μέλη του, όσο και από την Πολιτεία με κριτήρια Αριστείας - όχι με βερμπαλισμούς «κοινωνικής λογοδοσίας»- με γνώμονα την αύξηση της χρηματοδότησης και τη βελτίωση του παρεχόμενου διδακτικού και ερευνητικού έργου.
• Χωροταξική και θεματική αναδιαμόρφωση ομοειδών Τμημάτων: Η ψηφοθηρική πολιτική των Κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ., με σύνθημα “κάθε πόλη και Α.Ε.Ι., κάθε χωριό και Τ.Ε.Ι.” ,οδήγησε το εν λόγο κόμμα στην εξουσία για 20 χρόνια και την Ανώτατη Εκπαίδευση στην πλήρη απαξίωση. Κανένα όριο εισαγωγής και εισακτέοι με βαθμό 0,9 είναι το επιστέγασμα της πολιτικής αυτής. Για το λόγο αυτό κρίνεται απαραίτητη η συνένωση ομοειδών Τμημάτων και η σταδιακή κατάργηση Τμημάτων που λόγω κάκιστου σχεδιασμού δεν προσελκύουν σπουδαστές. Φυσικά, η χωροταξική συγκέντρωση Τμημάτων που είναι διασκορπισμένα για τοπικιστικούς λόγους δεν έχει καμία σχέση με την κατάργηση αυτοτελών Τμημάτων βάσει οικονομικών κριτηρίων, γεγονός που θα οδηγήσει σε ανεπιστρεπτή οπισθοδρόμηση.
• Ξένοι επιστήμονες στα ελληνικά Πανεπιστήμια: Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι η Χώρα μας διαθέτει πληθώρα επιστημόνων διεθνούς κύρους και ακτινοβολίας. Παράγει επιστήμονες που πρωτοπορούν μέσα από δύσκολες συνθήκες, με πενιχρά μέσα και απολαβές. Είναι ικανότατοι στο να κρίνουν ερευνητικά προγράμματα, να συμμετέχουν στην εκλογή και εξέλιξη συναδέλφων τους, να διδάσκουν και να μορφώνουν νέους επιστήμονες. Κ. Πρωθυπουργέ, μπορεί να προτιμήσατε Ιδρύματα του εξωτερικού για την εκπαίδευσή σας, αλλά μην υποτιμάτε την ικανότητα, το έργο και τη φιλοτιμία των μελών Δ.Ε.Π. των Πανεπιστημίων μας.
Αυτές είναι οι θέσεις μας πάνω στις βασικές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού. Ειπώθηκαν και άλλα, κάποια αυτονόητα όπως τα Κέντρα Αριστείας (χρειάζεται ειδικός Νόμος για αυτά;) και η διοικητική-ερευνητική συνεργασία μεταξύ των Τμημάτων και πολλά ανήκουστα. Επί πλέον, υπάρχουν ζητήματα ακανθώδη τα οποία παραμένουν ανέγγιχτα, όπως το θέμα του Ασύλου, η συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές Διοικήσεων των Ιδρυμάτων και ο μέγιστος χρόνος φοίτησης.
Αγαπητοί συνάδελφοι, μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας,
Οι προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι μόνο ανεφάρμοστες αλλά και επικίνδυνες, οδηγώντας στην πλήρη κομματικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Διορισμένα Δ.Σ. και Πρυτάνεις, απολύσεις μελών Δ.Ε.Π., διορισμένοι - από εταιρίες αυτή τη φορά- Καθηγητές και ο έλεγχος του Πανεπιστημίου έγινε επιτέλους πραγματικότητα. Το βαθύτερο πρόβλημα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι ο σφικτός εναγκαλισμός Κράτους-Πανεπιστημίου. Η μεγάλη αλλαγή που θα πρέπει να συντελεστεί είναι η αλλαγή της νοοτροπίας. Αν αυτό δεν καταστεί κατανοητό, η καινή πολιτική θα παραμείνει κενή.